Truth or dare

Het was nog ochtend, nog best vroeg zelfs maar Bloodpaw kom geen oog dicht doen. Wiebelend in zijn mos nest zuchtte hij wat geïrriteerd. Soms miste de tom dat hij kon slapen met zijn vrienden om hem heen in de apprentice den, hier lag hij namelijk alleen. Bij Acefray zijn plekje zag het er al stukken gezelliger uit met Tallstar bij hem opgekruld en zo nu en dan Pepperkit boven op hen. De tom miste dat gevoel ook om een warme vacht naast hem te hebben maarja- hij moest maar wennen. Dit was zijn rang en zo ver hij wist was enkel Acefray een med cat geweest die gezelschap had in zijn den. Hopelijk kreeg hij dat ook later maar de kans op een eenzame leven hier in zijn bedje was groot. Hij kon ook niet Beechpaw vragen om bij hem te slapen dan had je meteen katten zoals Gloriousreign die altijd dachten dat er dan meteen iets meer speelde dan vriendschap. Nogmaals rolde de apprentice in zijn den maar besloot dat het niet zou werken om nu nog in slaap te vallen. Met stroeve spieren van de nacht hees de tom zichzelf uit zijn koude nest en liep de open plaats op. Zijn blik ging regelrecht naar de apprentice evenals zijn poten. Snel stapte de medicine cat apprentice naar binnen en liep natuurlijk direct op zijn snurkende beste vriendin af. Met een por wekte hij de tabby she-cat. “Goeiemorgen Notendop. Tijd om je warme bed te verlaten.” Greens de zwart met rood gevlekte tom speels met een zwaai van zijn staart. Hij had iets leuks in gedachte dus tijd voor Beech om wakker te worden.

Beechpaw was net nog lekker aan het dromen tot ze ruw gewekt werd door een por in haar zij. Langzaam opende ze haar ogen, klaar om te protesteren tegen degene die haar gewekt had, maar zodra ze Bloodpaw zag staan vergat ze volledig de manier waarop hij haar gewekt had. Ze had geen idee wat hij van plan was, maar het zou vast wel weer wat leuks zijn, net zoals de keer met de catnip. Ook al was dat nog best apart geweest achteraf. Ze volgde de kater de den uit en draaide zich naar hem toe. "Dus, waarom heb je me wakker gemaakt?" Begon ze. Zouden ze wat uit gaan halen bij de warriors of misschien wat bij de elders? Of ergens in het territorium wat gaan doen? Er waren zoveel mogelijkheden.

De medicine cat apprentice keek even om zich heen om te zien als hij geen andere slapende katten had gewekt naast zijn beste vriendin Beechpaw. Gelukkig leek iedereen nog te snurken, mooi! want de tom had geen zin in chagrijnige clangenoten. De tabby she-cat die hij een wekkende por gegeven had opende haar ogen langzaam, Bloodpaw seinde direct met zijn staart naar de den uitgang waar hij ook meteen naar toe liep en weer terug de stille open plek opliep. Twee wachters keken even naar hem, knikte, en richtte toen hun aandacht weer terug op hun taak. "Dus, waarom heb je me wakker gemaakt?" Bloodpaw greens weer toen Beech sprak. De apprentice was hem meteen gevolgd toen hij de den uitgelopen was. "Nou. Ik kon niet meer slapen dus ik dacht ik maak Beech even wakker zodat we wat leuks kunnen doen." Mauwde hij terwijl hij bij het kampwand ging zitten. Daar konden ze brainstormen over wat ze vandaag eens zouden uitvreten, het was ook nog eens vroeg in de ochtend dus in principe konden ze doen wat ze wouden zonder vervelende warriors die hun boos aan de oren trokken.

Ze wist niet helemaal of ze Bloodpaw's idee moest vertrouwen, maar vaak genoeg kwam hij met leuke dingen. Het maakte haar ook echt niet uit als ze in wat problemen kwamen, dat kwam ze toch al vaak zat. Maar gezien het nu vroeg was, zou het nog meevallen. "Enig idee wat voor leuks we kunnen doen?" Sprak ze terwijl ze naast hem ging zitten en haar blik rond het kamp liet gaan. Nu het nog zo vroeg was, waren er nauwelijks katten wakker en meestal lag ze nu ook zelf nog te slapen, maar vandaag was dat een keer niet het geval.

