Eeeey

De geur van Tallstar die het gebied had verlaten was genoeg geweest om haar aandacht te trekken. Ze was een beetje extra aan het jagen aan de rand van het gebied toen ze zijn geur had opgepikt. Zo ver ze wist had ze niemand iets horen zeggen over dat er iets buiten het kamp zou gebeuren. Geen Gathering, geen onderlinge Leader bijeenkomst, geen bezoek aan de Moonstone. Vandaar dat ze zijn geur was gevolgd, een onbekend gebied in. Als ze de vergelijking goed had getrokken was dit het gebied van Skyclan geweest. Een clan die al vele moons voor zij geboren werd was verdwenen. Het was leeg, geen spoor van leven te zien. Alles wat er op te merken viel was de geur van Tallstar, die hier nog niet lang geleden voorbij was gekomen. Gek genoeg voelde ze zich rustig in dit gebied. Volledig op haar gemak, haast gelijk met thuis. Uiteindelijk trof Kindpaw de tabby aan. Ze had geen idee waar hij mee bezig was maar hij leek behoorlijk geconcentreerd. Vandaar dat de witte kattin rustig plaats nam en wachtte tot hij klaar was met deze gekke bewegingen of haar opmerkte.

[More like you recycled a topic?]

De vreemde bewegingen bleven een behoorlijke tijd door te gaan. Ze kon er totaal niet uit halen of dit te maken had met jagen of vechten, al was de kans op het tweede iets groter. Maar er was natuurlijk ook nog de kans dat het iets anders dan dat was. Ze had geen keus behalve te wachten tot hij eindelijk stopte. Een diepe zucht klonk en de kater opende zijn ogen. Nu zou hij haar moeten opmerken. Haar witte vacht viel immers altijd op als ze zich niet goed verborg. "Hallo Tallstar, wat was u aan het doen?" besloot ze maar rechtstreeks te vragen. Er omheen praten was altijd een optie, al was ze daar minder goed in dan anderen. Maar het had in haar ogen niet echt nut om er omheen te blijven praten. Ze wilde weten wat dit was en als ze het niet zou vragen zou ze het niet te weten komen ook.

Het gebeurde steeds vaker, katten die van haar schrokken toen ze hun aansprak. Ze had geen idee hoe ze het moest opvatten maar eigenlijk waren geen van de opties echt positief. "Mwah, jeweetwel," reageerde de tabby met een glimlach. Nee, dat wist ze juist niet. Waarom zou ze het anders vragen? "Dit en dat," vervolgde hij. Specifieker dan dat kon het niet, kuch. "Wat was jij aan het doen dan?" vroeg hij haar vervolgens. Er verscheen verwarring in haar ogen, waarom gaf hij niet gewoon antwoord? "Ik volgde jouw spoor omdat ik me afvroeg wat u buiten clangebied deed. En dat vraag ik me nog steeds af," sprak ze rustig maar met een lichtelijk verwarde toon in haar stem. Als de kater geen antwoord gaf kwam ze nooit achter wat al die bewegingen waren. En om eerlijk te zijn, vroeg ze zich dat echt af. Ze had het immers nog nooit eerder gezien.

"Nou ja," begon de kater op een wat ongemakkelijke toon. Zelfs zij kon aan de lichaamstaal van de kater lezen dat hij duidelijk niet op zijn gemak was. De vraag was alleen waarom niet? "Gewoon wat... dansoefeningen." Hij sprak het laatste woord zo zacht uit dat ze het bijna niet verstond. "Dansoefeningen?" herhaalde Kindpaw op een vragende toon. De tabby keek haar inmiddels niet meer aan. In plaats daarvan waren zijn groene ogen op zijn poten gericht. De hele situatie werd met de seconde verwarrender voor haar. "Wat is dansen?" vroeg ze vervolgens. Tja ze had nog nooit iemand echt zien dansen maar blijkbaar was het iets dat je kon oefenen.

De verwarring uit de ogen van de Leader veranderde na haar woorden al snel in iets anders. "Oke," sprak de kater terwijl hij naar de plek voor zich wees. "Kom hier staan, dan ga ik het uitleggen," zei hij tegen haar. Kindpaw gaf een klein knikje voor ze deed wat hij haar had opgedragen. Zodra ze eenmaal op de aangewezen plek stond keek ze hem vragend aan. "Dus wat is het?" vroeg ze op een vrij neutrale toon. Haar twee verschillend gekleurde oogjes bleven gericht op de kater. Ze vroeg zich oprecht af wat dit 'dansen' was. Ze had er namelijk nog nooit een andere kat over horen praten. Misschien liet de Leader haar nu wel iets zien waar de meeste katten niets van af wisten. Een techniek voor jagen of vechten misschien?

