Starclan's Warriors [Mistgaze]

Het was wellicht niet gewoonlijk dat een andere Leader ook hoop probeerde in te spreken bij een kat van een andere Clan. Het was dan ook niet iets dat Oceanstar normaal gesproken zou doen, toch had iets haar er toe gebracht het wel bij Zealspark te doen. Mistgaze was er niet al te blij mee, kon ze ergens ook wel voorstellen waardoor ze hoopte dat het met een sisser af zou lopen. Ze had al voldoende gedoe, laat staan dat ze er nog een ruzie met Thunderclan bij kon hebben. Enkel en alleen omdat ze een kater had willen helpen boven zijn problemen te gaan staan. "Oceanstar, ik wil je toch op het hart drukken dat je in dit soort situaties wel alleen de leider van Windclan bent. Meer niet. Het is niet verstandig om in onze clanzaken te roeren, het geeft een verkeerd beeld aan mijn leiders." De jonge Leader knikte kalm voordat ze zachtjes sprak. "Ik ben hier niet om hen klein te maken, Mistgaze. Nog om hen zwak te noemen, laat dat over aan Riverclan. Ik ben hier enkel om voor mijn Clan te zorgen, en als ik een kat tegenkom die ik zonder een oorlog te starten kan helpen doe ik dat. Ik heb hem op zijn hart gedrukt goed voor zichzelf en zíjn Clan te zorgen. Dat is iets dat elke Warrior tegen een andere Warrior kan zeggen. Ik zal jouw advies volgen maar kan niets veranderen aan het verleden. Dat weet jij ook." Ze klonk nog steeds zwak terwijl ze dit mauwde, haar stem hees en haar lichaam uitgeput. Hierna spraken ze over Leafbare, het seizoen dat altijd veel levens kon kosten en waarin er weinig nieuwe kittens geboren werden. De jongen die wel werden geboren, waren er vaak zwakker aan toe en sneller ziek. Ze kregen minder te eten dan de kittens die geboren werden in Greenleaf of Newleaf. Ze sprak over haar adoptiekit, Chasmkit die eigenlijk ook gedeeltelijk Riverclan was. Net zoals de kittens van haar dochter, ze wist dat het samenleven van zo lang best veel indruk achter had gelaten bij de meeste clangenoten. Om nog maar te zwijgen over het feit dat Tallstar een kitten had verwekt bij een pas overleden Windclanner. "Oh ja.. dat arme ding.." Mauwde de ander zachtjes, ieders hart brak bij het zien van een zwaargewonde kitten. Oceanstar wist nog hoe machteloos ze zich voelde elke keer dat ze er niet voor een onschuldig jong ding kon zijn. Haar moederhart was groots, iets dat haar zachter maakte dan sommige andere katten al kon ze net zo fel als een leeuwin zijn wanneer ze in gevaar waren. Het zou geen verrassing zijn als ze het leven zou laten terwijl ze kittens redde. Het geluid van pootstappen drong tot haar door, het was duidelijk dat een van de Patrols deze kant uit kwamen. Waarschijnlijk had een van haar clangenoten haar geur geroken en besloten de rest van de groep te verlaten; immers hoorde ze er maar een dichterbij komen. Mistgaze leek gespannen, terwijl de jonge Leader zo zwak tegen haar aan leunde. Als een van haar clangenoten het ook maar voor een seconde in zijn hoofd haalde de kattin aan te vallen was ze er zonder twijfel voor gesprongen. "Wat is er aan de hand?" Vroeg een bekende stem van haar nieuwe Deputy. Even probeerde ze haar lichaam wat groter te maken, Mistgaze te beschermen. Het was duidelijk in haar houding dat ze Stallionheart wel vertrouwde maar ook waarschuwde de ander niet te veel te beangstigen. Niet dat het veel hielp, Mistgaze leek doodsbang, waardoor wist ze niet zeker. Het was niet alsof ze haar hulp waren vergeten of moordlustig waren, ook al klonk ze af en toe wel zo. "Het is niet wat je denkt, ik.. eh. StarClan sta mij bij." Het was duidelijk dat de paniek de overhand nam, waardoor ze ongemakkelijk met een oortje trok en onhandig de andere kattin probeerde te kalmeren. Zelfs op dit soort momenten nam haar empathie de overhand. Voorzichtig tikte ze de ander met haar staart aan waarna ze haar met een zachte, warme blik in haar ogen geruststellend aan keek. Ze kon wellicht niet vechten maar wist dat Stallionheart respect had voor haar, tenminste daar vertrouwde ze op. Katten hadden wat in hem gezien en daardoor was hij ook haar opvolger. "Oceanbree-star heb ik hier gevonden. Haar wonden zijn ontstoken, ik heb haar gehol-" De stem van de ander viel weg, alsof ze bang was dat Stallionheart haar daadwerkelijk van kant zou maken. Ze keek de kater aan terwijl ze hem gebaarde te gaan zitten. Een rustigere houding aan te nemen, aan een paniekerige Mistgaze had ze niet zoveel; daarbij weigerde ze de ander doodsangsten uit te laten slaan. "Ik heb haar geholpen en eikenbladerensapophaarwondengedaan." Mauwde ze heel snel, bijna onverstaanbaar waardoor Oceanstar zuchtte en moeizaam sprak. "Ze heeft mij het verliezen van een leven bespaard, als je ook maar een haar op haar krengt dan weet je het rogue territorium te vinden." Mauwde ze kalm, het was duidelijk dat Mistgaze onder haar bescherming viel, zelfs al wist ze dat Stallionheart haar niets aan zou doen. "Maar ik weet dat je haar niets zal doen, anders was je ook niet mijn Deputy." Mompelde ze daarna, hopende dat haar vertrouwen inderdaad niet misplaatst was, niemand zou immers Whitelion vergeten, niet nadat de waarheid over Lionroar te boven was gekomen.

