{Open} Wobbly

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Op het gegeven moment kwam je op dat punt dat je nog wel wat ziek was, maar dat je je goed genoeg voelde om dingen te doen. Dan was het zaak om nog steeds rustig aan te doen zodat de laatste ziekte ook uit je lichaam kon verdwijnen. Dit had Pepperkit echter nog niet helemaal begrepen. De kitten was dan ook, al was ze wiebelig op haar voetjes, de medicine cat uit geglipt. Ze had ook bijna geen koorts meer en ze had honger! Dus hier was ze dan, af en toe hoestend, op weg naar de prooistapel. Met haar recente ziekte was de kitten veel magerder geworden dan normaal. Met bladkaal had ze al moeite gehad om genoeg eten binnen te krijgen, maar een halve maan met muizenhapjes eten was al helemaal niet bevorderlijk. Maar goed, dan moest ze ook eten toch? Voorzichtig hipte ze op haar pootjes voor de prooistapel, zich afvragend of ze wat mocht pakken.

{OPEN}}

De tom was buiten het kamp te vinden vandaag, het was namelijk heerlijk zonnig en dat trok de medicine cat apprentice eindelijk uit zijn den waar hij de afgelopen dagen in weggezogen was. Pepperkit was even terug ziek geworden en sindsdien was de tom maar amper tien meter van de kitten haar buurt af geweest. Ze was zijn kleine zusje en de tom durfde haar niet achter te laten, straks zou er wat gebeuren wanneer hij net even weg was.. Die gedachtes trokken Bloodpaw ook weer snel terug naar het kamp. Met enkele bladeren die hij gevonden had liep hij met een stevige tempo terug. Hij was nu lang genoeg weggeweest, tijd om dus terug te keren. De maine coon kwam echt letterlijk net weer het kamp ingewandeld toen hij al snel een kopje naar buiten zag steken vanuit de medicine cat den. Bloodpaw zwiepte blij met zijn staart toen hij het rossig gekleurde snoet regelrecht herkende, Pepperkit was op eigen kracht naar buiten gekomen waardoor de tom even een opgelucht zucht uitblies. Hij was oprecht echt bang geweest dat hij de kit niet kon helpen maar ze leek steeds meer op te knappen. Zelfs zo goed dat ze eindelijk weer uit haar nest kwam. De tom wou net rustig zijn aanwinsten binnen leggen toen hij de flame point op de prooistapel zag stappen. Meteen liet hij zijn blaadjes vallen en ging op de kit af, daar pakte Bloodpaw meteen Pepperkit op bij haar nekvel en trok der weg bij het verse prooi. Ze hoestte nog steeds, en ze had nog steeds lichte koorts. Ze kon nog prima andere katten aansteken en daar zat de med cat app niet op te wachten. Zeker niet nu wanneer het weer zo wisselvallig was. De maine coon zette de kitten pas weer neer toen hij zeker wist dat ze op een veilige afstand waren van de stapel. De tom zette Pepperkit weer neer en keek haar aan met een wat bezorgde blik. Als hij er niet geweest was en Pepperkit had even een lading bacterie op de prooien gehoest dan had hij straks een den vol zieke katten.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Met een gefixeerde blik keek Pepper naar de prooien en ze voelde toch wel langzaam water bij haar in de bek lopen. Hoe lang was het geleden geweest dat ze een keer honger had? Een halve maan? Ze stond dan ook op het punt om een lekker stuk prooi van de stapel te trekken, een kleine muis, toen ze ineens bij haar nekvel beetgepakt werd. Pepperkit slaakte een kreetje van protest en schrik en sloeg weerloos met haar voetjes in de lucht toen iemand haar de lucht in tilde. Wat nou! Met een plofje kwam ze op de grond een paar vossenlengtes bij de prooistapel en kon ze zien wie haar opgetild had. Het was Bloodpaw. "Bloodpaw!" miauwde de kitten klaaglijk, "Wat nou? Ik had honger!"}

