{Oceanbreeze} Lavender Scents

Het was goed om weer terug te zijn, thuis te zijn. Ook al had ze enkele katten achter moeten laten in de bergen. Het glooiende landschap met prachtige heidenvelden, was vertrouwd. Het was Windclan op zijn grootst. Het was de Clan zoals ze hem als kitten had leren kennen. Haar kittens hadden de Clan in de bergen gekend of onderweg maar niet het kamp en de lange velden waarop de jongste katten zich uit konden sloven en flink konden rennen. Er was veel veranderd, nadat Everstar was afgetreden en zijzelf de leiding had genomen. Het was apart om weg te trekken uit het voor haar belangrijke gebied en terug te komen als Leader van dat gebied; nadat Bloodclan was verjaagd. De kittens van Lionroar, die geen kittens meer waren; leken zich over het algemeen terug te trekken in de Clan. Het was lastig, hun moeder was overleden, joeg in Starclan en hun vader was een Shadowclanner geworden. Hoewel ze hem wel had aangebodem terug naar Windclan te mogen mitst hij dat zou willen. Immers was hij zonder gegronde reden verbannen. Om iets dat haar halfbroer had gedaan.

Het licht van de zon liet de velden er vredig uitzien. De bekende geur van lavendel en muisjes, soms zelfs hazen en konijnen deed de kattin ontspannen. Ze had al enkele muisjes terug gebracht naar de Clan voor de kittens en Queens. Ergens verderop zag ze het bekende gestalte van Tinderlight, een dochter van Lionroar. Met rustige stappen liep ze op de ander af waarna ze de aparte glinsterende lus bekeek die ook de andere Warrior's aandacht had getrokken. "Tinderlight?" Mauwde de kattin vragend, waarna ze haar kopjr schuin hield.

De kittens van Lionroar waren altijd lastig te benaderen; geen van hen had de vorigr Clanleader of haar op een hoog vaandel staan. Waarom zouden ze, immers was Lionroar ten onrechtte verbannen van Windclan en had de kater uiteindelijk een plek bemachtigd in Shadowclan. Hij was nu een trouwe Shadowclan Warrior met Windclan bloed. Haar blauwe ogen stonden kalm terwijl ze Tinderlight een van de dochters van Lionroar aansprak. De flamepoint vermeed haar blik, als een van de beste. "Ja?" Hoe moest ze een Clan leidden zonder vertrouwen van haar Clangenoten. Natuurlijk zou ze fouten maken en de fout die richting Lionroar was gemaakt kon ze niet veranderen, zelfs al wou ze dat. "We moeten spreken, maar eerst. Wat is dat?" Ze had wel vaker vallen gezien maar haast nooit zo'n aparte lus.

Tinderlight zou haar doodzwijgen als dat kon. Het enigste probleem was dat Oceanbreeze nog steeds de Leader was en bleef waardoor een Warrior haar gewoonweg niet kon negeren. De hele houding schreeuwde naar haar dat de ander kostte wat het kost niet met haar wou praten. Toen ze opmerkte dat ze moesten gaan praten, leek de kattin al helemaal geen zin meer te hebben in het contact met de jongere Leader. "Moeten we dat?" Wilde ze weten. "Ik heb geen idee wat dat is." Vervolgde de kattin waardoor Oceanbreeze met een oor wiebelde. "Dan ben je er behoorlijk goed in, als je dat niet weet." Mauwde de Leader kalm en niet onder de indruk. "Er is niks ernstigs, ik wou het gewoon hebben over, de clan." Begon de jonge grijze kattin kalm.

De flamepoint snoof even en zette haar poot weer op de strik. Een die Oceanbreeze het liefste zo snel mogelijk verwijderd zag. Ze konden geen twolegs gebruiken die hun prooi doodde of hun Warriors verwondde. Negeren leek de optie waarmee Tinderlight het gesprek wou voorkomen. "De lus wordt kleiner op het moment dat je er aan trekt," Mompelde de kattin terwijl ze met haar nagel er zacht aan trok. De Leader fronste even voordat ze weer sprak. "Misschien moeten we de clan ervan op de hoogte brengen. Maar eerst wou ik weten hoe het met je gaat," Mauwde ze rustig.

Het twoleg voorwerp glansde in de zon en deed de rillingen over Oceanbreeze's rug heen lopen. Dit materiaal had ze nog nooit gezien en ze vroeg zich af of er nog meer van waren. Een ding was zeker, ze had niks met twolegs. Die wezens hadden met hun monsters voor veel gewonden en doden gezorgd om nog maar te zwijgen over honden. "Ik dacht dat je eerst erachter wilde komen wat dit ding was," Verklaarde de flamepoint waarop Oceanbreeze enkel kort met haar staart zwiepte. "Ja, misschien beide. We willen niet gewond raken of erger," Mauwde ze terwijl ze voorzichtig om de amdere Warrior heen liep en zocht naar tekenen van meer materiaal en hoe dat ding werkte.

Tinderlight wist precies hoe ze iemand kon blijven ontwijken als ze dat wou. Ze had er klaarblijkelijk geen zin in om met de jonge Leader te spreken, ze wist hoeveel onrecht haar en haar familie was aangedaan maar was in die tijd te jong geweest om er iets aan te kunnen doen, nog niet eens Warrior; want het was nog voordat haar broer overleed. Misschien nog niet eens Apprentice. "Het lijkt daar vast te zitten in de grond," Mauwde de flamepoint terwijl ze naar het rare ding wees dat in de grond zat. Oceanbreeze sloeg haar poot er langs om te voelen hoe goed het ding vast zat. Het wiebelde heen en weer. "Uitgraven en dan begraven?" Mauwde ze zachtjes, wetende dat de ander waarschijnlijk meer ervaring had, immers was de flamepoint wel een beetje ouder dan haar.

