A simple life

Als hij het hele levenshalen scenario moest samenvatten in twee woorden zouden het deze zijn: zeer. vermoeiend. Ja, ook leuk, alle familie weer zien, zijn kittens, levenslessen meekrijgen, maar hij was nu wat aangesterkt, had weer wat in de clan gedaan en nog steeds voelde zijn hoofd soms alsof het vol watjes zat en gaapte de kater veel. Elke keer weer rolde hij ook met zijn ogen want het irriteerde hem mateloos. Waarom die moeheid, was het niet het idee dat hij als leider actief en fit mee kon doen met het clanleven. Niet dus. Weer een boze blik naar Starclan. Ze maakten het hem ook nooit makkelijk.

@Crowcall

Hij was nog steeds boze blikken aan het werpen toen er plots een stem klonk en zijn blik van boos naar verbaasd ging. Argwanend keek hij op, maar herkende toen langzaam aan de stem en een grijns verscheen op zijn gezicht. In een strakke beweging richtte hij zijn ogen op de aankomende kat en vrolijk sprong de kater op. Eindelijk iemand bij wie het niet per se uitmaakte dat hij moe was. "Crow!" Mauwde hij vrolijk terug, en keek toen even weer omhoog. Was dit een test? Deed Starclan aan testen? Eerlijk waar, nu hij ze gezien had was het leven vermoeiender dan ooit.

Hij fronste even zijn wenkbrauwen naar omhoog, om duidelijk te maken dat hij ze in de gaten hield, en keek toen naar zijn vriendin die met hem mee omhoog keek en vroeg wat er precies was. Even deed hij zijn mond open, maar sloot hem snel weer. De kater schudde zijn hoofd verontschuldigend. "Alleen mijn domme gedachten," Wat wel waar was, want wie zei dat Starclan tijd had om op het te letten. Bovendien, Crow kon zijn gedachten niet zien dus zo klopte het antwoord ook nog eens. Toch een beetje happy hierom grinnikte de kater even en keek haar toen glimlachend aan. Het was oprecht goed haar weer te zien.

Hij moest lachen toen de poes vroeg hoe zijn gedachten er dan uitzagen. De toon in haar stem ontging hem niet, ze was nieuwsgierig maar niet naar zijn gedachten. Zijn blik ging naar haar en de kater keek samenzweerderig. "Groot," Mauwde hij, al net zo onheilspellend, al was het duidelijk dat het meer een spelletje dan serieus was. "Groot en zwart," Dat klonk iets serieuzer, en zijn blik ging weer even omhoog voor hij zijn schouders ophaalde en weer met een grijns naar de poes keek. "Hoe is het met je?" Hij had haar te lang niet gezien, mede door die andere Crow. Bijna keek hij haar argwanend aan, zouden ze nu partners zijn, Crow en Crow? Beter ging het hele nest dan ook Crow heten. Of Tall, dat mocht ook.

Toen ze naar de lucht begon te kijken begon hij te grinniken en onderdrukte de neiging te vragen waar ze naar keek. Dat zou flauw zijn, bovendien, ze ging zo zijn vraag beantwoorden. Vandaar dat hij met een zwaaiende staart wachtte op het antwoord, maar met open mond gespeeld verontwaardigd keek toen hij het antwoord hoorde. "Ik dacht ik wacht nog even met praten over je relatie met Starclan," Mauwde hij grinnikend, en schudde even zijn hoofd. "Leg uit, wat is er mis," Als Crow niet zei dat het goed was, was er iets mis, en hij was hier om dat op te lossen.

De poes was even stil toen hij zijn vraag gesteld had, en meteen werd zijn gemoed wat serieuzer. Bij Crow was stilte de voorbode van een confronterende vraag, een die hem ook vaak een spiegel voor zou houden. Hij schuifelde dan ook al op voorhand met zijn poten en liet zijn oren hangen toen ze inderdaad precies dat aanstipte waar hij bang voor was. "Het..." Hij was zo goed begonnen, niet eens een stilte laten vallen, maar zijn stem stokte en zijn gouden ogen richtten zich op de horizon. Hij wist het niet eens. Graag had de kater Crow toegeglimlacht, haar een vierjarenplan laten zien om aan te geven waar ze heen gingen, hoe ver ze waren, maar hij kon het niet. Ja, er was een plan, ergens, maar niet wat zij bedoelde waarschijnlijk. "Is het er nog?" Besloot hij uiteindelijk, haar onderzoekend aankijken. Wilde ze nog de clans samen hebben, hem in haar clan hebben, nu de geur van de andere Crow zo dik op haar vacht lag? Nu het duidelijk was dat in Windclan een droog nest voor haar was en een kat die haar beschermde? Hij twijfelde. Misschien was het voorbij, die droom.

