Truth or dare

De tom zat een beetje in een gedoken maar niet zo erg dat hij angstig leek, al was hij deed wel. Bloodpaw was nou niet de aller dapperste en ruzie met de deputy stond hij nou niet op te wachten. Toen de vader van Beechpaw dan ook hun dwong om naar beneden te komen met een boze stem wou de maine coon al snel naar beneden klimmen. Toch leek zijn vriendin koppig te blijven zitten. Twijfelt trok de tom met zijn oortjes en keek naar Beechpaw. Als zij niet ging ging hij mooi ook niet. De she-cat die blauw gekleurd was door het verf leek zelfs haar vader zonder enkele moeite te negeren en keek enkel naar hem toe. Bloodpaw glimlachte kort en hield zijn schouders op maar meer omdat hij niet helemaal precies wat anders te doen. Ze kregen zeker weten straf en een dikke preek, misschien een minuutje uitstellen was nog niet z'n heel slecht idee.

Hij zag aan zijn dochter haar houding al dat ze niet van plan was om naar beneden te komen of in ieder geval niet als eerste. Bloodpaw leek daardoor ook niet naar beneden te komen en kort schudde hij zijn kop. Dan maar de harde manier. Hij spande zijn spieren aan en maakte de sprong op de rots en landde tussen de twee apprentices in. Er was niet veel ruimte voor een extra kat, maar het moest maar. Hij draaide zich naar Beechpaw toe en greep haar vast bij haar nekvel en tilde haar op. Ze was een stuk groter dan toen ze nog een kitten was, maar dat hield hem niet tegen. Hij hield haar goed vast en sprong van de rots af waar hij haar neerzette. Hij ging er vanuit dat Bloodpaw nu wel zou volgen. Hij zwiepte zijn staart dan ook in de richting van de kampuitgang. "Volg me." Eerst wassen, daarna zou de rest wel komen.

Ze had moeten weten dat Bloodpaw niet naar beneden zou gaan als zij dat niet deed, want ze deed zelf precies hetzelfde. Haar vader kwam dan ook de steen op zodra hij wist dat geen van beide naar beneden zou komen en pakte haar bij haar nekvel. Ze stribbelde wat tegen, maar ze wilde ook weer niet vallen, dus uiteindelijk hing ze stil terwijl Acorndust naar beneden sprong. Ze hield haar blik op de grond gericht nadat ze neergezet was, want ze wilde niet weten of iemand had gezien hoe haar vader haar naar beneden gehaald had als een kitten. Ze wilde hem bijna nog een keer negeren bij zijn volgende gebod, maar ze wist dat hij haar waarschijnlijk op precies dezelfde manier mee zou slepen.

Eerst moest hij zich wassen, dat was een ding dat zeker was en aan de toestand van de apprentices te zien was hij niet de enige die dat nodig had. De vieze geuren kwamen namelijk echt niet alleen van hem af en zijn dochter was dan ook nog eens blauw. Snel leidde hij de twee naar een stroom, waar hij zo snel als hij kon zijn kop onderdompelde en zijn poten er een paar keer overheen haalde om het schoon te proberen krijgen. Eenmaal er zeker van zijnde dat hij het meeste eraf had liet hij zijn blik naar de apprentices gaan en wees kort naar de stroom. "Zorg ervoor dat jullie schoon worden." Wat zou het wel niet zijn als zijn dochter blauw rond zou blijven lopen namelijk.

Ze was niet van plan om onderdanig achter haar vader aan te lopen, dus hield ze haar kop en staart fier in de lucht terwijl ze achter hem aanliep. Ze merkte wel dat Bloodpaw zich duidelijk anders erover voelde. Zelf ging ze zich alleen niet laten kennen aan haar vader. Het was al erg genoeg geweest hoe hij haar van de rots geplukt had, ze zou hem niet nog meer laten doen. Ze had alleen geen idee waar hij hen naartoe bracht tot ze bij een stroom aankwamen en Acorndust zijn kop begon te wassen. Zelf bleef ze stilstaan en wachtte rustig af tot hij wat zei. Dat gebeurde snel genoeg en bij zijn woorden schudde ze haar kop. "Ik vind dit blauw wel mooi als mijn nieuwe vachtkleur." Nauurlijk vond ze dat niet echt, maar op deze manier kon ze Acorndust misschien nog wat extra irriteren waar geen andere katten bij in de buurt waren.