A simple life

De kater merkte dat zijn gedrag haar irriteerde, maar kon zich er niet toe zetten het te veranderen. Het geluk wat niet aan hem besteed was vond Crow zonder er moeite voor te doen. Dat gunde hij haar in principe van harte, maar dat ze tegelijkertijd ook het plan door wilde zetten was iets waar hij niet bij kon. Tall snoof even geamuseerd in reactie op haar uitleg, Butterstar was sowieso een stuk verdriet dus om ervan uit te gaan dat die een ander geen drama wilde toebrengen was redelijk naiëf. Bovendien, "Je weet maar nooit," Grinnikte hij, "Wie weet is Thunderclan wel een heel plan aan het opzetten om je erbij te krijgen," Even keek hij samenzweerderig haar kant op, maar werd toen weer serieus zodra het over Starclan ging. "Nu is het aan ons," Beaamde hij. Van starclan moesten ze het niet hebben wat dit betrof. Vandaar dat die relatie met Crowfur nog wel eens problemen op kon leveren. De kater maakte er een mentale notitie van en zuchtte toen. Waarom kon het leven niet gewoon simpel zijn voor welgeteld één dag?

De poes vond het maar al te goed het onderwerp 'Crow' af te sluiten, waardoor Tall zich alleen maar versterkt voelde in de gedachte dat het niet meant to be was. Dat nu zeggen zou echter wel een beetje uitlokken zijn dus in plaats daarvan maakte hij de zoveelste mentale notitie en volgde verder het gesprek. Of het nog mogelijk was. Ja, dat kreeg je als je ging settelen. Dan ging je twijfelen, net zoals die mate van haar. Tall had weinig te verliezen, hij kreeg het doorgaans zelfs zonder uitgebreid plan voor elkaar om zijn relaties te vernietigen dus het doen met plan zou weinig verschil maken. "Met de juiste motivatie wil iedereen hetzelfde," Mauwde hij zacht. Het was dan nog de vraag hoe je die motivatie creëerde, wat het moest zijn en hoe het daarna blijvend bleef. De kater schudde even zijn hoofd. Nog niet. Het was nog niet uitgewerkt. Bijna wilde hij zich verontschuldigen tegenover Crow, hij wist het nog niet.

De poes leek het fijn te vinden dat hij Crowfur voor nu alleen liet, dus Tall besloot er niet verder op door te gaan voor nu. In plaats daarvan trok hij een gezicht toen ze het over haar gesprekken met andere katten had. De leiders waren ook niet de makkelijkste groep om mee te beginnen. De kater glimlachte even wrang toen hij zich bedacht dat de kracht hem in de warriors lag. Dan had je nog het meeste kans buiten hun clans. Windclan was misselijkmakend loyaal en Shadowclan was de fratsen van Tall wel een beetje zat. Ze zouden het gevoel hebben dat hij hen verkocht als de kater met dit idee aan zou komen. "Ze weten hoe ik erin sta," Mauwde hij in antwoord op Crow, en keek haar aan. "Dat heb ik bij de journey duidelijk gemaakt," Dat betekende echter niet dat de katten er heil in zagen, als het ze al iets deed denken, dan juist het tegenovergestelde. "Ik weet niet of deze manier van praten veel uit gaat halen," Hij zei maar gewoon wat ze allebei dachten.

De poes was het met hem eens, maar leek niet tevreden te zijn met dit antwoord en begon te ijsberen. Tall keek toe met een glimlach, het bleef leuk om te zien hoe Crow ergens gepassioneerd over raakte. Doorgaans leidde het Tall af van waar ze het over hadden, waardoor het alleen maar averechts werkte. Zeker omdat de poes hem opnieuw bestookte met een hele rits vragen die hij volledig miste. "Eeh..." Mauwde hij, weer terugkerend naar het heden en kort de tijd nemend haar vragen te registreren. "Medicine cats kan werken, ik ken niet meteen een die tegen zou zijn," Beaamde hij, en sloeg eens met zijn staart. "Een gezamelijk probleem verbindt de clans altijd, maar tijdelijk. Hoe zouden we dat langer voort kunnen laten duren?" Hij had wel wat ideeën maar wilde graag haar mening hierover horen.

