A hearts desire

Ace leunde volledig terug tegen de ander aan. In alle eerlijkheid begreep hij haar zorgen niet compleet. Maar hij vertrouwde haar, en hij wist dat ze dit enkel zei voor zijn eigen bestwil. Met een zucht drukte hij zich dichter in haar vacht, al kwam er een zachte glimlach op zijn gezicht bij het laatste. “Ik houd ook enorm veel van jou Mist. Ik weet dat je voor me aan het uitkijken bent” Hij nam de tijd om even alles te laten bezinken en er een mening over te vormen. Er zeker van te zijn dat hij wist wat er nu eigenlijk aan hem verteld werd. “… Ik wil gewoon graag doen wat andere gelukkig maakt. En ik ben niet zo slim, ik begrijp dingen niet zo snel, dus ik vind het niet erg om te doen wat andere zeggen want die hebben ook alleen maar het beste met me voor. Sinclaw ook. Soms doet ze verkeerde dingen, maar die heb ik ook gedaan” Ace legde zijn grote hoofd op die van Mistgaze. “Wat denk je dat ik moet doen?”

Zelfs nu wilde hij het liefste dat iemand anders hem hielp met wat de juiste weg was om te nemen. Voor hem was er gewoon nooit wat anders geweest. Natuurlijk had hij een eigen mening en soms kwam hij ook voor zichzelf op, zelfs al was dit een lange leerweg voor hem geweest. Het zat gewoon niet in zijn natuur om zichzelf voor te trekken of zijn eigen denkwijze veel credatie te geven. Hij was gewoon een people-pleaser. “… aan mezelf denken heeft tot nu toe alleen maar tot problemen geleid. Ik wil gewoon niks verkeerds meer doen, geen katten meer pijn doen… zoals in de bergen” Toen ze hem vroeg wat Sinclaw had gedaan gaf hij ook eerlijk antwoord. Zo werkte de kater nu eenmaal, hij kon gewoon heel slecht liegen en zag ook vaak de inhoud van informatie niet compleet in. “… Sinclaw heeft een paar katten vermoord” Kwam er dan uit, wat zachter omdat hij het niet leuk vond om over de fouten van een ander te praten. “Maar ze meende het niet. Soms- soms gebeuren slechte dingen en kan je er niks tegen doen. Ik weet dat het heel slecht klinkt… Maar ze is niet slecht” Hij knikte bij haar advies, al was het met een vermoeide zucht. “Het is soms moeilijk om te weten wat het juiste is om te doen”

Hij leek het echt niet te begrijpen. Maar hoe kon het ook anders? Zijn hele jeugd had hij niemand gehad tot Rowanflame. Een koude kater die hem had geleerd hoe hij moest doden, hoe hij moest verminken en andere pijn moest doen. En hij had gezegt dat het goed was. Dat hij goed deed eraan. Zijn rolmodel, zijn vaderfiguur. In zijn ogen waren er genoeg manieren en redenen hoe zulke dingen konden gebeuren en het maakte een kat niet slecht. Hij wilde dat niet geloven. Want wat dan? Dan was zijn partner slecht, en zijn vaderfiguur, zijn beste vriend… en hijzelf. “Tall weet van alles… ik vertel alles tegen hem” Zijn toon stierf af terwijl tranen zijn ogen vulde. Ongelofelijk hulpeloos keek hij naar de ander. “Nee- Mist- Ze is niet gevaarlijk. Echt niet. Ze is lief, warm en een geweldige moeder. En- en ze is eerlijk tegen me en ik tegen haar, ze is er altijd voor me geweest. En ze houd van me. Daarom ga ik met haar om. Ze houdt van me ondanks alles, en ik hou van haar” Tranen rolde over zijn wangen en lieten hier sporen achter. “… Ik zou niet weten wat ik zonder haar moest doen... en ik vertrouw haar met mijn leven”

Ace wist het allemaal niet meer. Want hier had je Mistgaze, een van zijn oudste en trouwste vrienden en eigenlijk nog veel meer dan alleen dat die zei dat zijn partner misschien wel gemeen was. En dat was iets dat hij niet kon… en niet wilde geloven. De kater was dom en naïef maar man wat had hij toch diep lief, hoe makkelijk kon hij niet alle zondes van zijn partner vergeven wanneer ze naar hem keek en hij zijn borst warm voelde worden. Zijn familie betekende zo intens veel voor hem en als Sinclaw het van hem vroeg zou hij haar volgen tot het eind van de aarde. Maar Mistgaze zou nooit tegen hem liegen. Hij sprak zacht terwijl de tranen zijn vacht donker maakte. Zijn kop leunde tegen die van zijn vriendin aan en hij sloot zijn ogen nogmaals. “Ik zal opletten… maar het is zo moeilijk om te geloven. Dat degene waarvan je houd soms niet altijd goed zijn” Wie kon je dan nog vertrouwen? Op wie kon je dan nog steunen? Hij wilde daar niet aan denken. “… Ik had dat ook met Rowanflame…” Zijn mentor, nu Dark forest warrior en de voornaamste reden dat zijn contact met Starclan zo verslecht is tijdens de jaren. Omdat hij zo makkelijk te gebruiken is. “Het enige wat ik wil is dat al mijn kinderen gelukkig zijn, en gezond. Zelfs al is dat zonder mij. Ik- ik hou gewoon zo veel van ze”