[flamefall] keep out the way.

Even leek de poes te aarzelen, maar volgede toen toch. Flamefall kon zien hoeveel moeite het haar kostte te bewegen, en een steek van medelijden schoot door hem heen. Hjj kon er niet tegen andere katten te zien lijden, zelfs als hij dat zelf had veroorzaakt. Langzaam begeleidde hij haar naar een plas water. Voor ze er was bleef hij even staan. "Je weet dat je me iets verschuldigd bent..." fluisterde hij in haar oor en liep weer verder. Een geniepig lachje verscheen op zijn gezicht. De gunst van deze kat kon handig zijn om toekomstige obstakels uit de weg te ruimen. Ze waren bij de plas aangekomen. "Schrik niet." zei Flamefall.

Blueberry schreef:: Blueberry

Ze volgde de rode kater, ze voelde zich zo hopeloos.Gewoon een vage schim van de chagrijnige sterke kattin die ze vroeger (of 5 minuten geleden) was. "Je weet dat je me iets verschuldigd bent..." fluisterde hij. Blueberry kon enkel wat knikken. "Niet schuldig, mijn fout." fluisterde ze terug. Ze was vaak in de two-leg place, vooral dit gedeelte. Ze had kunnen weten dat die hond daar zat, ze gaf een kort knikje naar haar schouder. Ze had haar grenzen moeten kennen, ze was gewond en maakte dat alleen maar erger. Ze stopte bij een kleine waterplas. Het water glansde in het zwakke zonlicht en de wind maakte rimpels die het water een beetje deden bewegen. "Schrik niet." miauwde de kittypet, Blueberry negeerde hem en stapte door, ze wou zich zelf zien. Haar uiterlijk haar nooit veel geboeit, ze had gepronkt met haar littekens. Maar nu drong tot haar door dat het belangrijker was als dat ze had kunnen denken.
Ze hinkelde naar de plas, zonderen aarzelen keek ze naar beneden. Het liefst was ze weggerend, maar ze bleef ijzig staan. Haar kaak was verwrongen, minder als dat ze gedacht. Haar oude litteken rond haar oog was opgezwollen, een deel van haar oor was verminkt en haar schouder was bebloed. Ze slikte, en draaide zich om terug naar de kater. Niet wetend wat ze moest doen, alleen naar het kamp gaan zou lastig worden. Maar met een kittypet het kamp binnen wandelen was riskant, voor beide van hun.

Ijzig keek de kat in het water. Haar gezicht vertrok geen spier. Logisch, dacht Flamefall. Bloodclan katten pronkten altijd met hun littekens. Hij wist niet wat hij tegen de poes moest zeggen. "Hoe gaat het met je bek? Kan je al wat beter praten?" vroeg hij daarom maar, ook al wist hij dat de poes nooit meer goed zou kunnen praten. Hij moest er iets opsmeren zodat het niet geïnfecteerd kon raken, maar hij kende alleen kruiden om daarvoor te gebruiken die in het woud groeiden. Hij twijfelde of hij de poes nog veel meer moest helpen. Later kon ze een geduchte tegenstander zijn, als ze zich niks aantrok van wat hij voor haar had gedaan.

[flamefall] keep out the way. - Pagina 2 D30g89v-9b77a68d-4b30-4f2d-b054-2f3e8897f080.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzFiZDcyMzUwLTg2NzUtNDQ1YS04NWYwLTU4OTkzMWE0ZjdlYlwvZDMwZzg5di05Yjc3YTY4ZC00YjMwLTRmMmQtYjA1NC0yZjNlODg5N2YwODAuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Blueberry

"Hoe gaat het met je bek? Kan je al wat beter praten?" Blueberry keek hem onverschillig aan en haalde haar schouders op. Meteen had ze spijt door de ijzige pijn die door haar schouder trok. "Kan beter." miauwde ze kortaf. De woorden klonken als woorden maar ook weer niet. Heel afgebroken en kittenachtig. Alsof ze net voor het eerst leerde praten. Ze keek de kater aan, "Naam?" vroeg ze. Ze had niet genoeg energie om moeite te gaan doen voor een hele zin. Ze was wel benieuwd naar zijn naam, en bovendien, als hij echt een kruidekatje was dan kon hij van nut zijn voor de clan. Hij leek wel het type dat makkelijk zou meewerken onder de druk van klauwen en tanden. In tegenstelling tot het kruidekatje dat bij hun opgesloten was.

Kan beter. Naam? antwoord e de poes kortaf. "Flamefall." antwoorde Flamefall. En jij?. Zijn oranje vacht glinsterde in de zonnestralen van zonhoog. Hij had eigenlijk wel zin om te jagen. Zijn maag knorde van de honger, en hij had geen zin terug te gaan naar zijn Twoleg nest. Waar ga je nu naartoe? Het bloodclan kamp? vroeg hij nieuwsgierig. Hij likte wat water uit de plas, waardoor het verminkte gezicht van de kat verdween.

Blueberry schreef:: Blueberry

"Flamefall." antwoorde de kater. Blueberry spitse wat pijnlijk haar oren, Flamefall was volgens haar een clankat naam. Ze had er niet veel verstand van maar het leek te kloppen met de informatie die ze had. "En jij?" vroeg Flamefall, "Bluesbery." miauwde ze, al klonk het meer als gemompel. "Waar ga je nu naartoe? Het bloodclan kamp?" goeie vraag, dacht ze. Naar het bloodclan kamp gaan en dan zeggen, Ja sorry, een kittypet luisde me er in en een hond viel me aan. Daarna hielp hij me. Dat was gewoon niet Bloodclan achtig. Dat was zwak. Plots schaamde ze zich enorm voor zichzelf. Het liefst had ze haar halsband met de enkele tanden die ze had afgescheurd en weg gegooid. Ze verdiende het niet. "Iks sie wel" murmelde ze.

"Iks sie wel" antwoordde de poes moeizaam. "Ik ga in ieder geval terug naar mijn twoleg nest" zei hij. Ook al ging het redelijk het gevecht had hem alsnog uitgeput en hij had nog een paar vervelende wonden. Wil je mee? vroeg hij, ook wist hij dat ze dat niet eens zou overwegen. Hij likte nog een paar druppels waterop en ging weg, de poes helemaal alleen achter latend. Hij had wel genoeg geholpen, dacht hij.

Blueberry

"Ik ga in ieder geval terug naar mijn twoleg nestl" miauwde Flamfall, "Wil je mee?" vroeg hij. Pff, Blueberry gaf hem een kwade blik. Hoe kon hij ooit vragen om mee te gaan naar zo'n smerig two-leg nest. Ze drukte haar oren in haar nek, "Wach denks jes?" siste ze, maar de kater draaide zich om nadat hij een paar slokken water had genomen. En liep richting zijn two-leg nest. Ze twijfelde, zou ze hem achterna gaan? Ze schudde haar kop. Nee, dit moest ze zelf doen.
Voorzichtig draaide ze om en hinkelde richting het kamp.

Op zijn gemakje liep Flamefall terig naar zijn twoleg nest. Hij had niet verwacht dat de poes nog wat zou zeggen, maar alsnog was hij een beetje teleurgesteld. Hij kwam aan en ging door het nieuwe luikje. Nog steeds verbaasde het hem dat ze hem hadden vrijgelaten. Misschien dachtten ze dat hij terug zounkomen voor voedsel. Hij ging naar binnen en at wat stinkende brokjes. Hij likte aan een vervelende krab op zijn flank. Hij had de poes toch maar mooi te grazen genomen.

Onderwerp: Re: [flamefall] keep out the way.