Gathering;; Everything is (not) awesome (17-2-19)

De gevoelens tussen de twee leek wederzijds te zijn. Want algauw gaf de RiverClanpoes hem een antwoord terug. ”Ik stond hier eerder, ik kan er niks aan doen dat jij zo dichtbij mij wilt komen staan.” Sprak ze met dezelfde energie, waardoor Owlbate toch even een stapje opzij deed. Hij wou toch niet aangedrukt zijn tegen de vijand. Hij mompelde iets onverstaanbaars voor hij zijn keel schraapte en weer omhoog keek naar de leaders. Als hij nog een apprentice was zou hij vast alles gedaan hebben om ruzie te maken. De vlam te vergroten. Maar de aanwezigheid van zijn Clan zei al genoeg dat hij dit niet voor de rest kon verpesten. Zijn staart tikte voor kort tegen die van de andere poes aan en snel trok hij het terug over zijn voorpoten heen. Dat was niet de bedoeling. En waarom boeide het hem wat anderen van hem dachten? Ugh, hij wou dat hij nog Owlpaw heette. Toen waren zijn daden nog makkelijk te excuseren. Nu was hij 'volwassen' en verwachtten ze veel te veel van hem.

Tag: @Flowpetal

Hij had erop gerekend dat zijn beste vriendin hem eindelijk wat zou gunnen. Maar hij vond het ook niet raar dat ze nog weigerde om de kittens te geven. ”Je maakt een grapje zeker?” Miauwde ze als volgt, vol met ongeloof. Tja, kittenstapjes, toch? Hij moest het makkelijk aanpakken. Anders was het moment van vrede zo voorbij. "Bloedserieus." Hij keek om zich heen voor de zekerheid en bewoog wat dichter naar Swallowflight toe. "Luister, Swallow. Ik heb alles gedaan om jou te helpen. Want dat is wat beste vrienden doen. Ik wil kittens van mijn eigen bloed. Ik heb evenveel recht om éen van de kittens te hebben. Hoeveel kan je missen?" Siste hij tegen haar oor voor hij verder ging praten. "Maar, ik kan ook al het werk zelf doen en ze ophalen zodra ze apprentices zijn. Kan ik hun lot bepalen. Hmm, wie zou ik eerst kunnen weten te pakken? Waar wil je hun lichaam vinden? In de rivier? Ergens op het Thunderpath? Of misschien op het SkyClan gebied, precies op de plek waar ze geboren waren?" Hij liet een valse grinnik horen. Zo mooi om woorden te gebruiken. Maar daden zullen komen. "Dankzij mij zijn ze op deze wereld, ik kan ze er makkelijk uit halen." Nou, hoe slim was ze? Zou ze de makkelijke weg kiezen, of wou ze liever haar kinderen dood?

Tag: Swallowflight (Na Swallow's post is het vrij om hierop te reageren )

_{Bluepaw hipte op zijn teentjes, zichzelf warm houdende en proberend de zenuwen in het gelid te houden. Hij was ontzettend bezorgd over Crowcall nu en de woorden van Homepaw maakten het ook absoluut niet beter! De grijze, gestipte kater sperde zijn heldere groene ogen open. De vossenaanval, natuurlijk! Meteen legde hij zijn oren plat in zijn nek. "Is ze oké?" Hierna schudde het katertje direct zijn kop. Natuurlijk niet. "Nee, sorry, ze ligt in de medicine cat den. Wordt ze wel weer beter?" Hij legde zijn oren plat. Ze was zijn halfzusje had ze hem ooit verteld!}

