{Oceanbreeze} Lavender Scents

De zacht glooiende heuvels van het heidelandschap leken haar wel te omarmen. De heidebloemen dansten zachtjes op de wind, ontluikend in de ondergaande nieuwblad zon. Het was bizar om je te bedenken wat er allemaal veranderd was en wat toch hetzelfde was. Everstar, de idioot die haar vader verbannen had, was afgetreden en Oceanbreeze had haar plek ingenomen. Tinderlight had om eerlijk te zijn de leader een beetje vermeden. Als ze helemaal eerlijk was moest ze toegeven dat ze überhaupt zichzelf een beetje teruggetrokken had van de clan sinds Lionroar verbannen was geraakt. De eerste manen ging het goed, daarna gleed het steeds verder en verder af terwijl haar ongemak steeg. En ze vond het verschrikkelijk.

Het licht van de zon liet alles er toch net weer wat anders uitzien, gaf alles net een andere gloed. Zo ook de zilverachtige lus die onder de heide lag, vastgeprikt met een stok aan de grond. Zich wat dichter naar de grond drukkend sloop Tinderlight ernaar toe, voorzichtig haar pootje erop drukkend. Niks. Wat was dit? Voorzichtig sjorde ze er iets aan met haar nagel. De lus werd kleiner.

OOC: Het is zo'n strik van jagers.

Het was goed om weer terug te zijn, thuis te zijn. Ook al had ze enkele katten achter moeten laten in de bergen. Het glooiende landschap met prachtige heidenvelden, was vertrouwd. Het was Windclan op zijn grootst. Het was de Clan zoals ze hem als kitten had leren kennen. Haar kittens hadden de Clan in de bergen gekend of onderweg maar niet het kamp en de lange velden waarop de jongste katten zich uit konden sloven en flink konden rennen. Er was veel veranderd, nadat Everstar was afgetreden en zijzelf de leiding had genomen. Het was apart om weg te trekken uit het voor haar belangrijke gebied en terug te komen als Leader van dat gebied; nadat Bloodclan was verjaagd. De kittens van Lionroar, die geen kittens meer waren; leken zich over het algemeen terug te trekken in de Clan. Het was lastig, hun moeder was overleden, joeg in Starclan en hun vader was een Shadowclanner geworden. Hoewel ze hem wel had aangebodem terug naar Windclan te mogen mitst hij dat zou willen. Immers was hij zonder gegronde reden verbannen. Om iets dat haar halfbroer had gedaan.

Het licht van de zon liet de velden er vredig uitzien. De bekende geur van lavendel en muisjes, soms zelfs hazen en konijnen deed de kattin ontspannen. Ze had al enkele muisjes terug gebracht naar de Clan voor de kittens en Queens. Ergens verderop zag ze het bekende gestalte van Tinderlight, een dochter van Lionroar. Met rustige stappen liep ze op de ander af waarna ze de aparte glinsterende lus bekeek die ook de andere Warrior's aandacht had getrokken. "Tinderlight?" Mauwde de kattin vragend, waarna ze haar kopjr schuin hield.

Bijna gehypnotiseerd keek Tinderlight naar de zilveren, glanzende lus op de aarde. Bijna had ze de neiging gehad om haar poot erdoorheen te steken, gewoon om te kijken wat het zou doen, maar ergens had ze nog het verstand om dit niet te doen. Het was vrij duidelijk dat als het eenmaal strak genoeg aangetrokken zat, dat ze nergens meer heen ging. Een stem haalde haar ook uit haar fixatie. Tinderlight legde haar oren lichtelijk naar achter terwijl ze zich omdraaide naar de mistig gekleurde clanleader. Sinds dat een clanleader Lionroar had verbannen had Tinderlight al het vertrouwen verloren in de leidinggevenden van de clan. Ze vermijden was dan ook maar het beste.. "Ja?" mompelde de poes, Oceanbreeze niet eens aankijkend. Haar blik ging weer terug naar de lus op de grond.

