The closeness of it All

Onderwerp: The closeness of it All di 14 mei 2019 - 23:09

I will not be like a bird bred in a cage
too dull to fly even when the door stands open.

Hemels blauwe oogjes knepen zich samen. Het wolharige lichaam van de witte kater verlaagde zich terwijl hij zijn staart langzaam heen en weer zwiepte. Er hing een stilte in de lucht. Alsof er gewacht werd op een teken van de hemel zelfe tot het gevecht kon losbarsten. Hij hielt zijn adem in. Zijn pluizige staart zwiepte laag over de grasvlakte terwijl hij zijn spieren spande. Zijn lippen gleden van elkaar en de zoete geur drong door tot in zijn reukorganen. Drie, twee,

één.

Met een luide piep sprong de kitten bovenop de mosbal en wormde zijn mollige lichaam er omheen. Met wild getrappel rolde hij door het kamp. Zijn prooi onmogelijk om te ontsnappen terwijl gegiechel over zijn lippen rolde.

De winst was aan hem! Hoarsestar van Shadowclan!

@Acorndust first

Hij had serieus overwogen om een stapel veren te gaan bewaren in de leaders den. Pepperpaw was ondertussen namelijk niet de enige meer die erom gevraagd had en er leken meerdere kittens te zijn die veren wel leuk vonden. Toch leek het hem ergens ook niet verstandig om een voorraad te gaan maken, want wat moesten anderen wel niet van hem gaan denken als hij dat deed? Voor nu schoof hij het idee dan ook aan de kant, waarna zijn blik op een kitten viel, een van Slatefur als hij het goed had. De kitten was aan het spelen met een mosbal en was duidelijk uitgelaten om deze gevangen te hebben. "Dat was een goede vangst." Sprak hij dan ook om de aandacht van de kitten te trekken.

I will not be like a bird bred in a cage
too dull to fly even when the door stands open.

Een diepe, welbekende stem liet hem opschieten, per direct zijn mosbal negerend. Het was zijn deputy die hem had aangesproken. Grote ogen van ongeloof trilde in diens oogkassen terwijl hij zijn lichaam kaarsrecht plaatste opstarend naar de grote donkerbruine kater. Echter kon hij de grijns niet van zijn lippen weg schudden terwijl hij opkeek naar Acorndust. "Danku meneer! Ik ben heel sterk en snel al, zeker voor mijn leeftijd!" Piepte hij gretig voor de complimenten van zo'n grote en hoog gerankte kater. "Ik zou zo al mee kunnen jagen met de apprentices meneer! Dat zegt mama ook al." Het was niet de complete waarheid, maar dat maakte niet uit. Misschien, als hij zei dat Slatefur het goed vond, zou Acorndust hem wel mee laten gaan met een patrol!

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht bij de eerste woorden van de kitten, toch werd zijn blik wat serieuzer bij de woorden die volgden. De kitten was duidelijk nog veel te jong om buiten het kamp te gaan jagen, alleen dit moest hij natuurlijk wel goed brengen. "Je moet eerst nog wat ouder en groter worden om mee te kunnen jagen." Sprak hij rustig. Hij liet zijn blik kort rond het kamp gaan. "Er zijn vast ook wel wat dingen in het kamp die je kunt besluipen of vangen." Genoeg uitdagingen om een kitten nog wel een tijdje zoet mee te houden ging hij vanuit.

Onderwerp: Re: The closeness of it All