We need to talk [Oceanbreeze]

De vermoeidheid was niet weg gegaan sinds ze er met haar dochter over had gesproken. Waar ze eerst dacht dat het van de journey kwam was ze nu wel zeker dat het niet zo was. De lichte zwelling in haar buik die was ontstaan en de pijn in haar heupen die ze erbij had gekregen wezen allemaal op het feit dat ze hoogstwaarschijnlijk zwanger was. Iets dat ze niet had verwacht nog te worden op haar leeftijd. Ze wist dat ze op deze manier geen warriortaken meer uit kon voeren, dat zou te veel risico met zich meebrengen. Überhaupt zou de zwangerschap en de geboorte zelf riskant zijn. Ze wilde er alleen niet aan denken dat het slecht af zou kunnen lopen, dus schoof ze de gedachte opzij. Ze wist echter wel dat ze Oceanbreeze hiervan op de hoogte zou moeten brengen en ook dat ze al naar de nursery zou moeten gaan, ondanks dat ze wist dat het nog even zou duren voor de kittens er echt zouden zijn. Ze liet haar blik dan ook het kamp rondgaan, zoekend naar de bekende vacht van haar dochter.

[Oceanbreeze]

Spoiler:

Er heerste een redelijke rust in het kamp, langzaamaan begon de Clan weer in zijn oude gewoontes te vallen. Echter was er een groot verschil, de Clans waren enkele ervaringen rijker en ook zijzelf had een andere rang. Er was veel gebeurd in het relatief korte leven van Oceanbreeze, vele dingen die haar hadden gebracht tot waar ze nu stond, een Leader. Weliswaar zonder levens, maar nog steeds een kattin die vol trots de Clan droeg. De Warrior Code stond bij haar hoog in het vaandel, zeker nu ze weer hun eigen plekje hadden in het woud, en de dreiging van Bloodclan nog niet verdwenen was. De vroegere Leader van Bloodclan mocht dan wel overleden zijn maar dat betekende niet dat er geen gevaar meer van de katten uit ging. Ze had zelf kort met Shark gevochten en wist dat hij waarschijnlijk haar gedaante had onthouden. Ze voelde ogen in haar vacht prikken en draaide zich rustig om, waarna ze de kat zocht wiens ogen ze op zich had gevoeld. Het was niemand minder dan haar prachtige witte moeder, waardoor haar oren even naar voren schoten en ze met rustige passen, soepel op de oudere kattin af liep. Ze had een groot respect voor de witte kattin, zeker nadat ze als kleine kitten door Rogues was gekitnapt en hierdoor een poosje onder de zorg van die Rogues had gezeten. Waarna Whitelion, haar oudere halfbroer die voor een deel van de drama in de clan had gezorgd, haar terug had gevonden. Ze was altijd close met hem geweest.

We need to talk [Oceanbreeze] 3qCkg2fp_o

We need to talk [Oceanbreeze] 0V0T0ZLL_o

Haar ogen vonden al snel Oceanbreeze en ze merkte op dat de poes haar kant uitkwam. Daar was ze ergens wel blij mee, ook al had ze de afstand naar de poes wel kunnen overbruggen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht, terwijl ze de paar korte passen zette die nodig waren om bij haar dochter te komen voor ze haar neus kort tegen die van Oceanbreeze aandrukte ter begroeting. Ze trok haar snuit echter weer terug en ging wat voorzichtig voor de andere poes zitten. Haar heupen voelden hierbij toch wat ongemakkelijk aan. Kwam waarschijnlijk doordat haar lichaam zich aan het voorbereiden was op de kleintjes, terwijl het eigenlijk het misschien niet meer aan zou kunnen. Het was echter niet iets dat ze wilde laten merken, echter wilde ze de poes voor haar wel vertellen dat ze een oudere zus zou worden. "Hoe gaat het met je?" Was dan ook de vraag die ze eerst aan Oceanbreeze stelde, ze zocht naar een goed moment om mede te delen wat er aan de hand was. Het leek haar namelijk niet een heel goed idee om het meteen te droppen.

