[EVENT] There were surely a dozen, more likely a score

_{Grote Starclan. Panthergrowl had geen idee hoeveel hij haar schuldig was na dit bezoekje. Ten eerste was ze al een keer stinkend genoemd, welke opmerking ze met een ijzige blik beantwoorde. Het kon haar niks schelen dat het een kitten was. Nee, jullie roken lekker. Stinkende moeraskikkers. Toen vervolgens meerdere katten formaat kitten haar aan begonnen te raken ging haar vacht omhoog staan. Wel had je ooit. Waar was het respect? Net toen ze de kittens van zich af wilde duwen verscheen er een rode warrior, welke nog een keer bevestigde dat ze stonk en haar redelijk onbeleefd vroeg waarvoor ze hier nog was. Sunlight's nekharen rezen overeind en ze stond eigenlijk op het punt om domweg weer te vertrekken. Liet die idioten maar opgevroten worden door honden, zag dat het haar wat kon schelen.

De kattin had haar spieren al aangespannen toen de medicine cat van Shadowclan verscheen. Deze had blijkbaar nog iets verstand en respect in z'n donder zitten. Het was niet alsof ze voor de lol zo snel mogelijk naar dit stinkende moeras gerend was. Kleine kooltjes van woede gloeiden nog in haar ogen, maar ze knikte op zijn excuses namens zijn clan. Hierna richtte ze haar blik, duidelijk nog steeds ontstemd, op Acorndust. Haar uitdrukking was duidelijk. Wat is er van Shadowclan geworden? "Wat jullie willen. Met elke hartslag die we wachten staan er levens op het spel. Dus kies snel waar je wil praten," miauwde ze, met een blik op Tallstar werpend. De levens van haar clangenoten onder andere. En misschien van Shadowclan daarbij, als de honden naar een ander gebied trokken. Op dit punt vond ze de levens van Shadowclan echter wat minder belangrijk. Geen idee waar dat door kwam.}

Oke, zijn clan was misschien aan iets teveel yoga gegaan. In plaats van dat iemand nog echt serieus deed - zoals hij gewend was want dan kon hij minder serieus doen - kwamen er hordes kittens op de riverclanner af die aan haar vacht gingen plukken. Na kort beledigd te zijn omdat niemand zijn grap leuk vond, kon de kater zich daar alweer overheen zetten. Hij deed in plaats van balen nu zijn uiterste best zijn gezicht in de plooi te houden maar kon zijn ogen niet doen stoppen met twinkelen toen andere katten haar ook nog in het gezicht gingen melden dat ze stonk. Met een ingehouden grijns keek hij even rond en schudde toen zijn hoofd. Acorn had nu hij het zo bekeek wel een punt. Dus hij knikte al, was even uitermate verbaasd door de volwassen reactie van Ace - seinde dat ook zonder shame naar hem door een 'onder-de-indruk-face' te maken - en keek de poes aan toen deze een dramatische bom besloot te droppen die hem waarschijnlijk moest doen laten opschieten maar waardoor hij acuut de kinderachtige neiging kreeg langzamer te lopen.

Gelukkig voor iedereen hier was hij echter wel een beetje opgegroeid en beperkte hij zich tot een cheeky "Dan hoop ik dat je snel kan wandelen.. en praten," Terwijl hij de poes meewuifde naar de leaders den. Als het goed is was die opgeruimder dan zijn hoek in de medicine den, hij zat midden in een verbouwing oke? Niet zijn fout. Ace moest zo nodig beesten adopteren.

Geschokt keek Stormflare naar Lionstep die haar probeerde te corrigeren in de meest onbeleefde manier mogelijk. Haar mond ging ietwat verontwaardigd en ongelovig open. Ze wilde net een vurige opmerking terugschieten, maar Ace deed dit al, min het vurige deel dan. Met een knikje sloot ze zich aan op zijn woorden, waarna ze nog is met een afkeurende blik naar de andere warrior keek. En die was dan dubbel haar leeftijd, nou, je merkte er niks van. Ze zuchtte waarna ze naar de RiverClanner keek die nu van alle kanten betast werd. Ze had nu werkelijk medelijden met haar. Die moest zich vast ook afvragen waar ze beland was. Als haar mededeling niet belangrijk geweest was was ze vast en zeker allang weggegaan. Gelukkig nodigde Tallstar haar eindelijk uit in zijn den. Ergens voelde Storm zich wel wat beledigd. Zij had die warrior meegenomen het kamp in en nu mocht ze de verste roddels niet eens horen? Big oof. Dus liep ze zo stil mogelijk achter de RiverClanner aan toen die Tall achterna liep. Kort wenkte ze Wolfpaw, die had ook geholpen dus die mocht ook mee luisteren. Wel legde ze snel haar poot tegen de ander haar lippen om te communiceren dat ze stil moest zijn, dalijk werden ze nog opgemerkt.