Haar duidelijke antwoord toverde kort weer die bekende glimlach op zijn gezicht. De blik die vooruit zag en de ogen die twinkelden van het ongeduld om te beginnen. Bij haar aarzeling verdween het echter weer en keek de kater haar onderzoekend aan. Eenmaal zwaaide hij met zijn staart, hij wist niet meteen wat hij moest antwoorden. Vroeger had hij zich klein gevoeld naast Crow, die het leven uitgestippeld leek te hebben en al deze plannen had. Nu voelde de kater zich opgesloten, gefrustreerd. Hij wilde mee in die plannen, maar soms voelde het alsof hij bespeeld werd zoals een vallend blad door de wind. Deze poes, met wie hij sprak over alles opgeven, maar tegelijkertijd meer gesettled was dan hij ooit geweest was. "Ik weet niet," Gaf hij toe, inmiddels zijn blik weer op de bomen richtend. "Wat vindt je mate ervan?" Het leek hem dat die hier voor haar een zegje in had. En ja, stiekem was hij ook aan het pushen. Kijken hoe ver ze eigenlijk voor haar mate - of wat het dan ook was - zou gaan.

Ze leek verbaasd, wat hem zeer kinderachtig voldaan deed voelen. Stieke,m hoopte de kater dat ze verbaasd was omdat ze nooit op die manier over Crow nadacht, omdat dit een optie was die haar niet interesseerde. Maar ze ontkende het niet. In plaats daarvan maakte de verbaasde blik ruimte voor een schouderophaal en ging ze er gewoon in mee. Tall sloeg nog eens loom met zijn staart, gefrustreerd maar het niet duidelijk makend. Dat hij het er niet mee eens was deed hem even een sarcastisch lach uiten. No joke. Dat ze het voor hem opnam maakte echter dat hij met zijn ogen rolde en haar met een duidelijke 'sure'-blik aankeek. "Of hij is gewoon visieloos," Merkte hij droogjes op, weer in de verte kijkend. Persoonlijk had hij weinig tegen andere Crow - van wie hij de volledige naam alweer kwijt was - maar het was zo'n doorsnee kat met petty problems dat hij zich er niet volledig toe kon zetten echt medelijden te hebben. "Is dat niet verschrikkelijk irritant?" Vroeg hij uiteindelijk, nu oprechte nieuwsgierigheid in zijn ogen. Hij had geen mate dus wist niet of je alle kanten maar gewoon accepteerde van een kat als die je mate was.

Hij moest even grinniken om haar blik toen hij zijn minder subtiele opmerking plaatste. Toch was Crow Crow niet als ze het niet zou accepteren en maar gewoon antwoord zou geven op zijn vragen. Was ook wel zo dat hij het echt wilde weten. Plus, anders zou hij toch door blijven vragen tot ze antwoord gaf. Al was dit een antwoord van niks. Duidelijk niet onder de indruk keek hij de poes aan. Was ze van plan een serieuze relatie met deze kat aan te gaan? Want spoiler: dat zou niets worden. Tall was - ondanks zijn lichtelijke falen - een zelfuitgeroepen expert op het gebied van love.. en this was not it. Even twijfelde hij of hij de bevindingen van zijn gratis consult moest delen met de poes, maar die was alweer verdergegaan. "Misschien begrijpt 'ie gewoon geen woord van wat je zegt," Opperde hij. Dat was een optie right? "Maar," Want hier zat het 'm in. "Hoe heb je dan hoop dat het ooit gebeurt, als dat betekent dat je hem waarschijnlijk verliest?" Hij zag niet echt in hoe ze dat ging voorkomen namelijk.

Ze leek niet al te enthousiast te zijn over zijn antisiasme - was dat een woord? Either way voelde Tall zichzelf een beetje kribbig worden toen de poes niet eerlijk toe wilde geven dat het wel degelijk de meest realistische optie was. Als ze de clans zouden hervormen, zou Crowfur - dat was zijn naam! - tegen zijn, wat betekende dat deze Crow zou moeten kiezen. Haar defensieve houding was niet van de weldenkende Crow die hij gewend was. Iets wat hij haar ook wilde vertellen, tot ze verder ging. "Dat je hem verliest of dat Leopardpaw door Riverclan wordt gejat?" Mauwde de kater, in verwarring gebracht. Beide opties waren wat hem betrof geen drama - met zo'n overbezorgde vader zou je bijna dat kind weggeven. "Maar sure, als jij het zegt," Besloot hij uiteindelijk, duidelijk niet overtuigd en met een halfhartige schouderophaal. Hij had weinig zin hier ruzie over te maken. Het was wel jammer dat die kater roet in het eten gooide van alle toekomstplannen, maar het zij zo.