Spoiler:

De ogen die ze in haar vacht had voelen prikken waren waarschijnlijk van haar spierwitte moeder geweest. Een kattin die ze hoog in het vaandel had staan, immers was zij de kat die haar geïnspireerd had het goede uit zichzelf te halen en met een soort trots voor de Clan te staan. Daarbij was haar moeder zowel een moeder als vader voor haar geweest, immers was Sparkshade in een gevecht overleden voordat ze geboren was. Een kleine glimlach verscheen op haar moeder's gezicht, waardoor Oceanbreeze het niet kon laten om terug te lachen, haar rustige vrolijke blik verzachtte iets toen de ander op haar af stapte, en zachtjes snorde ze. Het was goed om de oudere kattin te zien. Elke dag dat ze met haar door kon brengen was een dag die ze zou herinneren. De laatste paar stappen werden door Icecloud overbrugt, waarna ze een kort neusje ontving. Oceanbreeze gaf haar moeder een lik over haar schouder waarna ze naast de witte kattin die was gaan zitten plaats nam. Het puntje van de zilverkleurige staart zwiepte rustig heen en weer, terwijl ze alert haar moeder in zich opnam. "Hoe gaat het met je?" Was de eerste vraag die de witte kattin aan haar vroeg, waardoor Oceanbreeze haar oortje wiebelde. "Goed, de Clan lijkt het beter te doen op eigen grond," Mauwde ze zacht en warm. "Met jou mam? Is er iets?" Vroeg ze zacht, doorhebbende dat haar moeder iets voor haar achterhield. Normaal verliepen de gesprekken niet zo serieus. Al hoewel, beide waren het volwassen katten, dus die gesprekken waren wel vaak over serieuze dingen, maar niet op deze manier...

Ze knikte kort bij het antwoord van haar dochter. Zelf vond ze het ook zeker prettig om weer terug te zijn. Dit was tenslotte waar ze thuis hoorden en ze had er dan ook niet aan moeten denken om haar leven te verliezen in de bergen. Dit was haar thuis voor vele manen geweest en ze was dan ook meer dan blij om weer terug te zijn. Het leek er al op dat Oceanbreeze doorhad dat er wat mis was of in ieder geval dat ze iets aan de poes wilde vertellen. Ze kon er ook moeilijk omheen draaien. "De vermoeidheid die ik voel komt niet van de journey." Was dan ook hetgeen waar ze mee begon. Het bleef raar om dit te vertellen aan je kitten als deze zelf ook al kittens had, maar het was niet iets dat zou veranderen of weg zou gaan met de tijd. Het zou alleen maar duidelijker worden. "Ik ben in verwachting van kittens." Meer ging ze er niet over zeggen. Wie de vader was, was niet belangrijk. Het was in ieder geval duidelijk dat het nooit dezelfde vader kon zijn als die van Oceanbreeze, Sparkshade was er tenslotte niet meer. Ze wist echter wel dat zwanger zijn op haar leeftijd problemen met zich mee kon brengen, alleen wilde ze Oceanbreeze daar niet ongerust mee maken.

Spoiler:

De sneeuwwitte kattin knikte alleen kort bij het antwoord dat de gestreepte Leader gaf. Behalve haar ogen en wat wittige plekken in haar vacht leek ze niet op haar moeder. Waarschijnlijk had ze vooral de genen van Sparkshade gekregen, de kater die ze nooit gekend had. Het was prettig weer thuis te zijn al had ze ook familie achter gelaten. Zo ook haar kitten Skykit en vroegere Partner. Haar ogen stonden rustig maar alert terwijl ze haar moeder ondervroeg. Er was iets dat de ander met haar moest delen. Haar oortje draaide naar haar moeder toe terwijl ze een tikkeltje bezorgd wachtte op antwoord. Wat hoopte ze dat ze zich geen zorgen om Icecloud moest maken, toch was de kans aanwezig dat er iets goed mis was. "De vermoeidheid die ik voel is niet van de journey." Begon haar moeder, waardoor een korte frons op het gezicht van de jonge Leader verscheen. Woordeloos vroeg ze zich af waarvan het dan wel kwam. Haar moeder draaide er gelukkig niet om heen. "Ik ben in verwachting van kittens." Verklaarde haar moeder waardoor Oceanbreeze overeind schoot. Werd ze nu een grote zus, halfzus. Haar ogen waren groot waarna een kleine bezorgde glimlach op haae gezicht verscheen. "Dus ik wordt een grote zus. Gefeliciteerd." Mauwde ze zacht al was er aan haar gezicht wel te zien dat ze zich zorgen maakte om haar moeder en de ongeboren kittens.

