Y’avait rien à perdre

Hij flapperde even met zijn oren toen de poes het idee gaf dat ze niemand kon vinden - of dat niemand haar kon vinden. Een frons sierde zijn gelaat, want dit zou hij natuurlijk niet laten passeren. Bijna sprong hij op, maar bedacht zich vervolgens aangezien de poes haar hoofd op zijn buik lag. In plaats daarvan moest hij het doen met een soort lucht fist-pump en een "Sure!" Toen ze hem vroeg haar te helpen. "Waar zoek je naar? Een sterke, een medium lieve, een super lieve maar softy?" Hij dacht even na. "Moet 'ie groter en ouder zijn, of kleiner en jonger?" Hij zou de beste kater in de wereld vinden voor deze dodo, de enige die goed genoeg was. Als die bestond.

Ze leek onzeker te worden van zijn vraag, zeker als de aanspanning van haar pootjes iets betekende, wat hem bovendien alle wilskracht kostte die hij in zijn geweldig getrainde lijf had zitten. De afleiding die Slate bood hielp verder ook wel, een grote kater die lief kon zijn maar ook stoer. Hij grinnikte even en porde de poes in haar wang. "Slate ik snap dat je het liefst mij zou hebben maar ik kan mezelf niet klonen," Merkte hij op in reactie op de criteria die ze noemde. Al werd hij stil bij haar reden en keek schuin naar de poes. "Is dat zo belangrijk voor je?" Hij was zelfs daar nooit echt een type voor geweest na de dood van zijn eerste kittens. Dat was een soort teken geweest. Pepper kon nog, dat was zijn loophole, maar kittens van zijn bloedlijn waren blijkbaar gedoemd een gruwelijk vroege dood te sterven en hij wist niet of hij dat nog vaker aan kon zien.

De grootste 'gasp' van zijn leven kwam uit zijn mond toen de poes rustig mededeelde dat ze hem nooit zou willen. Het ging zelfs gepaard met een 'iewl' wat hem toch wel een beetje beledigde. Hij was nog steeds een goeie catch hoor, zijn haardos was vol, zijn glimlach aanstekelijk en natuurlijk, hij was een vos die zijn streken niet verloor maar kom op: zijn streken waren super leuk. Al leek zij het daar niet mee eens te zijn - schande - en ging de poes rustig verder op het volgende onderwerp. "Dat is niet stom," Murmelde hij wat zachtjes, het eigenlijk niet te lang over dit onderwerp willen hebbende. Het ging zo lang goed met niet aan zijn verleden denken. Dat hield de kater graag vol. Slate kende het waarschijnlijk niet eens zo lang geleden was het. En zo bewust maakte hem dat van de tijd waarin het zich afgespeeld had. Bijna maakte hij de fout er aan te denken, maar haar vraag bracht hem weer terug naar het heden. De relatieve veiligheid. "Bij mij is het vaak genoeg fout gegaan dat ik er maar gewoon niet meer aan denk," Mauwde hij, voor deze keer maar eens de waarheid noemend in plaats van een grapje. Misschien werd het daar tijd voor, de waarheid, gezien de zaken op de planning.

De ander besloot dat dit het moment was om te focussen op het liefdesleven van Tall, waardoor Tall besloot dat het tijd was een ander onderwerp te vinden. Zijn liefdesleven - waar overigens echt niks in gebeurde - was niet iets wat hij hoefde te bespreken. Al schoot hij wel in de lach om haar redenen voor een geslaagde relatie. "Geloof me Slate," Grinnikte hij, "Dat waren echt niet de redenen dat het de vorige keer mis ging," Alsof hij niet altijd al knap was geweest.