De poes leek het fijn te vinden dat ze wat verder konden denken dan problemen, en het was ook wel verfrissend. Je moest je niet laten verzanden in saaiheden wanneer je hele clan dat al deed, vandaar dat de kater ook even diep ademhaalde en als herboren uitademde. Tijd om na te denken. Haar eerste optie had hij ook al mee gespeeld, het zou zeker werken. Tall noteerde er mentaal wat gedachten over en grinnikte toen. "Ik weet niet of ons dat ik dank afgenomen wordt," Mauwde hij grinnikend, en moest ook denken aan Slate die hem levend zou villen. "Maar een algemene vermissing ofzo, zou dat ook werken?" Wel beetje intens dat ze nu zo casual over rampen aan het praten waren, maar het doel heiligde de middelen right?

De ander leek zich te vinden in zijn opmerking over dat ze het wel konden schudden als anderen erachter kwamen dat zij tweeën achter een oorlog met Bloodclan zaten. Over zijn idee leek Crow echter ook verbaasd, en verward. Tall begon te grinniken toen hij inzag dat ze een gek gesprek aan het voeren waren en besloot dat het weinig uitmaakte of hij het verder uitlegde of niet. Dus deed hij het natuurlijk, want gekke gesprekken waren zijn forte. "Ja, dat er een kat waar iedereen wel om geeft vermist wordt, en dan kunnen de clans hun krachten bundelen om diegene te zoeken," Klonk niet handig, zaten ze nu het voorgesprek voor een ontvoering te doen? Plus, waar vond je een kat waar iedereen wel om gaf?

De ander leek nog niet helemaal overtuigd, en dat snapte de kater dan ook wel weer. Het was een stretch, en wat ze daarna zei was maar al te waar. Aan de andere kant wenste ze hem wel weer succes dus dat was dan weer de andere kant op. Een beetje onderzoekend keek hij de poes aan, en haalde toen zijn schouders op. "True," Besloot hij te antwoorden, "Makkelijk is het niet, en ik zou liever wat anders weten.." Maar dat wist hij niet meteen, bleef moeilijk. Toch bleef hij Crow aankijken, wie weet zou zij nu met iets komen, brainstorms werkten het beste als je out of the box dacht anyways.

Hij hief zijn wenkbrauwen even toen de poes het neerkwam op kittens ontvoeren, en begon te lachen toen ze het Bloodclan verhaal vertelde. Haar laatste opmerking deed hem nog nagrinniken en met een uitdagende blik keek hij de zwarte poes aan. "Wel uitdagend," Mauwde hij plagend en sloeg eens met zijn staart, ook hij frustreerde zich aan het feit dat ze niet veel verder leken te komen ondanks het praten. "Het is niet eerlijk dat wij de enigen zijn die hierover lijken na te denken," Mompelde hij geïrriteerd, waarom zag niet gewoon iedereen dit in? Dan was het leven zoveel makkelijker.

De poes leek het met hem eens te zijn, al leek ze ook lichtelijk geschrokken door zijn irritatie. Meteen maakte de kater een mentale notitie het wat in te perken, het was niet eerlijk zijn frustraties over Shadowclan te botvieren op Crow over een compleet ander onderwerp. Vandaar dat hij weer wat rust en een glimlach tevoorschijn toverde, voor hij met een schuin hoofd luisterde naar wat ze zei en knikte. "Ik zeg het je, daar komen nog heel wat problemen van," Mauwde hij nadenkend, en keek haar aan. "Die kittens worden groot en gaan dat hun ouders niet in dank afnemen," En wie weet zouden de clans dan wel bij elkaar komen, of juist niet.

De kater keek even moedeloos voor zich uit bij deze gedachtegang, aangezien het hem een weinig rooskleurig beeld van de toekomst gaf. Aan de andere kant was het ook wel logisch dat ze het deden, want wat Crow zei was dan wel waar - de warrior code was meer het probleem - maar de clankatten zouden hun pijlen ook niet op die code richten. Halfclanners werd vanaf begin af aan het leven in een clan moeilijker gemaakt dan nodig. "Dan zou er heel wat moeten gebeuren in de jeugd dat dat zo wordt," Mauwde hij nadenkend, met daarna een onderzoekende blik op Crow door haar plotse stilte. Zonder een woord legde hij zijn staart om haar heen. Als er al iets was zou ze het hem vanzelf vertellen, hij zou niet pushen of pryen, daar waren ze vrienden voor.