Licht gespannen wachtte ze het antwoord van Oceanbreeze af. Het was tenslotte niet niks om zoiets te horen te krijgen en vooral niet als er ook nog zorgen bij kwamen kijken. Echter wilde ze zich daar zelf niet te druk om maken of te veel laten merken naar andere katten. Ze wist echter wel dat ze naar haar lichaam moest luisteren en dat het het beste zou zijn om met haar warriortaken te stoppen voor nu. "Je wordt een grote zus inderdaad." Zei ze met een lichte glimlach. Ze merkte echter wel op dat haar dochter bezorgd keek. "Alles gaat goed," Zei ze dan ook, ook al was dat niet volledig waar, maar dat wilde ze Oceanbreeze niet vertellen. "Ik denk alleen wel dat het beter is als ik de nursery al in trek." Gaf ze wel eerlijk toe. Het zou nog even duren voor de kittens er waren, maar dit was voor het beste. Op deze manier zou er de minste risico zijn. Ze hoopte dat ze op deze manier Oceanbreeze ook wat gerust stelde.

Spoiler:

De kattin leek gespannen te zijn. Het was dan ook niet niets om te vertellen aan je eigen kits dat je moeder werd, zelf wist Ocean hoe lastig dat kon zijn. Kort na elkaar had ze twee grote nestjes gekregen die nu al weer Apprentice en zelfs Warrior waren. Het was ongelofelijk hoe snel de tijd verliep. "Je wordt een grote zus inderdaad." Oceanbreeze snorde zachtjes. Ondanks het enorme leeftijdsverschil tussen haar en Whitelion was ze altijd hecht met hem geweest. Dit betekende dat ze er niet tegen op zag om een grote zus te zijn. Toch kon ze het niet laten haar moeder even een tikkeltje bezorgd in zich op te nemen. Wie wist hoe zwaar haar lichaam het had. Al leek het geen super groot nest te zijn, ze hoopte dat het een klein nest was. Dat was minder gevaarlijk voor de oude kattin. Alles gaat goed," Verklaarde haar moeder waarop ze zichtbaar iets ontspande. "Ik denk alleen wel dat het beter is als ik de nursery al in trek." Gaf de sneeuwwitte kattin toe waarop Oceanbreeze goedkeurend knikte. Het zou een last van haar hart zijn om te weten dat Icecloud veilig was net zoals de ongeboren kittens.

Het leek erop dat ze Oceanbreeze iets gerust had gesteld door te zeggen dat ze de nursery in zou trekken. Het stelde haar zelf ook meer gerust dan dat ze er buiten zou rondlopen terwijl ze zwanger was. Ze vertrouwde haar lichaam er niet meer op om volledig te werken als het echt nodig zou zijn en het was dan ook al heel wat dat ze dit toegaf. Het was gelukkig nog niet alleen door haar leeftijd en dat zorgde er toch voor dat het iets makkelijker toe te geven was. "Ik ben blij dat je zo goed reageert." Zei ze, dat was tenslotte waar, ze had geen idee hoe Panthersoul zou reageren wanneer ze het hem zou vertellen. "Ik heb geen idee hoe je broer zou reageren." Haar band met Oceanbreeze was dan ook beter dan met Panthersoul, dus misschien hielp dat mee.

Spoiler:

Het kon gevaarlijk zijn om zwanger of zelfs hoogzwanger buiten rond te lopen. Zeker met het reële gevaar van Bloodclan. Als er één kat was die Oceanbreeze niet wou verliezen dan was het haar moeder. "Ik ben blij dat je zo goed reageerd," Verklaarde haar moeder waardoor Oceanbreeze haar vriendelijk een kopje gaf. Ze was zelf moeder en wist hoe lastig het kon zijn om nog een nestje te krijgen en de zorgen ervan. Alsmede het feit dat niet alle kittens blij waren met nieuwkomers. "Ik ben zelf ook moeder, mam," Murmelde ze zachtjes. "Ik heb geen idee hoe je broer zou reageren," Verklaarde haar moeder waardoor Oceanbreeze even fronsde. Dat had ze ook niet. Panthersoul was wat meer op zichzelf geweest dan zij.

Het was natuurlijk waar dat Oceanbreeze ook moeder was en het daardoor wat makkelijker op zich nam dan dat een ander dat zou doen. "Dat is waar," Zei ze met een kleine glimlach. Toch wist ze dat ze het ook aan Panthersoul moest vertellen en dan kwam ze er dan wel achter wat zijn reactie was en of hij het ook goed zou opvatten. Ze vond persoonlijk dat ze hem niet echt vaak sprak en dat vond ze niet heel erg dat hij zijn eigen gang ging.