Beechpaw vroeg als hij enig idee had wat voorn leuks ze konden gaan doen op deze vroege ochtend. Natuurlijk! Hij was master in spellen en uitdagende dingen te bedenken, natuurlijk wist hij iets om te doen.. Alleen een klein probleempje, dit keer niet. De tom hief zijn wenkbrauw nadenkend op en zwiepte met zijn staart. Hij moest ook niet te lang nadenken voor Beechpaw ging verdenken dat hij helemaal niks wist. Dan had de tom haar voor helemaal niks gewekt en daar konden de meeste nogal chaggie om worden. "Truth or dare!" Mauwde hij enthousiast. "Als opwarming voor onze kattenkwaad vandaag spelen we eerst een paar rondjes truth or dare." Bloodpaw greens naar de tabby she-cat. "Dus Notendop, wat word het? Truth.. or dare hmm?" Hij hoopte op dare, dan kon hij haar eens goed voor aap zetten maar met truth kon het zeker ook heel interessant worden.

Truth or dare? Geen slecht idee om te doen. Vooral de dares, maar de truth kon ook zeker geen kwaad. Ook al had ze geen idee wat er precies gevraagd kon worden met truth. Dare daarentegen had ze meer zin in, dus waarom niet meteen met dat beginnen? "Laat ik maar meteen beginnen met dare dan." Haar blik werd wat uitdagend, afwachtende wat hij van haar zou vragen. Ze had geen idee wat Bloodpaw allemaal zou verzinnen, maar wat dingen uithalen was ze zeker niet bang voor.

Ze koos dare. Een gemene grijns verscheen dan ook meteen op zijn lippen. Heheh. Dat zal enorm fun worden. Bloodpaw stond op en keek de tabby she-cat uitdagend aan. "Je zult spijt krijgen." Mauwde hij nog even om de spanning in te houden voor hij werkelijk de opdracht zou uitspreken. Even keek de medicine cat apprentice om zich heen en opende zijn mond weer toen hij het gene zag waar hij een leuke opdracht mee kon verzinnen. "Lik de grond. En wees er zeker van dat je wat van die heerlijke modder in je mond krijgt." Greens hij terwijl hij met zijn staart naar de modderige plek wees- een metertje of twee a drie veder op. Bijna midden in het kamp, hopelijk liep er net een wakker geworden warrior naar buiten zodra Beechpaw de grond even een wasbeurt ging geven met haar tong.

Ze wachtte af wat voor een opdracht ze zou krijgen en bij het horen ervan liet ze haar blik naar de plek gaan waar Bloodpaw naartoe wees. Een modderige plek en dat moest ze likken? Het was niet alsof ze nog nooit modder uit haar vacht had gewassen, dus dit viel vast wel mee toch? Ze knikte kort en liep naar de plek toe waar ze haar kop naar beneden bewoog en haar tong snel over de grond heen haalde. Ze proefde duidelijk de modder en snel spuugde ze het dan ook weer uit, want ze had geen zin om het door te slikken. Met een grijns liep ze terug naar Bloodpaw. "Ik heb gedaan wat je vroeg, nu is het jouw beurt." Sprak ze, de grijns nog steeds op haar gezicht. "Truth or dare?" Ze wachtte het antwoord van de medicine cat apprentice af, welke al snel ook voor dare koos. Mooi, kon ze hem terugpakken voor de grond likken. Ze bleef voor een moment stil en dacht na over wat ze zou kunnen bedenken. "Loop 'per ongeluk' tegen de eerste kat aan die je ziet." Sprak ze. Misschien dat die kat het niet leuk vond, maar ze moest iets bedenken.

