Lavender down

De namiddag liep op zijn einde. De kou begon zich weer tussen de bomen te nestelen, terwijl de duisternis in aan het dalen was. Cobradusk sloop tussen de hoge bomen door van het kleine vennetje dat in het territorium lag. Hij snoof de geuren op van prooi, die vaag en schaars was. Hij slaakte een zucht en zag hoe een wolkje uit zijn bek opdoemde. Hij rilde. Prooi schaarste.. het stopte maar niet. New leaf was officieel aangekondigd, en toch bevroren elke nacht de knoppen en de bloemen nog voor ze konden bloeien. Het frustreerde hem mateloos. Hij keerde zijn kop om toen hij de geur van een clankat opving. Ongetwijfeld een ziel die opzoek was naar voedsel.

Tag: @Quietcreek

Stilletjes wandelde Quietcreek door het territorium. Gewoonlijk zou hij ‘s avonds bij de Nursery zijn om de andere Queens te helpen. Maar nu het voedsel schaars was moest ook hij op zoek. Echt vechten zoals een warrior, dat zou hij niet meer kunnen doen voor de clan. Maar jagen kon hij nog. En elk beetje hielp om de prooi stapel in het kamp nog enigszins aan te kunnen vullen. New leaf liet nauwelijks iets van zich blijken. Het was nog koud voor de tijd van het jaar en de prooi schaarste bleef pijnlijk aanwezig. Blijkbaar was hij niet de enigste die in dit gebied op zoek was gegaan naar prooi. Quietcreek vertraagde zijn pas. De geur van een andere clan kat hing in de lucht. Het leek hem dat ze elkaar niet bepaald in de weg zouden zitten. Uiteindelijk zou toch alle gevangen prooi weer eerlijk over de clan verdeeld moeten worden. Wellicht zou hij kunnen vragen of deze clangenoot openstond voor de mogelijkheid om samen te jagen. Als daarmee hun kansen om een grotere prooi te vangen zouden toenemen dan was dat het waard wat Quietcreek betrof. Stilletjes volgde hij het geurspoor. Om uiteindelijk Cobradusk tegen het lijf te lopen. Deze was zichtbaar ook niet al te opgewekt over de situatie waarin de clan zich bevond. “Goedenavond Cobradusk.” Begroette hij hem en ging op een klein afstandje in het gras zitten. “Lijkt het je wellicht iets om samen op jacht te gaan?” Voegde hij eraan toe, zijn spontane verschijning verklarende.    

Hij had er eigenlijk wel geluk mee een clangenoot tegen het lijf te lopen, aangezien hij in z’n eentje niet helemaal voor volledige Warrior doorging. Hij kon zeggen wat hij wilde maar de kans dat hij met deze prooi schaarste in zijn eentje wat zou vangen was niet groot. En dus lag samenwerken wel voor de hand. Echter zou het nog even afwachten zijn of de ander dat ook zag zitten. Eenmaal dichterbij gekomen kon hij opmaken dat het Cobradusk was. Hij kende deze kater bij naam maar verder wist hij eigen maar weinig over hem. Ergens ook wel weer logisch aangezien ze beide in verschillende rangen werkte. Quietcreek ging op een klein afstandje van hem zitten en begroette de kater. Daarop kreeg hij een ‘goeie avond’ terug. Vervolgens stelde hij voor of Cobradusk het zag zitten om samen op jacht te gaan. Hij wilde immers niet te lang om het punt heen blijven draaien, hij was hier met een reden. Echt tijd voor praatjes hadden ze beide niet. “Allicht.” Bromde de kater.  “Wat had je in gedachten? Hier jagen? Bij de grenzen jagen? .. Bij de twolegs jagen?” Klonk het voorstel. Quietcreek fronste. Hij wist van de geruchten af. Een of meer kippen, daar kon je wel mee thuiskomen. Echter was het nog wel een behoorlijk eindje naar de twolegs en het kwam zeker niet zonder risico's. Echter leek het hem dat hij niet veel keuze had. Of Cobradusk kon hem gebruiken op deze jacht missie of hij zou het verder alleen moeten proberen en hoogstwaarschijnlijk met niets thuiskomen. “Bij de twolegs hm? Op zoek naar die kippen bedoel je?” Vroeg hij. “Wel, als je mijn hulp kunt gebruiken ga ik graag mee.” Voegde hij er met een klein glimlachje aan toe.