[EVENT] There were surely a dozen, more likely a score

Hij had geen idee hoelang ze erover zouden doen om bij elkaar te pakken wat nodig was, maar hij wist dat de rest van de clan op een antwoord zat te wachten en ze zouden ook kunnen vertrekken terwijl hij aan het praten was, misschien dat het zelfs niemand zou opvallen dan. Hij stapte al richting de steen om erop te springen toen hij Russetfur opmerkte die de leaders den gewoon binnen liep. Als hij eerlijk was vertrouwde hij de poes nog steeds niet helemaal. Ze had hem net iets te graag aangevallen als je het hem vroeg en hoe ze zich rond Tallstar gedroeg... Zolang ze nog Tallstar's linkerhand was had hij er niks over te zeggen, maar zodra die periode voorbij was zou hij er zeker van zijn dat ze haar plek weer zou weten binnen de clan. Hij schudde zijn kop kort, dit was nu niet het belangrijkste waar hij aan moest denken. Hij had zijn clan te vertellen wat er aan de hand was bij Windclan. Hij spande zijn spieren aan en maakte de sprong naar de top van de steen en draaide zich om zich op de katten onder zich te focussen. "Laat alle katten zich verzamelen!" Waarschijnlijk waren de meeste al verzameld, maar op deze manier wist hij dat hij in ieder geval van iedereen de aandacht had. "Jullie vragen je natuurlijk af wat de Riverclanner kwam doen in ons kamp en wat de boodschap was die ze bracht." Begon hij rustig. Zijn ogen liet hij kort over de katten onder hem gaan. Nu was het belangrijk dat iedereen luisterde en er niet zomaar katten vandoor gingen. "Windclan wordt momenteel aangevallen door een vos, een aantal honden en tweebenen. Riverclan is daar naartoe om ze te helpen en Sunlight kwam ons waarschuwen dat een hond of iets anders mogelijk naar ons territorium kan komen. We hoeven dus in principe niks te doen tenzij iets in ons territorium komt. Tallstar, Acefray en Bloodpaw zullen er naartoe gaan voor de gewonde katten, maar de rest blijft hier. Ik wil niet dat een andere kat daar naartoe gaat, want het kan gevaarlijk zijn en we gaan daar niemand voor riskeren." Hij hoopte dat iedereen ernaar zou luisteren, want hij zou degene stoppen die er niet naar zou luisteren. Mogelijk hadden ze alleen wel een aantal katten nodig buiten het kamp die in de gaten konden houden of er honden de grens over zouden komen, maar dat zou hij nog moeten zien. "Het is dan ook de bedoeling dat iedereen die nu in het kamp is, in het kamp blijf." En met die woorden sprong hij van de rots af en liep naar de ingang van het kamp toe om er naast te gaan zitten. Hij zou niemand zo snel doorlaten, ze konden geen extra katten riskeren door Windclan te helpen. Hij hield zijn blik dan ook op het kamp gericht, wachtende of iemand zou proberen naar buiten te gaan of vragen voor hem zou hebben.

De eerste die naar de uitgang toe kwam lopen was niet echt een verbazing voor hem. De kater had tenslotte nog steeds familie in Windclan, maar hij was nu een warrior van Shadowclan wat betekende dat hij hem niet zomaar zou laten gaan. Hij was tenslotte als warrior waardevol en straks zou er daar wat gebeuren. De blik van de kater sprak dan ook boekdelen over wat hij wilde, maar Acorndust hield zijn blik strak op de kater gericht. "Waar denk jij naartoe te gaan?" Sprak hij rustig naar de kater. Als hij naar Windclan wilde zou het betekenen dat hij de woorden van zijn deputy zou negeren. Hij moest weten waar de loyaliteit van de kater lag voor hij hem zomaar zou kunnen laten gaan.

Naar Windclan, het antwoord dat hij eigenlijk al verwachtte, maar dat gaf hem alleen maar meer reden om de kater te stoppen van het kamp uit te gaan. De reden die volgde was een goede, maar hij zou hem niet zomaar laten gaan. Hij moest zeker weten dat zijn loyaliteit goed lag. "Mijn kittens zijn hier en in Shadowclan. In tegenstelling tot die van jou." Sprak hij dan ook. "Als er wat met hun zou gebeuren zou het Shadowclan ook aangaan, in dit geval is dat niet zo." Het waren misschien harde woorden, maar het was een test. "Hoe kan ik er vanuit gaan dat je loyaal bent aan Shadowclan als je familie belangrijker is? En dan nog wel een familie dat in Windclan zit." Hij wachtte af wat de ander zou zeggen. Hij zou hem uiteindelijk wel laten gaan, want een vader die naar zijn kittens wilde die in gevaar waren was moeilijk te stoppen zonder fysiek te worden en daar had hij geen zin in.

Hij luisterde geduldig naar wat Lionroar te zeggen had. Hij moest weten wat de kater precies dacht over zijn loyaliteit aan Shadowclan en dat de reden waarom hij nu wilde gaan puur zijn familie was. Het was tenslotte waar dat de kater niet zelf ervoor had gekozen om Windclan te verlaten en geforceerd was om dat te doen. Zodra de kater begon over dat hij Oceanstar zelfs had geweigerd om terug te gaan en zijn loyaliteit aan Shrewstar had gezworen. Acorndust knikte kort. "Dat zal ik niet doen." Zei hij rustig op de laatste zin van de kater. "Zorg ervoor dat je veilig terug komt en als er een hond mocht ontsnappen onze kant uit dat je ons waarschuwt." Hij kon de kater niet stoppen, dat wist hij. "En let op Tallstar dat hij niet iets doms doet." Hij hoopte dat de kater zou snappen wat hij daarmee bedoelde.