Take a walk

Hij probeerde niet zijn eigen frustraties te laten zien die hij voelde, maar hij wist dat er een gedeelte zo waarschijnlijk uit zou komen. Hij zou het alleen niet in het kamp gaan doen, zoals Tallstar net gedaan had. Het was niet alsof de hele clan het hoefde te weten. Hij liet zijn blik kort naar Tallstar staan en liep nog een stuk door. Hij zou de kater eerst wat laten afkoelen voor hij een volledige preek zou gaan beginnen. Het was natuurlijk niet alsof Tallstar de enige was die hier fout was, maar wel degene die zijn frustraties voor zich zou moeten hebben gehouden of anders in ieder geval niet in het kamp had moeten uiten.

Het leek er niet op dat Tallstar aan het kalmeren, dus met een zucht draaide hij zich nu volledig naar de kater toe en stopte in zijn pas. Ze waren nu wel ver genoeg weg van het kamp zonder dat iemand dit zou zien. "Weet je," Begon hij, niet goed wetend waar te beginnen gezien hij het er ook weer niet per se boos uit wilde laten komen. "Nu je leider bent, kun je je het niet meer veroorloven om je zo te gedragen midden in het kamp." Dat was tenslotte waar dit hele gesprek om zou draaien. De reacties van de kater naar zijn clangenoten waren over de streef gegaan en dat moest iemand hem op zijn minst duidelijk maken. "Ik snap dat je gefrustreerd bent, dat ben ik ook, maar reageer het niet op anderen af." Het was niet alsof hij het nu half op Tallstar aan het afreageren was, maar het meeste zou hij wel in zich houden. "Die woordenwisseling met Slatefur ging te ver en niet alleen van jouw kant, maar ook die van haar. Jullie hadden er ook rustig over kunnen praten, maar nee je moest ruzie gaan maken midden in het kamp." Een zucht ontsnapte zijn bek bij die woorden en kort fronste hij, terwijl hij zijn blik kort van de kater afwendde. "En toen moest je ook nog uitschieten naar je apprentice, de opmerking van Wolfpaw en Foefire was wat overbodig, maar als leider had je beter kunnen reageren." Voor nu stopte hij daar, hij moest op zijn minst Tallstar de kans geven om terug te reageren, maar hij had duidelijk willen maken dat de kater daar niet had gehandelt als een leider. Hij wist zelf hoe lastig het kon zijn om privé van deputy taken te scheiden, maar nog deed hij zijn best om ze gescheiden te houden en waren de ruzies die hij met Northernfaith had gehad nooit in het kamp geweest.

Of Tallstar veel aantrok van wat hij hem vertelde betwijfelde hij. Het was ook niet alsof hij van zijn leider per se kon verwachten dat die naar hem zou luisteren, maar op zijn minst zijn woorden wel in gedachten zou nemen. Aan de blik van de kater was het dan ook duidelijk te zien dat hij hier niet echt zin in had en hem alleen maar een antwoord gaf dat hij zou willen horen. Een zucht verliet zijn lippen. "Begrijp je überhaupt wat ik ermee bedoel?" Erop letten was belangrijk, maar zo'n kort antwoord was niet wat hij had willen horen en of de kater hem dan ook had begrepen was hem niet duidelijk.

Poezen aan het huilen maken was sowieso niet iets dat een kater zou moeten doen. Eigenlijk moest je gewoon weten wanneer je te ver ging en je excuses ervoor moest aanbieden, maar aan de opmerking van de jongere kater te merken leek hij dat nog niet helemaal te begrijpen. Hij weerhield zich ervan om nog een zucht te laten ontsnappen, zuchten hielp ook niet namelijk. "Poezen buiten het kamp aan het huilen maken is ook niet handig om te doen. Je moet weten wanneer je te ver gaat en jezelf het liefst stoppen voor het zover is." Het voelde half alsof hij tegen een muur aan het praten was, maar hij hoopte toch dat het bij de kater door zou dringen. Niet dat hij veel ervaring met poezen had naast Northernfaith, maar manieren waren hem op zijn minst aangeleerd. "En het is ook belangrijk om te weten wanneer je je excuses aan moet bieden als je te ver bent gegaan." Voegde hij er dan ook uiteindelijk nog aan toe.