Lionhearts familieplaats

'Een rode staart zeg je hè?' vroeg Icy aan haar. 'Waren het veren? Als dat niet zo is, misschien een andere kat of zo'
Cinderkit keek nadenkend.
"Hmm...het waren geen veren. Misschien was het wel een vos! Of een vijandige krijgskat!" mauwde ze nu opgewonden, en haar ogen werden nog groter dan ze al waren toen ze alle mogelijkheden bedacht die die mysterieuze rode staart geweest hadden kunnen zijn.
"Maar een vos had geen kans gehad tegen mij hoor, oh nee! Ik was gewoon bovenop hem gesprongen en gaf hem een grote knauw, en dan was-ie weggevlucht!" piepte ze vrolijk, en sprong naar een spin die ze even verder in de grot opgemerkt had. Daarna kwam ze terug rennen en ging weer zitten, alsof er niets bijzonders gebeurd was.

"Hmm...het waren geen veren. Misschien was het wel een vos! Of een vijandige krijgskat!", zei Cinderkit toen. Icy keek haar met grote ogen aan. 'Jij gaat niet zonder begeleiding van Lionheart naar buiten, en blijft bij ons in de buurt!', zei ze. "Maar een vos had geen kans gehad tegen mij hoor, oh nee! Ik was gewoon bovenop hem gesprongen en gaf hem een grote knauw, en dan was-ie weggevlucht!", zei Cinderkit toen piepend. Icy moest lachen om zoveel zekerheid. 'Heel leuk, maar in werkelijkheid zou je met een beet doodgebeten zijn, Cinderkit', lachte ze. Ze zag Cinderkit naar een spin rennen. Ze lachte. De zwakte nam beet over haar. Ze moest dat medicijn wel innemen, maar ze besloot vol te houden.

Icy keek met grote ogen naar Cinderkit 'Jij gaat niet zonder begeleiding van Lionheart naar buiten, en blijft bij ons in de buurt!' zei ze. Cinderkit miauwde;
"Ik zal niet in 7 sloten tegelijk lopen, Icy! Maar oké." miauwde ze met twinkelende ogen.
Icy lachte en zei; 'Heel leuk, maar in werkelijkheid zou je met een beet doodgebeten zijn, Cinderkit'
Cinderkit keek haar zelfverzekerd aan; "Ja, maar dan was ik naar Lionheart gegaan, en die had mij weer beter gemaakt!" snorde ze. Ze zag dat Icy last had van haar ziekte, dus ze besloot het wat rustiger aan te doen. "Maar ik pas wel op, hoor Icy!." mauwde ze.

"Ik zal niet in 7 sloten tegelijk lopen, Icy! Maar oké'', zei Cinderkit toen. 'Dat klopt, maar als het een vos is, is dat veel te gevaarlijk voor een vierweekse jonge poes', zei ze wijs. Toen zag ze Cinderkit op haar opstandige en zelfverzekerde manier kijken. "Ja, maar dan was ik naar Lionheart gegaan, en die had mij weer beter gemaakt!", zei Cinderkit toen. 'Als het voor je had meegezeten wel', snauwde ze Cinderkit toe. 'Vossen zijn sluw, Cinderkit. Een vierweeks poesje houdt ze echt niet tegen', zei ze toen wijs. 'Als het voor je meezit, kan je zelfs een paar muislengtes afleggen, voor je sterft', zei ze. "Maar ik pas wel op, hoor Icy!'', zei Cinderkit toen. Ze zuchtte. 'Je leert de gevaren nog wel benaderen en kennen', kapte ze de discussie toen maar af. Ondertussen schoof ze de bloem steeds verder weg. Ze kon het ook best zonder de medicijn.

