Snowbee

Rustig plaatste ze even de steen neer in de sneeuw. Het zakte wat weg, maar niet zoveel. Ze had opgemerkt dat onder druk de sneeuw leek weg te smelten. Of nee, het was niet echt smelten... Eerder gewoon verdwijnen? Ze glimlachte even. Het steentje was niet zo zwaar geweest en het was dan ook normaal dat deze niet verdween in het witte laken zoals haar pootjes deden. Snel tikte ze even tegen het ding aan, waarbij het begon weg te rollen en ondiepe groeve maakte in het tapijt van sneeuw. Lachend sprong ze erachter, waarbij ze kort over haar balans ging en over haar kopje viel. Met een zachte plof belande ze met haar rug in de sneeuw. Verbaasd staarde ze even op naar de hemel, waarna ze al snel begon te lachen en zich op haar pootjes draaide. KOrt sprong ze recht waarna ze even keek naar haar werk. Een blob in de sneeuw gewoon. Even staarde ze ernaar voordat een spark van inspiratie haar kop binnen rolde. Vluchtig liep ze rond het ding, waarna ze al snel twee blobjes bij tekende in de sneeuw... En viola! Het was een sneeuwbij! Haha. EVen grinnikte ze. Het leek eigenlijk niet eens zoveel op een bij maar ze had genoeg fantasie om haar sneeuwtekening tot leven te wekken in haar kopje. Het was magisch voor haar. Toen ze echter in haar ooghoek wat katten zag besefte ze dat het nog best vroeg in de ochtend was. Met een glimlach begroette ze de warriors die zich klaar maakte om op jacht te gaan. Al snel kreeg ze te horen van een van de oudere katten dat ze wel kon gaan spelen met de kittens voordat ze aan hun training begonnen voor de dag. Cricketpaw knikte uitbundig en met een paar grote passen was ze dan ook op de plek van haar bestemming. Het was geen geheim dat de jonge kattin soms niet genoeg trainingen kreeg, maar dat vond ze helemaal niet erg. Ze was eigenlijk een tikkeltje bang van de buitenwereld. Haar staart wipte even heen en weer, waarna ze haar ogen legde op een bekende waarmee ze een paar weken terug de den nog had gedeeld. "He daar!" zei ze als begroeting tegen de kitten.

-Beechkit

Ergens wilde ze weer naar buiten de sneeuw in, maar ze wist dat het nog vroeg was en dat ze andere op het moment alleen in weg zou zitten. Niet dat zij het erg zou vinden, maar voor vandaag besloot ze het niet te doen. Ze kon altijd later vandaag nog gaan kijken. Ze had dan ook verwacht dat ze haarzelf voor nu maar moest vermaken, maar Cricketpaw kwam de nursery in. De apprentice was nog niet al te lang geleden nog een kitten geweest, dus ze had nog wel de kans gehad om met haar samen te spelen. "Hey, Cricketpaw!" Begroette ze de apprentice dan ook terwijl ze naar haar toeliep. "Is de sneeuw diep buiten?" Ze hoopte dat het vrij diep was, maar niet te diep, want anders zou ze zich er niet eens in kunnen verplaatsen.