i'll bring the salt

Wat geïrriteerd ging de poes onder een boom zitten in de schaduw, en begon ze aan haar vacht te werken. De tweebenen hadden er iets naar haar gegooid toen ze was eten wilde stelen. Iets wits, het leek erg veel op zand. Maar het smaakte en ook erg anders. Als ze het moest omschrijven zal ze enkel kunnen zeggen dat het strek was. Vergelijken met iets anders kon ze niet, daar was het te uniek voor. Het was lastiger dan ze dacht om vacht schoon te krijgen, de korrels waren verrassend plakkerig. Misschien was het een goed idee om frissen duik te nemen in wat water. Brat stond op om haar plan te gaan uitvoeren maar een geur weerhield haar. Misschien was het toch beter om even te blijven?

Haar besluit om te blijven leek toch de goede te zijn. Want de kat die naderde was een jonge apprentice. Brat greens lichtjes, maar veranderde haar grijns al snel in een vriendelijke glimlach. Als ze de houding van het mormel mocht geloven was dit de eerste keer dat ze een Elite kat was tegengekomen. 'Wees maar niet bang,' begon de rossige poes op een rustige toon. 'Ik zal je niks doen.' Niet als alles volgens plan liep in ieder geval; ze had immers nog bone to pick met shadowclan. Hmm Brat zou wel kijken hoe alles liep. 'Ah! Waar zijn mijn manieren?' Ze bracht haar poot naar haar brost toe en knikte kort. 'Mijn naam is Brat.' liet ze de apprentice weten terwijl ze haar poot weer van haar borst afhaalde en naar de onbekende poes strekte. 'En de jouwe?'

De apprentice leek te ontspannen en vertelde haar naam. Pepperpaw, ja dat paste wel bij haar. Er werd gevraagd waar ze woonde iets waarop Brat haar hoofd op schudde. 'Oh, overal en nergens.' spraks ze nonchalant. De clan kat wist duidelijk niet wat Bloodclan of de Elite was, en eerlijk Brat wilde dat nog wel even zo houden. 'Pepper is een mooie prefix, maar wat moet het beteken in jouw geval?' vroeg de poes, om het onderwerp te veranderen. Brat wist dat clan katten vaak naar iets of iemand vernoemt werden. Zoals hun vacht of persoonlijkheid, of er vloog een specifieke vogel langs toen ze geboren werden. Of iets in die richting.

Even was er een glimlach rond de lippen van de elite kattin te vinden, een oprechte. De apprentice was zo onschuldig, net zoals zij ooit was een lange tijd geleden. Hoe lang zou het duren voordat het leven Pepperpaw ook zou breken? Brat keek op toen er naar de reden van haar naam gevraagd werd. Het was niet iets waar ze graag over sprak. Lang had ze er over nagedacht om naam te veranderen, en toch deed ze dat niet. 'Laten we het er op houden dat ik niet moeders favoriet was.' miauwde ze als antwoord op de vraag van de apprentice.

Brat verdiende eigenlijk helemaal geen medelijden, voor alle dingen die ze in haar leven heb gedaan. Hoeveel pijn ze andere gedaan had, niet te vergeten de bloed die ze aan haar poten had. Toch was het wel fijn om te horen, ook al was het van en boskatje. 'Bedankt, ik voel me gelijk al en stuk beter.' sprak ze terwijl ze afstand tussen hun kleiner maakte. Ze had gehoopt dat ze ondertussen wel wat vertrouwen van de apprentice had gewonnen. 'Vertel eens Pepper, hoe bevalt het om apprentice te zijn?'' Het was een grote stap in een leven van een kat, maar wel een geweldige ervaring. Brat kon niet veel van haar apprentice tijd herinneren, enkel dat haar mentor streng was. Maar tegelijkertijd ook rechtvaardig. 'Al wat vechttechnieken geleerd?'

De rossige poes was blij dat de apprentice haar dichter bij liet, ze boekte dus vooruitgang. De flame point vertelde dat de nieuwe stage in haar leven goed beviel en ze al veel leerde. Haar mentor was een kat genaamd 'Acorndust'. Pepperpaw ging veder en liet haar weten dat haar traning vooral jagen was, en dat ze nog niet bij vechten waren aangekomen. Maar de elite kattin was veel meer geïnteresseerd in de naam die de apprentice vrijgaf. Brat had het gevoel dat de kat in kwestie belangrijk was, en tot zo ver had haar 'gevoel' haar nog niet in de steek gelaten in deze situatie. 'Acorndust! Ik ken hem, hij is een belangrijk iemand niet waar? ' Het was een schot in de duisternis, maar veel had ze niet te verliezen.

Alles ging goed, het kater bevestigde wat Brat wilde weten en liet haar zelfs weten dat zij de dochter van Tallstar was. Een zeer interessante weetje. Even dacht de kattin er over om de apprentice hier en nu te ontvoeren, en terug te nemen naar het kamp. Het zou niet moeilijk zijn, ze had immers nog geen vechttechnieken niks geleerd. Dus geen manier om haarzelf te verdedigen. Echter werd dat plan al snel uit het raam gegooid toen er andere kat bij kwam. Snel legde Brat de stukjes bij elkaar, dat dit Acorndust was. De deputy van shadowclan. En hij nam de situatie uiterst  serieus, zoals ze wel verwacht had. De kater sprak en Brat luisterde echter maar half, haar aandacht was nog altijd op de apprentice gericht. Even dacht ze er over na om het gevecht met de kater aan te gaan, maar dan zou ze haarzelf kwijt geven tegenover de apprentice. Die ze wellicht nog wel ooit kon gebruiken. 'Prima'. sprak ze enkel, terwijl ze haar lichaam van de twee weg draaide. En tussen de struiken verdween. Tijd om die vreemde korrels  die nog altijd in haar vacht zaten, er uit te wassen.