_{Met vernauwde ogen hield Sunlight haar blik gericht op Tallstar, wie hier net wat te geamuseerd door leek. Katten waren aan het sterven en hij deed alsof ze even rustig een theekransje konden houden. Met een geërgerde zwiep van haar staart liep ze achter de clanleider aan, terwijl ze nog één laatste, wantrouwige blik op zijn zooitje ongeregeld wierp. Oh nee wacht, dat moest ze Shadowclan noemen. Ugh. Met een redelijk felle blik ging ze zitten en keek ze Tallstar aan. Katten waren aan het sterven en hij maakte er een grapje van. Hopelijk was hij de volgende die omviel dan, want hij was het clanleiderschap niet waard. Ze wachtte tot iedereen die zich in de den moest voegen eenmaal zat. Nu snel de boodschap overbrengen en er weer vandoor gaan. "Oceanstar is vanochtend ons kamp binnen gevallen dat haar clan ten onder dreigt te gaan door een aanval van tweebenen, honden en een vos," miauwde ze op enigszins ijzige toon. Ze had allang geen zin meer in het overbrengen van een boodschap. "Een deel van Riverclan is erheen om Windclan te ondersteunen, maar we kunnen geen garantie bieden dat de dreiging niet van territorium wisselt. Vandaar ook dat we jullie wilden waarschuwen dat jullie je katten dicht bij het kamp houden en alert zijn."}

Het wachten was dus op wat Tallstar zou beslissen over waar ze het nieuws zouden horen. Blijkbaar was het iets dat serieus genoeg was dat er doden konden vallen en voor een moment dacht hij aan Bloodclan, maar dat zou het wel niet zijn hopelijk. Tallstar had in ieder geval besloten om naar zijn den te gaan, ooo al was de manier waarop niet echt gewenst. Hij liet zijn blik dan ook kort naar Tallstar gaan om hopelijk de kater iets serieuzer te krijgen, want als dit echt Bloodclan was, dan zou hij het in ieder geval wel serieus nemen. Hij volgde de twee katten dan ook naar de leiders den. Voor hij echter naar binnen ging draaide hij zich om naar de andere katten. "Als je hier niks te zoeken hebt, probeer dan op zijn minst iets nuttigs te gaan doen tot we klaar zijn." Hij had namelijk geen zin in pottenkijkers. Hij liet zijn blik kort naar Stormflare gaan, die blijkbaar had besloten hun te volgen, zodat ze wist dat hij het ook voor haar bedoelde. Zodra hij daar klaar mee was liep hij de den binnen en nam plek naast Tallstar. Nu nog afwachten wat Sunlight te zeggen had. Zodra de poes uitgesproken was, liet hij kort zijn blik naar Tallstar gaan, alvorens deze weer te richten op Sunlight. "We hoeven dus alleen voor deze dreiging alert te zijn en verder doen Windclan en Riverclan alles?" Niet dat hij bereid zou zijn om warriors er naartoe te sturen en hij betwijfelde of Tallstar dat ook zou willen doen. Het was alleen afwachten wat Acefray zou willen doen, want als die ging moest of Tallstar of hijzelf mee gezien hij een afspraak had gemaakt met Oceanstar en hij wel een was die zich aan zijn woord zou houden.