De kittens van Lionroar waren altijd lastig te benaderen; geen van hen had de vorigr Clanleader of haar op een hoog vaandel staan. Waarom zouden ze, immers was Lionroar ten onrechtte verbannen van Windclan en had de kater uiteindelijk een plek bemachtigd in Shadowclan. Hij was nu een trouwe Shadowclan Warrior met Windclan bloed. Haar blauwe ogen stonden kalm terwijl ze Tinderlight een van de dochters van Lionroar aansprak. De flamepoint vermeed haar blik, als een van de beste. "Ja?" Hoe moest ze een Clan leidden zonder vertrouwen van haar Clangenoten. Natuurlijk zou ze fouten maken en de fout die richting Lionroar was gemaakt kon ze niet veranderen, zelfs al wou ze dat. "We moeten spreken, maar eerst. Wat is dat?" Ze had wel vaker vallen gezien maar haast nooit zo'n aparte lus.

Tinderlight had haar blik stug richting de lus gericht, stilzwijgend. Haar hele houding schreeuwde dat het haar absoluut tegen stond om met Oceanbreeze te spreken. Als deze vage lus haar niet afgeleid had, was ze er gewoon 'toevallig' vandoor gegaan. Maar die vlieger ging op dit moment niet op. Oceanbreeze merkte op dat ze moesten praten, waarop Tinderlight enkel mompelend reageren. "Moeten we dat?" Wat wilde de clanleader doen? Haar verbannen zoals Everstar Lionroar had verbannen? Haar deputy notabene? "Ik heb geen idee wat dat is." Tinderlight haalde haar schouders iets op. Ze hield haar bevindingen voor zich voor nu.

Tinderlight zou haar doodzwijgen als dat kon. Het enigste probleem was dat Oceanbreeze nog steeds de Leader was en bleef waardoor een Warrior haar gewoonweg niet kon negeren. De hele houding schreeuwde naar haar dat de ander kostte wat het kost niet met haar wou praten. Toen ze opmerkte dat ze moesten gaan praten, leek de kattin al helemaal geen zin meer te hebben in het contact met de jongere Leader. "Moeten we dat?" Wilde ze weten. "Ik heb geen idee wat dat is." Vervolgde de kattin waardoor Oceanbreeze met een oor wiebelde. "Dan ben je er behoorlijk goed in, als je dat niet weet." Mauwde de Leader kalm en niet onder de indruk. "Er is niks ernstigs, ik wou het gewoon hebben over, de clan." Begon de jonge grijze kattin kalm.

Tinderlight snoof eventjes en zette haar poot weer wat op de strik, besluitend dat negeren toch maar de betere strategie was als ze een gesprek wilde vermijden met de zilveren poes. Ze was de kattin helemaal geen gesprek of verantwoording schuldig. Wat kon ze doen? Haar ook verbannen naar Shadowclan? Ze mocht het proberen. Ze was bang dat Tallshadow het nog allemaal oké zou vinden ook. "De lus wordt kleiner op het moment dat je eraan trekt," mompelde ze, haar nagel er weer inzettend en er een lichte sjor aan gevend. Hopelijk zou dat Oceanbreeze afleiden van een mogelijk hartstochtelijk gesprek over dat zij niet was zoals Everstar ofzo. Braak.

De flamepoint snoof even en zette haar poot weer op de strik. Een die Oceanbreeze het liefste zo snel mogelijk verwijderd zag. Ze konden geen twolegs gebruiken die hun prooi doodde of hun Warriors verwondde. Negeren leek de optie waarmee Tinderlight het gesprek wou voorkomen. "De lus wordt kleiner op het moment dat je er aan trekt," Mompelde de kattin terwijl ze met haar nagel er zacht aan trok. De Leader fronste even voordat ze weer sprak. "Misschien moeten we de clan ervan op de hoogte brengen. Maar eerst wou ik weten hoe het met je gaat," Mauwde ze rustig.

