Wishing for peaceful times

De beslissing om Skullpaw te verbannen kwam bij sommige katten misschien hard aan, maar na wat hij gezien had was er geen andere optie dan om hem te verbannen. Misschien vonden een aantal het niet de plaats van de Deputy om het te doen, maar als iemand commentaar erop had moesten ze naar hem komen. Hij was degene die die beslissing had gemaakt en geen ander. Hij zou zijn eigen besluit dan ook doorvoeren als hij Skullpaw ooit tegen zou komen op Shadowclan gebied, maar hij hoopte er niet op. Voor nu hoopte hij dat het een tijdje rustig zou zijn, want er was veel te veel gebeurd de laatste tijd als je het hem vroeg. Ze waren nog niet lang terug geweest van de mountains en het ging al mis en hij hoopte dat het voor nu rustig zou blijven en dat hij binnenkort vader zou worden maakte dat alleen maar beter.

[Cormorantwing]

De rust waar hij op hoopte leek echter maar voor korte duur toen hij iets van een steen tegen zijn zij aan voelde komen. Voor een moment keek hij fronsend naar de steen die nu voor hem lag, voor hij het pad volgde dat de steen waarschijnlijk had afgelegd en Cormorantwing daar vond. Hij had geen idee of het de bedoeling was geweest van de kater, maar het had niet echt pijn gedaan ofzo, dus boos erom worden had geen zin. "Was de steen bedoelt of niet?" Vroeg hij dan ook rustig, was het niet zo, dan zou het achter zich laten. Hij kon het namelijk wel begrijpen als Cormorantwing wat frustraties had na alles dat er gebeurd was, daar zou hij echt niet de enige in zijn.

De kater leek verstijfd te zijn en Acorndust had geen idee waarom. Het was niet alsof hij hier boos om zou worden, dus waarom leek de kater bang voor hem? De steen was in ieder geval nie bedoelt geweest en dat was het belangrijkste. Er waren wel meer die hun frustraties kwijt wilden en om het af te reageren op een steen was niet echt iets nieuws. "Dan is het goed," Zei hij dan ook. Het was niet alsof het pijn had gedaan, dus beter om het snel te vergeten. "Laten we het dan achter ons laten." Hij hoopte dat de kater zich wat meer zou gaan ontspannen, want het was niet alsof hij iets zou doen, puur omdat er een steen tegen hem aangekomen was.

De vraag van de jongere kater verbaasde hem niet. Hij had wel door dat er een aantal katten waren die hem niet echt mochten en het zal hem ook niks verbazen als er één een steen naar hem zou proberen te gooien. "Als iemand me niet zou mogen zou het me niks verbazen dat ze een steen naar me zouden gooien." Maar het was gebleken dat Cormorantwing het niet expres had gedaan, dus dan was het goed. "Soms kan het ook opluchten om wat frustratie eruit te gooien en ik denk dat dat hier eerder het geval is." Zelf wist hij echter dat hij dat niet zomaar zou kunnen doen. Wie weet wat iemand zou denken als ze hem zo zouden zien. Dat nam niet weg dat hij soms op een rustige dag hoopte, maar hij wist dat het een schrale hoop was.

Zelf vond hij ook niet dat hij een slechte beslissing had gemaakt met het verbannen van Skullpaw, maar dat nam niet weg dat er katten waren die het absoluut niet eens waren met zijn beslissing. Cormorantwing leek in ieder geval niet tegen zijn beslissing geweest te zijn en daar was hij al blij genoeg mee. Het was wel waar dat Skullpaw Bloodclan mogelijk dingen kon gaan vertellen, maar de vraag was of de jonge kater dat echt zou doen. "Dat is een risico die we moesten nemen ermee." Zei hij dan ook, want meer kon hij moeilijk zeggen. Het was niet alsof een apprentice alle geheimen van de clan kende, maar spanningen waren zeker wel dingen die hij kon vertellen. Dat nam niet weg dat hij geen Bloodclankat op het territorium zou willen aantreffen. "Toch kunnen die Bloodclanners beter wegblijven." Zei hij dan ook. De grenzen waren er goed genoeg voor bewaakt, dus er zou er beter geen een proberen om naar Shadowclangebied te komen.

Hij wilde dat alle katten van Shadowclan zo zouden denken, maar blijkbaar was dat toch niet zo vanzelfsprekend. In ieder geval zou hij dat wel doorgeven aan zijn kittens en apprentices en ook hopelijk later aan de hele clan. Bloodclan was een bedreiging en dat moest duidelijk zijn. "Als iedereen zo dacht zou er niemand verbannen hoeven worden." Dat was tenslotte de waarheid. Dat was alles waarom Skullpaw verbannen was en genoeg katten waren het er blijkbaar niet mee eens geweest. Zouden ze hem dan überhaupt ooit als hun leider willen. Natuurlijk zou Tallstar er nog lang zijn, maar je wist maar nooit wat er kon gebeuren.

Bloodclan was natuurlijk niet de enige reden dat een kat verbannen kon worden, maar dat was toch wel zeker een van de grotere redenen. Hij kon de kater geen ongelijk geven met zijn woorden. Sommige zagen alleen het feit dat de apprentice jong was en niet voor zichzelf zou kunnen zorgen, maar daar had hij die Bloodclanners voor om hem dat te leren. Het was ook niet alsof die kater niks geleerd zou hebben bij Shadowclan, want dan zou hij een hartig woordje willen spreken met de mentor ervan. "Soms wou ik dat iedereen de logica van mijn redenatie gewoon zou snappen, in plaats van alles in twijfel te trekken, maar die katten zul je altijd hebben." Kritiek zou er altijd zijn. Niet alleen op hem, maar ook op Tallstar en wat ze zouden doen.