Rain {Open}

Een eindeloos getrommel van water op de kampgrond maakte niet dat Clearkit zich heel erg gemotiveerd voelde om naar buiten te gaan. De kitten had haar oren platgelegd en haar gezicht stond toch wel ietsjes mokkend. Ze vond het maar niks dat de regen zo erg naar beneden roffelde. Ze was veel liever in het kamp dan in de nursery met ál die kittens. Ze pufte een ademzuchtje uit en schudde zich uit toen een druppel toch nog op haar neus terecht kwam. Met een verontwaardigd geluidje zette ze een paar stapjes naar achteren, om vervolgens weer naar buiten te gaan staren, alsof haar tweekleurige ogen het weer konden veranderen. Ze zou het best willen, de Starclan dwingen om het regenen te laten stoppen. Maar helaas had ze die macht niet in haar poten. Misschien dat Acefray dat zou hebben?

Regen, regen, regen. Vele katten haatte de regen, maar zij vond het af en toe wel nog fijn om achter de regendruppels te jagen. Iets aan de regen liet haar gewoon glimlachen. Het was vreemd voor een kat of eender welk dier en ze had vroeger wel nog eens ziek geworden door in de regen te spelen maar wat kon ze eraan doen? Haar pleegmoeder had haar dan wel mooi op haar donder gegeven maar wat kon je doen tegen een poesje die wat fantasie en plezier had. Nu ook zat ze met verlangen naar buiten te staren. De andere apprentices hadden haar straal genegeerd toen ze de den binnen kwamen gewandeld. Ze leek wel het welkomcommité van de dag te zijn.. Well... Yea oh well dan was ze dat maar hehe. Met een kleine druk in haar achterhand sprong ze echter plots recht en schoot ze zowat de regen in.
Na enkele minuten in de regen te hebben gesprongen begon de kilte toch wel tot aan haar huis door te dringen en al snel begon ze spijt te krijgen van haar besluit. Zacht piepend liep ze dan ook de eerste de beste den binnen, om even snel haarzelf uit te schudden en vluchtig haar zij begon te likken. Brrrrrr. Dat was kouder dan dat de zomerse regen... Ja dat zeker. Na een paar vluchtige halen keek ze even vluchtig op... Was ze nou in de nursery terecht gekomen? Vlug keek ze even rond. De kleine poes leek niet meteen op te vallen tussen de andere kleintjes. Ze was best klein voor haar leeftijd, maar ze was een pittige tante als het nodig was en dat had ze zeker al bewezen in haar eerste keren buiten het kamp. Ze ging niet uit de kanten voor een uitdaging. Toen haar blik echter viel op een zwart poesje begon ze kalm te glimlachen. Ookal had ze het hier gehaten was het altijd al een safe haven geweest, niet? Ja, dat zeker. "Dus, wat zijn de laatste nieuwtjes hier?" zei ze dan ook meteen tegen het ander poesje om te zien wat ze in de korte tijd had gemist hier.