Crowfur was eerlijk gezegd lichtelijk verbaasd geweest over het feit dat Oceanstar hem had uitgekozen om mentor te worden, al zeker na de preek over het gevecht. Hij was bijna één van die oneervolle katten geweest die iemand gedood had. En StarClan vergaf het hem, maar achteraf gezien wilde hij dat zijn poging gelukt was. Dan had hij misschien de dood van Frostspots voorkomen en had hij ook kunnen voorkomen dat Tomtitgaze nu aan het vechten was voor zijn leven. Hij had de RiverClanner een dodelijke nek wond toegebracht, maar die wond was blijkbaar niet dodelijk genoeg geweest om te voorkomen dat hij wraak ging nemen. Het was het aanzicht van Butterstar die Northdrift het leven ontnam dat ervoor had gezorgd dat hij zo boos was geworden dat hij een poging had gedaan om de RiverClanner onder hem te doden. Maar het had allemaal verkeerd uitgepakt en nu hadden meerdere WindClanners hun leven verloren aan RiverClan. De Heatherfields was hun ontnomen en WindClan was zwakker dan ook, al sterkten ze nu weer aan dankzij de nieuwe ceremonie. Crowfur zou ervoor zorgen dat Goldenpaw, zijn nieuwe apprentice, nooit dezelfde fout zou maken die hij en zijn Clanmates gemaakt hadden. Zij zou niemand mogen doden, zij zou eervol moeten vechten. En het was nu aan hem om ervoor te zorgen dat haar opvoeding van nu tot het moment dat ze warrior zou worden goed zou verlopen. En dus voelde de zwarte tom een golf van vastberadenheid door zich heengaan terwijl hij naar de den liep waar zijn apprentice sliep. “Goldenpaw,” sprak hij zachtjes, maar met een duidelijke ondertoon in zijn stem. “Kom naar de uitgang van het kamp.” Daarna draaide hij zich om en ging zitten op de afgesproken plek, proberend om de dominerende gedachten die in zijn kopje tolden af te schermen terwijl hij wachtte op zijn apprentice.

“Goedemorgen, Goldenpaw,” zei hij met een glimlachje tegen zijn nieuwe apprentice. Even drongen de onafgemaakte trainingen van Mistpaw en Webpaw door zijn hoofd, maar hij probeerde het aan de kant te zetten. Dat was een andere situatie, in een ander tijdperk. Het was uitgelekt naar Oceanstar waar Leopardpaw daadwerkelijk vandaan kwam en zij had hem hiervoor gestraft. Toch kon hij het niet uit zijn kopje houden hoe Mistpaw hem wanhopig over haar oogaandoening had verteld en hoe de grond onder zijn poten weggezakt leek te zijn toen hij dat hoorde. Ontdekken dat je kitten een aandoening had was al niet simpel, dat pas ontdekken als de training begonnen was en als je een band met elkaar begon te krijgen, was al helemaal niet leuk. Nee, Crowfur had niet echt veel positieve trainingen achter de rug gehad, maar hopelijk zou hij Goldenpaw’s training wél kunnen voltooien. Daar ging hij toch vanuit. Hij glimlachte goedkeurend naar haar toen ze vroeg wat ze gingen doen. Hij vond het wel leuk dat ze al meteen zo positief was over haar training. Het zat er dik in dat ze er zin in had, ook al leek ze nog een beetje suf te zijn van het net wakker worden. “Ik ga je eerst kennis laten maken met het territorium zodat je niet helemaal onbekend bent met het terrein wanneer ze je mee zouden nemen op patrouille,” zei hij tegen haar. “En ik dacht dat het misschien leuk zou zijn als we op de terugweg al een prooi konden vangen.” Hij gaf haar een knipoogje. “Dan heb je iets leuks om te vertellen aan je denmates wanneer je vanavond terug bent in het kamp.” Het was niet het gebruikelijke om meteen al met de jacht te beginnen, maar Crowfur zou wel zien hoe moe ze zou zijn als ze terugkwamen. Fourtrees, de boundaries en heel de historie zou hij later nog altijd uit kunnen leggen. Het moest natuurlijk wel een beetje leuk blijven. Hij draaide zich om en wenkte haar vervolgens met zijn staart. “Heb je verder zelf nog verwachtingen van de training? Iets wat je zeker wilt leren?” vroeg hij aan haar.