'Dat klopt, maar als het een vos is, is dat veel te gevaarlijk voor een vierweekse jonge poes' zei Icy op een wijze manier. Toen Cinderkit er nog over verder ging, snauwde ze;
'Als het voor je had meegezeten wel' Cinderkit keek een beetje beteuterd.
'Vossen zijn sluw, Cinderkit. Een vierweeks poesje houdt ze echt niet tegen. Als het voor je meezit, kan je zelfs een paar muislengtes afleggen, voor je sterft.' Cinderkit snapte nu gelukkig dat vossen erg gevaarlijk zijn, ook voor haar. Dat was maar goed ook.
'Je leert de gevaren nog wel benaderen en kennen' zei Icy, waarmee ze een punt zette achter de discussie. Cinderkit knikte nu begrijpend dat ze het snapte. Toen zag ze dat Icy stiekem de bloem weg schoof.
"Icy, waarom eet je de bloem niet op? Straks doe je dat niet en dan wordt je poot nooooit meer beter!" zei Cinderkit nu met grote ogen en misschien een beetje overdreven zorg omdat ze dacht dat de poot nooit meer beter zou worden zonder het madeliefje.

"Icy, waarom eet je de bloem niet op? Straks doe je dat niet en dan wordt je poot nooooit meer beter!", hoorde ze Cinderkit toen zeggen. Icy keek even geneigd of dat Lionheart het gehoord had. 'Dat uh... is een bloem die ik vanmorgen ergens heb opgepikt', zei ze. Cinderkit klonk bezorgd. 'Hij.. groeit hier waarschijnlijk ergens in de grot', zei ze, geneigd kijkend naar Lionheart die de rug naar haar en Cinderkit toe had. 'Kijk, het gaat al veel beter met mijn poot', zei ze, en ze stond op haar poot. Ze zakte weldra meteen neer, en hield haar ogen even gesloten, terwijl de tranen over haar wang stroomden. Lionheart had haar niet voor niets dat madeliefje gegeven. Maar ze kon toch wel even wachten? Tot nu zonsondergang? En als iedereen sliep, ging Icy stiekem even naar buiten om wat te rennen.

'Dat uh... is een bloem die ik vanmorgen ergens heb opgepikt' zei ze. 'Hij.. groeit hier waarschijnlijk ergens in de grot' , steeds met een blik op Lionheart. Cinderkit, naïef en jong, geloofde haar meteen.
"Kijk, het gaat al veel beter met mijn poot" en stond er even op, waarna ze weer neerzakte op de vloer. Cinderkit zag iets glinsteren op haar wang, en zag da het tranen waren. Ze gaf haar weer een troostende lik.
"Wel rustig aan doen met je poot, hoor Icy!" zei ze. Ze bedacht iets om haar op te vrolijken.
"Zal ik even in de grot kijken of er nog meer van die bloemetjes groeien?" zei ze, en sprong meteen op, en begon de grot rond te rennen op zoek naar bloemetjes. Even later kwam ze weer terug.
"Ik zag er geen meer, ik denk dat je de laatste had." zei ze spijtig.

""Icy, waarom eet je de bloem niet op? Straks doe je dat niet en dan wordt je poot nooooit meer beter!" Hoorde hij Cinderkit tegen Icy zeggen. " Wat, Icy ik dacht dat je..." zei hij maar Icy begon haar smoesje al te zeggen."Dat uh... is een bloem die ik vanmorgen ergens heb opgepikt.Hij.. groeit hier waarschijnlijk ergens in de grot." zei ze maar hij geloofde er niet veel van."hmmm, is dat echt waar Icy? De grot licht wel vol mos. Hoe kan nu zo een madeliefje nu door het mos groeien?" Vroeg hij tegen Icy en zag Cinderkit rond zoeken naar die bloemen.. "'Kijk, het gaat al veel beter met mijn poot." Hield ze vol en ze stond op." Oke, ik zie dat je beter bent. Ga nu maar weer liggen." Zei hij ongelovend en keek naar Cinderkit." nu je hier bent en je bent een Rogue je nog geen slaaplaats dus zul je vandaag bij ons moeten blijven. Heb je daar problemen mee Icy?" vroeg hij en keek daarna naar Icy.

