No dangers yet.

Shrednight was samen met een selectief groepje van drie katten naar de grenzen van ShadowClan gegaan om deze te verversen. De bloedgeur die eerst als een ziekte langs hun grenzen had gehangen, begon langzaamaan te verdwijnen. Het begon er steeds meer op te lijken dat de Clans terug waren en dat BloodClan zich voor nu koest hield. In elk geval zouden ze niet snel meer proberen om een invasie te plannen nu ze wisten dat de Clans er klaar voor waren. Maar er was geen enkele reden om onvoorzichtig te worden: de BloodClan zou zich misschien wel op afstand houden, maar het was niet zeker te zeggen dat andere Clans zich op hun eigen territoria zouden houden. Shred hield er altijd rekening mee dat er eventuele grenzen verlegd konden worden zodat één bepaalde territorium uitgebreid kon worden, maar tot nu toe had geen enkele Clan zich daaraan gewaagd. Ze waren natuurlijk ook alle vier bezig om weer terug op gang te komen en om weer te wennen aan het oude leven. Ze zouden eerst allemaal moeten herstellen en weer moeten recupereren van de afgelopen weken voordat ze weer terug helemaal in hun oude gewoontes konden vallen. En hoewel Shred het goed vond dat ze terug waren en dat ze weer gescheiden waren, had hij het niet erg gevonden om als de avond viel in de bergen bij de senior warriors van andere Clans te gaan zitten en zijn prooi met hun te delen. Ze hadden niet echt een band opgebouwd, maar ze hadden hun verhaal in elk geval kunnen doen als ze daar nood aan hadden. Maar goed, in elk geval waren hij en zijn groepje op een gegeven moment gesplitst en liep hij langs zijn eigen grens af terwijl hij af en toe bij een obstakel aan de grens bleef staan om het obstakel te maskeren met zijn geur. Toen hij dit had gedaan, ging hij snel weer verder zodat hij binnen no time heel de grens gedaan zou hebben. Echter viel zijn oog onderweg op een andere kat die zo te zien ook bezig was met de grenzen te markeren. Shred gaf een vriendelijk knikje toen ze elkaar naderden en merkte op dat ze nog vrij jong was. Dat kon twee kanten uitgaan. Of ze zou doorlopen en niets zeggen, of ze zou nieuwsgierig naar hem zijn. Met de jeugd wist je maar nooit.

Shrednight kon het niet laten om even zorgelijk een wenkbrauw op te trekken toen hij merkte dat ze maar alleen was. Hij had gedacht dat de meesten nu wel zorgzamer zouden zijn en hun jongere warriors er niet alleen op uit zouden laten trekken, maar misschien gold dat niet voor deze kat. Hij was ook maar alleen, maar hij had wel tien keer meer ervaring dan haar. Als er iets zou gebeuren, zou er niemand zijn om haar te helpen. Niemand behalve hij dan, want hij zou haar niet in de steek laten als het zou gebeuren. Hij mocht dan wel in het openbaar tijdens een conflict voor ShadowClan kiezen en zijn hart zou ook altijd naar zijn Clan uitgaan, maar hij zou een kat van een andere Clan in nood nooit negeren. En al zeker niet als het zo’n jonge kat was als dit exemplaar. Hij gaf een knikje toen de poes aan hem vroeg of hij ook de grenzen aan het markeren was. “Het is van belang dat alle geurmarkeringen goed vers blijven zodat iedereen er duidelijk van op de hoogte is waar alle grenzen beginnen en eindigen. Al zeker katten die hier helemaal niet horen.” Hij nam aan dat ze wel wist dat hij eerder BloodClan bedoelde dan dat hij op haar Clan doelde, ook al mocht WindClan sowieso de grens niet oversteken. Maar nu de dreiging van BloodClan weer leek te beginnen, zou dat waarschijnlijk het laatste zijn waar de anderen aan dachten. Bovendien geloofde Shrednight, in tegenstelling tot sommige katten, dat de reis weldegelijk wat teweeg had gebracht en dat ze nu minder snel geneigd zouden zijn om elkaar in de haren te vliegen. Hij hoopte ook dat als BloodClan weer een aanval zou doen, op welke Clan dat dan ook was, dat ze elkaar zouden helpen en niet de ieder-voor-zich-mentaliteit aan zouden nemen waar ze voor de reis zo verdomd goed in waren geweest. Shrednight was er ook wel voor dat de vier Clans apart moesten blijven, maar BloodClan was een probleem waar één Clan niet tegenop kon, jammer genoeg. “Ben je maar alleen?” sprak hij vervolgens toch maar zijn zorgen uit. “Ik wil je leeftijd en je ervaring natuurlijk niet in twijfel trekken, maar je lijkt me erg jong om alleen één deel van de grens te markeren. Zeker met de vervelende omstandigheden waar we ons jammer genoeg momenteel in bevinden.”