Het was duidelijk dat de jonge Leader nog niet bepaald helder was. Hierdoor gaf ze ook opmerkingen die wellicht niet bepaald toepasselijk waren. Immers wist ze ook wel dat Stallionheart de Medicine Cat niets aan zou doen, al was het nog niet zolang geleden wel het geval geweest bij een andere Windclanner. Soms vroeg ze zich af hoe Evergreen zich al die tijd staande had gehouden, natuurlijk was de jonge grijzige kattin niet dom aangelegd, maar het leidden van een Clan bleef lastig. Zeker als de helft tegen haar leek te zijn en het volgen van de Code blijkbaar onmogelijk leek voor sommigen. Ze kon niet blijven straffen en het was zeer vermoeiend om nog maar te zwijgen over het feit dat het haar wantrouwend maakte. "Geen enkele kat heeft een reden om een Médicine Cat aan te vallen. Ik al zeker niet" Klonk er licht beledigd, al lette de jonge kattin er niet echt op. Ze was niet in staat discussies te houden over dit soort zaken. Immers kostte het haar nog steeds moeite om te blijven staan. Zoveel energie leek haar lichaam te verliezen voor iets dat zo simpel behoorde te zijn. "Het spijt me als ik je heb laten schrikken Mistgaze" miauwde de kater respectvol. Het was duidelijk dat ze een goede Deputy had gekozen. Die niet te diep in ging op haar onhandige opmerkingen. "Ik zou echter nooit een Medicine Cat aanvallen. Als je een Warrior was geweest van een andere Clan dan wel maar Medicine Cat's verdienen wat mij betreft groot respect. Ik zou niet weten wat ik moest doen met gewonde katten" miauwde hij waarna hij zijn kop boog. Het was de waarheid het aanvallen van een Medicine Cat was net zoals het aanvallen van een onschuldige kitten uit den boze. "Bedankt voor het redden van Oceanstar" Voegde de kater er aan toe terwijl de jonge Leader een korte dankbare blik naar de Thunderclanner wierp. Het verliezen van een leven aan een ziekte was niet bepaald aan te raden. "Hah.. ja. Maar goed dat die mogelijkheid afgenomen is door Claw." De naam van de Bloodclan Leader die pas was overleden deed haar kort fronsen. Thunderclan was ooit door hen overgenomen geweest en sindsdien herkende ze het gevaar van die katten en wist ze zonder twijfel dat ze op haar hoede moest blijven. Ze hadden geen eer. "Katten redden is mijn taak. Ongeacht afkomst." Vervolgde de Medicine Cat, waardoor Oceanstar voorzichtig knikte. Het was inderdaad de taak van de ander maar dit betekende niet dat het makkelijk was. "Ik ben geen Medicine cat maar ik ruik de ontsteking nog. Moet ik nog iets doorgeven aan Routpaw en Lizardpath?" Vroeg de kater, het was waarschijnlijk niet de schuld van beide katten. Immers was ze zelf een lastige patiënt geweest. "Verteld Lizardpath en Routpaw dat ze de ontsteking in de gaten moeten houden. Ik kan niet in jullie voorraden kijken, maar het in leven houden van de leader is belangrijk." mauwde de pluizige kattin naar een korte stilte. "Als jullie het niet erg vinden dan.. ga ik terug naar Thunderclan. Het is allang zonhoog geweest en het zal snel donker zijn." Vervolgde de kattin waardoor Oceanstar voorzichtig een stap in de richting van de Windclan Deputy zette. "Bedankt Mistgaze." Klonk er zwakjes met een warme maar vermoeide glimlach. "Bedankt voor je zorgen Mistgaze. Moge StarClan je pad verlichten" mauwde de gevlekte kater waarna hij zich tot de Leader wendde. "Zullen we naar huis gaan?" mauwde hij terwijl hij naast haar kwam staan. Langzaam knikte ze, haar hoofd tolde iets waardoor ze tegen hem aan leunde en haar ogen kort sloot.