"hmmm, is dat echt waar Icy? De grot licht wel vol mos. Hoe kan nu zo een madeliefje nu door het mos groeien?", vroeg Lionheart toen. Ze merkte dat Lionheart haar al doorhad, maar ze besloot net te doen alsof ze van niks wist. Ze ging doorzetten. 'Ja, dat weet ik ook niet, wel een heel speciale grot', zei ze bewonderend rondkijkend. ''Oke, ik zie dat je beter bent. Ga nu maar weer liggen'', zei Lionheart. Ze hoorde het ongeloof in zijn stem. Haar oren gingen plat in de nek. ''nu je hier bent en je bent een Rogue je nog geen slaaplaats dus zul je vandaag bij ons moeten blijven. Heb je daar problemen mee Icy?", vroeg Lionheart haar toen. 'Natuurlijk...', zei ze. 'Niet', vervolgde ze grijnzend. 'Kom lekker liggen', zei ze. En ze probeerde op te staan. Het werd kruipen. Ze kroop naar de plaats van Cinderkit. 'Hier mag jij liggen', hijgde ze. Toen kroop ze terug met haar laatste kracht. Ze pakte de bloem op, en gooide die vlak boven haar oren.

Cinderkit volgde het gesprek tussen Icy en Lionheart. Hoorde ze nu ongeloof in zijn stem? Ach ja, ze verbeeldde ze het zich zeker.
''Nu je hier bent en je bent een Rogue je nog geen slaaplaats dus zul je vandaag bij ons moeten blijven. Heb je daar problemen mee Icy?" zei Lionheart. Cinderkit keek even dankbaar naar Lionheart en toen naar Icy.
'Natuurlijk...', zei ze. 'Niet', vervolgde ze en Cinderkits snorren trilden geamuseerd. 'Kom lekker liggen' zei ze. Met moeite stond ze op en ging naar een plek op het mos.
"Hier mag jij liggen." hijgde ze, en kroop weer terug. Ze pakte de bloem en gooide hem omhoog. Cinderkit vroeg zich af waarom ze dat deed, maar besloot er niets van te zeggen. Ze draaide rond in het mos om een lekker plekje te maken en ging even liggen. Het mos voelde zacht aan en eventjes spinde ze. Toen stond ze weer op.

Natuurlijk...;Niet zei ze. Geamuseerd spinde hij. Hij zag Cinderkit dankbaar naar hem kijken en daarna naar Icy." Kom lekker liggen. zei ze en ze probeerde op te staan. Tenslotte kroop ze naar de plaats waar Cinderkit kon liggen. " Ik wist dat ze nog niet genezen was." Dacht hij."Hier mag jij liggen." hijgde ze uitgeput. Ze kroop terug waar ze lag en gooide de boem op haar kop. De bloem bleef rusten tegen haar oor. Ze was er wel mooi mee. "mooi!" Zei hij en vervolgde." En om je weer mooi van binnen te krijgen mag je hem nu wel op eten." zei hij en wandelde naar haar. hij nam de bloem van haar hoofd en legde het voor haar."je staat er wel beeldschoon mee." Zei hij nog eens. Nu ging hij ook neer zijn plaats en ging daar liggen met zicht op de ingang." ik zal morgen die vos gaan wegjagen." zei hij.

"mooi!", zei Lionheart. Ze spinde. ''En om je weer mooi van binnen te krijgen mag je hem nu wel op eten'', zei Lionheart toen. Ze zuchtte. Ze at hem maar op, anders kon ze straks helemaal niet weg. Ze kauwde en slikte door, precies zoals Lionheart had gezegd. "je staat er wel beeldschoon mee'', hoorde ze hem nog een zeggen. Ze likte hem gauw, maar het was mis en het kwam bij zijn achterpoot neer. Ze moest lachen. ''ik zal morgen die vos gaan wegjagen'', zei Lionheart toen. Hij zit voor de ingang. Dan moet ik dus stil zijn dacht ze. 'Moedig van je', lachte ze hem toe. 'Als mijn poot geen zeer deed ging ik met je mee', jammerde ze. Ze legde haar kop in haar poten en deed net alsof ze sliep. Ze wachtte onrustig op het moment tot Cinderkit en Lionheart ook gingen slapen.

