{Acorndust - Training} Soldier, Poet, King

Hij had de juiste woorden gezegd, maar deze brachten hem alleen maar meer vragen. Het was niet alsof Starclan niet met hun wilde praten, het was meer dat ze meestal alleen wilden praten als er wat aan de hand was en dan konden ze beter de leider of medicine cat nemen. "Het is niet alsof ze niet willen praten. Het is meer dat wanneer ze met iemand praten het belangrijk is en dat is eigenlijk altijd voor de leider of medicine cat bedoelt." Hopelijk zou dat genoeg antwoord zijn en haalde Pepperpaw het niet in haar hoofd om alleen naar de moonstone te gaan.

Hij had geen idee of ze zou luisteren naar wat hij gezegd had, dus waarschijnlijk moest hij haar wel in de gaten houden voor het geval ze besloot naar de moonstone te gaan. "We zijn er." Antwoordde hij op haar vraag zodra hij de vier eiken zag opdoemen. Zodra ze een overzicht hadden van de open plek en de steen waar de leiders altijd op zaten tijdens gatherings bleef hij stilstaan. "Zie je die steen?" Vroeg hij, terwijl hij met zijn staart in de richting van de steen wees. "Dat is de steen waar de leiders op zitten tijdens een gathering." Hij zou dit eerst in laten zinken, daarna waar alle clans zich bevonden, want ze hadden tenslotte geen grens met Riverclan.

De vraag die kwam was voorspelbaar als je het hem vroeg, maar ook logisch. "Tallstar staat inderdaad op die steen tijdens een gathering samen met de andere leiders." Zolang als hij leider zou zijn tenminste of niet ziek was of iets dergelijks en niet naar een gathering toe zou kunnen komen, maar dat vertelde hij er maar niet bij. "De deputies zitten onder de rots bij elkaar en de medicine cats verzamelen ook samen, maar de rest van de katten mengt zich met de andere clans." Niet dat zij ook niet even een praatje konden maken met iemand van een andere clan voor van hun verwacht werd dat ze daar zouden gaan zitten.

Hij liet zijn blik rustig over de open plek gaan, Pepperpaw de tijd gevende om de informatie te verwerken. Snel genoeg kwam er een nieuwe vraag en hij had eigenlijk ook niet anders meer verwacht. Pepperpaw leek bij alles wel een vraag te hebben tenslotte. "De huidige medicine cat krijgt vaak een teken van Starclan over wie de volgende medicine cat zal worden." Dat was hoe het meestal gebeurde, natuurlijk gebeurde het ook wel als een apprentice of kitten er veel interesse voor liet zien.

Voor zover hij zich kon herinneren had Acefray niks over een teken gezegd. Bloodpaw was wel vaak bereid om anderen te helpen zelfs voordat hij medicine cat apprentice was geworden, dus dat was waarschijnlijk de reden geweest. "Bloodpaw was altijd al behulpzaam, dus dat is meer de reden geweest waarom hij gekozen is. In ieder geval heeft Acefray niet aan mij laten weten of hij een teken heeft gehad of niet." Wie weet had hij het wel gehad en alleen met Tallstar besproken, maar het leek hem dat als er een teken was geweest dat dit wel met de clan medegedeeld zou zijn.

Zo simpel was het niet en momenteel hadden ze geen extra medicine cat apprentice nodig, dus ook al zou er iemand met interesse zijn zou het nu nog niet nodig zijn. "Nu Bloodpaw medicine cat apprentice is hebben we geen extra nodig. Natuurlijk is er wel meer nodig dan alleen willen helpen." Een goed geheugen hielp ook altijd wel, want er waren tenslotte veel meer dingen die een medicine cat moest onthouden dan een warrior.

In principe waren er altijd maar twee medicine cats en de meeste katten wilden toch geen medicine cat worden. "In principe zal die warrior moeten worden ja, tenzij er maar een medicine cat is op dat moment. Naar een andere clan gaan is ook niet echt een optie." Pepperpaw was eigenlijk al een uitzondering geweest, maar wie weet als er echt een teken kwam dat er ooit een uitzondering gemaakt zou worden. "Ik heb ook nog nooit van uitzonderingen gehoord." Ook al zou het hem niks verbazen als er wel een keer een uitzondering zou komen.

Het was misschien zielig dat niet iedereen een medicine cat kon worden, maar de meesten wilden het ook niet. Ze waren ondertussen weer verder gelopen, nu richting de grens met Thunderclan. Bij de vraag van Pepperpaw knikte hij kort. Hij kon in de verte het geluid van het donderpad tenslotte al horen en het zou ook niet lang duren voor de geur ervan duidelijk te ruiken zou zijn. "Bijna, snel genoeg zul je merken dat we in de buurt zijn." Het donderpad was een van zijn minst favoriete plekken, maar het was nou eenmaal de grens met Thunderclan.

Zoals hij al verwacht duurde het niet lang voor Pepperpaw doorhad wat hij met zijn woorden bedoelde en vroeg hem wat het was. Hij stopte ook in zijn pas en draaide zich om naar haar. "De grens met Thunderclan is een donderpad." Legde hij rustig uit. "Wat je hoort zijn de monsters die er overheen rijden en snel genoeg zul je de sterke geur ervan ook ruiken." Het was zeker geen prettige geur als je het hem vroeg en de monsters konden er best intimiderend uitzien.

Om de grens fatsoenlijk te patrouilleren moesten ze vaak genoeg in de buurt van het donderpad komen, maar het voordeel was nou eenmaal dat de monsters erop bleven. "Om de grens te laten zien moeten we dichterbij." Sprak hij dan ook rustig naar de apprentice. "De monsters blijven op het donderpad, dus zolang je niet op het donderpad zelf komt kunnen ze je niks doen." Dat was tenslotte waar ze met zijn allen vanuit moesten gaan, want anders kwam nooit meer iemand in de buurt ervan.