[Volgende keuze: truth]

Met een ondeugende twinkeling keek de medicine cat aprentice toe hoe Beechpaw zijn opdracht uitvoerde. Even had hij gedacht dat de she-cat zou zeggen om niet zo stom te doen en een normale dare opdracht te verzinnen maar kennelijk liet de tabby app zich niet kennen en ging gewoon vol op de modder af om die heerlijk op te likken. De tom lachte duidelijk toen hij toekeek hoe Beechpaw haar tong over de grond liet gaan om daarna de lading modder uit haar mond te spugen. Grinnikend hield hij zijn poot voor zijn snuit om niet al te luid te klinken en straks het hele kamp wakker te schreeuwen. Ondertussen kwam de she-cat al weer naar hem toegestapt en vroeg wat hij koos uit truth or dare. "Dare ofcourse." Sprak hij stoer uit en greens. Psh. Hij ging echt geen truth doen, dan leek hij net een watje. Beechpaw mauwde zijn opdracht uit. Tegen iemand op lopen? Hah, dat was appeltje eitje. De tom ging meteen de open plek open maar er was amper iemand wakker. Oh! nope! daar was iemand! Een kampwachter was gaan zitten en keek slaperig voor zich uit. Kijk eens aan hehe dan kon hij de kat ook meteen even wakker schudde. Nonchalant liep Bloodpaw op de warrior af en liep deze 'per ongeluk' omver. De wachter reageerde natuurlijk geschrokken en pist en gaf hem al bijna meteen een buts voor zijn reet. Lachend proestte hij een neppe excuus uit voor hij weer naar Beechpaw rende. "Verzin volgende keer een echte uitdaging. Kinderspel dit." Sprak de tom uitdagend uit met zijn tong uitgestoken voor hij nu weer vroeg wat de tabby she-cat koos. En ditmaal was het truth. "Hmm.. eens zien" Wat had hij altijd al eens willen weten? Zover hij wist wist hij wel alles over de poes. "Lik je je eigen snot wel eens op?" Dit was wel een grappige vraag om te vragen.


[volgende keus: dare]

Natuurlijk deed Bloodpaw wat ze van hem gevraagd had. Bloodpaw koos een kampwachter om tegenaan te lopen en het was duidelijk dat die er niet blij mee was en mogelijk zou uitvallen, maar dat viel gelukkig mee. Ze kon de grijns die bijna constant op haar lippen nu zat niet weghalen. Zelfs niet toen het haar beurt was en de truth vraag gesteld werd. Dit was geen lastige om te beantwoorden. Het gebeurde wel vaker per ongeluk, dus het was een simpel antwoord. "Soms, maar niet expres." nu was het de beurt weer aan Bloodpaw en hij koos weer dare. Deze keer moest ze wat gemeners bedenken dan de vorige keer. "Rol een keer door de dirt place heen." Hoe ver zou ze überhaupt hiermee kunnen gaan? Een nieuw idee kwam al bij haar op, maar voor nu had ze al wat gezegd.

[Volgende keuze: dare]

De tom greens toen hij terugkwam van zijn opdracht en hoorde de kampwachter nog achter hem brommen. De medicine cat apprentice negeerde hem maar, dat was miss ook beter voor zijn billen. Straks mocht hij het hele Shadowclan gebied rondrennen omdat hij anders een pak slaag zou krijgen. Ondertussen dit allemaal had hij zijn vraag gesteld en dat was als Beechpaw wel eens haar snot op likte. Ze zei van wel maar niet expres waarop de tom haar een 'sure' knipoog gunde. "Vast." Gniffelde hij er extra bij om haar te plagen. Nu was het zijn beurt weer en de tom koos natuurlijk voor een dare. Nu kwam Beechpaw al wat losser en droeg hem op in de dirt place te rollen. De tom keek haar verrast op. Meende ze dat? Getsie! Bloodpaw lachte zijn zenuwen weg met een schuddende kop. Als er maar geen clangenoot daar net was geweest met een verse boodschap. Ah gadver.. De tom gaf de tabby een stootje met zijn brede schouder als teken dat de ander hem moest volgen en liep naar de plek toe waar alle katten hun behoefte deed.