"Moedig van je." Hoorde Hij Icy zeggen. Hij spinde en zei" Dit is niet de eerste keer dat er een vos in mijn territorium zit en een vos durft snachts wel eens hier binnenkomen. Misschien voor Cinderkit. dus moet ik daar op voorbereid zijn." Zei hij. Hij keek even naar Icy en zag dat ze ging slapen. Cinderkit deed ook al niet veel meer dus dacht hij dat zij ook al ging slapen. Het was al bijna maanhoog. Buiten hoorde hij de wind nog een zacht briesje geven. De bladeren ritselde daar. Even keek hij weer naar Icy. Het leek even dat ze haar ogen nog een klein beetje open waren maar hij dacht dat hij dat maar inbeeldde. Cinderkit sliep ook al. Alles was rustig dus ging hij ook maar slapen. Hij was ook moe. Hij deed zijn ogen toe en viel snel in een diepe slaap.

''Dit de eerste keer dat er een vos in mijn territorium zit en een vos durft snachts wel eens hier binnenkomen. Misschien voor Cinderkit. dus moet ik daar op voorbereid zijn'', hoorde ze Lionheart nog mauwen. Ze hoorde de bladeren ritselen. Cinderkit sliep al. Ze zag hem door een klein kiertje van haar ogen in slaap vallen. Ze zag zijn vacht rustig op en neer deinen, en die van Cinderkit ook. Dit mis mijn kans dacht ze. Ze stond voorzichtig op. Pijn schoot onmiddellijk door haar poten, maar ze verbeet het, en liep door. Ze sloop heel stilletjes langs Lionheart. Toen voelde ze de koude lucht daar haar vacht strekken. Icy zette haar poot voorzichtig op het natte gras. Die zakte onmiddellijk door, en Icy viel op de grond. 'Kom op', mompelde ze. Ze stond weer op, met hulp van haar andere poot. Toen zette ze haar poot nog een keer neer. Ze zakte weer ineen, maar deze keer na iets langere tijd. Ze stond op, en besloot om te proberen te gaan rennen. Maar zodra ze de vaart erin zette, en na haar ene poot de andere poot neerzetten, viel ze hard op haar zij, en moest ze een gil inhouden. Zwakte nam over haar. Ze verbeet het, en stond op. Ze probeerde nog een keer te rennen. Ene poot, andere poot, ene poot, andere poot. De tweede keer dat ze haar andere poot neerzette, viel ze hard op haar zij. Ze hijgde hard, en ze stond moeizaam weer op.

Lionheart Liep stil door de bos op jacht naar prooi voor Icy en Cinderkit. het was nog steets maanhoog maar hij had besloten om hun al te gaan jagen. stil maar snel liep hij door het bos. Hij zag een muis langs hem trippelen. Hij had hem nog niet door. hij zakte ineen en besloop de muis.hij kwam dichter en op het juiste moment springt hij over een struik, recht op de muis. Hij doode de muis en ging weer verder op jacht. Opeens hoorde hij een gil van Icy. Hij rende zo snel als hij maar kon naar zijn hol. toen hij daar kwam zag hij een vos uit zijn kamp komen. De vos was voledig besmeurt met bloed en Cindrkit hing levenloos ui zijn bek te bengelen. Lionheart schrikt zich waker en staart naar de ingang. hij keek even naar Cinderkit. Die lag gelukkig te slapen maar Icy was weg. " o nee! Icy is waarschijnlijk gaan jagen met die vos in de beurt!"