Natuurlijk verwachtte hij wel een protestende Pepperkit wanneer hij haar ineens zo weg viste bij de prooistapel. De kit at amper en nu ze eindelijk eens haar maagje weer wou vullen werd ze eventjes zo meegetrokken. Ze keek hem dan ook klagelijk aan en riep zijn naam uit. De tom kantelde zijn kop en keek naar Pepperkit. Zijn staart zwiepte lichtjes. "Wat nou? Ik had honger!" Bloodpaw schudde zijn kop en ging zitten. “Ik zal zo een muisje voor je pakken, geen zorgen.” Sprak de tom kalm. Zijn ogen keken even naar de prooistapel waar een net teruggekeerde warrior wat te eten pakte. Als Pepperkit nou net op dat stukje prooi gehoest had dan had hij tegen de ochtend zieke katten voor de deur staan. “Je hoest Pepperkit, dat houdt in dat je nog katten kan besmetten. Als je per ongeluk een beetje kucht op een prooi kun je de hele clan ziek maken.” Legde hij uit terwijl hij even met zijn ogen knipperde. “Was Acefray niet in de den?” Vroeg hij aan de kitten. Waarschijnlijk niet, anders had zijn mentor wel met de nog zieke kit mee naar buiten gegaan.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit blies haar wangen iets op uit protest, waarna ze weer begon te kuchen, zachtjes. Het was al lang niet zo'n erge hoest meer als dat ze had gelukkig, waarvan je ribben zeer deden en je longen brandden. Pepperkit was gelukkig door het ergste heen. Nu nog zorgen dat ze rust nam tot het helemaal over gewaaid was. En daar had Pepper wel moeite mee. "Ik ben al beter," miauwde de kitten opstandig, waarna ze met een pruillip wegkeek van de grotere kater, "ik ben een sterke Shadowclan kitten." Toen de muis voor haar poten neerkwam viel de kattin meteen aan, haar tanden in het vlees zettende en het wegkauwende. Nu ze zich weer beter voelde had ze juist een razende honger. Met volle mond keek ze omhoog naar Bloodpaw toen hij over Acefray vroeg. "Weet nwie, nwiet gekweken!" Ze had gewoon besloten dat ze wilde lopen en dat had ze gedaan.}

Pepperkit blies haar wangen op waarop Bloodpaw zijn wenkbrauw vragend op trok. Wat deed ze nou weer? Was dit iets wat kinderen tegenwoordig deden? Nee toch, hij was zelf niet zo lang geleden nog kitten geweest en hij deed dit nooit, ook Beechpaw, Whitepaw of de andere leeftijdgenootjes hadden zo iets nooit gedaan. De tom hield zijn schouder op. Vast een Windclan trekje dan. “Je lijkt op een kikker.” Sprak hij met een klein glimlachje voor de kitten weer moest kuchen. De tom trok niet al te vertrouwend met zijn snorharen en keek haar met een onderzoekend oog aan toen ze sprak dat ze al beter was. “Hmm-hm.” Mompelde hij even kort voor hij zich om draaide en wat van de prooistapel pakte en deze toewierp naar zijn kleine zusje. Daarna vroeg hij als ze toevallig wist als Acefray in den was maar voor ze antwoord gaf viel ze eerst haar maaltijd aan. De tom grinnikte even door haar hongerige houding, en knikte toen ze vertelde dat ze het niet wist. Bloodpaw besloot om later zijn mentor op te zoeken en ging naast de jonge she-cat liggen die druk bezig was met haar prooi naar binnen te werken. “Blijf je wel goed kauwen? Straks stik je nog.” Klonk er weer beschermend.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit's opgeblazen wangen liepen met een giechel weer leeg toen ze Bloodpaw's woorden erover hoorde. De kleine kitten lachte zachtjes en gaf de kater een duwtje tegen zijn borstkas met haar voorhoofd. "Jij bent zelf een dikke kikker!" miauwde de kattin, er nog eventjes een extra belediging bij drukkend. Maar alle beledigingen waren snel alweer vergeten toen de kitten een muis op mocht eten. "Bwoodpaw! Ik bwen okwe!" bracht Pepperkit uit, zijn overbezorgdheid de wind in slaande terwijl ze vrolijk door at. Ze was gek op haar grote broer, maar na die halve maan medicine cat den werd ze toch enigszins kriegel van zijn bezorgdheid.}

Hij? Een dikke kikker? Op een speelse verbaasde manier keek hij de kitten aan. Alsof hij echt beledigt was door haar woorden. “Nou, nou. Als ik dik ben dan ben jij een stinkende kikker.” Kaatste hij terug met een speelse uitstekende tong, voor hij haar een lik over der snoet gaf toen ze hem een kopje gaf tegen zijn borstkas aan. Toen was hij maar gaan liggen en keek toe hoe de kitten haar prooi als een uitgehongerde leeuw naar binnen vrat. Een tikkeltje bezorgd vroeg hij als ze wel goed bleef kauwen voor ze straks in een te grote stuk zou stikken. Meteen kreeg de medicine cat apprentice op zijn kop van de flame-point, hij moest niet zo beschermend doen want ze was prima in orde. De tom grinnikte en tikte met zijn staart tegen haar oor aan. “Zeg, durf je wel zo tegen je grote broer? Grote mond pff. Begin je al te puberen soms?” Hij keek Pepperkit met samen geknepen uitdagende ogen aan.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Nu noemde Bloodpaw haar een stinkende kikker! Dat was gemeen! Pepperkit duwde met haar voorpootjes tegen de kater aan, maar helaas had ze nog vrij weinig kracht terug in haar lichaam. Ze was al niet groot, maar de ziekte had ook nog een flinke hap uit haar lichamelijke conditie genomen. "Stinkende kikker wint van dikke kikker!" verklaarde de kitten gewichtig, terwijl ze nog wat harder tegen Bloodpaw aan duwde. "'Jij gaat neer!" Ze slikte vervolgens haar hap prooi door en stak haar tong plagerig uit naar de kater.}