In plaats van een vijandige houding van een sterke clan, bestormden allerlei kittens de Riverclanner. Wolfpaw haar ogen brandden boos vuur terwijl ze naar de kleine opdonders keek die hier niets te zoeken hadden. Kijk, dat Shadowclan een bende was, was één ding. Dat ze deze zwakte ook aan een andere clan lieten zien, was dan nu weer niet helemaal het plan. Kort grauwde ze naar een van de kleintjes, hopend deze af te schrikken. Gelukkig nam hun schaap eens serieus het woord en vertelde de opdonders, veel te vriendelijk, dat ze... Op moesten donderen. Ja. Vervolgens namen de leidinggevenden het woord en Wolfpaw hield eens haar mond, maar het irriteerde haar mateloos hoe ze hier buiten werden gesloten. Hallo. Waarom mochten zij dit niet weten? Ze wilde net kwaad achter het drietal aanstappen toen Stormflare op haar afkwam. Deze wenkte haar en drukte kort haar poot op haar lippen. Onder die aanraking dook Wolfpaw acuut wat naar achteren, haar haren vijandig overeind gezet. Maar toen ze haar bek opendeed om de ander toe te schreeuwen dat ze haar poten thuis moest houden, sloot ze die toch net op tijd weer. Pas toen drong het tot haar door wat Stormflare bedoelde en ze kon het voor deze keer vergeven, waarna ze haar spieren wat ontspande en enkel nors knikte. Helaas moest meneer Nootje de pret weer verpesten. "Als je hier niks te zoeken hebt, probeer dan op zijn minst iets nuttigs te gaan doen tot we klaar zijn." de woorden waren duidelijk voor Storm bedoelt, dus ook voor haar. Wolf zwiepte kwaad met haar staart en gromde iets onverstaanbaars. Het liefs stapte ze gewoon koppig mee, maar ze wist dat Acorndust haar dan waarschijnlijk aan de bomen zou hangen. "Wacht maar," snoof ze toen het drietal buiten gehoorsafstand was. "Ik krijg het wel uit Tall," het klonk allicht wat dreigend, maar de werkelijkheid was dat ze het hem waarschijnklik enkel hoefde te vragen en als het écht nodig was, kon ze een puppy blik opzetten. Heh. Voordeel van de leader als mentor hebben die je stiekem toch wel een beetje mocht. Het nadeel was echter, dat ze hier nu geduldig moest wachten, want als ze hen zouden volgen, zou Acorn dat door hebben. Geduldig was alleen helaas niet echt een woord voor Wolfpaw. "Dan ben je de eerste diehet hoort,"

Tag: Stormflare

Tall keek niet weer om of de poes ook eigenlijk volgde, dat zou niet alleen afdoen aan het dramatisch effect doordat hij de harde stappen van zijn apprentice hoorde was het ook gewoonweg niet nodig. De kater onderdrukte zijn glimlach niet en die werd alleen maar breder toen hij zijn deputy hoorde die iedereen wegstuurde. Bijna grinnikte de leider, maar wist dat snel weer te stoppen toen ze bij zijn den waren en nog voor hij goed en wel zat - nog een reden waarom hij hier niet sliep, het zat voor geen centimeter - was de poes al van wal gestoken. Dat was grappig aangezien ze van Riverclan kwam.

Afijn, het punt was dat de problemen zich eindelijk eens niet bij Shadowclan voordeden, wat hem meteen een beetje trots maakte. Aan de andere kant was het meteen een waarschuwing dat de drama zijn kant uit zou kunnen komen. Zijn blik ging even wantrouwend naar Starclan, het zou hem niets verbazen als dat nog gebeurde ook. Acorn legde ondertussen de vinger op de zere plek, want het leek alsof ze meer wilden dan alleen even gezellig buurten, maar de poes had daar nog geen woord over gerept. Hij knikte om aan te geven dat hij zich aansloot bij deze vraag. "Bedankt voor de headsup," Voegde hij er nog even aan toe, want het was wel galant dat ze dit kwam melden. Nu maar even afwachten wat ze precies van hem wilde.