"Oke," sprak de kater waarna hij met zijn poot op de grond begon te tikken. Kindpaw keek naar de poot, zich afvragend waarom hij er mee op de grond aan het tikken was. "Sluit je ogen eens, en luister," vervolgde de tabby. De heterochrome oogjes sloten zich zodra ze het bevel kreeg. Haar witte oren draaide wat op en neer om alle geluiden goed op te kunnen vangen. Het voornaamste dat ze hoorde was het getik van Tallstar's poot. Verder hoorde ze nog wat geruis van de wind en het geritsel van de bladeren dat het met zich mee bracht. "Wat moet ik horen?" sprak de kattin wat twijfelachtig. Ze wist niet of ze mocht praten, of ze dit wel mocht vragen en wat ze zou moeten horen. Het was een grote verwarring en het werd er eigenlijk helemaal niet beter op.

"Focus op het ritme van mijn poot," zei de Leader haar. Netjes focuste ze zich op het ritmische getik van zijn poot. Tok, tok, tok. "Oke, en focus nu met dat in je achterhoofd op het ritme van de wind," vervolgde de kater. Er verscheen een frons op haar hoofd. Ze kon zich wel focussen op de wind maar daarmee verloor ze het precieze getik van zijn poot weer. Het duurde dan ook een aardig aantal seconden voor ze door had hoe het werkte. Ze hoorde de wind maar merkte het getik van zijn poot ook nog steeds. Al kwam dat misschien meer door de trillingen in de aarde die hij daardoor veroorzaakte. "En nu?" vroeg de witte kattin op haar gebruikelijke monotoon. Zodra ze had gesproken was ze het ritme weer even kwijt, gelukkig duurde het niet zo lang voor ze het weer terug had.

Blijkbaar verstoorde haar vraag zijn ritme. Het duurde gelukkig niet lang voor hij het weer terug gevonden had. Ondanks dat was het wel even alle kanten op gegaan waardoor de witte kattin het weer deels kwijt was. "Wie is jouw mentor ook alweer?" vroeg de Leader haar. Kindpaw wilde haar mond openen om te reageren maar de kater schudde met zijn kop en stopte met het tikken. Er verscheen een vragende blik in de ogen van de kattin. "Maakt ook eigenlijk niet uit, vanaf nu ben ik het, let's go," sprak de kater waarna hij plotseling een hele andere kant op liep. Verward bleef Kindpaw een paar seconde achter. Wat gebeurde er allemaal? Met een paar snelle passen haalde ze de kater in en bleef ze schuin achter hem lopen. "Tallstar? Ik volg dit alles niet helemaal meer?" sprak ze meer vragend dan constaterend. Ze had echt geen flauw idee wat de Shadowclan Leader allemaal van plan was.

"Als je een vraag stelt," begon Tallstar waardoor de kattin haar kopje wat scheef hield. "Wees dan specifiek," vulde hij aan. Ja specifiek zijn was leuk maar ze snapte op het moment letterlijk alles hieraan niet meer. Beter een vraag die alles omving dan dat ze weer meerdere verschillende vragen moest stellen. Onder anderen haar vorige mentor vond namelijk dat ze te veel vragen stelde. "En het is precies zoals ik zei, ik ben vanaf nu je mentor. Wolfpaw en Serpentpaw zijn ook mijn apprentices, met Wolf zou ik als ik jou was voorzichtig zijn, maar Serpentpaw kan je alles vragen," verklaarde Tallstar haar. Vanwege de zwangerschap van Northernfaith zat ze inderdaad zonder mentor, dan was dat in ieder geval opgelost. Wolfpaw was ze al tegen gekomen en het voornaamste punt daarmee was dat ze elkaar niet bepaald begrepen. Over Serpentpaw wist ze niet zo heel veel als ze het eerlijk moest toegeven. "Oh, en we kijken later vandaag ook meteen even hoe ver je bent met jagen en vechten, maar eerst," sprak de bruine tabby voor hij zijn oren spitste. "Eerst dans," besloot hij met een grijns op zijn gezicht. Daarmee waren uiteindelijk ook haar vragen beantwoord wat betekende dat haar vraag helemaal nog niet zo slecht was geweest. "Vraag beantwoord. Naar het zelfde luisteren als daarnet?" vroeg Kindpaw terwijl ze haar kopje een beetje scheef hield. Het hele dansen was nieuw voor haar, waardoor ze er zeker nog niet alles van begreep.

De trotse glimlach en het geschud met zijn hoofd spraken elkaar een beetje tegen. Het was niet correct geweest maar toch was hij blij met het antwoord, iets wat ze niet goed kon begrijpen. "We beginnen met een iets makkelijker ritme," vertelde de tabby voor hij zelf even naar het omgevingsgeluid luisterde. De witte kattin volgde hem door wat bosjes totdat ze bij een stroompje aankwamen. "Water maakt meer geluid en lijkt veranderlijk," vertelde Tallstar waarna hij even een moment van stilte liet vallen. Ze moest toegeven dat het geluid niet continu het zelfde was maar toch altijd een beetje het zelfde geluid maakte. "Maar er zit een vast ritme in, kan je het horen?" vroeg de kater haar verrassend genoeg. Kindpaw luisterde nog een paar seconden langer om te horen of ze het niet had ingebeeld. Uiteindelijk gaf ze een bevestigend knikje. "Niet elke seconde is het zelfde maar het geheel van het geluid wel?" sprak ze meer vragend dan bevestigend. Ze wist niet heel goed hoe ze dit in woorden om moest zetten dus probeerde ze het maar zo.