Daar stond hij dan, met een vies gezicht kijkend naar de plek wat de grote kattenbak was voor heel Shadowclan. Oh Starclan sta me bij bad hij in stilte voor hij zichzelf letterlijk in de shit gooide. De tom rolde op zijn rug en rolde door de dirt place heen. Hij zou wel gaan stinken nu.. maar hij wist nu al wie er vanavond zijn vacht mocht gaan wassen met de sharing tongue's. Karma noemde ze dat toch? En anders dikke payback voor Beech als haar tong straks zijn stinkende pels mocht likken.

Na hij klaar was met zijn dare duwde hij zichzelf even 'per ongeluk' tegen de she-cat aan om hopelijk de stank over te brengen en sprak nu haar opdracht weer uit toen ze weer voor een dare koos. "Zoek een stinkdier en ruik zijn kont." Zo. Al spijt Beechpaw? heheheh.


[Volgende keus: truth]

Ze wist niet zeker of Bloodpaw zou doen wat ze vroeg, maar toen hij haar meewenkte naar de dirt place volgde ze hem met nog steeds een brede grijns op haar gelaat. Bloodpaw deed het ook nog. Ze keek toe hoe de kater door de dirt place rolde en daarna overeind kwam. De stank van deze plek was al erg genoeg, maar ze kon nu niet meer terug. Zelf koos ze dan ook weer voor dare deze keer en nu moest ze een stinkdier gaan zoeken om die aan de kont te ruiken. Ze knikte kort en wenkte de kater mee. Tijd om er een te zoeken. Gelukkig duurde het niet lang voor ze er een gevonden had. Nu hopen dat het dier niet meteen een scheet zou laten zodra ze er rook. Ze liep naar her achtereind toe en bracht haar neus er dichtbij vokr ze er kort aan rook en snel weer terugtrok. Net op dat moment liet het dier een scheet en ze wist niet hoe snel ze er weg moest komen. Toch bleef de stank kort hangen nog terwijl ze naast Bloodpaw stond. "Dat stinkt." Ook al wist ze niet zeker of het de stank van het stinkdier was of de stank van Bloodpaw zijn vacht.
Het verbaasde haar niet dat Bloodpaw als volgende truth koos. "Oke, wat is je grootste angst?" Het was tenslotte een van de weinige dingen wat ze nog niet echt wist van Bloodpaw. Ze ging er namelijk wel vanuit dat ze veel van hem wist.

[Volgende keuze: dare]

De tom had een uitdagende grijns op zijn lippen toen hij de dirt place uit gekropen was en nu de nieuwe opdracht voor Beechpaw op mauwde. Ze moest een stinkdier zoeken en zodra ze er eentje gevonden had zijn stinkende komt ruiken. Bij het idee al begon hij te lachen maar zijn ogen twinkelende al helemaal ondeugend en van plezier toen Beechpaw ook nog echt het kamp uit liep om z’n zwart witte dier te gaan zoeken. Met grote hoop liep Bloodpaw achter de tabby she-cat aan en samen zochten ze even rond tot ze een stinkbeest gevonden hadden. Het was nu niet zo heel moeilijk, deze dieren lagen namelijk rond deze jaartijd nog in hun winterslaap maar konden zo nu en dan al een beetje wakker zijn. Beechpaw besloot dan ook om naar de bekende hol te gaan waar vaak altijd deze dieren in lagen te pitten en.. ja hoor! Ze hadden bingo! Bloodpaw grinnikte en gaf zijn beste vriendin een zetje toen ze naar de stinkdier toe stapte. Ze boog naar voren en snuffelde. Op dat moment schrok het zwart witte stinkdier wakker en liet een stinkende geur los. “Ieeuww!” Lachte de med cat app met een vies gezicht. De geur hing door de hele lucht rond. Wat vies! "Dat stinkt." Duhh. Wat dacht zij dan? Dat het naar bloemetjes zou ruiken? “Goh. Het is een STINKdier!” Proestte Bloodpaw uit toen hij kort de vacht van Beechpaw besnuffelde. “Je stinkt nog erger dan mijn dirt place pels.” Lachte hij er nog extra bij voor hij weer antwoord gaf op welke optie hij nu koos van de truth or dare. Ditmaal ging hij voor de waarheid en Beechpaw vroeg wat zijn grootste angst was. “Ik ben nergens bang voor.” Sprak hij super stoer maar kon zichzelf amper serieus nemen en begon weer te lachen. Hij was wel bang voor enkele dingen maar wat was zijn grootste? Tja.. ze waren allemaal beangstigend voor hem. “Nee ik uh, ik ben bang voor twolegs.” De tom zou nooit vergeten wat die lange twee potige beesten hem aangericht hadden. En met het woord twolegs zou Beechpaw vast wel snappen dat hij doelde over zijn incident waar bij hij zijn teen verloren was.

