Wash everything away {Thistlepaw}

Sommige katten zouden zeggen dat ze een vrij nostalgische en melancholische poes was geworden. Misschien zouden die katten dan ook wel gelijk hebben. Strawberry zat vaak met haar kop in het verleden. Waar ze maanden geleden haar hart aan Twirlfang gegeven had, waarna hij haar apprentice had vermoord en verdwenen was. En nog steeds deed het zeer. Ondanks dat ze kittens hadden, was ze nooit heel close met ze geworden. Het verleden zat haar teveel in de weg. Haar poten hadden haar ondertussen naar de stepping stones gedragen, waar ze veel gelachen en gezeten had met Stormfur in die tijd. Was alles anders geweest als ze voor hem gekozen had? Hij had het gewild, zij had hem afgewezen en had voor Twirlfang gekozen. Foutje bedankt. Haar blik ging naar het water, starend, totdat ze zag dat er een kat aan de andere kant van het water stond. Stilzwijgend hief ze haar kop, waarna zag dat het een hele jonge kater was. Zonder ook maar een reactie te geven ging haar blik weer terug naar het water. Nee.

“Because I’m happy!’ Luid rende Thistlepaw door het woud. Hij zou eindelijk benoemd worden als warrior! Na moons zwoegen, na moons gezeur aanhoren, zou hij eindelijk een warrior worden. Nee, oké, dat was niet eerlijk tegenover Smokegaze, ook al was hij soms gewoon een oude zeurzak. Maar dat was nu dus verleden tijd en… oh nee. Zijn blije gezicht ging naar een dramatische grimas toen hij zich besefte dat hij zowel bij Smokegaze als zijn oude mentor in de den zou slapen zodra hij warrior zou worden. Weg met de rust. Want dacht maar niet dat de oude zak hem met rust zou laten zodra hij zijn warriornaam had gekregen. Nee, hij zou Thistlepaw waarschijnlijk expres uitkiezen om op jacht te gaan, gewoon omdat hij wist hoe erg Thistlepaw gesteld was op zijn schoonheidsslaapje. Maar misschien kon hij daar wel een stukje voor steken. Met een lieve blik naar Chivypaw zou hij vast en zeker één of ander kruid mogen lenen waardoor Smokegaze iets langer bleef slapen dan gewoonlijk. En dan nog het liefst op een belangrijk moment, zoals wanneer Smokey en zijn partner een leuk uitje gepland hadden of zo. Ja, dat zou lachen zijn! Zijn ogen begonnen te glimmen bij dat idee, maar hij besefte zich opeens dat niemand iets van zijn plannen te weten mocht komen en dus dwong hij zichzelf om zo ongeïnteresseerd mogelijk te kijken. Hij zette zichzelf bij de grens neer die RiverClan met ThunderClan bevond en zijn blik gleed naar het water. Hij grinnikte toen hij eraan dacht dat ThunderClan hier niet mocht jagen en RiverClan lekker wel. Haha, in your face! Alsof de ThunderClanner die zich blijkbaar aan de andere kant van de rivier bevond zijn gedachten had gehoord, keek ze omhoog. Even ontmoetten hun blikken elkaar en Thistlepaw’s oren trokken kort ongemakkelijk toen hij de afwezige, bijna pijnlijke blik in haar ogen zag. Thistlepaw deed meestal vaak alsof hij niets doorhad van zijn omgeving, maar het was duidelijk dat deze kat om iets aan het rouwen was. Zou hij haar in stilte laten doen of zou hij, de crème de la crème van RiverClan, iets kunnen betekenen voor haar? “Je mag gerust op een visje jagen, hoor,” sprak hij luchtig tegen haar. “Ik zal niets zeggen tegen Butterstar. Het zal een geheimpje tussen ons blijven.” Hij grinnikte. Want meer om haar op te vrolijken, kon hij op dit moment niet bedenken.

Strawberry had ergens nog de ijdele hoop gehouden dat de Riverclan apprentice zou afdruipen. Dat hij aan haar blik had gezien dat hier niks te halen viel. Maar ze wist van tevoren dat ze dat geluk waarschijnlijk niet zou kunnen hebben. Ze maakte zich zo klein mogelijk terwijl ze haar blik weer op het water richtte. Haar reflectie werd ze eigenlijk ook niet veel vrolijker van. Een vriendin had haar ooit wel verteld dat ze gewoon weer een nieuwe liefde moest zoeken, maar dat was haar ook niet gelukt. Het stond haar niet aan om een nieuwe relatie beginnen, ze durfde het ook niet.

De apprentice riep haar toe dat ze anders wel een visje mocht vangen in de rivier en dat hij helemaal niets aan Butterstar zou zeggen. Strawberry fronste lichtjes. Dat was.. gek. Ze hief haar blik met een wat verwarde blik in haar ogen. "Nee dank je," reageerde ze, "ik denk dat ik niet eens een vis uit het water zou kunnen trekken als ik mijn best deed." Een waterige glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze erover nadacht. Nee, waarschijnlijk zou zij eerder in de rivier liggen dan dat de vis eruit kwam.

En… score! Hij zag dat ze naar hem keek en dat er een kleine glimlach om haar lippen gleed. Dat rijmde. Ongeveer dan. Niet helemaal. Het was maar uit welk perspectief je het bekeek. Uit welke hoek. Oké, terug naar de essentie van het onderwerp, graag. In elk geval keek de ThunderClanner hem dus aan en gaf een ontkennend antwoord. Ugh. Er waren echt zo veel katten buiten zijn Clan die dachten dat ze nooit op vis zouden kunnen jagen. Terwijl het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk was. I mean… Hij was een vet grote RiverClanner en zijn grootte zou het zogenaamd moeilijk maken om op vis te vangen omdat zijn schaduw constant over het water viel, maar hij ving hopen met vis als dat moest, hoor. Maar goed, hij zou het fabeltje dat ze niet op vis kon jagen maar even snel uit de wereld helpen. En op wat voor betere manier kon hij dat doen dan door haar te laten zien hoe het moest? Maar eerst nog even een flauwe mop. “Maar je moet hem er ook niet uit trekken,” zei hij op serieuze toon. “Je moet hem eruit vissen.” Haha, een pun en een grap in één zin, wat wilde je nog meer? Hij grinnikte en een brede grijns spleet zijn gezicht bijna in twee. Figuurlijk dan. Stel je toch eens voor dat je breed zou grijnzen en het zou letterlijk je gezicht in tweeën splijten… Ew. De horrors. Hoewel hij wel dacht dat zelfs de BloodClanners daar niet van terug zouden hebben als het zou gebeuren. Maar goed, hij ging even bij de essentie van het onderwerp blijven. En hoe kon hij dat beter dan door te gaan op wat ze eerder zei? En nu for real. “Maar nee, even serieus. Ik kan het je anders wel leren, hoor? Ik kan misschien niet naast je zitten, maar ik kan je wel een demonstratie geven van hoe je het doet. Het is echt niet zo moeilijk en je ziet me er wel als een slimme en snelle leerling uit.” Hij grijnsde breed naar haar, wachtend op antwoord.

OOC: Sorry voor het late antwoord!