_{Sunlight trok lichtelijk met haar oor bij de woorden van Acorndust. Wat haar betrof had ze al twijfels aan de ondersteuning van Riverclan met dit alles. Windclanners konden hard lopen en Riverclanners niet, en sowieso, ze riskeerden hun resources en warriors in een zware tijd. Ze richtte haar blik op Acorndust terwijl ze antwoordde. "Oceanstar sprak over minstens één dode en meerdere gewonden. Maar natuurlijk kan dit aantal ondertussen ook hoger zijn. Of jullie warriors sturen ter assistentie laat ik aan jullie eigen discretie over. Ik heb niet kunnen zien hoe slecht Windclan eraan toe was." Dat de dode de deputy was liet ze buiten beschouwing. Het was niet aan haar om Windclan's zwakheden te delen. Hierna vernauwde ze haar ogen naar Tallstar, die nog redelijk luchtig reageerde wat haar betrof. "Maar wees in ieder geval, inderdaad, alert dat jullie het kamp kunnen evacueren indien het nodig is." De kattin neeg haar kop naar de clanleider en deputy en hief zichzelf tot haar poten. "Indien jullie geen vragen meer hebben zal ik terugkeren naar Riverclan territorium. Dan kan jullie clan hopelijk weer rustig slapen." Ze was immers zo eng en bedreigend was al gebleken dat niemand meer normaal kon doen.}

Acefray kon het niet laten om trots te zijn op de validatie die hij hier kreeg. De medicine cat streefde altijd naar goedkeuring van andere en vooral wanneer hij er echt zijn best voor deed, zoals nu. Dus de knik van Sunlight en de blik van Tall waren genoeg om zijn dag weer goed te maken. Toch hielt hij zich hierna stil en volgde braaf het drietal katten de leader den in. Hij had hier zichzelf voor uitgenodigd, aangezien hij zijn rang ook relevant genoeg vond om dit nieuws te horen. Daarbij was domweg nieuwsgierig naar wat de Riverclanner hier deed. In zijn ooghoek zag hij Wolfpaw en Stormflare dichterbij komen, waardoor hij deze dames een geamuseerde blik gunde. Toch keek hij hierna serieus als hij kon richting de windclan warrior. Hij snapte niet helemaal wat de situatie was, aangezien Sunlight wat moeilijke woorden gebruikte voor hem om te begrijpen. Maar de samenvatting was: Windclan en Oceanstar waren in gevaar en Riverclan deed ook iets. "Bedankt Sunlight. Het is nobel van Riverclan om dit te doen" Hierna keek hij naar Tall en Acorn, een dringende blik in zijn ogen. Hij was een people pleaser en met het horen dat er gewonden waren vond hij het noodzakelijk om te helpen. "Ik wil naar Windclan gaan om de gewonden te helpen. Als het waar is dat ze in hun kamp zijn aangevallen kunnen Routpaw en Lizardpath nooit al hun kruiden meenemen tijdens het evacueren. En er groeit niks meer in het wild nu wat ze kunnen verzamelen, ze hebben ons nodig"

Hij kon Tallstar wel een klap verkopen voor die opmerking. Had de leider niet iets zinnigers kunnen zeggen? Maar hij zou het niet doen waar de Riverclanner bij was, dan zou ze alleen maar een slechter beeld krijgen waarschijnlijk. Hij liet zijn blik dan ook lichtelijk geïrriteerd naar Tallstar gaan voor hij deze weer op Sunlight rustte. "Bedankt voor de waarschuwing, we zullen dit meenemen." Zei hij dan ook. Ze had haar boodschap verteld, dus waarschijnlijk zou ze nu wel weer weg willen. "Ik zal een escorte meesturen die je naar de grens brengt." Zei hij dan ook voor hij opstond en de den uitliep voor een moment en Stormflare en Wolfpaw weer opzocht met zijn ogen. "Stormflare en Wolfpaw, kunnen jullie Sunlight weer terug naar de grens brengen? En ik hoop dat jullie je daarbij kunnen gedragen." Dit gold voornamelijk voor Wolfpaw, maar ook voor Stormflare. Hij had geen zin dat er nog meer geruchten naar Riverclan zouden gaan, want dat zou toch wel gebeuren. Hij stapte weer terug de den in en wachtte tot Sunlight weg zou zijn voor hij zich naar Acefray richtte. "Ik snap dat je wilt gaan, maar je weet dat je niet alleen mag gaan. Tallstar of ik moeten mee en gekeken naar hoe Tallstar zich op het moment gedraagt lijkt het me verstandiger dat ik mee zou gaan. Ik wil me namelijk wel aan mijn woord houden dat ik Oceanstar gegeven heb." Het was de vraag wat Tallstar ervan zou vinden, maar eerlijk waar wist hij dat hij Tallstar moeilijk daar naartoe kon laten gaan, gezien het best serieus zou zijn.