TAG: @Homepaw

Kort zag Smokegaze hoe Cobradusk in de richting van de Windclan Medicine Cat Apprentice keek. Hij vernauwde even zijn ogen. Dat was ook zo, Cobradusk was half Windclan, maar alles toonde aan dat hij loyaal was aan Riverclan, dus liet hij het los. De focus van Smokegaze was verplaatst naar de Windclan deputy die overduidelijk geen ruggengraat leek te hebben. De deputy kreeg zowel op zijn donder van Acorndust als van de Windclan leidster zelve. Ongelooflijk. Smokegaze grinnikte op zowel de woorden van Cobradust als die van Thistleclaw. "En anders laat Butterstar's blik wel zien wat ze hier van vind," vervolgde hij met een grinnik. Zijn moeder had een duidelijke mening en stond daarvoor, iets wat hij zeker aan haar bewonderde. De broers naast elkaar straalde bijna de zelfde energie uit. Als Thistleclaw niet ouder was geweest dan hem, hadden ze makkelijk tweelingen kunnen zijn. Het duidelijke verschil was toch wel de jeugdigheid van Smokegaze.

Zijn blik gleed nu naar een groepje katten waar ook Tallstar zich bevond. Waarom was hij nog bij de andere leiders? Uiteraard hoefde er ook niet anders verwacht te worden van Tallstar. Thunderclan was ook gearriveerd, dus alle leiders waren er nu en nog steeds bevond Tallstar zich bij andere katten, waaronder Riverclanners. Smokegaze vernauwde zijn ogen. Cobradust excuseerde zichzelf en stapte op Loverush en een Shadowclanner af. Smokegaze snoof en richtte zich weer tot zijn broer. "Waar gaat het heen," murmelde hij. Toen ving Smokegaze de woorden van een Windclan warrior op die met Flowpetal werden gewisseld. Het waren geen aardige woorden en Smokegaze spande zijn spieren lichtjes aan terwijl hij zich half omdraaide om te zien wat er gebeurde. Het leek goed te zitten, voor nu. "Wat een prachtige sfeer," miauwde Smokegaze sarcastisch, waarbij de alertheid van zijn houding afdroop. Het was een Gathering, maar alsnog zat hij er bij alsof hij klaar was om elk moment te vechten, dat voor een kater die eigenlijk altijd een hekel had gehad aan geweld.

@Thistleclaw @Cobradust (Indirect: leiders, deputies, @Flowpetal @Owlbate)

Hij leek te schrikken van het nieuws. Geen wonder natturlijk, maar Homepaw voelde zich er toch wel schuldig over. Bij zijn volgende vraag aarzelde ze. Eigenlijk wist ze niet zo goed hoe de warrior eraantoe was. Ze leefde in ieder geval nog en dat was al meer geluk dan anderen hadden gehad. Homepaw staarde even wezenloos voor zich uit terwijl ze probeerde haar stem terug te vinden. “Ja”, zei ze toen en viel weer stil. “Denk ik”, voegde ze er na een paar tellen aan toe. Het was niet helemaal haar bedoeling geweest dat te zeggen, het kwam er gewoon uit. Ze beet op haar lip. Nu had ze hem misschien alleen nog maar ongeruster gemaakt. Maar ze wist niet hoe ze het nu nog goed moest maken.

Tag: @Bluepaw,

_{Bluepaw wiebelde wat op zijn voetjes toen hij de reactie hoorde van de mooie witte poes. Ze zag er ook zo zacht uit, hij was bijna geneigd om haar te vragen of hij haar vacht mocht voelen. Maar nee, dat zou ten eerste onbeleefd zijn en ten tweede, had hij op het moment belangrijke zaken te behandelen. Crowcall was namelijk gewond. De kater stopte mid opgeluchte zucht toen de kattin denk ik toevoegde aan haar antwoord en zijn groene ogen raakten weer rond. "Wil je haar dan zeggen dat Bluekit Bluepaw is geworden en dat hij haar heel erg mist?" miauwde de kater op een bezorgde toon.

