She's no longer with us

De tocht terug naar het kamp met het lichaam van Snowbird tussen zijn kaken geklemd was zwaar. Niet alleen door het lichaam, maar ook door wat hem te wachten zou staan in het kamp. Zijn moeder was daar en die zou dit zeker niet goed opvatten. Het zorgde ervoor dat zijn poten loodzwaar voelden en steeds zwaarder leken te worden naarmate hij dichter bij het kamp kwam. Echter verscheen de ingang van het kamp snel genoeg en hij stopte ook niet voor hij het kamp binnentrad. Hij was bang dat als hij zou stoppen hij geen stap meer verder zette. Hij kon de ogen van allerlei katten op zich voelen, terwijl hij naar het midden van het kamp liep en daar het lichaam van Snowbird neerlegde. Hij nam er iets afstand vanaf en begon om zich heen te kijken of hij Oceanbreeze of zijn moeder zag. Hij zou aan allebei moeten vertellen wat hij vermoedde dat gebeurd was en wat hij had gevonden, ook al had hij geen idee of zijn moeder naar hem zou luisteren. Gespannen scande hij dan ook de katten af, zoekende naar de twee katten die hij wilde spreken.

[Panthersoul heeft het lichaam van Snowbird teruggebracht naar het kamp.]

Icecloud was een aantal dagen geleden de nursery in getrokken. Eigenlijk verveelde ze zich nu al, maar ze wist dat dit het beste was voor de kittens en voor haarzelf. Het leek daardoor dan ook weer een rustige dag te worden, echter niets was minder waar. Ze was rustig haar vacht aan het wassen, toen er wat commotie leek te zijn bij de ingang van het kamp. Ze liet haar blik er naartoe gaan en zag haar zoon, Panthersoul binnenkomen met een lichaam. Ze wilde haar ogen eerst niet geloven, maar ze herkende de poes al snel als haar oudste dochter Snowbird. Zo snel als ze op het moment kon kwam ze overeind en liep ze naar de plek toe waar Panthersoul Snowbird neerlegde. Ze opende haar bek om wat te vragen, te vragen wat er was gebeurd, maar er kwam niks uit. Haar poten brachten haar tot naast het lichaam van haar dochter, waar ze haar lichaam niet langer overeind konden houden en ze zakte op de grond naast Snowbird neer. Dit kon niet waar zijn, waarom was er nog een kat van haar afgenomen? Ze drukte haar snuit in de vacht van haar dochter en deze keer kwam er een jammerkreet uit haar bek. Het hield ook nooit op met het verlies van de katten om haar heen, waarom leek zij de enige te zijn die over bleef?

Ze was net bezig om wat extra kruiden die ze recentelijk verzameld hadden op orde te stellen toen een ijzige gil de kalme stilte in tweeën scheurde. Meteen sprong de poes met angst overeind. Hoewel ze meestal nodig was bij kleinere wonden, ziektes en dergelijke dingen, betekende dit soort kreten helaas vaak ook dat ze nodig was. Ook nu bleek dat het geval te zijn, want nog voordat ze naar buiten kon sprinten kwam een bekende kop de hoek om. "Routpaw! Icecloud heeft je hulp nodig, ze is enorm gestresseerd en heeft denk ik papaver nodig. Snel!" de dringende blik in de ogen van Stallionheart, haar ex mentor, en de manier waarop hij ongeduldig de grond kneedde betekende slecht nieuws. Het werd haar koud om het hart en wanhopig zochten haar ogen naar Lizardpath, maar de poes leek even niet aanwezig te zijn. Haar oren zakten in haar nek, maar dit was ook deel van haar vak, dit was ook deel van haar verantwoordelijkheid. "J-ja, ik, ik kom," hakkelde ze met een stem alsof haar keel dichtgeknepen was, waarna ze zich naar de kruiden stapel haastte. De jonge poes was al bezig papaverzaadjes te pakken, toen ze zich realiseerde dat dit voor Icecloud was. Icecloud, die zwanger was. Zwangere katten mochten geen papaverzaden. Heftig schudde de poes haar kop en schoof de kruiden wat wild weg, waarna ze een takje met wat Jeneverbessen pakte en langs Stallionheart naar buiten rende. Daar troffen haar mint groene ogen al snel het schouwspel aan; de blinde, jonge elder Snowbird, die tevens de dochter was van Icecloud en oudere zus van haar beide vrienden Panthersoul en Oceanbreeze, lag bebloed op de grond. Grote wonden hadden in delen haar vacht opengescheurd en de geur van bloed vulde het hele kamp. Routpaw slikte een brok in haar keel weg; ze was nu nodig.. Eerst stapte ze langs haar gevlekte vriend heen, tegen wie ze even kort maar krachtig haar neusje duwde. Voor hem was dit ook zeker een schok geweest, maar het was Icecloud die haar nu meer nodig had. De jonge poes stapte dan ook op haar af en streek kort met haar staart over de witte rug van de poes heen, wanhopig opzoek naar de juiste woorden. "Shht, rustig maar Icecloud. Eet deze, ze zullen je helpen," ze schoof twee van de jeneverbessen naar haar toe en zette zichzelf naast de witte poes neer, in de hoop haar zo wat steun te geven. Routpaw zou haar niet dwingen terug de nursery in te gaan, immers wist ze da Icecloud afscheid zou willen nemen van haar dochter.

