Astraphobia

Onderwerp: Astraphobia za 27 apr 2019 - 10:41

Het was avond, donker en de hemel leek uit elkaar te barsten door het onweer. De dag was mooi geweest, erg warm met vol op zon, maar nu de kou weer insloeg door de nacht begonnen de wolken tegen elkaar op te botsen en lieten harde klappen horen in het kamp. De tom lag in zijn nest, met grote ogen en zijn maine coon vacht zo dik opgezet dat het net leek alsof er wel drie katten in zijn bedje lagen. Een klap galmde weer door de den heen waardoor de tom van schrik begon te trillen. Het klonk als de klap van het vuurwerk, de keer dat hij met Acorndust door hun gebied liepen en door twolegs werden aangevallen, die ene keer dat hij zijn teen verloren was door de knal en zijn vurige geur. Zo klonk het maar dan nog tien keer zo hard! Nogmaals klonk er gedonder waardoor de tom bang zijn kop onder het mos verborg. Oh nee, oh nee. Waarom was dit zo eng! Bloodpaw slikte beangstigend en zwiepte paniekerig met het puntje van zijn staart. Dit was verschrikkelijk..

Onderwerp: Re: Astraphobia za 27 apr 2019 - 10:44

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Onweer was letterlijk het ergste wat je aan Pepperkit kon bieden. De klappen van de donder leken op de schoten die door het Windclan kamp gegalmd hadden. De schoten die haar moeder van haar afgenomen hadden. Eerst had Pepperkit bij haar vader in het nest gelegen en zich helemaal ineen gedoken, maar bij een bijzonder harde slag, werd ze toch in beweging gedwongen. Bliksemsnel schoot ze naar het buurnest, het nest van haar grote broer. Met een luide, jammerende piep dook ze tussen zijn voorpoten en begroef ze haar kopje in zijn vacht, bevend van angst door de harde donderslagen en de lichtflitsen. Onweer had ze nog maar slechts één andere keer meegemaakt en dat was in de verte. Nooit had ze het in deze mate mogen zien.}

Onderwerp: Re: Astraphobia za 27 apr 2019 - 11:36

Als bange haas lag de tom te rillen in zijn nest. Zichzelf proberend te verstoppen voor de knallen dat hem liet denken aan de twolegs kinderen die hem onder gevuurd had met rotjes. Het vuurwerk dat naar hem toegegooid was, het vuurwerk dat zijn teen had opgeblazen, het vuurwerk die het zelfde geluid had als het gedonderd van het onweer, echoënde, hard, eng. De tom liet een bange piep klinken toen er echt z’n harde klap klonk dat de grond waar hij op lag begon te trillen. Een beweging in zijn ooghoek viel hem amper op door de angst maar toen hij het jammerende piep hoorde wist hij dat het Pepperkit was. De kitten was naar hem toe gedoken en lag nu bevend tussen zijn stevige poten. Bloodpaw had gewenst dat hij de kleine she-cat gerust kon stellen maar dat ging niet al t gemakkelijk als je zelf al in je broek poepte door het gedonder. Samen lagen ze dus in zijn nest te trillen als twee kleine kindjes, de tom duwde zijn kop over Pepper heen zodat ze het gevoel had dat ze verborgen lag en krulde zijn eigen staart om zichzelf en zijn zusje heen als een beschermend balletje.

Onderwerp: Re: Astraphobia za 27 apr 2019 - 18:40

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pas toen ze tussen Bloodpaw's voorpoten lag, merkte ze dat Bloodpaw ook aan het beven was. In de meeste gevallen gold gedeelde smart is halve smart, maar in dit geval toch niet helemaal. Het feit dat Bloodpaw ook bang was, maakte Pepperkit alleen maar banger. De kitten voelde warme tranen van angst langzaam over haar wangen biggelen terwijl ze zich nog wat dichter tegen Bloodpaw aandrukte en ze kromp samen bij het horen van elke donderklap. "Bloodpaw.. komen de tweebenen?" miauwde de kitten, haar stem een hoge piep tussen twee donderslagen door.}