TAG: @Homepaw}

Ook Snowpaw was meegekomen naar de Gathering. Hij hoopte met heel zijn hart dat hij Crowcall zou zien. Hij wilde haar laten zien wat voor grote kater hij geworden was, hoe kinderachtig dat misschien ook klonk. Maar het was hem gelukt beter te worden en alsnog sterk te worden, iets waar de gevlekte kater zich volledig van bewust was. Anderen zouden hem niet eens meer herkennen, joh! Met een trotse houding liep hij dan ook mee met de rest van Thunderclan, tot ze gearriveerd waren. Daar ging de groep uiteen zochten ze bekenden op. Snowpaw keek naar Bluepaw wie in gesprek was met een Windclan apprentice. Ergens wilde hij zich er bij voegen, maar Bluepaw leek het wel naar zijn zin te hebben. Snowpaw ging zitten, hield zijn kop hoog, maar begon zich langzamerhand toch wel ongemakkelijk te voelen, dus wie ging hij lastig vallen?

- open

Stilletjes was ze de andere WindClan katten gevolgd richting de Fourtrees. Aangezien ze nog maar redelijk recent apprentice was geworden, zou dit haar eerste keer op een gathering zijn. Regelmatig gingen haar ogen naar haar moeder, Oceanstar, en andere mentor, Stallionheart. Haar vader was ze al uit het oog verloren, maar zijn humeur leek niet al te best te zijn deze avond. Eenmaal bij de fourtrees keek ze haar ogen uit. Nog nooit had ze zoveel katten bij elkaar gezien. Eigenlijk wilde ze Homepaw opzoeken, gezien het allemaal nog best indrukwekkend was en ze iets van veiligheid wilde, maar de witte poes was uit het zicht verdwenen en in de mengeling van vachten zag ze haar niet direct. Een wittige vacht trok uiteindelijk dan toch haar aandacht. De kleine tabby trippelde naar degene waar ze haar blik op gefocust had. "Homepa-..?" Ze brak haar zin af zodra ze zag dat de witte gestalte strepen had, en haar zusje had geen strepen. "Oh, sorry," mauwde de kleine kattin meteen. Ze had de verkeerde.

TAG: Snowpaw

Dit was zijn eerste Gathering, want eerder had hij niet mee gemogen. Waarom precies was hem niet uitgelegd, maar die vraag kon Snowpaw voor zichzelf wel beantwoorden. Maar nu was hij er, als elf moons jonge kater, bijna volgroeid met een gespierde bouw. En deze kater schrok op toen een Windclan poes ineens tegen hem sprak. Hij sprong op, zijn vacht prikkelde even maar ging al snel weer liggen toen hij doorhad dat deze poes, wie hij vaag herinnerde van vroeger, hem had aangezien voor iemand anders. "Snowpaw," stelde hij zichzelf dus voor en glimlachte vriendelijk, waarna hij weer ging zitten. "Uhm, wie ben jij?" Vroeg hij vervolgens. Hij kon echt niet iedereen meer herinneren van vroeger, tijdens de journey.

@Spiderkit. (Spiderpaw)

Homepaw keek naar haar pootjes. Ze vond het niet leuk dat ze de kater nu bezorgd had gemaakt. Waarom moest hij ook zo nodig naar Crowcall vragen? Als hij om papa had gevraagd, of Owlbate, of Spiderpaw, dan had ze die kat gewoon aan kunnen wijzen en dan was het allemaal leuk en gezellig geweest en dan was hij blij en dan werden ze misschien wel vrienden, maar nu moest ze de brenger van slecht nieuws zijn en dat vond ze maar niets. Goed, het had natuurlijk nog slechter gekund. Crow had ook dood kunnen zijn. Ze vond het eigenlijk best gek dat dat niet zo was. Vossen maakten katten dood, zelfs sterke, stoere katten zoals mama, en die was deputy! Dus waarom kon hij wel een deputy verslaan, maar geen gewone warrior? Ze knikte vlug op zijn vraag, een beetje opgelucht dat ze nu in ieder geval iets voor hem kon doen. "Zal ik doen", miauwde ze. Ze was even stil. "Wie is Bluepaw?" Ze vroeg zich nu toch wel af over wie hij het eigenlijk had.