Geschroken vlogen Storm's ogen wijd open toen Wolfpaw haar opeens vijandig aankeek. Wat!! Wat had ze haar ooit misdaan. De ander leek zich te realiseren wat de bedoeling van de aanraking was geweest en gestrest blies Storm een diepe hap lucht uit. De apprentice had bijna hun missie verpest maar gelukkig konden ze nog door. Zij aan zij slopen ze de andere katten achterna, maar werden zonder pardon weggestuurd toen Acorndust hen doorhad. Met versmalde ogen keek de jonge warrior hem aan. Pretbederver. Met een geërgerde zucht ging Storm zitten, in de hoop dat ze vanaf deze afstand nog wat kon opvangen van het gesprek. Echter trok de apprentice haar aandacht, en een grijnsje kwam op Storms gezicht toen ze de ander haar woorden horen. Ze knikte. "Ik kan niet geloven dat ze ons buitensluiten," snoof ze met een vurige blik in haar ogen. Na een tijdje kwam iedereen weer naar buiten en nieuwsgierig richtte ze haar blik op Ace, die zou haar wel vertellen wat er gezegd was toch? Echter werden ze toen gecommandeerd om Sunlight weer terug naar de border te brengen en uiterst geïrriteerd stond Stormflare op. Wat, mocht iedereen het nieuws weten behalve zij? Kreeg de gewone warrior geen beloningen meer als die zijn werk goed deed? Wat een onzin! Ze stapte nijdig richting de uitgang van het kamp en sloeg een blik achter zich om te kijken of Sunlight en Wolfpaw haar volgde. Heel misschien konden ze nog wat informatie uit de RiverClanner zelf halen, nu de boodschap toch al aan hun leider doorgegeven was.

Zijn deputy besloot dat het wel weer genoeg was nu, nadat Ace zijn zegje had gedaan en doorging met zijn ongewoon volwassen gedrag. Lichtelijk trots keek Tall hem aan, maar zwaaide toen gedag aan Sunshine, of hoe ze ook weer heette. Tijd om overleg te plegen dus, wat ook Acorn zich bedacht had toen hij terugkwam en besloot om Tall maar eens indirect te melden dat hij zijn gedrag niet waardeerde. Een beetje beledigd keek de kater de ander aan en schudde zijn hoofd. "Als we er nu heen gaan wordt het alleen maar te ongeorganiseerd," Mauwde hij, want hoe onserieus hij deed, hij kon prima nadenken. "Wat mij betreft bereidt je nu alles voor, en gaan we morgen met een kleine delegatie om wat prooi en kruiden te brengen, als dan blijkt dat Ace langer nodig is kunnen we dat dan besluiten," Hij keek zijn deputy rustig aan. Vandaag die kant uit was overbodig, het naderde het einde van de dag al en zijn deputy en medicine cat - die geen apprentice had - midden in een gevecht gooien ging hij niet mee akkoord. Dit was een soort compromis.

_{Sunlight knikte naar de leidinggevende krachten van Shadowclan. Ze had er geen behoefte aan om nog verder hieraan mee te discussieren, dus ze wierp een dankbare blik op Acorndust. Of ze nu gingen ondersteunen of niet, dat was niet haar zaak. De Riverclan kattin stond dan ook op en boog haar kop naar de drie katers. "Moge Starclan jullie pad verlichten," miauwde ze nog als een afscheid, waarna ze naar buiten liep in de richting van de twee katinnen die haar ook naar het kamp hadden gebracht. Ze hield verder haar blik strak vooruit gericht. Ze had geen zin meer om met Shadowclan te dealen. Ze wilde zo snel mogelijk terug naar Riverclan om daar te ondersteunen.}

Lionroar

If I could be forgiven, every breath would be a prayer.