Beechpaw koos op haar beurt weer een dare. Nadenkend wreef de maine coon over zijn kin. Hmm. “Ga naar de carrionplace en raak het meest raarste en niet bekende voorwerp aan.”

[Volgende keus: dare]

De stank was best erg, maar ze zou het er mee doen. Veel erger kon het niet worden toch? Bloodpaw's antwoord was een die ze misschien aan had moeten zien komen, want ze wist wel wat er met hem gebeurd was met de tweebenen toen. Zelf koos ze nu weer voor dare en deze keer moest ze naar de carrionplace om een onbekend voorwerp aan te raken. Dat zou niet heel moeilijk moeten zijn. Ze draaide zich dan ook om en wenkte Bloodpaw mee, terwijl ze naar de carrionplace ging. Eenmaal daar aangekomen keek ze rond tot ze een berg troep vond. Daar zou vast wel wat tussen zitten. Ze liep er dan ook naartoe en klom een klein stukje omhoog om te kijken of ze iets zou vinden, tot ze haar evenwicht verloor en naar beneden viel recht in iets wat koud en nat aanvoelde. Langzaam krabbelde ze overeind en keek naar beneden, waar ze een plas van iets blauws zag. Haar blik ging naar haar vacht, waar dezelfde blauwe kleur nu te zien was bij haar buik en poten. "Uhm, wat is dit?" Besloot ze aan Bloodpaw te vragen, terwijl ze haar blik op hem richtte. Zou ze het uit haar vacht kunnen krijgen? Voor nu kon dat wachten tot later, want het was weer Bloodpaw's beurt en ze had een ideaal ding voor hem bedacht.
Een grijns verscheen weer op haar lippen, ondanks haar nu blauwe vacht. "Plas van de hoge rots af." Sprak ze uit. Er zouden vast nog niet veel katten wakker zijn in het kamp, maar dit zou een goed genoege uitdaging zijn. "Als je durft natuurlijk." Daagde ze hem verder uit met een uitdagende blik.

[Ganzenopdracht: Op een vuilnisbelt wordt natuurlijk van alles gedumpt wat weerloos is tegen de weersomstandigheden. Zo ook een pot verf welke vol gelopen is met water en omgevallen. Laat Beechpaw in een plas blauwe verf vallen. Uhh.. happy new hair?