De tweebeen lus glansde in het zonlicht en Tinderlight vroeg zich af of ze dit materiaal ooit eerder had gezien. Nee.. Ze wist vrij zeker van niet. Ze wist ook vrij zeker dat het flink zeer zou doen als je er vast in kwam te zitten. Als je überhaupt er nog levend uit kwam. Ze keek niet op naar Oceanbreeze. "Ik dacht dat je eerst erachter wilde komen wat dit ding was," reageerde ze terwijl ze om het tweebeen voorwerp heen liep. Het moest ergens vast zitten aan de grond, anders kon niks er vast in komen te zitten. Ze volgde het materiaal met haar poot, voelend, tot ze bij een vreemde stok terecht kwam. Hmm..

Het twoleg voorwerp glansde in de zon en deed de rillingen over Oceanbreeze's rug heen lopen. Dit materiaal had ze nog nooit gezien en ze vroeg zich af of er nog meer van waren. Een ding was zeker, ze had niks met twolegs. Die wezens hadden met hun monsters voor veel gewonden en doden gezorgd om nog maar te zwijgen over honden. "Ik dacht dat je eerst erachter wilde komen wat dit ding was," Verklaarde de flamepoint waarop Oceanbreeze enkel kort met haar staart zwiepte. "Ja, misschien beide. We willen niet gewond raken of erger," Mauwde ze terwijl ze voorzichtig om de amdere Warrior heen liep en zocht naar tekenen van meer materiaal en hoe dat ding werkte.

Als er een kampioenschap blikken vermijden was, kon Tinderlight een medaille hier verdienen. De flamepoint kattin had haar blik strak op het tweebeen voorwerp gericht en had Oceanbreeze praktisch nog niet in de ogen aangekeken. Niet dat ze dit zelf een probleem vond, maar ze vermoedde dat Oceanbreeze dit minder geslaagd vond. "Het lijkt daar vast te zitten in de grond," merkte Tinderlight op, met een zwiep van haar staart als aanwijzend gebaar. Waarschijnlijk konden ze het wel los trekken of iets dergelijks.. Of uitgraven. En in geval van nood anders dit ding begraven. Dan had ook niemand er meer last van.

Tinderlight wist precies hoe ze iemand kon blijven ontwijken als ze dat wou. Ze had er klaarblijkelijk geen zin in om met de jonge Leader te spreken, ze wist hoeveel onrecht haar en haar familie was aangedaan maar was in die tijd te jong geweest om er iets aan te kunnen doen, nog niet eens Warrior; want het was nog voordat haar broer overleed. Misschien nog niet eens Apprentice. "Het lijkt daar vast te zitten in de grond," Mauwde de flamepoint terwijl ze naar het rare ding wees dat in de grond zat. Oceanbreeze sloeg haar poot er langs om te voelen hoe goed het ding vast zat. Het wiebelde heen en weer. "Uitgraven en dan begraven?" Mauwde ze zachtjes, wetende dat de ander waarschijnlijk meer ervaring had, immers was de flamepoint wel een beetje ouder dan haar.

Tinderlight zette even een stap terug om de jonge clanleader de kans te geven zelf te voelen. Het ontwijken werd al minder ongemakkelijk als ze daadwerkelijk dingen aan het doen waren. De flame-point poes volgde de stok met haar ogen en keek hoe het heen en weer wiebelde. "Lijkt me prima, het enige wat het dan nog tegen kan komen is een konijn," reageerde ze laconiek. En één konijn konden ze in nieuwblad wel missen aan de tweebenen toch? Om de daad bij het woord te zetten schraapte ze alvast wat aarde weg met haar voorpoot. "Alleen oppassen dat er niet meer is uitgezet.." Mompelde ze er stilletjes achteraan.