Rustig had de flame point kater zich aan de uitgang van het kamp neergezet, vlak nadat een Riverclan warrior gepaard met Wolfpaw en Stormflare het kamp binnen waren gestapt. De bruin met wit gevlekte Riverclanner had blijkbaar een bericht voor hun clanleider en aan de serieuze uitdrukking op haar gezicht, was het waarschijnlijk geen leuk bericht. Was er iets gebeurd binnen Riverclan? Hij schudde zachtjes met zijn hoofd bij de opmerkingen van zijn clangenoten. Bij starclan, konden sommigen zich niet gewoon gedragen? Hij wist ook wel dat Shadowclan een 'reputatie' hoog te houden had, maar om nou te gaan roepen dat de kattin STINKT, dat slaat toch helemaal nergens op? Hij besloot er niet op te reageren, vooral omdat het zijn plaats niet was om erop te reageren en hij liever niet in het middelpunt stond tegenwoordig. Het was Acefray die er zijn woordje over deed, en zacht krulden zijn lippen wat op. Acefray was toch wel echt een van zijn favoriete katten binnen deze clan, wellicht een van de redenen waarom hij hier zo graag bleef.

Helaas voor menig nieuwsgierige Shadowclanner die wilde weten waarom de Riverclan warrior hier was, werd er besloten het gesprek voort te zetten in de leaders den. Ietwat teleurgesteld zuchtte Lionroar, hij had het zelf eigenlijk ook wel willen weten. Toch bleef hij op zijn plaats zitten, zijn blik gleed zo af en toe naar buiten het kamp. Op de wacht. Je wist maar nooit, voor hetzelfde geld was dit gewoon een ambush van Riverclan. Na een tijdje kwam er weer beweging bij de ingang van de leaders den, het was dit keer Acorndust die naar buiten stapte en Wolfpaw en Stormflare de taak gaf om de Riverclan kattin terug naar haar territorium te escorteren. Hmm. De flame point vroeg zich af of de rest van de clan nog te weten kwam wat er aan de hand was. Zijn blauwe kijkers volgden de Riverclanner, die niet meer om haar heen keek en met een strakke blik naar het tweetal dat haar terug naar Riverclan bracht stapte. Hij vroeg zich af wat er gebeurd was. En of Shadowclan dit serieus ging nemen of niet.

De jonge Apprentice likte zijn poot. Zijn tong zachtjes raspend over zijn wond. Er hoorde hier een teen te zitten maar deze was nu voorgoed weg. Een stel twolegs hadden Acorndust en hem opgejaagd met rare knallende voorwerpen. Vuurwerk, maar een kat zoals hem zou niet weten wat dat moest voorstellen. Het had hem veel pijn gegeven maar hij leefde nog. Dankzij Acefray natuurlijk. De Medicine cat kon dan niet zijn teentje terug laten groeien maar hij had er voor kunnen zorgen dat hij niet dood ging van een infectie of bloedverlies. De afgelopen dagen had hij dan ook bij de grijze tom doorgebracht om er zeker van te zijn dat hij niet zijn wond zou heropenen of dat hij ergens een bacterie zou oplopen waardoor hij toch nog een infectie van kon krijgen. Bloodpaw ging langzaam veder met waar die mee bezig was. De bittere smaak van kruidens op zijn tong. Er lagen nog wat oude vermalen plantjes op zijn pootje die hij weg likte, waardoor hij in zijn mond een rare smaak kreeg. Blegh. Het smaakte niet super lekker ofzo. Misschien maar een klacht indienen binnenkort. Een beetje honing erbij zou wat zoeter smaken inplaats van dit bittere goedje. Wat nog meer vies was was de geur die plots het kamp binnen woede. Vragend hief Bloodpaw zijn wenkbrauw op. Al snel hoorde hij de stemmen van zijn clanmates op de openplek. Zich afvragend wat er aan de poot was hupte de zwart met rood bevlekte tom zijn warme nest uit en stak zijn kopje uit de medicine cat den. Daar, op de open plek, midden in hun kamp, stond een Riverclanner. Hij herkende de geur door Coyotepaw maar ook van Chivysniff. Die hij beide een keer ontmoet had voor zijn ongelukje. Met nog een beetje een mankend loopje liep hij richting de grote poes af. Een stel kitten omringde haar samen met Whitepaw, zijn grote vriend. Hij wou net naar de kleine witte tom lopen toen ineens Lionstep voor hem stapte en zijn weg blokkeerde. Hallo? Was hij ineens onzichtbaar? De kittens- en White kregen op hun kop. Bloodpaw keek om de rode she-cat heen en zag hoe de stel enthousiaste baby’s wegtrokken. Tallstar en Acorn kwamen snel op het toneel. Ook Acefray voegde zich nu bij hun en mauwde een excuses uit naar de Riverclanner. De tom hupte een stukje dichter bij om te horen waarom de onbekende she-cat hier ineens deed maar de Leiders besloten om dit te bespreken in hun hol. Bloodpaw ging zitten. Stom. Waarom mochten hun het niet weten? Met een schuine kop keek hij naar de vier katten die de Leaders den inliepen. Nog met gespitste oren probeerde hij wat op te vangen maar de stenen muren dempte hun stemmen waardoor er geen kans was om iets te horen buiten de den om. Na enkele minuten werd zijn nieuwsgierigheid toch te groot en liep de jonge Apprentice zachtjes naar de Leaders den toe. Daar bleef hij om het hoekje staan, luisterend. Hij was te laat geweest om aan te horen waarom ze hier precies was maar hij kreeg nog net mee dat Acefray wou helpen. Er waren dus gewonden, in Riverclan? Oh nee. Hij vond Riverclan juist zulke leuke buren, ze mochten niet dood gaan! De grote poes die hij maar voor kort gezien had liep plots de den uit en geschrokken deinsde hij achter uit en deed een poging tot verstoppen. Als het goed was zag ze hem niet want al snel liep ze door. Phieuw dat was nou echt op het nippertje.. Bloodpaw kwam weer voorzichtig tevoorschijn en leunde weer naar voren toe om te horen wat er nu besproken werd, maar door plotse evenwicht verlies viel hij naar voren. Oh Starclan! Hij viel en gleed op zijn buik een stukje naar voren. Precies voor de ingang van de den waar hij super goed gespot kon worden. “O-oeps..” Hehe. De tom kroop overeind. Zijn keel raspend. “Sorry ik.. euhm..” Hij keek naar de drie katten. “Ik wil Acefray helpen met de gewonden.” wauw Blood. Zet je zelf nog erger verschut..