Oh, kijk eens aan. Mevrouw voelde zich één dagje wat beter en dacht meteen al dat ze haar grote broer aankon? De tom zwiepte uitdagend met zijn staart en bleef haar strak aankijken, alsof hij met zijn ogen zei van: kom op dan. Bloodpaw wachtte kort af maar zou het spelletje niet te makkelijk maken voor der, ze was immers al een stuk ouder nu en mocht wel wat uitgebreider stoeien. De med cat app hief zijn poot op en wou haar een tik geven, eens zien hoe snel ze zou reageren.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit zwiepte speels met haar staart en lachte uitdagend naar haar grote broer, waarna ze om hem heen dartelde naar zijn zij en haar voorpoten over zijn rug gooide, op hem hangend. "Gevangen!" miauwde ze snorrend. Maar haar gesnor ging al snel over in een nieuwe, wat hardere hoestbui. Misschien moest de kleine flamepoint kattin zich toch niet zo heel erg druk maken zoals dat ze nu deed.}

De tom liet een lach horen toen Pepperkit in de aanval ging, alsof hij er licht uitlachte door haar kitten aanval. Bloodpaw liet haar haar gang gaan en de she-cat klom al snel half op zijn rug, met haar pootjes hield ze hem stevig vast. ”Gevangen!” Snorde de she-cat. De medicine cat wou zich net omdraaien en haar een por geven als tegen aanval, want haar zo makkelijk laten winnen dat ging mooi niet door, maar toen begon Pepper weer te hoesten. De zwarte met rood gevlekte maine coon keek op en draaide zich naar de kit toe. “Gaat het?” Vroeg hij weer terug in de bezorgde grote broer mode.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit liet zichzelf langzaam weer van de rug van de medicine cat apprentice afglijden, haar pootjes onder haar buik vouwend om de pijn in haar borstkas wat weg te drukken. Haar ribben waren nog steeds beurs en gekneusd van het voormalige zware gehoest. Meteen ging Bloodpaw ook weer in medicine cat modus. Pepperkit keek met licht vochtige oogjes omhoog naar de kater en knikte zachtjes toen ze uitgehoest was. "Ben oké.."}

Bloodpaw had gedacht dat een stoei partijtje wel had moeten lukken maar door Pepper’s grote enthousiasme liep ze al snel weer van stapel af. Hun kikker gevecht werd dan ook meteen halt gezet toen de she-cat weer zwaar begon te hoesten. De tom keek even bezorgd op toen ze begon te kuchen en weer langzaam van zijn grote rug afgleed. Hij vroeg dan ook meteen als alles goed ging waarop de kitten zachtjes knikte met waterige oogjes. De medicine cat apprentice drukte een beetje twijfelachtig zijn oren naar achter voor hij troostend de tranen uit de ogen van Pepper weg likte. “Eet je muisje maar op.” Mauwde hij rustig terwijl de tom even zijn schouder uitstrekte. “Misschien kunnen we daarna nog wat doen, -niet stoeien.” Stelde de maine coon voor.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit veegde schuldbewust met haar witte teentjes eventjes langs haar mondje, om de kleine druppeltjes rond haar mondje hingen weg te poetsen. Ze vond het maar naar, al dit hoesten. Ze knikte dan ook stilletjes naar Bloodpaw en nam de laatste happen van haar muis. Ze voelde zich meteen weer een stuk ellendiger nadat ze de hoestbui gehad had. "Wat wil je gaan doen?" probeerde ze optimistisch te vragen.}

De tom had de opkomende traantje weg gehaald bij Pepperkit en toen gemauwd dat ze anders haar muisje nog kon opeten, daarna zouden ze nog iets kunnen doen. Maar wat.. tja dat was de vraag. De tom dacht dan ook even na maar toen de flame point kitten vroeg wat ze konden doen had hij nog steeds geen idee. Zwiepend met het puntje van zijn staart begon hij te brainstormen. Maar hij kwam echt op niks uit. Bloodpaw keek naar zijn zusje, “Heb jij geen leuk spelletje?” Vroeg hij uit eindelijk. “Iets als.. huh. Verstoppertje ofzo?” Toen hij nog kitten was speelde hij vaak met Beechpaw en zij kwam vaak met de goeie ideeën.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit voelde zich lamlendig. Ze had zoveel hoop en moed gehad terwijl ze de medicine cat den uit gewandeld was, maar haar lichaam had haar duidelijk geweigerd en weer plat gelegd. Ze wilde niet ziek zijn, ze wilde gezond zijn. Ze wilde weer spelen en doen en leren en snel apprentice worden! Gelukkig was Bloodpaw van de firma goede ideeën en kwam hij al snel met een spelletje die wat minder tijd kostte. "Ja! Ja! Verstoppertje!" jubelde de kitten al snel, waarna ze zich loshaakte van haar grote broer en hem hoopvol aankeek. "Wil je verstoppen of wil je zoeken?"}

Onderwerp: Re: {Open} Wobbly ${Open} Wobbly Icon_minitime$