Tag: Bluepaw,

Ze had haar vacht netjes glad gestreken en haar zilvergrijze pels glansde in het maanlicht. Het was een koude avond, waardoor kleine ademwolkjes haar bek verlieten. Er lag een afwachtende maar kalme blik in haar felgele ogen. Het zou haar eerste gathering als Deputy zijn en voor Thornstar als Leader. Een andere verhouding dan de Clans gewend waren, Silverstar was zo lang Leader geweest. Ze wist zeker dat de andere hoge rangen daar aan zouden moeten wennen, maar dat deden ze dan maar. Het was zoals het was en ze moesten door. Daarnaast was de vraag natuurlijk nog of ze haar accepteerden, maar eerlijk gezegd maakte haar dan niet zo veel uit. Thornstar geloofde in haar en dat was genoeg. Ze had niks met die andere Clans, ze vertrouwde ze niet. Dat had ze nooit gedaan zelfs in de bergen had ze afstand gehouden. Al moesten ze tijdens de gathering de vrede bewaren, dan nog hoefde ze geen vriendjes met ze te worden. Ze stond op en nam haar plaats naast Thornstar in terwijl ze op weg naar Fourtrees gingen. Ze stopte op de helling en liet haar blik langs de bomen en de open plek gaan. De andere Clans waren er al. Toen ving haar blik die van Thornstar, de Leader knikte haar bemoedigend toe. Er vormde zich een klein glimlachje om haar lippen, voordat ze ook hem toeknikte. Het kwam wel goed, ThunderClan was sterk en dat mochten ze zien. Ze volgde Thornstar naar de anderen.

Ze was een oplettende kattin en omdat ze er altijd al van had gedroomd om ooit op deze plek te staan, had ze het altijd nauwlettend in de gaten gehouden. Hoe de gathering verliep, hoe de Deputys en Leaders zich gedroegen. Daarnaast was ze slim en daadkrachtig, ze kon haar mannetje staan. Ze ving de laatste woorden van Panthergrowl op, waardoor er iets opflikkerde in haar felgele ogen. “Dat zal niet nodig zijn.” Miauwde ze kalm. Meer woorden maakte ze er ook niet aan vuil. Ze had er een hekel aan als katten al oordeelden voordat ze iemand ook maar in actie hadden gezien, maar goed wat verwachtte je ook van een vissenvreter. “Gegroet.” Sprak ze toen met een klein zuinig, maar net genoeg respectvol, knikje. Haar blik gleed langs de andere Deputys en bleef hangen bij Stallionheart. De nieuwe Deputy van WindClan. Hij mocht dan een stuk ouder zijn dan haar, dan nog hoefde dat niet veel uit te maken. Leeftijd had er in haar ogen nooit toe gedaan. Ze oordeelde op dingen die anderen deden. Dat was een veel betere maatstaaf. Ze ging zitten naast de rest, voordat haar blik naar de katten op de open plek gleed. Waar was Tallstar nu weer? Ze had het al vaker opgemerkt dat de ShadowClan Leader nooit direct naar de Leaders en Deputys kwam. Ze trok even kort wat misprijzend met haar oren toen ze hem gevonden had. Juist ja…En dan hadden ze het over heropvoeden van haar?

Tag: @Thornstar @Panthergrowl @Acorndust @Stallionheart

Het ene moment gaf je duidelijk aan te zullen komen, maar niet onbeleefd te willen doen, het andere leek letterlijk iedereen je aan te staren. En natuurlijk had je dan ook nog Wasp met haar eeuwige subtiliteit die hem gewoonweg kwam halen. De kater rolde even ongecensureerd met zijn ogen en stond toen op "Het lijkt erop dat ik gemist wordt," Verontschuldigde hij zich en knikte even naar de groep met een vriendelijke glimlach naar de twee apprentices. "Het was me een waar genoegen," En met een knipoog naar Wasp en Sunlight keerde hij zich om met flair en paradeerde de kater in de richting van de grote steen.