Tag Tallstar, Acorndust & Acefray

Ace had een razende spanning in zijn lijf zitten, een die opgeborreld was nu het nieuws langzaam begon door te dringen. Hij wist hoe een gevecht zoals dat kon aflopen en hij wist wat zijn taak in die situatie was. Daarbij was hij een man van actie, een man van daad in plaats van lang over iets nadenken. Hij volgde graag zijn gevoel meer dan zijn hersenen, of wat voor zaagsel ook in zijn kop zat. Toch leek zijn gezelschap het hier niet mee eens te zijn. Gefrustreerd duwde hij zijn oren naar achteren, terwijl zijn linker slap langs zijn kop hing, iets wat altijd gebeurde als hij emotioneel werd. Toch keek hij eerst defensief richting Acorn. “Het maakt mij niet uit wie mee gaat om te helpen. Maar ik vind het niet leuk als je zo over onze leider en míjn beste vriend praat. Dat is niet aardig Acorn, Tall doet zijn best” Natuurlijk kwam hij in de bescherming, Ace was nu eenmaal zo’n type om door het vuur te gaan voor iemand. Zijn toon was nog wel schappelijk, maar goed. Het moest gezegd worden. Hierna richtte hij zijn aandacht op Tall en had al bijna spijt dat hij hier voor hem op was gekomen… lekker dan. Hmf. “Tall, als we morgen gaan zijn er al katten dood die ik had kunnen redden als ik nú ga. Ik snap dat je voorzichtig wilt doen maar, maar dit gaat om meer dan alleen ons. Het is in een kamp gebeurd. Daar zijn kittens, elders, queens, jonge apprentices. Die zijn kwetsbaar. Die hebben ons nodig.” Hij werd onderbroken in zijn woorden toen er op eens een apprentice binnen viel. Wat streng en vaderlijk keek hij diens richting op.

