I’m trying to entertain

Onderwerp: I’m trying to entertain vr 11 jan 2019 - 11:24

Hij wist echt wel dat hij hier eigenlijk niet in zijn eentje mocht komen. Hij was dus ook een beetje zenuwachtig toen hij het gebied betrad. Hij wilde ook gewoon eens wat spannends te vertellen hebben aan Coyotepaw. Zij had zelfs in haar eentje Tallstar ontmoet! Nu was ze medicine cat apprentice geworden wat hij heel erg cool vond. Zijn nichtje was stoer, daarbij vergeleken was hij maar saai. Hij deed braaf zijn trainingen met Butterstar en hield zich netjes aan de regels. Dus eigenlijk was hij maar gewoontjes toch? Dus was hij stiekem doorgelopen naar Wastelands. In de hoop dat hij nu niet ineens zijn tante teleur ging stellen, want dat wilde hij echt niet. Hij moest de volgende keer dat hij Coyotepaw sprak ook iets te vertellen hebben. Dat begreep zijn oudtante vast wel toch, toch? Weer twijfelde hij even maar liep toen door. Hij was hier nu al, dus echt terugkrabbelen kon hij al niet meer. Hij trok gespannen met zijn oren terwijl hij zijn pootkussentjes bij elke stap neer liet komen in de as.

[@Sunlight first]

_{Oh Starclan. Met een stijgende ergernis volgde Sunlight de pootstappen van een jonge apprentice door de sneeuw. Af en toe drukte de grote kattin haar neus de as in om zijn geur op te snuiven, om zeker te weten dat hij nog alleen was. Ze wist dat Bloodclan nu regelmatig in dit gebied rondwaarde en kon de apprentice dan ook wel vervloeken dat hij dit gebied in zijn eentje betreden had. Butterstar hakte haar kop eraf en zette het op een spies als ze terug kwam met een dode Icepaw. Gelukkig kon ze nog wel spoorzoeken en was ze ondertussen al genoeg gewend aan de as om het spoor van de cremekleurige kater te volgen. Uiteindelijk wist ze het lichte vachtje tussen de as te vinden en vernauwde ze haar ogen. "Heb je een doodswens Icepaw?" miauwde ze op een geërgerde toon, haar aanwezigheid kenbaar makend.}

Als door een ader gebeten draaide hij zich om. Toen de stem van Sunlight ineens de doodse stilte had verbroken. Zijn bek was een stukje open gevallen terwijl hij haar geschrokken aanstaarde. Hij dook ietsje in elkaar terwijl zijn blik zich op zijn voorpoten richtte. “Nee… nee Sunlight.” Stamelde hij. “Ik… ik wil gewoon ook een keer wat te vertellen hebben… Ik…” Hij stopte met hakkelen terwijl hij weer omhoog keek naar Sunlight. Zijn oren hingen schuldbewust. “Het spijt me.” Fluisterde hij toen. Hoe deed Coyotepaw dit altijd. Hoe kon zij wel dingen beleven zonder op haar kop te krijgen? Alhoewel zonder op haar kop te krijgen, dat was natuurlijk ook wel meerdere malen gebeurd. Maar soms ook weer niet, dan lukte het haar wel. Hij probeerde het een keertje en meteen werd hij achtervolgd.

_{Nou, op z'n minst had de jonge apprentice nog genoeg hersencapaciteit om berouw te tonen onder haar vernauwde blik. Met een lichte zucht keek ze naar de apprentice en ze hield haar hoofd scheef terwijl ze naar zijn woorden luisterde. "Wat wilde je te vertellen hebben dan? Hoe je een bloodclan warrior was tegen gekomen die je ernstig verwond had? Of Starclan mag weten wat hier nog rondwaart?" Ondanks dat haar stem streng was, glom er wel een lichte bezorgdheid in haar blik. Ondanks dat ze vrij pragmatisch was en ze ongemakkelijk was rond katten van veel jongere leeftijd, was haar hart niet van steen. Ze verlaagde zich tot zijn niveau, door haar voorpoten heen zakkend. "Is een avontuur geen avontuur zonder een warrior dan?" Ze glimlachte wat waterig naar hem. Nu ze hier toch waren.}