Onderwerp: Re: Astraphobia zo 28 apr 2019 - 8:50

De tom had geprobeerd zich om te krullen als een soort bal zodat hij beschermend over zijn kleine zusje lag maar zelfs met het idee dat hij nu moedig moest zijn voor de kitten kon hij zichzelf niet kalm krijgen. De donderklappen lieten hem te veel herinneren aan het vuurwerk die veroorzaakt hadden dat hij nu geen teen meer had aan zijn rechterpootje. De pijn die hij toen voelde weer voelend door zijn voetje heen. Pepperkit drukte zich dieper in zijn dikke vacht, Bloodpaw krulde zich meer om haar heen en trok zijn staart strakker om zijn lijf heen. De tom voelde hoe de warme tranen van de flame point she-cat zijn pels vochtig maakte. Zijn hart stak. Hij kon zijn zusje niet eens geruststellen, wat voorn waardeloze aardappel zak was je dan wel niet? Bloodpaw begon trillend het kopje van Pepper te likken, hopend dat het iets geruststellend was voor het kleintje. ”Bloodpaw.. komen de tweebenen?” Hoorde hij haar piepen. De medicine cat apprentice slikte, kroop even in door een onweer klap en schudde toen zachtjes zijn kop. “Nee..” Fluisterde hij zachtjes zodat het niet opviel dat zijn eigen stem ook hoog klonk van angst. “Je bent veilig, bij mij. Altijd...” Probeerde de maine coon zijn kleine zusje rustig te maken. “Ik zal je altijd beschermen, tegen de onweer.. tegen de tweebenen.. Tegen alles.” En dat meende hij.

Onderwerp: Re: Astraphobia zo 28 apr 2019 - 9:22

Pepperkit was niet dom. Ze kon voelen dat Bloodpaw zelf ook bang was. Hij trilde, zijn stem was hoger dan normaal en zijn apieren waren gespannen. Toch haalde Pepper ontzettende troost uit hem. Waar zij slechts een klein scharminkel was, hoog op haar poten maar ontzettend smal en uit verhouding, was Bloodpaw groot en sterk. Hij was haar grote broer. Ze drukte haar neusje dan ook zachtjes in zijn pels, huiverend van de donderslagen in de lucht. Door zijn woorden was ze toch iets gerust gesteld en ze voelde haar tranen stoppen. "Ik zal jou ook altijd beschermen grote broer," beloofde Pepperkit toen tussen twee donderslagen in.

Onderwerp: Re: Astraphobia zo 28 apr 2019 - 11:54

De tom mauwde dat hij Pepperkit altijd zou beschermen tegen de onweer dat nu door het land kletterde, tegen de tweebenen, tegen alles en iedereen. Zijn beschermende kant was nooit echt naar boven gekomen enkel bij de kleine flame point she-cat. Zijn broer, Wolfpaw, had hij minder het gevoel om hem te beschermen. Misschien kwam het omdat hij wist dat zijn broeder zichzelf prima kon redden, maar misschien kwam het ook omdat hun band nou niet heel sterk was. De tom moest kort glimlachen op de woorden van Pepperkit, zijn borst wou bijna een spinnend geluid maken maar door het harde gedonder sloeg de sfeer weer snel om. Even kroop er een rilling over zijn ruggengraat heen toen een bliksemflits de den verlichtte met gevolg een opnieuw harde klap. De tom drukte zijn neus in het nekje van Pepperkit, stiekem zoekend naar wat troost bij zijn zusje.

