A blank space, a missing part.

Grommend was de tom zijn lichaam aan het wassen. Hoewel hij nog altijd niet de den mocht verlaten was hij weer koppig zijn nest uitgewandeld om een frisse neus te halen. Telkens als hij weer de benen nam scheurde zijn wonden weer terug open waardoor zijn mentor telkens dikke stress van hem kreeg. Hij snapte het wel, het koste telkens weer nieuwe kostbare kruiden’s maar Bloodpaw zijn denkwerk leek met 360 graden omgedraaid te zijn, net als zijn eerst zo lieve zachte karakter. Nu voelde hij zich de hele dag nutteloos, boos maar ook vooral bang en verdrietig. Zijn kop maakte overuren door het gepieker en de nachtmerries die hij had. Een zucht verliet zijn bek, niet wetend wat hij aan moest met zichzelf op dit moment. De medicine cat apprentice wou zich net weer ophijsen op zijn zwaar voelende poten toen een gewicht tegen hem aan knalde waardoor de tom een pijnlijk grauw liet klinken. Zijn wonden deden nog altijd veel pijn, net als zijn overbelastende spieren. Verdomme kat, waar zaten haar ogen? Al snel voelde de grote maine coon weer een warme vloeistof over zijn lijf stromen waardoor de maine coon nog luider begon te grommen en zijn groen met koperkleurige ogen kwaad op de dader richtte.

- Nightmarepaw

Ze had de hele dag getraind (deels zonder mentor) en dus was ze moe, haar poten en oogleden waren zwaar en terwijl ze door het kamp liep was ze in gedachtes verzonken. Toen ze tegen de medicine cat apprentice aanliep wou ze sorry zeggen, iets wat niet vaak gebeurde, maar toen ze de kater hoorde brommen naar haar bromde ze al snel terug. Ze stond op en keek hem boos recht in zijn groen met koperkleurige ogen aan, niet doorhebbend dat er wonden op zijn lichaam zaten welke weer open waren. "Kijk eens uit je doppen, Bloodpaw." Snoof ze naar de maine coon terwijl het puntje van haar staart langzaam heen en weer zwiepte. Nightmarepaw liet haar ogen even over zijn lichaam glijden en met een opgetrijken wenkbrauw keek ze hem nu weer aan. "Misschien met je wat aan dat bloed doen, Blood" miauwde ze nu een stukje vriendelijker naar de tom zonder dat ze het echt doorhad.

Zijn boze blik viel op twee groene ogen en een pikzwarte vacht. Hij herkende de ander daardoor direct als Nightmarepaw. De tom trok met zijn gescheurde oor toen hij het warme bloed weer uit zijn wond voelde sijpelen en door de stomme reactie van de zwarte she-cat. Zij vertelde hem om uit zijn doppen te kijken. Pardon? Was mevrouw haar normaal verstand kwijt? Zij liep tegen hem aan! Zonder na te denken aan zijn wonden rees de tom zich op zijn stevige poten en keek hij de she-cat met vlammende ogen aan. Zijn kop torende boven de ander uit terwijl zijn dikke vacht ook nog eens licht opzette. “Luister poes, loop nog één keer tegen me aan en je zult de aankomende weken niet meer op je poten kunnen staan.” Gromde hij tussen zijn op elkaar gedrukte kaken door. "Misschien met je wat aan dat bloed doen, Blood" De medicine cat apprentice zwiepte met zijn staart en keek naar zijn flank waar meerdere wonden weer open geraakt waren door de plotse bewegingen. Snel probeerde hij een paar stevige likken te geven maar de grote zwart met rood gevlekte maine coon kwam niet in de buurt van de open wonden. Gefrustreerd gromde hij weer en sloeg zijn nagels in de grond. Niks werkte ook mee vandaag.

Onderwerp: Re: A blank space, a missing part.