Bloodpaw volgde op zijn gemakje Beechpaw achterna toen hij vertelde dat ze naar de vuilnisbelt moest en daar een rare voorwerp moest gaan aantikken. De she-cat liep er heen alsof het niks was maar wat de ander niet wist was dat er gisteravond nieuw afval gedumpt was en hopelijk zou er iets geks op duiken. Ratten? Twoleg voedsel? Wie wist! Misschien zou ze wel in het afval vallen, dat zou het mooiste zijn. Stonk ze dubbel op: stinkdieren scheten en rotte afval. Héérlijk. Ondertussen was de duo aangekomen bij de carrionplace waar Beechpaw meteen op het afvalnsprong alsof ze er een bommetje in wou maken. De tom volgde haar rustig en keek toe hoe de bruine gestreepte she-cat een berg troep opklom. “Niet vallen eh!” Riep hij plagend uit en precies op dat moment gleed de apprentice uit en viel naar beneden toe, recht in een plas. Geschrokken keek hij op, maar Beechpaw krabbelde overeind alsof er niks gebeurd was. Of nouja.. er was zeker wel íets gebeurd. Zijn beste vriendin was in ergens in gevallen waardoor haar vacht niet meer gestreept was maar knalblauw! De tranen sprongen in de ogen van de medicine cat apprentice bij het zien van deze beeld. Hij viel gewoon om van het lachen. Nee! Dit kon niet! Bloodpaw ging helemaal stuk. Zo hard moest hij lachen dat hij op gegeven moment naar adem moest happen. De tom kroop overeind van de grond en liep op de she-cat af die er uit zag als een smurf. Hij duwde zijn eigen poot in het rare water waardoor zijn voetje nu ook blauw kleurde. Een grijns sierde zijn lippen. Snel duwde de tom toen zijn poot in het gezicht van Beechpaw waardoor er een blauwe pootafdruk op haar kop stond. Precies zoals een kat in de modder gelopen had en kleine afdrukjes achterliet, dat zo op de snuit van Beechpaw én in het blauw. Ge-wel-dig! Echter leek Beechpaw nog niet te willen stoppen ondanks haar nieuwe haarkleur gheghe. Ze daagde hem uit toen hij dare koos en even kon hij haar opdracht niet serieus nemen. “Meen je dat?” Vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. Wou ze serieus dat hij van de grote rots zou af plassen? De rots in het kamp? Waar de leader de clan toesprak? Oh dahm. Als hij gepakt zou worden tijdens zijn daad dan mocht hij mooi zijn rang afstaan. "Als je durft natuurlijk." Bloodpaw drukte zijn oren naar achter. Wat dacht ze wel niet? Dat hij soms een watje was? Pss! Hij durfde alles, en let maar op ook. Hij zal een waterval naar beneden laten kletteren. “Natuurlijk. Ik ben geen pussy- net als jouw.” De tom gaf zijn beste vriendin een stootje en rende weg. Terug naar het kamp.

Weer in het kamp aangekomen liep Blood de open plek op. Het was nog steeds ochtend maar niet meer zo enorm vroeg dat iedereen nog lag te slapen. Twijfelend keek hij naar de rots. Sommige katten waren al aan het opstarten voor de ochtend patrouille.. als hij nu dit zou doen werd hij meteen gepakt.. Urgg. De zwart met rood gevlekte maine coon stapte naar de rots toe maar zo casual mogelijk zodat niemand het perse doorhad dat hij naar de belangrijke steen toe liep. Daar ging hij zitten, wachtte kort tot de ochtend patrouille in beweging kwamen om te vertrekken en klom de grote rots op. Daar wachtte hij nog enkele secondes om zeker te weten dat de groep warrior hem niet straks dood zouden slaan en sprong op het einde van de steen om daar zijn urine vanaf boven naar beneden te laten lopen. In super een cool straaltje ook nog.

Gelukkig had hij alle commotie van die ochtend niet meegekregen en had hij er dan ook geen idee van wat zijn dochter en de medicine cat apprentice aan het uitvreten. Misschien was het beter geweest om dat wel te weten, dan was hij mogelijk behoedt voor wat er zo ging komen. Met een geeuw rekte hij zich uit en stapte hij zijn nest uit om daarna de den te verlaten. Alleen zodra hij de den uitstapte voelde hij iets nattigs op zijn kop landen en voor een moment dacht hij dat het gewoon regende, maar de geur vertelde hem dat dit niet het geval was. Hij liet zijn blik naar de rots gaan, waar hij Bloodpaw zag staan. "Wat denk je aan het doen te zijn?" Hoe had de medicine cat apprentice het in zijn hoofd gehaald om dit te doen? Zijn blik viel al snel op Beechpaw die hier duidelijk ook bij betrokken was. Hoe kwam het dat haar vacht ineens blauw was? Wat hadden de twee zitten doen? "Wat hebben jullie twee gedaan?" Deze keer klonk zijn stem bozer. Hij wilde weten wat die twee hadden uitgespookt en snel.