De flamepoint Warrior zette een stap terug zodat de Leader het rare voorwerp zelf kon onderzoeken. De enigste optie die ze hadden was het ding uitgraven en daarna begraven zodat het geen gevaar voor Windclan meer had. De stok wiebelde heen en weer, iets dat Oceanbreeze volgde met haar ogen; ze zouden voorzichtig te werk moeten gaan. "Lijkt me prima, het enige wat het dan nog tegen kan komen is een konijn," reageerde ze lachoniek. Een konijn konden ze wel missen, een Warrior of Apprentice niet. Niet na het verliezen van Snowbird. "Alleen oppassen dat er niet meer is uitgezet." Murmelde de ander waardoor Oceanbreeze knikte en zachtjes sprak. "We waarschuwen vandaag nog de andere katten en moeten voorzichtiger zijn met de moonhigh patrols."
Verklaarde ze rustig waarna ze wat van de grond weg graafde, waardoor het voorwerp nog meer begon te bewegen.

De flamepoint kattin keek haar eindelijk kort aan. Hoewel Oceanbreeze begreep dat ze een zeker ontzag had en Leaders vast niet de favoriete soort katten van de ander waren; was zijzelf niet degene die Lionroar had verbannen. De enige die in haar ogen niet meer in de buurt van Windclan mocht komen waren verraders, en dat was de vader van Tinderlight niet geweest. De ander wierp haar blik hierna snel op de grond en de val die daar stond. "Is goed.. Lijkt me prima," reageerde de Warrior afwezig op haar, waarna ze haar voorpoot op het voorwerp duwde en het zo heen en weer bewoog terwijl de Leader iets met haar poot over de aarde schraapte. "Misschien.." mompelde ze vervolgens, om daarna de stok vast te pakken en er aan te trekken. Het rare ding schoot nog niet los. "Het geeft nog niet mee," Mauwde de andere kattin waarna Tinderlight ook haar nagels in de aarde zette. Oceanbreeze fronste even. Ze wist niet dat Twolegs zo diep konde graven. Toch was het van groot belang om dat rare ding weg te krijgen. Of onschadelijk. Ze zette haar nagels aan de andere kant in de aarde en schraapte dat ook weg. Hopelijk was dit een van de weinige vallen; ze had er verder nog geen gezien.

Oceanbreeze was niet dom, Tinderlight zat alles behalve dan op een gesprek te wachtten waardoor ze waarschijnlijk de aftocht zou blazen wanneer dat kon. Eerst moest echter de val uitgegraven worden en later begraven. Misschien moesten ze het wel naar het kamp meenemen zodat de andere Warriors en Apprentices het zouden leren kennen. De flamepoint zette haar tanden nogmaals om de pin en trok hem er daarna met moeite uit voordat ze sprak. "Dat is hem dan, ik denk dat je nu beter de Clan kunt gaan waarschuwen?" Sprak Tinderlight waardoor Oceanbreeze fronste en haar aan keek. "Ik was niet veel meer dan een kit toen Lionroar verbannen werd. Ik snap dat je Leaders wantrouwd; echter ben ik behalve een Leader voornamelijk een Windclanner. Ik hoop dat je mij ooit kan vertrouwen." Mauwde ze kalm en krachtig waarna ze met een poot zacht tegen de val tikte. "Wij gaan de Clan waarschuwen, ik denk dat we het beste de val mee kunnen nemen; en hem kunnen laten zien. Mocht er dan een gewonde vallen door een te laat gevonden val; weten Lizardpath en Routpaw tenminste waarop ze zich voor moeten bereiden. Alsmede het feit dat we hem beter ergens kunnen begraven waar de Twolegs hem niet nogmaals opgraven." Mauwde ze zakelijk en nadenkend.

Tinderlight had het duidelijk dus echt niet op de hoge rangen. Iets dat Oceanbreeze ergens wel snapte maar had gehoopt te kunnen veranderen. Natuurlijk was het mogelijk voor een hoge rang om een fout te maken; maar dat betekende niet dat het meteen een slechte Leader was. Iemand moest de leiding hebben; en zijzelf was dat in het geval van Windclan. Ze konden geen zooitje ongeregeld worden; het bestaan van de Clan was afhankelijk van de Leader. "Elke kat die het leven van een ander kan maken of breken in een paar woorden zonder dat een ander iets eraan kan doen, is naar mijn mening een dreiging, want geen enkele kat is feilloos." Klonk er bitter, Oceanbreeze besloot het hierbij te laten. Behalve nog een korte opmerking. "Elke kat maakt fouten, en ik kan enkel hopen dat de mijne de Clan niet zullen kostten. Dat is ook de reden dat ik met mijn Warriors praat." Mauwde ze kalm waarna ze haar kop kort boog en de val verder inspecteerde. Ze moest hem naar de clan brengen. "Neem maar mee, ik ga nog even jagen denk ik," Bromde de oudere kattin, chagrijnig. Oceanbreeze keek haar met felle blauwe ogen aan. "Het ontlopen van angsten heeft geen zin," Mauwde ze rustig waarna ze de val op pakte en kort met haar staart zwiepte. Voordat ze een rustige stap in de richting van het kamp zette.