Yet another try [Dewpaw]

Onderwerp: Yet another try [Dewpaw] zo 11 aug 2019 - 18:40

Stilletjes liep de zwart witte kater door het Windclan kamp. Het was alweer een tijdje geleden geweest dat hij Dewpaw voor het laatst gesproken had. En niet zonder reden, hun laatste meet up was uitgelopen tot een ruzie. Hij dacht er nog vaak aan terug. Was er wellicht iets geweest wat hij verkeerd had gedaan? Had hij zich misschien te veel richting haar opgedrongen? Dwarfpaw kon het zich haast niet voorstellen. Hij was toch gewoon best redelijk geweest? Hij wilde slechts een antwoord van haar. Een rede voor haar houding tegenover hem. Dwarfpaw zuchtte. Ergens voelde hij zich toch ook weer een beetje schuldig voor zijn gedrag. Ze had tenslotte gehuild. En sindsdien hadden ze geen woord meer met elkaar gewisseld. En nu zat ze ook nog eens in de medicine cats den. Aangezien een Bloodclanner het lef had gehad haar te verwonden. Hij wilde haar vandaag weer eens opzoeken. In ieder geval om zijn excuses aan te bieden. Het was dat Dewpaw hier wel weer bovenop zou kunnen komen. Maar voor hetzelfde geld had die Bloodclanner haar ook om kunnen brengen. En dan had hij nooit zijn excuses aan kunnen bieden. De kans was groot dat het gevoel van spijt met hem dan voor eeuwig achterna zou jagen. En vandaar dat Dwarfpaw besloot het nu maar gewoon te proberen. Het was maar weer eens bewezen dat je nooit zeker wist wanneer je je laatste kans kreeg. De wandeling richting de medicine cats den was kort. En dus had hij niet bepaald te tijd om na te denken over wat hij precies zou zeggen. Het duurde niet lang voordat hij Dewpaw gespot had. Voorzichtig liep hij op haar af. "Hey Dewpaw." zei hij kleintjes, maar toch hard genoeg voor haar om het te kunnen horen. "Het spijt me van vorige keer. Het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen." Vervolgde hij snel. Nog voor Dewpaw antwoord had kunnen geven op zijn begroeting. “En het spijt me dat ik er niet eerder voor je was. Ik heb gehoord wat er is gebeurd en vind het oprecht erg vervelend voor je.” Het was dan wel niet zo mooi verwoord. Maar nu had hij op z’n minst alles gezegd wat hij wilde zeggen, voordat Dewpaw hem in de reden kon vallen.

Ze had haar halfbroer niet meer gezien sinds hun ruzie, maar dat vond ze niet erg. Als hij niet naar haar toekwam zou zij ook de moeite niet nemen om hem op te zoeken, hoewel ze wist dat dat de verkeerde instelling was. Niet dat ze nu naar hem toe zou kunnen gaan omdat ze in de medicine cat den lag, maar ergens had ze gehoopt dat hij toch langs gekomen was toen het net bekend was dat ze daar lag. Met haar staart dicht bij haar lichaam lag ze met één oog gesloten met haar kop op de rand van haar nest. ”Hey Dewpaw,” met haar rug naar hem toe sloot ze haar andere oog nu ook en zuchtte zacht. Het enige wat aantoonde dat ze wakker was en naar hem luisterde waren haar oortjes die bewogen in zijn richting. ”Het spijt me van vorige keer. Het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen. En het spijt me dat ik er niet eerder voor je was. Ik heb gehoord wat er is gebeurd en vind het oprecht erg vervelend voor je.” De kater die ze haar broertje noemde ratelde aan één stuk door en met haar kaken op elkaar geklemd draaide ze zich met moeite om in haar nest om hem aan te kijken. ”Wat fijn om te horen dat je dit ‘erg vervelend’ voor me vind.” Bromde de apprentice naar de ander en zwiepte met haar staart.