Panthersoul stond rond te kijken, voor een moment niet goed wetend wat te doen, nog steeds proberend de twee katten te vinden die moesten weten wat er gebeurd was. Hij hoorde vaag de vraag over wat er gebeurd was. "Honden" Was het enige woord dat hij eruit wist te krijgen, dat was tenslotte de overheersende geur daar geweest, naast de geur van bloed. Het volgende wat zijn aandacht trok was de witte vacht van zijn moeder die tevoorschijn was gekomen en naast het lichaam van Snowbird in elkaar zakte. Voorzichtig deed hij een stap naar voren, maar stopte bij de jammerkreet van zijn moeder. Hij had het verwacht, maar het kwam toch hard aan en zijn lichaam wilde dan ook geen stap meer verder zetten, niet goed wetend meer wat te doen. Hij had geen idee hoe hij zijn moeder moest troosten, ondanks dat het zijn hart verscheurde om haar zo te zien. Gelukkig kwam zijn zus al snel en leek zij te weten wat ze moest doen. Zelf bleef hij stokstijf staan tot hij Routpaw langs zag komen en naar zijn moeder toe zag gaan. Langzaam zette hij een paar passen naar voren, naar waar Oceanbreeze was. Hij moest nog steeds duidelijk maken wat er gebeurd was. "De geur van honden was sterk," Zei hij. "Vermoedelijk was het dus een hond die dit heeft gedaan." Hij slikte kort bij zijn woorden.

Ze had geen aandacht voor alles wat er om haar heen gebeurde, alleen haar dochter die voor haar lag. Ze drukte haar neus nog wat dieper tegen het steeds kouder wordende lichaam. Dat haar lichaam kouder begon te worden, bevestigde alleen maar meer dat ze niet terug zou komen. Ze merkte het nauwelijks toen er een warm lichaam tegen haar aankwam en de kat haar kop kort tegen haar aandrukte. Niet veel later voelde ze nog een kat aan de andere kant van haar en merkte ze dat die wat zei en iets naar haar toeschoof. Ze haalde haar aandacht echter niet weg van Snowbird en hield haar neus tegen haar vacht gedrukt. Ze was niet van plan die daar weg te halen, ze kon haar dochter niet alleen laten hiermee.

Panthersoul bevestigde haar vermoeden al. Van de korte blik die ze had geworden op het bloederige hoopje vacht dat Snowbird was geweest had ze al opgemaakt dat een beest het had moeten doen. Geen kat had zulke krachtige kaken. Ook de geur van hond hing nog tussen het bloed, als een misselijkmakende walm. Haar bloed leek van ijs als ze dacht aan de angst die de poes gevoeld moest hebben, verloren zonder zicht met een hond achter haar aan. Ze had gered kunnen worden als er beter was opgelet... Routpaw slikte en wendde zich van het lichaam af naar de andere witte poes, die jammerend bij het lijk van haar dochter lag. Icecloud weigerde de bessen te eten. Normaal gezien had Routpaw de ander wat tijd gegeven, maar de andere poes was zwanger en aardig op leeftijd. Deze stres kon een grote impact op haar hebben. Daarom duwde ze de besjes nog dichterbij haar dringend maar warm haar neusje in de witte wang. "Alsjeblieft Icecloud, het zal je helpen. Doe het voor je kits," murmelde ze zachtjes en haast smekend. Ze had Panther beloofd voor haar te zorgen.

Ze merkte op dat de kat die naast haar lag, door bleef zetten dat ze de bessen die nu dichtbij haar lagen op zou eten. Ze liet haar blik naar de poes naast haar gaan en merkte op dat het Routpaw was. Voorzichtig knikte ze en keek kort naar de bessen voor ze haar blik weer liet gaan naar Snowbird. Ze wist dat het het beste was om de bessen te nemen voor haar kittens, maar ze wilde Snowbird nog niet alleen laten en ze hoopte dan ook dat de twee katten naast haar dat begrepen. Ze at alsnog de bessen en drukte daarna haar snuit weer in de vacht van Snowbird, de andere twee negerend.