Acorndust trok een wenkbrauw op bij de opmerking van Acefray. "Als je Tallstar liever mee hebt, ga je gang, maar ik verwacht dan wel dat jullie je serieus gedragen, want dat gedrag van net was gewoon niet acceptabel en dat kan Tallstar ook niet goedpraten. Het is wel zeker dat die riverclanner alles wat ze hier heeft gezien door zal geven aan haar leider en deputy en dat zal niet veel goeds betekenen." Tuurlijk stond hij achter zijn leider, maar als hij gecorrigeerd moest worden zou hij dat doen ook, ongeacht of Acefray het daarmee eens was of niet. "En wat betreft wanneer, lijkt me nu ook beter, want ze kunnen het beste zo snel mogeliji hulp gebruiken, maar als ik toch niet meega is dat niet aan mij om te beslissen." Zijn blik viel op de ingang van de den toen daar geluid vandaan kwam en merkte Bloodpaw op. "Het lijkt erop dat niemand naar me wilt luisteren vandaag. " Zei hij met een zucht. "Bloodpaw, kun je ons nog even alleen laten, we zijn bijna klaar." De apprentice hoefde niet te zien hoe zij hier aan het discussiëren waren over wat te doen.

Oke, zowel zijn deputy als medicine cat waren het niet met hem eens en wilden nu gaan. Een beetje 'mwah' keek de kater de kant van beiden op, maar haalde op het gebaar van Acorn dat hij wel mocht gaan zijn schouders op. Het was lief dat zijn deputy hem die kans gaf hoewel hij zich net niet heel strak gedragen had. "Staat genoteerd," Mauwde hij met een serieuze hoofdknik - echt serieus - en keek Ace aan om antwoord te gaan geven op zijn betoog, toen er plots een apprentice letterlijk binnenviel waardoor hij even opkeek en met een lichte glimlach zijn hoofd schudde toen Acorn het alweer regelde. "Prima, dan pak ik wat prooi, pak jij wat kruiden," Hij keek naar Ace, "En gaat Blood mee als jij denkt dat hij je kan helpen," Hierbij keek hij even Acorn aan, kon die hiermee leven? Zo ja, dan zou hij meteen de clan aanspreken en aan de slag gaan. Ace en Blood hadden - hoewel hij veel van ze hield hoor - hier weinig mee te maken.

Het leek erop dat Tallstar had besloten om te luisteren naar wat Acefray en hij hadden gezegd en dat ze nu dus zouden gaan. Blijkbaar maakte het Tallstar echter niet veel uit dat Bloodpaw erbij was en vertelde Acefray zelfs dat als hij dacht dat hij kon helpen, hij mee kon gaan. Er zouden alleen niet meer meegaan, dat was iets dat hij wel voor zou zorgen. "Zolang er maar niet meer meegaan." Zei hij dan ook en stond op om de den te verlaten. "Ik zal het de rest van de clan wel mededelen, dan kunnen jullie naar Windclan gaan." Nu hopen dat ze naar hem zouden gaan luisteren. "Laten we hopen dat niemand besluit te willen volgen of ik moet zelf de ingang van het kamp nog gaan bewaken." Zei hij voor hij naar buiten liep. Hij zou wachten tot ze weg waren voor hij de clan zou vertellen wat er was, dan zouden er in ieder geval geen vragen meer gesteld kunnen worden aan Tallstar en Acefray en zouden ze snel naar Windclan kunnen.

Russetfur droeg een schampere rat met zich mee. Ze had een hekel aan ratten als avondmaal, maar er stond niet echt veel anders op het menu en deze rat was op haar pad gekomen. Tussen de indringende geur van de rat door, merkte ze echter ook de nog smerigere vissengeur van Riverclan op. Ze trok achterdochtig met haar oren, versnelde haar pas en trok richting het Shadowclan kamp. Er was inderdaad wat aan de hand. Ze gooide de rat op de magere prooistapel en trok vervolgens zonder pardon de leaders den in. "Tallstar, vriend," miauwde ze opgetogen en zeiden haar ogen heel wat anders; achterdocht en misschien zelfs angst, want er was weer wat aan de hand en Tallstar had er mee gedeald en zij was er niet bij geweest. Oh, wat was Russetfur een controle freak geworden. Geen sprake van dat ze haar taak als zijn linker hand bij de volgende ceremonie ging opgeven. "Give me a headsup please," vervolgde ze en wachtte af. Het maakte niet uit hoe belachelijk Tallstar het zou uitleggen, ze durfde te wedden dat ze er genoeg informatie uit kon trekken om te zien wat er nou precies was. De aanwezig van de andere katten negeerde ze uiteraard.

@Tallstar