Daar bleef hij kort even bij Acorn staan om hem even in het oor te melden dat hij Seagull zou noemen in zijn tekst. Zijn blik gleed even naar de nieuwe deputy van Thunderclan, haar van boven tot onder keurend en uiteindelijk met twinkelende ogen "Welkom en aangenaam, we hebben elkaar nog niet ontmoet, dus dat zal hierna dan maar moeten," Waarna hij soepel tot naast de andere leaders sprong en breed glimlachte. "Een zeer goedenavond dames en heer," Zijn blik even lichtelijk bezorgd over Ocean doen gaan, een knikje gevend aan Butterstar, en even met een schuin hoofd naar Thornstar kijkend voor hij eens knikte alsof hij een mentale notitie gemaakt had en glimlachte. "Zullen we dan maar?" Erg veel zin om te starten had hij niet, maar als niemand het wilde zou hij het zo prima doen.

Tag, chrono volgorde: @Waspsting, @Stormwind, @Rout & Coyote, @Sunlight & Wasp, @Acorndust, @Eveningglow, @Ocean, Butter & Thorn

_{"Bloedserieus." Sorry, wat zei hij daar nou? Hij meende dit? Hij dacht dat hij dit zomaar even kon regelen, haar kinderen -of erger, Heron's kinderen- zomaar even gaan stelen? Bij Swallow ging dit kilometers over de grens. Sorry, maar dit kon je níét van een moeder verwachten. Ze kon het ergens begrijpen, het waren ook zijn kinderen, maar hij had gezegd dat er geen addertjes onder het gras waren, dat hij dit had gedaan om Swallow en Heron een gezin te gunnen. Eentje die hij nooit had kunnen hebben, omdat Swiftclaw gestorven was... Ergens had ze medelijden kunnen voelen, maar hoe hij het tegen haar zei, nee dit ging veel te ver. Dit was verkeerd. Je zag de vriendelijkheid van Swallow's gezicht glijden, haar mentale deur sloeg ze met een klap dicht. Dit kon hij écht niet menen! "Luister, Swallow. Ik heb alles gedaan om jou te helpen. Want dat is wat beste vrienden doen. Ik wil kittens van mijn eigen bloed. Ik heb evenveel recht om éen van de kittens te hebben. Hoeveel kan je missen?" Hoorde ze de kater in haar oor sissen. Wie was dit? Kende ze deze kater? Was hij ooit haar beste vriend geweest? Degene bij wie ze terecht kon als ze in de put zat, waar ze haar ei kwijt kon? Wat was er met hem gebeurd? Zoveel vragen, zoveel vragen. Het was sneu om hem zo te zien. Hij leek wel een beetje op Ra, haar andere beste vriend. Iets klikte in haar hoofd. Lag dit aan haar? Dat haar beste vrienden gek werden? Waarom? Wat deed zij verkeerd? Ze luisterde al amper meer naar de kater, glazig voor zich uitstarende, te verward om hier iets van te denken. "Maar, ik kan ook al het werk zelf doen en ze ophalen zodra ze apprentices zijn. Kan ik hun lot bepalen. Hmm, wie zou ik eerst kunnen weten te pakken? Waar wil je hun lichaam vinden? In de rivier? Ergens op het Thunderpath? Of misschien op het SkyClan gebied, precies op de plek waar ze geboren waren?" Met een ruk richtte ze haar blik weer naar Flameleap toe. Dit ging niet een beetje te ver, dit was te absurt voor woorden. Wie dacht hij wel te zijn? Alsof hij god was, alsof hij alles mocht? "Als jij mijn kinderen ook maar één haar krenkt, zal ik als ik jou was vluchten. Want ik ga je vinden, en dan zal je een héél pijnlijke dood sterven. Wees daar maar zeker van," siste ze razend terug. Zulke woede had ze in maanden niet meer gevoeld. Het was dezelfde woede die ze had gehad naar Claw, maar er was nu ook een ander gevoel erbij. Een gevoel dat ze destijds niet voelde, aangezien ze toen nog geen moeder was. Nee, er zat een natuurlijke, moederlijk instinct bij. En iedereen weet dat moeders alles voor hun kinderen zouden doen. Ook al zou dat haar kop kosten.