Icy moest bijna janken van zichzelf. Ze leek wel een poesiepoes! Ze probeerde weer op te staan, maar ze viel neer. Ze kon echt niet meer, ze kon zelfs niet terug naar het bos. Ze had dat madeliefje veel eerder moeten innemen. Of gewoon helemaal niet weg mogen gaan. Ze ving een geur op van een vos, maar hij was al héél oud. Waarschijnlijk had Cinderkit zich die rode staart maar ingebeeld. Icy hijgde, en bleef liggen, starend naar de maan. 'Hopelijk ziet Lionheart me nu niet', zei Icy hijgend tegen zichzelf. Ze keek op. Ze keek naar de ingang. Niks te zien. De wind bries, en Icy rilde van de kou. Ze stond op. Welleswaar op haar andere poot. Ze zette haar poot weer neer, en rende een eindje. Ene poot, andere poot, ene poot, andere poot, ene poot, andere poot, ene poot, andere poot. Toen viel ze hard op haar zij. Dat ging al veel beter vond ze. Ze rolde zich even op tot een pluizig balletje en wachtte rillend af tot haar energie weer opkwam.

Lionheart stond op en keek even naar Cinderkit. Even wouw hij bij Cinderkit blijven om haar te beschermen maar hij moest Icy zoeken. hij sloop stil naar buiten om er voor te zorgen dat Cinderkit niet waker werd. Eenmaal buiten Kreeg hij een wind stood dat hij bijna omviel." er is zeker storm op komst." Dacht hij. Trilend van de kou keek hij naar boven. hij zag de maan iet meer alleen maar pikzwarte wolken. renend naar het bos om Icy te vinden kreeg hij alleen nog maar meer kou. hij zocht overal maar vond haar niet. een onheilspellend gedonder liet zich horen van boven gevold door reeks regen. Het was een hele slechte combinatie. Regen en heel veel wind. als je niet oppaste kon je nu wel doodvriezen van de kou. Hij moest Icy snel vinden.

Opeens begon het te donderen en te regenen. Ook werd de wind veel harder. Icy besloot terug te gaan lopen. Het was niet zo ver. Het was een open grasveld waar ze nu was. Ze liep poot voor poot naar de schuilplaats. De koude begon te trekken in haar poten. Dit deed zo'n pijn bij het lopen van haar linkerpoot, dat ze neerzakte op de grond. Ze hoorde de donder. Als ze hier zwak zou blijven liggen zou ze doodgaan. Icy liep, ondanks de stevige pijn in haar linkerpoot, stevig door in de wind. Een windvlaag kwam van links en nam Icy bijna mee. De wind gierde, en de regen zorgde ervoor dat ze doordrenkt was met water. Ze zag het punt van de grot al uitsteken, en ze was blij dat ze er bijna was. Lionheart zou wel boos op haar zijn, tenzij hij niet eens wakker was geworden. Icy viel plotseling neer door een stevige windvlaag. Was dat de wind zelf wel? Ze stond weer op, maar viel het volgende moment weer door een windvlaag. De donder spreidde zich uit naar de grond. Er kwam een flits een paar vossenlengtes achterop. Icy was niet bang. Toen de flits wel zeker twee vossenlengtes dichterbij kwam, werd Icy's angstige gevoel wel getroffen. Ze viel neer, en hijgde. Pijn en koude vloeide door haar heen. Wat zou Lionheart nu boos zijn als hij haar zag!

