Risky fun

Onderwerp: Risky fun vr 29 maa 2019 - 11:18

Honeypaw. Heh, wat een goede naam. Enthousiast was de jonge apprentice het terrein op gegaan. Het was nog maar net na de ceremonie en ze had zelfs geen toestemming van haar mentor of vader gevraagd... Maar had ze dat echt nodig? Apprentices mochten doen wat ze wilden! Heh. Even grijnsde ze haar tanden bloot waarbij ze met grootte passen verder liep langs de rivierbedding. Even glinsterde haar goudkleurige ogen bij het zien van het ijs dat op het water lag. Natuurlijk wist de grijze kattin nog niet dat het ijs al veel te dun was en ook nog eens op plaatsen gebroken was. Met veel moed en zelfvertrouwen stapte het dier richting het ijs toe, wetende hoeveel plezier het wel niet kon brengen. Ze waren immers met de hele clan eens gaan schaatsen. Naja, niet de hele clan, maar toch degene die wilden. Honey had toen echt zitten smeken en had mee mogen gaan voor even. Ze had immers toen nog wat straf doordat ze eerder in haar leven het kamp uit was gegaan. Even zwiepte ze met haar staartje waarbij ze even grinnikte en toen met een grote sprong op het ijs terecht kwam. Even gleed ze verder het ijs op, waarbij ze even onhandig heen en weer krabbelde met haar pootjes... En in elkaar zakte. Langzaam kraakte het ijs onder haar lichaam, maar Honeypaw had daar helemaal geen besef aan, ze had de tijd van haar leven.

- Open

Onderwerp: Re: Risky fun wo 8 mei 2019 - 15:17

Butterpact onderdrukte een zachte zucht terwijl hij naar de vis keek die hij gevangen had. Prooi was schaars, maar het begon langzaamaan al beter te worden en daardoor kon hij zich nog eens op het vissen gaan concentreren. Aangezien hij al twee trainingen die Butterstar hem toevertrouwd had had verpest, had hij er niet veel hoop meer in dat hij opnieuw als mentor aangesteld zou worden. Hij vroeg zich af waarom ze hem überhaupt een kans had gegeven terwijl zijn mindset daar helemaal niet toe stond, maar nu hoopte hij toch wel dat ze haar lesje had geleerd en dat ze hem geen zware taken meer toevertrouwde. Hij dacht sowieso niet dat hij zonder Breakingpoint ooit nog hetzelfde zou worden. Butterstar had het verkeerd: hij werd niet meer de oude, hoe veel apprentices ze hem dan ook zou geven. Met een zucht begroef hij de tweede vis samen met de vis die hij eerder op de middag had gevangen zodat hij de prooi later op kon halen en keek op toen hij de geur rook van een apprentice die nog maar pas haar nieuwe naam en haar nieuwe mentor had gekregen. Zijn ogen volgden haar en zijn oren zakten in zijn nek toen ze zonder aarzelen op het dunne ijs ging staan. Meteen drongen herinneringen zich aan hem op waarbij hij Breakingpoint in het water zag springen, om hem er vervolgens even later weer levenloos uit te moeten vissen. Hij wist niet hoe snel hij overeind moest komen en naar het ijs toe moest rennen, zijn nekhaar overeind en een wilde blik in zijn ogen. “Honeypaw!” riep hij uit. “Ga onmiddellijk van dat ijs af!” Zijn nagels schoten uit zijn hulzen en de enige factor dat hem nu van het ijs hield, was de wetenschap dat als hij dat zou doen zij door het ijs zou zakken en naar de bodem gesleurd zou worden. Dat wilde echter niet zeggen dat hij niet klaarstond om haar te redden als dat zou moeten.