Tag @Flameleap}

Zealspark had zich stilletjes bij de rest gevoegd richting de Gathering. Zijn blauwe blik was gebrand op de zilvergrijze vacht van Bluepaw, wetende wat zijn taak was deze avond. Hij zou zich focussen op zijn apprentice, voorkomen dat hij domme dingen deed. Niet dat hij dacht dat hij dat zou doen, maar daarvoor was hij nu eenmaal diens mentor. Zealspark zuchtte zachtjes bij het zien van de menigte katten, zich herinnerende hoe hij vroeger met trots voorop de patrouille gelopen had. Nu liep hij achteraan, in de schaduw van Thornstar en Eveningglow. Hoorde dit zo? Dacht hij stilletjes, zijn blauwe blik richting de met sterrengevulde hemel werpende. Is dit wat ze voor hem gepland hadden? Zou Zealspark dan toch niet in de pootstappen van zijn vader treden, hem niet trots maken? De rood met witte kater schudde zijn kop en zette zich neer, afgezonderd van de vormende groepjes katten. Nog steeds hield hij zijn apprentice in de gaten, welke een gesprek leek aan te knopen met een Windclan kat. Hij zag potentie in hem. Bluepaw was niet oversociaal, maar net goed. Hij had alles in zich om een grote en sterke krijger te worden. De juiste hoeveelheid nieuwsgierigheid, inlevingsvermogen... Net zoals hij vroeger. Hij schudde zijn kop, uiteindelijk richting de leaders kijkende. Toch deed het hem zeer, ziende hoe Eveningglow zijn plaats innam op de deputy plek. Of moest hij nu meer opkijken naar Thornstar? Wetende, dat als alles anders was verlopen, hij daar zou staan, als Zealstar. Maar dat was nu eenmaal niet zo. Vroeg of laat zou hij zich neer moeten leggen bij de feiten.

Tag: niemand

_{Avid hield zich een beetje afzijdig. Ze was niet zo van de gatherings maar had besloten dat het wel goed voor haar was om mee te gaan, want nu was ze een warrior en warriors deden dat soort dingen. Echter kon ze zich niet langer afzijdig houden toen er duidelijk een ruzie ontstond tussen een ShadowClanner en Swallowflight, die een vriendin van de familie was. Met samengeknepen ogen keek ze naar de kater die blijkbaar iets verschrikkelijks gezegd had. Ze drukte kort haar vacht aan tegen de zwarte van Swallowflight. "Is er iets mis, tante?" vroeg ze dan ook waarbij ze lichtelijk uitdagend naar de rode kater keek. Hjb!!!
@Swallowflight @Flameleap}

Stilletjes volgde de sneeuwwitte kattin haar clan in de richting van de Fourtrees. Ze had geen idee wat de gathering ging brengen deze nacht. Echter was het heilige grond waar ze zich zo dadelijk op bevonden en met een beetje geluk zou StarClan de vrede bewaren. Enigszins nerveus vermengde de warrior zich met de rest van de katten. Stiekem zocht ze naar een grijze pels, maar ze gaf het al snel op en schudde haar kopje. Haar blauwe ogen gingen rond, niet goed wetend of ze zich bij haar eigen clangenoten moest voegen of dat ze sociaal moest zijn naar een andere clan. Uiteindelijk vonden haar ogen de rood-witte vacht van een oude bekende. "Zealspark," begroette ze de ThunderClan kater terwijl ze naast hem ging zitten.

