TLC

De grijze kater lag in zijn nest de verte in te staren en voelde zich enorm klein. Hij had dit altijd wanneer de nacht viel. Want wanneer het donker werd kon alles gebeuren, alle dingen waar hij bang van was. Soms was het gewoon nadenken over alles wat hij ooit verkeerd had gedaan of wat hij nu verkeerd deed. Denken aan iedereen die hij teleurstelde door hier te liggen. En soms waren de dingen heftiger zoals dat Starclan langskwam om met hem te praten. Praten over moeilijke dingen die hij niet helemaal begreep, of hem op zijn kop geven voor zijn beslissingen. Katten waarvan hij hielt of ooit van had gehouden. En soms kwam Dark Forest langs, en hoe vreemd het ook was hij zou er nooit helemaal vanaf komen. Het donkere woud had altijd een grip op hem op een manier die hij niet van zich kon afschudden. De reden was simpel, er zaten katten daar waarvan hij hielt, die hij graag terug wilde zien en vast wilde houden. Katten die hij nooit meer zou kunnen zien wanneer hij stierf. Ace draaide zichzelf om en zuchtte diep. Hij had een hekel aan de nacht, was bang van het donker. Vandaar dat hij ooit nooit alleen sliep maar met zijn beste vriend. Al sinds zijn 7de moon hadden ze een nest gedeeld en dit was nooit gestopt. Maar Tall was er nog niet. Hij duwde zichzelf omhoog en liep het kamp in, om de bekende tabby te zoeken. Zodra hij hem vond duwde hij ook zijn kop tegen diens nek aan. "Kom Tall, het is tijd om te gaan slapen" Vermoeid bleef hij met zijn volle gewicht tegen de ander aanleunen. Ja, er was niemand op de wereld waarvan hij meer hielt dan Tall. Een deel van hemzelf en meer, een kat waarvoor hij zijn leven zou willen geven zonder een twijfel in zijn ziel. En in ruil voor die loyaliteit moest de ander toch wel bij hem komen liggen nu zodat hij kon slapen. Het was verplicht.

+ Tallstar

Ace leunde tegen het bekende lichaam van zijn vriend aan en voelde hoe de vermoeidheid brandde in zijn ogen terwijl hij naar de ander keek. Hij was gewoon moe op ieder vlak dat maar kon. Hij was fysiek moe van het harde werk en mentaal van alles wat er constant bleek te gebeuren. Eigenlijk wilde hij niks liever dan slapen, dan even alles vergeten en weg zijn. Voor een moment rust en op adem kunnen komen. Hij wilde weer voor een moment een zorgeloze apprentice zijn die over grenzen heen rende met zijn beste vriend en hier kattenkwaad uithaalde. Dat waren pas mooie tijden. Maar vaak kwamen er geen mooie dromen en was de nacht voor hem maar een angstige tijd waarin Starclan of Dark Forest hem kon bezoeken. Hij wilde niet dat ze langskwamen en het voor hem nog moeilijker maakte. Hij had Rowanflame in het woud, maar Innerstar tussen de sterren. Twee katten die een ouderlijke rol hadden opgenomen. Zijn groene ogen werden omhoog gericht naar de goudgekleurde van Tall.

Slapen ja. Troostend gaf hij zijn vriend een lik over zijn wang. Tall moest ook wel met veel zorgen zitten, die had het ook niet makkelijk gehad de laatste tijd. Misschien dat ze eens wat moesten uitrusten dan, en even tijd voor zichzelf nemen. Hij gunde de ander een van zijn typische jongensachtige blikken. "Hm, wat als we samen wat eten, elkaar wassen en dán gaan slapen?" Ergens wilde hij dat ook wel graag, even een moment samen zijn met zijn partner in crime. Daarbij had hij ook wel trek, dus een muisje delen kon vast geen kwaad. Ze moesten er nog van groeien. Misschien vond hij het ook gewoon fijn om goed voor zijn beste vriend te zorgen. "Als je wilt zing ik zelfs een slaapliedje voor je hoor" Plaagde hij even, om zacht in zijn oor te happen, nog altijd vol gewicht tegen de tabby aan geleund. Ja onze leider mocht hem wel naar binnen dragen hoor.