De flamepoint Warrior zette een stap terug zodat de Leader het rare voorwerp zelf kon onderzoeken. De enigste optie die ze hadden was het ding uitgraven en daarna begraven zodat het geen gevaar voor Windclan meer had. De stok wiebelde heen en weer, iets dat Oceanbreeze volgde met haar ogen; ze zouden voorzichtig te werk moeten gaan. "Lijkt me prima, het enige wat het dan nog tegen kan komen is een konijn," reageerde ze lachoniek. Een konijn konden ze wel missen, een Warrior of Apprentice niet. Niet na het verliezen van Snowbird. "Alleen oppassen dat er niet meer is uitgezet." Murmelde de ander waardoor Oceanbreeze knikte en zachtjes sprak. "We waarschuwen vandaag nog de andere katten en moeten voorzichtiger zijn met de moonhigh patrols."
Verklaarde ze rustig waarna ze wat van de grond weg graafde, waardoor het voorwerp nog meer begon te bewegen.

Tinderlight keek eventjes met een lichte knik op naar Oceanbreeze, voor de eerste keer een blik in de richting van haar gezicht werpend. Maar vervolgens richtte ze al snel weer haar blik op de val die in de grond stak. "Is goed.. Lijkt me prima," reageerde flame point poes lichtelijk afwezig op Oceanbreeze, haar poot tegen het voorwerp drukkend om het wat heen en weer te wiebelen. "Misschien.." mompelde ze vervolgens, waarna ze haar tanden om de stok heen sloot en eraan begon te trekken. Op dit moment gebeurde er nog niks. "Het geeft nog niet mee," murmelde Tinderlight, waarna ze weer haar nagels in de aarde zette.

De flamepoint kattin keek haar eindelijk kort aan. Hoewel Oceanbreeze begreep dat ze een zeker ontzag had en Leaders vast niet de favoriete soort katten van de ander waren; was zijzelf niet degene die Lionroar had verbannen. De enige die in haar ogen niet meer in de buurt van Windclan mocht komen waren verraders, en dat was de vader van Tinderlight niet geweest. De ander wierp haar blik hierna snel op de grond en de val die daar stond. "Is goed.. Lijkt me prima," reageerde de Warrior afwezig op haar, waarna ze haar voorpoot op het voorwerp duwde en het zo heen en weer bewoog terwijl de Leader iets met haar poot over de aarde schraapte. "Misschien.." mompelde ze vervolgens, om daarna de stok vast te pakken en er aan te trekken. Het rare ding schoot nog niet los. "Het geeft nog niet mee," Mauwde de andere kattin waarna Tinderlight ook haar nagels in de aarde zette. Oceanbreeze fronste even. Ze wist niet dat Twolegs zo diep konde graven. Toch was het van groot belang om dat rare ding weg te krijgen. Of onschadelijk. Ze zette haar nagels aan de andere kant in de aarde en schraapte dat ook weg. Hopelijk was dit een van de weinige vallen; ze had er verder nog geen gezien.

Tinderlight had haar blik gefixeerd op de zilverkleurige val, maar ondertussen draaide haar kop overuren. Ze had helemaal geen zin in een diepzinnig gesprek met Oceanbreeze. Ze wilde niet praten over wat haar dwars zat. Dus vandaar dat ze maar diep na moest denken over hoe ze zometeen snel haar aftocht ging blazen. Maar voor nu kwam er nog niks boven wat zowaar een beetje.. niet te opvallend en dramatisch was. Ineens heel hard wegrennen alsof er een konijn was, was nu toch de beste optie en dat was nou niet bepaald.. Nee, dat kon ze niet maken. Ze zette haar tanden nog een keer rond de val, en trok de koude pin dit keer met een paar keer wrikken uit de aarde. Misschien was Oceanbreeze wel zo gericht op de pin dat ze niet meer aan een diep gesprek dacht. "Dat is hem dan, ik denk dat je nu beter de clan kunt gaan waarschuwen?" probeerde Tinderlight. Dat was nou nog eens briljant, goed bedacht Tinder.

