Ghost Town [Moonvision]

Samen liepen ze de stijle heuvel op. Thawrose keek Moonvision even schuin aan en glimlachte, ze was blij met het gezelschap. Toen ze had voorgesteld om naar de buitengrens van het territorium te gaan om die te controleren had de kattin aangeboden om mee te gaan, en dus waren de twee witte katten nu op weg. Onderweg hadden ze het over de alledaagse dingen gehad, niets bijzonders. Toen ze boven op de heuvel aankwamen ademende Thawrose even diep in en uit. Haar mooie blauwe ogen werden groot van angst toen ze tijdens dat hijgen de scherpe geur van een vos opving. "Vos.." waarschuwde ze haar metgezel op zachte toon, terwijl ze wild om zich heen keek. Het beest moest aan de andere kant van de heuvel omhoog aan het komen zijn, want ze zag nog geen spoor van de herkenbare rode pels. Ze konden niet naar beneden rennen, de heuvel was daar veel te stijl voor..

Verstoppen... Ja, maar waar? Razendsnel bekeek Thawrose het landschap dat voor haar lag. Het was bijna alleen maar gras en heuvels, En als ze moesten gaan rennen zouden ze meteen ingehaald worden. Toen zag ze iets in haar ooghoek dat haar het gevoel gaf dat haar bloed bevroor: De vos was al bovenop de heuvel. Ze hadden allebei zwaar onderschat hoever het beest al was. De woeste ogen waren meteen op de twee kattinnen gericht en de openhangende bek onthulde vlijmscherpe tanden. "Rennen.." Fluisterde Thawrose, alvorens zich om te keren en de gevaarlijke van heuvel af toch te wagen.

Niet naar het kamp... Oke, dat moest lukken. Ze was nu ongeveer halverwege de heuvel en het leek er op dat de vos nog meer moeite had dan de twee kattinnen. Ze voelde een sprankje hoop en zette haar volgende stap met meer enthousiasme dan de bedoeling was geweest. Thaw's linkervoorpoot gleed weg en voordat ze het vloog ze in volle vaart de rest van de heuvel af. Er ging een hevige pijnstoot door haar poot heen en Thawrose kermde van de pijn. Ze krabbelde op en probeerde verder te rennen, maar de pijn in haar gekneusde pootje zorgde ervoor dat het bij een matige tred bleef. Toen hoorde de witte kattin een zachte plof achter zich: De vos had het gewaagd om het laatste stuk te springen en was veilig geland. Ze draaide zich om en zag het dier op haar afkomen. Het was te laat om te vluchten, ze moest zich verdedigen. De vos begon zijn aanval met een krachtige sprong, die Thawrose op een nippertje wist te ontwijken. Maar door de plotse beweging was ze opnieuw pijnlijk op haar gewonde poot terecht gekomen, waardoor ze weerloos in het gras neerviel. Het rode gevaarte wachtte even, waarschijnlijk om te kijken of hij niet in de val geleid werd, en viel toen opnieuw aan. De jonge windclankat schreeuwde het uit toen ze voelde hoe tanden zich in haar zachte buik begroeven. Met haar goede poot wist ze het beest een fikse kras over zijn kop te geven, maar dat maakte hem natuurlijk alleen maar kwader. "Moonvision!" Bracht ze uit terwijl de vos haar rond schudde en met zijn klauwen gevaarlijk dicht bij haar gezicht kwam.

Er ging een schok door de vos heen toen Moonvision haar te hulp schoot, en even leek het alsof ze veilig was. Thaw krabbelde overeind en probeerde genoeg kracht op te brengen voor een aanval. Moonvision leek in de problemen te komen toen de vos zijn kop draaide, proberend om de kattin te bijten. Thawrose hoorde het ijzingwekkende geluid van de kaken die slechts een haartje van Moonvision vandaan dichtklapten. Ze moest nu helpen, want anders zouden ze het er allebei niet levend vanaf brengen. Het dier had het nu te druk om op haar te letten. En dus zag Thawrose de kans om haar tanden in de hals van de vos te zetten. Die begon luid te janken door de gecombineerde pijn in zijn nek. Toen voelde Thaw plotseling hoe het dier een woeste beweging naar rechts maakte, waardoor ze haar grip verloor en vlak voor de vos neerplofte.
Ze keek verschrikt op, wat meteen een enorme fout leek te zijn. Haar grote, wijd opengesperde ogen weerspiegelde de messcherpe klauwen toen die door de lucht suisden en haar gezicht open haalden. Het duurde een fractie van een seconde voordat de witte kattin merkte dat ze alle zicht in haar rechteroog, als die er überhaupt nog was, verloren was. En voordat ze kon reageren werd haar eens zo knappe gezicht opnieuw geraakt, nu vanaf de andere kant. En opeens was de wereld verdwenen. Zwaar ademend raakte ze de grond, in complete shock verkerend, dit kon niet echt waar zijn. Ze hoorde half hoe de vos zich plotseling uit de voeten maakte, maar registreerde het niet. Thawrose voelde geen pijn, maar wist dat ze onherstelbaar beschadigd was.

De stem van Moonvision bracht haar terug te realiteit in, plotseling voelde Thawrose de pijn. Die pijn was niet te beschrijven: Het voelde alsof haar hele gezicht in één gapende wond was veranderd. Nog steeds drong het feit dat ze nooit meer zou kunnen zien niet echt tot de kattin door. Ze luisterde gewillig naar haar clangenoot en stond op, verward en bang. "Ik kan niks zien... help" Miauwde ze met een klein stemmetje terwijl ze op het geluid van Moonvision's stem afliep. Misschien kon dit allemaal nog opgelost worden, misschien werd haar visie alleen maar geblokkeerd. Het waren belachelijke gedachtes, maar in haar gechoqueerde staat leek het allemaal mogelijk.

Nu ze de ondersteuning van Moonvision voelde merkte Thawrose pas hoe zwak ze was: de wond in haar buik maakte het moeilijk om recht te blijven lopen. Haar gewonde poot hielp daar ook niet bij. "Bedankt, het komt vast goed" Miauwde ze met een gebroken glimlach. Haar gedachtes zweefden in vreemde wolkjes door haar kop. Alles deed pijn en de sensatie van het niks zien met ogen maakte dat het als een vreemde droom voelde. Zonder dat Thawrose het wist had ze veel bloed verloren, wat de reden was dat ze niet eens meer een beetje normaal kon nadenken.

Er vloeide wat vocht op uit de wonden terwijl ze liepen, en dat was de eerste echte hint voor Thawrose dat dit permanent was: Er kwam bloed uit haar ogen. Maar ze bleef moedig doorlopen totdat ze zeker wist dat haar poten zich op de binnenplaats van het kamp bevonden. "Haal jij even iemand? Ik zou het zelf doen maar... je weet wel" Miauwde ze beleefd tegen Moonvision toen ze diens vacht weer tegen de hare voelde strijken.