Perfectly emotional rationality

Eenmaal bij Stallionheart aangekomen had ze hem verteld dat ze hem nodig had en hij was al snel overeind gekomen, had haar gevraagd waar Tigergaze was en had daarna gezegd dat ze dat moest vertellen terwijl ze aan het lopen waren. Dus deed ze dat. De kater liep met een stevig tempo door en de apprentice moest bijna rennen om hem bij te houden. ”Pepperpaw kwam op het territorium, Tigergaze vondt haar en toen kwam ik en al snel was Tallstar er ook. Volgens mij brengt Tigergaze ze nu terug naar de andere kant van de grens.” Ze probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen, maar als ze ondertussen ook nog bijna moest rennen om hem bij te houden en het zonder al te buitenadem te klinken te vertellen werd het lastig.

Hij liep dan misschien niet in een noodtempo door maar hij maakte toch zeker wel lange passen, lang genoeg om Dewpaw haast te laten rennen terwijl ze hem de situatie uitlegde. ”Pepperpaw kwam op het territorium, Tigergaze vondt haar en toen kwam ik en al snel was Tallstar er ook. Volgens mij brengt Tigergaze ze nu terug naar de andere kant van de grens.” miauwde ze en hij gromde met opgetrokken lip. Tallstar? Hier? Was die kat nu helemaal belazerd. Hij verhoogde zijn loop tempo nog een beetje maar hij vroeg zich af of het nog mocht baten. Hij keek opzij naar Dewpaw waarna hij sprak "De volgende keer hoeft Tigergaze ze niet te begeleiden, dan mag hij ze wegsturen en als ze dan niet vertrekken met zijn klauwen en tanden" snoof hij terwijl hij gestaag bleef doorlopen naar de grens. Hij verwachtte niet om Pepperpaw en Tallstar daar aan te treffen en dat zou beter zijn voor hen ook. De grens kwam in zicht en de geur van ShadowClan waaide zijn kant op. Toch vervaagde de geur al en hij zocht of hij nog een teken zag van de katten maar het gebied bij de grens was leeg. Tigergaze zou zo vast terugkomen om te vertellen wat er gebeurd was.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw had nog steeds geen woord gezegd en zei ook niks toen haar vader opstond en zich tot haar wendde. De kleine kattin ontmoette zijn blik nauwelijks, twijfelde of ze hier nog meer een probleem van zou maken, maar stond toen toch op. Het probleem zou later nog wel komen, want ze was echt best uit haar doen door al dit gedoe. Stilzwijgend liep ze met haar vader mee, de heide uiteen duwend met haar neus terwijl ze doorliep. Ze had ook hier kunnen wonen. Misschien was ze dan wel geëindigd als Littlepaw, de jonge apprentice die Blizzardpaw genoemd had en ooit haar dengenoot. Pepperpaw werd al misselijk bij de gedachte. En haar vader wist ervan. Haar vader was er geweest. Haar vader had haar niks gezegd. Met platgelegde oren volgde ze haar vader de grens over en keek ze nog even naar Tigergaze. Een mengelmoes van emoties probeerde zich meester te maken van haar ogen, maar verdriet was toch wel de overheerser. Hierna draaide ze zich om en liep ze door, zonder om te kijken naar het Windclan gebied. Haar vader zou haar vast en zeker wel volgen.

{Pepperpaw is terug op ShC gebied}}

"De volgende keer hoeft Tigergaze ze niet te begeleiden, dan mag hij ze wegsturen en als ze dan niet vertrekken met zijn klauwen en tanden" snoof de kater en even keek ze hem met grote, geschrokken ogen aan. Ze snapte zijn woede wel, maar dat betekende niet meteen dat ze op die manier moesten vertrekken. ”Oh” mompelde ze zachtjes en keek even naar haar poten. ”Oke dan” zuchtte Dewpaw en stopte dan ook meteen met wandelen toen ze zouden wachtten op de andere kater, welke hopelijk de twee shadowclanners heel gehouden had. Nouja, als hij Pepperpaw maar heel gehouden had, Tallstar maakte haar niet zo veel uit.

De kleine poes leek hem erg zat te zijn, maar daar had ze dan pech mee. Tall had verantwoordelijkheden en een daarvan was zij nu. Zijn blik ging nog even naar Tiger, die met hen meegelopen was, en bij de grens knikte hij hem even toe. "Bedankt voor de begeleiding," Mauwde hij rustig, nog steeds met de trotse houding die hij als Shadowclanner zich eigen had gemaakt. "Vanaf hier vinden we het wel," Wat echt waar was want zo moeilijk was het nou ook weer niet om vanaf de shadowclan grens hun kamp te vinden. Hij bleef nog even naar de kater kijken, bereid om een 'doei' of whatever te horen. Als het erop aankwam was Tall best sociaal vond hij zelf.

T	here's blood in the water ❝ NOW I AM THE VIOLENCE, I AM THE SICKNESS, WON'T ACCEPT YOUR SILENCE, BEG ME FOR FORGIVENESS. I AM THE PEOPLE, THE STORM, THE RIOT. ❞

█ In stilte bracht hij het duo richting de grenzen. De bengaal sprak geen woord en stopte toen ze de grens bereikt hadden. Tallstar bedankte hem voor de begeleiding en het enige antwoord wat hij kreeg was een korte brom. Hij keek toe hoe ze over de grens stapte en richtte zijn goudkleurige ogen kort op Pepperpaw toen ze nog een laatste keer naar hem omkeek. Ze zag er zowaar verdrietig uit. Hij wilde fronsen, maar wist zijn pokerface te behouden totdat de twee over de grens verdwenen waren. De kater bleef nog even rondhangen bij de grens om er zeker van te zijn dat hun geuren vervaagde en begon toen aan zijn weg terug, waar hij waarschijnlijk tegen Dewpaw en meegebrachte versterking aan zou lopen.

█ NOTES
none

made by ayu of btn

Onderwerp: Re: Perfectly emotional rationality