Oceanbreeze was niet dom, Tinderlight zat alles behalve dan op een gesprek te wachtten waardoor ze waarschijnlijk de aftocht zou blazen wanneer dat kon. Eerst moest echter de val uitgegraven worden en later begraven. Misschien moesten ze het wel naar het kamp meenemen zodat de andere Warriors en Apprentices het zouden leren kennen. De flamepoint zette haar tanden nogmaals om de pin en trok hem er daarna met moeite uit voordat ze sprak. "Dat is hem dan, ik denk dat je nu beter de Clan kunt gaan waarschuwen?" Sprak Tinderlight waardoor Oceanbreeze fronste en haar aan keek. "Ik was niet veel meer dan een kit toen Lionroar verbannen werd. Ik snap dat je Leaders wantrouwd; echter ben ik behalve een Leader voornamelijk een Windclanner. Ik hoop dat je mij ooit kan vertrouwen." Mauwde ze kalm en krachtig waarna ze met een poot zacht tegen de val tikte. "Wij gaan de Clan waarschuwen, ik denk dat we het beste de val mee kunnen nemen; en hem kunnen laten zien. Mocht er dan een gewonde vallen door een te laat gevonden val; weten Lizardpath en Routpaw tenminste waarop ze zich voor moeten bereiden. Alsmede het feit dat we hem beter ergens kunnen begraven waar de Twolegs hem niet nogmaals opgraven." Mauwde ze zakelijk en nadenkend.

Tinderlight had haar blik strak gericht op de pin die ze voor haar poten had laten vallen. Ze wist dat Oceanbreeze het hier niet bij zou laten zitten, ondanks dat ze haar uitvlucht zeer strak had aangeboden. Ze voelde zich net een prooi tussen de tanden van een warrior. Hoe meer je worstelde, hoe dieper de tanden zonken. En zo kwamen inderdaad ook de woorden van Oceanbreeze. Een preek dat ze nog maar een kitten was toen Lionroar verbannen werd. Dat kon Tinderlight in principe vrij weinig schelen. "Elke kat die het leven van een ander kan maken of breken in een paar woorden zonder dat een ander iets eraan kan doen, is naar mijn mening een dreiging, want geen enkele kat is feilloos." miauwde Tinderlight op een bittere toon. Ze wierp een blik op de pin op de grond toen Oceanbreeze zei dat ze hem maar mee moesten nemen naar de clan. "Neem maar mee, ik ga nog even jagen denk ik," bromde de poes, chagrijnig door de eerdere woordenwisseling.

Tinderlight had het duidelijk dus echt niet op de hoge rangen. Iets dat Oceanbreeze ergens wel snapte maar had gehoopt te kunnen veranderen. Natuurlijk was het mogelijk voor een hoge rang om een fout te maken; maar dat betekende niet dat het meteen een slechte Leader was. Iemand moest de leiding hebben; en zijzelf was dat in het geval van Windclan. Ze konden geen zooitje ongeregeld worden; het bestaan van de Clan was afhankelijk van de Leader. "Elke kat die het leven van een ander kan maken of breken in een paar woorden zonder dat een ander iets eraan kan doen, is naar mijn mening een dreiging, want geen enkele kat is feilloos." Klonk er bitter, Oceanbreeze besloot het hierbij te laten. Behalve nog een korte opmerking. "Elke kat maakt fouten, en ik kan enkel hopen dat de mijne de Clan niet zullen kostten. Dat is ook de reden dat ik met mijn Warriors praat." Mauwde ze kalm waarna ze haar kop kort boog en de val verder inspecteerde. Ze moest hem naar de clan brengen. "Neem maar mee, ik ga nog even jagen denk ik," Bromde de oudere kattin, chagrijnig. Oceanbreeze keek haar met felle blauwe ogen aan. "Het ontlopen van angsten heeft geen zin," Mauwde ze rustig waarna ze de val op pakte en kort met haar staart zwiepte. Voordat ze een rustige stap in de richting van het kamp zette.