Natuurlijk had Sunlight gelijk. Het was gewoon dom wat hij deed, maar hij wilde het ook eens proberen. Het was gevaarlijk, maar dat was juist spannend. Dom, maar spannend. Hij wilde het aan zijn nichtje kunnen vertellen dat hij in dit gebied was geweest. Niet dat hij gewond was geraakt, dat was dan weer niet de bedoeling. Hij had er gewoon niet zo goed bij nagedacht dat dat dan ook tot de mogelijkheid behoorde. “Nee dat wilde ik niet, maar gewoon dat ik het durf hier naar toe te gaan en te vertellen hoe het er allemaal uitziet.” Miauwde hij voorzichtig. “Ik had beter na moeten denken Sunlight het spijt me.” Hij zuchtte en keek naar zijn voorpoten. “Jawel, wil je meegaan?” Opeens ontstond er weer een glimlach om zijn snoet.

_{Sunlight liet een lichte zucht over haar lippen glijden terwijl ze Icepaw gadesloeg. Ze kende het wel, die hunkering naar avontuur. Die had ze zelf ooit ook gehad als apprentice. Maar als een volwassene was het veel makkelijker om dat gedrag wat nuchterder te bekijken en de risico's af te wegen. Een adrenalinerush was leuk, maar de risico's die eraan kleefden waren het niet waard. Icepaw bood zijn excuses uitgebreid aan, misschien was dat ook wel de reden dat Sunlight de neiging voelde om schappelijk te zijn naar hem. Met een glimlachje knikte ze naar het jongere katertje. "Wie weet vinden we hier wel wat beters dan die vieze vogels in het Riverclan gebied," miauwde ze met een knipoogje.}

Hij grinnikte zachtjes om de opmerking van Sunlight. Het was lastig nu de rivier bevroren was en ze had gelijk, vogel was ook niet zijn favoriet. Het liefst at hij vis, kikker of waterrat. Alleen dat was in leafbare heel schaars. Ergens was het dus ook niet om te grinniken, maar de manier waarop ze het had gezegd was dat wel. “Ja, laten we gaan kijken.” Miauwde hij toen enthousiast. Hij trippelde weer vooruit verder wastelands in. Nu met zijn bek een stuk open om de geuren goed op te kunnen pikken. Toen wiebelde hij plots met zijn oren en keek Sunlight weer aan, alsof hij zich opeens weer iets bedacht. “Ehm Sunlight?” Vroeg hij voorzichtig terwijl hij iets wat zenuwachtig met zijn staart trilde.

_{Gelukkig leek Icepaw, ondanks dat hij niet zijn slimste dag gehad leek te hebben, nog wel wat hersens in zijn kop te hebben. Sunlight stapte met rustige pootstappen achter het jongere katertje aan. Met haar grote gestalte had ze niet zoveel stappen nodig om hem bij te houden. De kattin hief haar kopje wat de lucht in en ademde diep in, de geuren van as en sneeuw in zich opnemende. Waar gebieden normaliter wel weer terug groeiden, leek dit gebied niet te herstellen. Alsof de Starclan zelf het verboden had om nog leven in dit gebied toe te laten. Sunlight werd uit haar gedachten getrokken door de stem van Icepaw. De kattin richtte haar amberkleurige ogen op de kater en hield haar kopje wat scheef. "Ja, Icepaw?" besloot ze te vragen, meteen haar spieren wat aanspannende door zijn nerveuze houding. Wat was hem opgevallen?}

Hij zag dat Sunlight meteen haar spieren spande na zijn vraag. Echt soepel Ice, nu laat je haar ook nog schrikken. Dus besloot hij niet langer te treuzelen, hij moest zich niet zo aanstellen. Hij kon het best vragen. “Wil je het niet aan tante Butterstar vertellen?” Vroeg hij toen zachtjes. Hij wilde niet dat ze ongerust werd of kwaad omdat hij hier alleen heengelopen was. Hij hield heel veel van zijn oudtante en hij vond dat ze zorgen om hem er niet bij kon gebruiken. Dan leek er ook altijd nog een soort van verdriet om hem heen te hangen, omdat hij haar aan zijn vader liet denken. Het was maar ingewikkeld allemaal.