TAG: @Zealspark

Bloodpaw keek rond, zijn ogen waren groot. Alles was zo indrukwekkend, hij vond het geweldig maar ook spannend en misschien een beetje eng. Toen hij doorhad dat zijn vader op het laatste moment toch besloten had om mee te komen probeerde hij zijn aandacht te trekken maar het enige wat hij van de grote kater kreeg was een boze blik. Een waarschuwing, alsof hij met zijn ogen zei: man up. De tortie tom rapste zijn keel en schudde zijn kop. Bloodpaw hief zijn kop, drukte zijn borst vooruit en probeerde zijn zenuwachtige karakter te verschuilen. Hij had geen zin in nog een preek van zijn pa dat hij een watje was en moest leren opgroeien. Toen de tom net Acefray wou gaan zoeken leek iemand anders hem al te claimen. Beechpaw die pas apprentice geworden was kwam naar hem toe en meteen glimlachte hij vriendelijk en blij. De bruine tabby she-cat begroette hem en hij gaf haar een knikje terug. Blijf cool, anders heb je straks je ouweheer in je nek. "Heb jij al iemand gevonden om mee te praten?" Vroeg Beech. “Jup! Jij nu!” Sprak hij enthousiast met zijn tong uitstekend. “Nee i-ik bedoel..uh” wat is cool? Wat is cool? “Yea, u gurl” Knipoog. Oh dahm. Nee, dit sloeg ook nergens op.. verdomme.

Dit was niet haar eerste Gathering- maar ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze spanning er niet meer in zat voor haar. Ze volgde haar clan genoten dan ook niet rustig of stilletjes, ze was druk en aanwezig. Als een kitten. Toen ze eindelijk waren aangekomen verspreide iedereen zich snel, en de kattin vond haarzelf alleen. Glorious wilde eigenlijk niet mer katten van een andere clan praten, ze vertrouwde het niet. Dus besloot ze zoveel mogelijk met haar eigen clan te associëren. Haar verschillende ogen vonden uiteindelijk twee clan genoten, perfect. Dus liep ze op de twee af, ze ving een stuk van hun gesprek op. En was geschokt om wat ze aanhoorde, Bloodpaw zette zichzelf echt voor schut. Wat een trainwreck zeg. De calico ging naast de kater staan en maakt een luid 'tsk tsk' geluid. 'Blood, stop maar' sprak ze.

tag Bloodpaw Beechpaw

Ze had geen idee waarom Bloodpaw ineens zo raar leek te doen, zijn eerste antwoord was wat ze van hem verwachtte, maar het tweede deel totaal niet. "Gaat het?" Vroeg ze dan ook, misschien waren het gewoon de zenuwen. "Probeer gewoon jezelf te zijn." Voegde ze er nog aan toe. Op dat moment hoorde ze ook een andere stem en ze draaide haar kop naar Gloriousreign toe. "Hij is denk ik gewoon wat nerveus." Sprak ze tegen de oudere poes. Iedereen kon toch nerveus zijn voor een gathering en al helemaal gezien het Bloodpaw's eerste was dat hij de medicine cat apprentice was. Ze vroeg zich überhaupt af wanneer hij haar zou verlaten en bij de andere medicine cats zou gaan staan, maar voor nu was hij nog hier.

Tag: Bloodpaw, Gloriousreign

De bruine apprentice keek iet wat verbaasd op naar de kater die ze bijna aan had gezien voor haar witte zusje Homepaw. Iet wat verward schudde ze haar kop, waarna ze hem weer aankeek. Zijn naam bleek Snowpaw te zijn en zo te ruiken kwam hij uit ThunderClan. "Ik ben Spiderpaw," mauwde de kleine kattin met een knikje van haar kop. Kort gingen haar ogen naar de leaders, waar haar moeder en Stallionheart zich hadden verzameld met de andere high ranks. Uiteindelijk besloot ze dan maar naast de ander te gaan zitten. "Dit is mijn eerste gathering, jij?" vroeg ze toen nieuwsgierig aan de kater. Ze herkende hem vaag van de journey, wat aangaf dat ze waarschijnlijk wel rond dezelfde leeftijd zaten.

TAG: @Snowpaw.

Onderwerp: Re: Gathering;; Everything is (not) awesome (17-2-19)