Spoiler:

Zodra de jonge Leader had aangegeven dat ze ook moeder was en de zorgen van haar begreep, leek de ander zich wat opgelucht te voelen. Het was makkelijker voor de grijzige kattin om dit te begrijpen en in zich op te nemen. Panthersoul zou waarschijnlijk moeten wennen aan het nieuws, zich er anders naar voelen dan de jonge kattin dat deed. "Dat is waar," Verklaarde de kattin met een kleine glimlach. De reactie van Panthersoul zouden ze enkel weten wanneer het hem verteld werd. De kater was wat meer op zichzelf maar nog steeds een goede, sterke Warrior. Iets dat haar trots maakte op haar broer.

Ze wist dat ze het Panthersoul snel zou moeten vertellen voor andere katten er achter kwamen. "Ik kan het hem beter snel vertellen, dan weet hij het ook voor hij het van een ander moet horen." Zei ze met een lichte zucht. Het was tenslotte niet altijd even makkelijk om het aan je eigen kittens te vertellen en ze hoopte dan ook dat hij het zou begrijpen. Anders hoopte ze dat hij er in ieder geval overheen zou zijn tegen de tijd dat de kittens er waren.

Spoiler:

Het zou niet lang geheim blijven, zeker niet als Icecloud de Nursery in zou trekken. Iets dat per direct zou moeten. Gezien de leeftijd van de witte kattin alsmede de gevaren die aan de geboorte konden zitten. "Ik kan het hem beter snel vertellen, dan weet hij het ook voor hij het van een ander moet horen," Oceanbreeze drukte haar neus kort tegen haar moeder aan. "Het is voor hem wat lastiger, maar hij komt er eel doorheen," Mauwde ze zacht.

Ze was dankbaar voor de steun van haar dochter. Echter wist ze dat er nog een obstakel te gaan zou zijn en daarna ook nog de zwangerschap zelf en wanneer de kittens geboren zouden worden. Hopelijk zou er in de tussen tijd niet iets gebeuren. "Ik denk het ook wel, misschien met wat tijd, maar dan is het niet anders." Gaf ze eerlijk toe. Ze wilde de band met haar zoon wel wat sterker hebben, maar ze wist dat ze niks ermee kon forseren.

Spoiler:

Oceanbreeze kon niets anders dan haar moeder steunen. Het was iets waarvoor de jonge Leader door het vuur zou gaan. Hoeveel had haar moeder haar wel niet mee gegeven, het zijn van een ouder, het dragen van de onvoorwaardelijke liefde in haar hart. Oceanbreeze slikte even terwijl ze haar moeder met haar warme blik in zich op nam. "Ik denk het ook wel, misschien met wat tijd, maar dan is het niet anders." Gaf de witte kattin eerlijk toe waarna Oceanbreeze knikte. Het zou zo zijn, haar blauwe ogen gleden langs haar moeder naar de rustige omgeving. "Panther trekt wel bij," Murmelde ze. De kater was een bedachtzame Warrior.

Daar had ze wel vertrouwen in, ze liet kort haar blik rond het kamp gaan, het was vrij rustig. Ze wist echter dat ze ook nog een nest moest maken in de nursery, dus langzaam stond ze op. "Als ik nursery in wil moet ik wel eerst een nest maken." Zei ze dan ook, voor nu Panthersoul vergetende, dat zou komen als ze hem zou zien. Dan zou ze het hem meteen vertellen, alleen voor nu had ze een ander doel voor ogen.

Spoiler:

Panthersoul was geen kater die vervelend was met dit soort zaken. Ze kende haar broer als een vredige en rustige kat die geen gekke dingen uithaalde. Een Warrior die ze vertrouwde en een broer waarvan ze hield. Om nog niet te vergeten dat hij ook oom was van haar kittens. Oceanbreeze was voor de afgelopen generatie een moeder geweest. Iets dat ervoor zorgde dat ze met trots naar de kittens kon kijken die inmiddels al weer ouder waren. "Ala ik de nursery in wil moet ik wel eerst een nest maken," Besloot haar moeder waardoor Oceanbreeze knikte en haar blauwe ogen even sloot. Daarna stond ze op gaf ze haar moeder een neusje en draaide ze zich om, om weer haar taken op te pakken. "Ik moet nog jagen, ik zie je later mam." Mauwde ze warm waarna ze haar moeder een laatste neusje gaf en het kamp uit trippelde.

Topic uit

Onderwerp: Re: We need to talk [Oceanbreeze]