Ze had moeten verwachten dat Bloodpaw er nog een schepje bovenop zou doen. Dat gebeurde dan ook toen de medicine cat apprentice zijn poot in het blauwe spul deed en een afdruk op haar wang achterliet. "Moest dat nou?" Vroeg ze hem, alsof de rest al niet erg zat was. Toch maakte het haar niet heel veel uit en gaf ze Bloodpaw zijn dare.
Niet veel later waren ze terug in het kamp en bleef ze in de buurt van de rots staan om te kijken of Bloodpaw het ook echt uit zou voeren. De kater leek het in ieder geval van plan te zijn en deed het dan ook. Alleen net op het moment dat het straaltje naar beneden ging, verscheen haar vader net uit de den. Ze moest haar lachen inhouden, want dit was best wel komisch met deze timing maar ze wist dat haar vader niet blij zou zijn en dat bleek ook wel uit de woorden die hij sprak, ook naar haar toe. "We wilden gewoon wat leuks doen." Was het enige dat ze zei, terwijl ze haar blik naar Bloodpaw liet gaan. Acorndust hoefde niet te weten wat er allemaal was gebeurd.

Bloodpaw was op de grote rots gaan staan en trok zijn achterpoot omhoog. Eventjes wou zijn plas niet komen door de zenuwen maar toen liep zijn urine naar beneden in een geweldig mooie straal- maar wel precies op de kop van de net wakker gewordende deputy. De tom probeerde zijn pies te stoppen maar als de tom eenmaal aan het plassen was kon hij het niet meer tegenhouden.. De hele lading kwam eruit boven op de bruine tabby tom die niet alleen deputy was maar ook de vader van zijn beste vriendin Beechpaw. Beschamend drukte hij zich neer toen zijn blaas geleegd was. Beechpaw zat ondertussen haar longen uit haar lijf te gieren maar Bloodpaw kon er niet echt om lachen. Hij wist zeker weten dat Acorndust hem persoonlijk een klap kwam verkopen. Daarom bleef hij op de rots zitten waar hij net van afgepitst had zodat eerst de deputy naar boven moest klimmen om hem een pak slaag komen te geven. "Wat hebben jullie twee gedaan?" Klonk de stem boos van Acorndust die nu ook zijn blauw geverfde dochter zag zitten. Kort moest de medicine cat apprentice grinniken maar durfde niet luid te lachen. Dan zette hij er nog een extra schepje er boven op en de deputy was al aardig boos, nog bozer hoefde niet van hem. "We wilden gewoon wat leuks doen." Sprak Beechpaw terug, Bloodpaw zelf bleef stil. Als hij nu ging praten dan zou hij het enkel alsmaar erger maken.

Wat leuks? Zag dit eruit alsof het leuk moest zijn? Wat moesten de katten die het gezien hadden wel niet denken? En dan die geur die hier hing. Het eerste wat ze duidelijk moesten doen was wassen en daar was hij niet de enige in zo te ruiken. "Jullie komen beter hier naar beneden nu!" Hij had geen zin om zelf eerst omhoog te moeten springen en ze dan naar beneden te moeten halen. Hij sloeg zijn staart dan ook wat ongeduldig heen en weer terwijl hij afwachtte wat de twee zouden doen. Hij had geen zin om hier nu een groot spektakel voor de clan van te maken of in ieder geval niet voor hij zijn eigen vacht wat schoner had gekregen.

Eerlijk waar had ze geen zin om naar hem te luisteren, maar een veel andere kant uit dan naar beneden kon ze niet en hier blijven zitten was misschien niet het beste om te doen. Ze wilde alleen niet de eerste zijn die zou luisteren en ze wist dat ze haar vader alleen maar meer zou irriteren op deze manier en hem mogelijk ook meer voor schut zou zetten. Ze hield haar blik dan ook op Bloodpaw, haar vader verder negerend, afwachtend wat hij zou gaan doen. Het liefste had ze dat hij bij haar zou blijven, maar waarschijnlijk zou hij wel naar haar vader luisteren.