Onderwerp: Re: Astraphobia zo 28 apr 2019 - 12:00

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Kort begon haar grote adoptiebroer te spinnen. Pepperkit kon het niet helpen, het was zo aanstekelijk dat zij ook begon te ronken. Totdat de donder weer over de medicine cat den rolde. Toen waren ze beiden weer doodstil. Ze voelde hoe Bloodpaw zichzelf tegen haar aan drukte en voelde hem beven. Ondanks dat Pepper zelf ook heel bang was, wurmde ze zich in een lichte draai, waarna ze Bloodpaw een voorzichtige lik over zijn neusje gaf om hem juist te troosten. Ondanks dat de kitten aan het beven was, wilde ze er zijn voor haar grote broer.}

Onderwerp: Re: Astraphobia di 30 apr 2019 - 18:50

De tom had zijn neusje in de nek van zijn zusje gedrukt toen hij van de bliksemschicht schrok die de hele medicine dan verlichtte. Een siddering had over zijn rug gerold maar hij wou niet weer uit angst gaan trillen. Pepperkit was bang, hij moest de dappere broer zijn om haar gerust te stellen en niet andersom. Toch lukte het niet om zijn angst opzij te schuiven en dus bleef hij met grote ogen naar de uitgang staren. Pas toen de kitten een likje over zijn gespannen snuit gaf kalmeerde hij lichtjes. Een glimlach vormde zich weer op zijn lippen terwijl hij naar haar keek en een lik tussen haar oren terug gaf. “Je bent ook zo dapper.” Sprak Bloodpaw zachtjes. “Was ik maar net zo dapper als jij.” Kwam er een zachte lach van hem af.

Onderwerp: Re: Astraphobia do 2 mei 2019 - 7:12

Pepperkit kon niet ontkennen dat de rommelende donder en bliksemschichten haar doodsbang maakten. Honden en geweerschoten knaagden aan de randen van haar bewustzijn. Vandaar ook dat ze haar aandacht vestigde op Bloodpaw's angsten. Dat was veel veiliger. Met haar hart kloppend in haar keel had ze de rood met zwarte kater dan ook een lik over zijn neus gegeven. Zo, veel beter. De kater leek er zelf ook wat van op te kijken en noemde haar dapper. Pepperkit overdacht deze woorden. Dapper... Maar vervolgens schudde ze met een waterig gesnor haar kopje. Nee. Zij was niet dapper. "Ik ben niet dapper, ik ben Pepperkit," miauwde Pepper met een voorzichtige glimlach, waarna ze weer in elkaar dook voor een diepe klap in de buurt. Allemachtig..

Onderwerp: Re: Astraphobia di 14 mei 2019 - 11:32

De tom noemde zijn zusje dapper toen ze over haar angst kroop om hem een geruststellende likje over zijn snuit te geven. Een glimlach gleed over zijn lippen en kort drukte hij zijn snuit beschermend in de nek van de kitten. Toen de she-cat mauwde dat ze niet dapper was maar gewoon Pepperkit moest hij zachtjes lachen. Jammer genoeg kwam de onweer weer terug en echode zijn lach weer snel weg. De medicine cat apprentice kroop kort ineens en krulde zich daarna helemaal om Pepper heen. Proberend om de harde klappen voor de kit te dempen door zijn dikke vacht. “Probeer maar te slapen, ik zal goed op je waken.” Sprak hij zachtjes bij haar oor.

Onderwerp: Re: Astraphobia vr 17 mei 2019 - 22:30

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit keek omhoog naar haar grote, driekleurige broer totdat ze helemaal omhuld werd door zijn vacht. Het voelde warm en veilig en de kitten kon het niet laten om per direct te gaan spinnen. Hier hoorde ze thuis, bij haar papa, bij haar grote broer. En dat kon niemand, geen tweebenen, geen honden, geen Seagull, windclan, van haar afnemen. Haar gespin kwam ronkend tussen de donderslagen door en ze voelde zichzelf wat slaperig wegzakken. "Maar ik moet ook over jou waken.." murmelde de kit zachtjes terwijl haar ogen wat dicht begonnen te vallen. Pepperkit vocht duidelijk tegen de slaap.}

Onderwerp: Re: Astraphobia