_{Sunlight wachtte af op wat er ging komen. Had de apprentice op de wind de geur van een rogue gevonden? Of nog erger, een bloodclanner? Misschien moest Sunlight hem dan maar laten rennen en ze op afstand houden. Zijzelf had nog wel vertrouwen in haar vechtskills, maar Icepaw was nog zo jong. Ze zou... Wat er kwam had ze echter niet verwacht, een simpel verzoek om het niet aan Butterstar te vertellen, een familielid van hem als ze het goed had. De kater had in ieder geval dezelfde aftekeningen. "Ligt eraan hoe goed je je nu gedraagt," miauwde Sunlight dreigend, al had ze nog wel een halve glimlach op haar lippen staan.}

Hij had liever een natuurlijk niet gehad, maar had hij dat van haar kunnen verlangen? Nee, eigenlijk niet. Hij had zich misdragen, dus zou het niet meer dan logisch zijn dat Sunlight het aan hun leader zou vertellen, maar soms was een geheimpje niet erg toch. Toch? Iets wat bedrukt bleef hij bij Sunlight lopen. Wat als ze het wel ging vertellen, zou tante dan bezorgd zijn of boos. Of erger misschien zelfs wel teleurgesteld, omdat zijn vader zoiets nooit gedaan zou hebben. Zijn vader was een goede en loyale warrior geweest uit de verhalen te horen, die had vast geen stomme dingen gedaan als apprentice. Waarom had hij Creamyfrost nooit kunnen ontmoeten, hij vond dat oneerlijk. Het had alles zo veel makkelijker gemaakt. Dan had hij tenminste geweten hoe hij zich moest gedragen om Butterstar weer blij te maken.

_{De smerige brei van as en sneeuw was niet heel erg prettig aan Sunlight's ogen. Het was moeilijk om voor te stellen dat het ooit een prachtig gebied was waar de Skyclan had geleefd. Sunlight had de ramp helemaal niet meer meegemaakt en de originele Skyclan katten vielen ook langzaam maar zeker weg. Binnenkort zou Skyclan niks meer zijn dan een geruïneerd territorium en een herinnering in de verhalen van de elders. De kater naast haar bleef stil. Sunlight keek even vragend naar hem en hield haar kop een heel klein beetje scheef. Had ze nou iets verkeerds gezegd? Ze wist dat ze slecht was in humor, maar ze had niet verwacht dat het zo erg was. "Hoe gaat de training?" vroeg de kattin dus maar wat geforceerd. Even testen hoe de vlag erbij hing bij het katertje.}

Eigenlijk was dit best een lelijke plek. Hij begreep nu ook waar Sunlight zo streng was geweest. Zo’n lelijk gebied trok vast ook gemene katten aan. “Eigenlijk is het hier best lelijk.” Zei hij toen plots hardop. “Ik bedoel… met die as en sneeuw en zo.” Straks vond zij het wel mooi hier en beledigde hij haar. Dus probeerde hij zijn opmerking weer goed te praten, maar hij wist toch wel dat dat niet meer zou kunnen. Zijn blik ging weer naar zijn voorpoten, normaal was hij niet zo’n flapuit. Toen Sunlight vroeg hoe het met zijn trainingen ging keek hij weer op en glimlachte lichtjes. “Butterstar heeft het best druk soms, maar als ze tijd voor een training heeft zijn die echt fantastisch. Tante is de beste mentor die ik mij maar kan wensen!” Miauwde hij toen enthousiast. De oprechtheid sprak duidelijk uit zijn helderblauwe ogen. “Samen met Littlepaw trainen vind ik ook leuk.” Vervolgde hij doelend op de andere apprentice van Butterstar.

Onderwerp: Re: I’m trying to entertain