Tijd was al voorbij gegaan toen hij op Icy opzoek was gegaan. Hij begon het al heel koud te krijgen. Opeens ziet hij een vossenstaart voorbij glippen. Hij sloop dichter naar de vos. Opeens veranderd de vos van richting en rent weg. Even bleef hij staan en rook de geur van Icy." die vos is op weg naar Icy!" Dacht hij ongerust. hij rende achter de vos aan. Even dacht hij dat als hij bij Icy zou aankomen dat met haar gedaan zou zijn. Hij schudde de gedachten ui zijn hoofd en rende nog sneller. hij zag de vos sluipen naar voor. Lionheart sloop langs de vos dat hij de vos van voor kon confronteren. Toen hij in positie was sloop hij naar voren en tuurde naar en zag hij Icy op een open plek liggen. Nu zag hij de vos aan de overkant naar Icy staren. Opeens zag hij de vos naar Icy springen. Lionheart sprong uit de struiken over Icy en smakte tegen de vos. Hij gooide de vos een paar staartlengtes van Icy weg en hij kam voor haar op zijn poten neer. Beschermend bleef ij voor Icy staan en keek woedend de vos aan."mooi niet! jij blijft van Icy!" Riep hij woedend dat hij geprobeerd had Icy aan te vallen. De vos was groter en sterker dan hem. het ging niet gemakkelijk worden. Hij sprong naar de vos en rolde onder hem door terwijl hij de vos zijn buik bewerkte. de vos ging liggen maar hij was er onderuit. hij springt op de vos zijn rug en beet hard in de vos zijn nek. Jankend gooide de vos hem van hem af en Lionheart belande weer voor Icy. Snel rende hij weer op de vos af en gooide zijn nagels in de ene en daarna zette hij zijn tanden in de andere voorpoot. Jankend rende de vos weg. Hij keek de vos nog na. Daarna rende hij naar Icy en gaf haar een kopje." Ik ben te blij om je te zien om kwaad op je te zijn. Beloof me dat je dit nooit meer doet." Zij hij super blij dat ze er ongedeerd van af kwam

Er streek nog een windvlaag langs Icy. Opeens zag ze een vos naar haar toe springen. Icy ontblootte haar tanden, en probeerde op te staan. Opeens sprong er nog een grijze schim over haar heen, en smakte tegen de vos aan. Wie het ook was, de schim was in ieder geval niet bevriend met de vos. De schim kwam voor haar poten neer. "mooi niet! jij blijft van Icy!", hoorde ze de stem woedend schreeuwen. Ze kon niet ontdekken wie het was, en de geur was weggevlogen door de wind. Ze zag dat de grijze schim naar de vos toesprong. Ze zag ook dat hij de vos zijn buik bewerkte. De vos werd door de grijze schim in zijn nek gebeten, en ze hoorde een angstaanjagend gejank. Icy's oren legde zich plat in haar nek. De vos gooide de schim jankend van zich af, en de schim kwam weer voor Icy terecht. Wie is dat toch? vroeg Icy zich af. De regen drupte langs haar vacht, en ze voelde koude door haar lichaam trekken. Veel tijd om te ontdekken wie het was had ze niet, want de grijze schim sprong weer tegen de vos aan. Hoe weet dat figuur mijn naam? vroeg Icy zich af. De schim had ondertussen woedend zijn tanden in de vos gezet. Ze zag dat hij de vos nakeek. Opeens kwam de schim naar haar toelopen, en Icy keek bang, maar met vurige ogen naar de schim. Ze kreeg een kopje. ''Ik ben te blij om je te zien om kwaad op je te zijn. Beloof me dat je dit nooit meer doet'', zei de schim toen. Icy rook een heel bekende geur. Lionheart! Ze piepte van opwinding, en likte hem. Ze stond op, en duwde hem omver, waarna ze zich piepend op hem stortte. 'Dankje', zei ze zachtjes, en ze duwde haar neus tegen de zijne aan. Haar poot begaf het,en Icy viel op haar buik op Lionhearts buik. Ze moest lachen. Ze likte Lionheart blij, en streek met haar wang langs die van Lionheart. Haar oren zaten plat in de nek. Als hij nu zijn uitbarsting niet deed, kwam die zeker als ze terug veilig zaten. Een flits kwam opeens vlak achter haar, en Icy drukte zich bang tegen Lionheart.

Onderwerp: Re: Lionhearts familieplaats