De grijze kater duwde zijn oren geamuseerd naar voren toen hij een reactie kreeg van de ander. Het was fijn om weer eens te horen, de lach van iemand. Hierdoor voelde hij zelf ook een kleine energieboost opwellen in zijn borst. Vrienden pesten was immers altijd leuk en zelfs op een laat tijdstip nog gewenst. "Ik maak geen grapjes over serieuze dingen" Hij stond op en pakte een oude muis uit de prooistapel. Voor hem was deze nachtelijke maaltijd wel enorm belangrijk en centraal in zijn kopje. Hij hielt van eten, iets wat te zien was aan zijn figuur. Omdat hij toch een wandelende vuilnisbak was pakte hij vooral het oudste vlees die een gezonde kat liever zou afwijzen. Zo nu ook. Als Tall er een hapje van wilde moest hij dat offer maar brengen. Hij bracht de muis naar Tall als een teken dat hij deze zou moeten dragen als ze naar de den gingen, om hierna te denken aan een liedje wat hij kon zingen. Vroeger had hij zingen best leuk gevonden, en zijn diepe stem was er ook voor gemaakt. Maar tja liedjes onthouden was een heel ander vak. Met een schuine grijns op zijn kop begon hij uiteindelijk te zingen.

"Twinkle, twinkle, Ta-all star.
The best friendship is ou-our.
No one can ever bring us down.
With yoga we can stretch so high
Our paws almost reach the sky
Twinkle, twinkle, Ta-all star
The best friendship is ou-our."

Goed de tekst kon echt héél veel beter maar Ace was niet de beste in dat improviseren. Toch kon hij het niet laten om warm te grinniken, geamuseerd door zijn eigen rijm-skills. Misschien moest hij wel de muziek buisness in gaan.

Hij bleef nog even grinniken terwijl Tall hem zijn wel verdiende applaus gaf. Overdreven ging hij door zijn poten heen in een diepe buiging. Pretlichtjes dansten in zijn ogen toen hij weer omhoogkwam. “Ik denk dat het tijd is om een carrière change te doen. Dat medicine cat baantje is niks, het is tijd om mijn ware roeping te volgen: zanger” Het woord zanger besloot hij dan ook echt te zingen, om zijn punt nog beter over te brengen. Wie weet, als Tall een baantje als yoga intructer kon nemen naast zijn eigen taken mocht hij ook vast de nieuwste country zanger worden van het woud. Hij zag het al voor zich, touren langs alle clans. Maar deze mooie fantasie duurde niet lang want hij werd hierna beschuldigd door zijn partner in crime. “Nou ik weet niet hoe je iemand zo groot en sierlijk als mij kan missen maar ik vind dagelijks mijn innerlijke rust” Plaagde hij terug, om zijn kont hierna met een redelijke power tegen die van de ander te duwen. Toegeven zijn innerlijke rust zorgde ervoor dat hij vaak halverwege de yoga les een dutje ging doen maar slaap was ook heel belangrijk voor je lichaam Eenmaal terug bij zijn den pakte hij dan ook netjes zijn oude muis terug, iets wat ook bij zijn eigen self-care-ritueel hoorde, en begon het ding te eten.

Nou nou zo erg was zijn zangstem ook weer niet hoor. Lachend gaf hij een tik terug toen de ander op de grond lag, om hierna vol gewicht op hem te gaan liggen, zonder enig genade. Al was Tall toch wel de beste om hiermee om te gaan. Niet alleen had hij genoeg oefening gehad maar hij was ook al bijna even dik als hijzelf, al droeg zijn vriend dit net iets minder goed als hij. Bij de terugvraag kon hij enkel zijn schouders ophalen. “Ik weet het niet. In sommige delen is medicine cat zijn leuk en in andere niet” Hij legde zijn kop op de ander. “Ik zou gewoon graag bij mijn gezin willen zijn, voor een keertje als een goede pa en partner” Natuurlijk wist Tall van zijn situatie af, ten eerste kon hij niks geheim houden voor de tabby kat en daarbij waren ze ook beste vrienden. Dan deelde je je illegale bezigheden nu eenmaal. “En jij dan? Denk jij er nooit aan om gewoon weer warrior te zijn?”