“Now you are mine”

Ze likte ruw over haar schouder heen nadat ze haar samengeknepen ogen in de verte liet glijden. Het was al zeker een week of meer voorbij gegaan dat ze Skullpaw uit de poot verloren was. Ze jonge tom had met haar mee gegaan naar Bloodclan als hij niet bij zijn nekvel terug gesleept werd met de patrouille. Fortuna had het tegen één kat kunnen opnemen misschien twee maar een hele patrouille werd haar te sterk. Ze was weggaan na een gevecht maar had hierdoor wel Skullpaw moeten achterlaten. Al betekende dat niet dat ze klaar hiermee was. Ze had sindsdien hints achter gelaten zodat, als Skullpaw toch naar de Elite wou, hij haar kon vinden. De grenzen waren nu veel te bewaakt om hem op te zoeken en dus had ze kleine geursporen achtergelaten die naar dit parkje leidde waar ze was. Fortuna knipperde met haar grijze ogen. De avond begon al te vallen waardoor haar zwarte pels al helemaal onzichtbaar was. Maar dat maakte niet uit, zodra Skullpaw in de buurt was had ze hem allang al gezien of geroken.

&Skull

Met het uiteinde van haar zwarte staart tikte ze op de grond. Ze voelde haar vacht op haar schouder overeind komen. Shadowclan geur streek langs haar neus wat maar één ding kon betekenen. Skullpaw was er. Na eventjes nog te wachten zag ze de duidelijke grijze vacht van de tom tervoorschijn komen. Ze had niet getwijfelde aan de jonge leerling, nadat ze Skullpaw al voor de allereerste seconde in ogen gekeken had zag ze al meteen de blik die van een Elite kat hoorde te zijn. Ze stapte uit haar schuilplaats toen hij dichtbij genoeg was. De tanden om haar nek rammelde en haar uitstraling was trots, gevaarlijk en sterk zoals die van een Bloodclanner altijd was. “Thanatos” Sprak de oudere Elite member. Haar pigmentloze ogen richtend op de jonge tom voor haar. “Ik zie dat je je weg naar thuis gevonden heb”

“Goed” Sprak ze. Haar stem duidelijk en krachtig. Ze zette een stap naar voren. Haar gespierde schouders aangespannen terwijl ze haar klauwen in de grond, onder haar poten, drukte. Ze wiebelde even met haar zwarte oren en keek toen in de verte. Ze wou er zeker van zijn dat Skull hier alleen was en niet dat er weer een patrouille de jonge tom kwam opzoeken. Ze checkte ook de lucht voor geuren maar enkel haar geur samen met die van Skullpaw waren hier op het moment. “Ik wou je nog complimenteren” Ze hief haar kin eventjes op. “Je toonde wilskracht toen je je wou verdedigen, ik denk dat je binnen een mum van tijd in een krachtige member zal veranderen zodra je trainingen krijgt van ons” Ze legde kort het puntje van haar staart op de schouder van de jong leerling en gaf hem een knikje. “Tenminste” Ze stopte en keek hem met koude doordringende ogen aan. “Ik neem aan dat je hier heen bent gekomen om je aan te sluiten bij de Elite” Ze kneep haar ogen wat samen.

Zijn grijns gaf haar een goedkeurende blik in haar grijze ogen. “Uitstekend” Sprak ze schuddend met haar kop. De hondentanden weer rinkelend door de beweging. “Kom, ik wil je nog wat laten zien” Ze trok met haar oor en stapte langs de grijze tom heen om dieper het Linwood park in te lopen. Ze bracht hem naar een donkere plek waar de geuren overheerst werd door vuilnis lucht. Als er Shadowclanners op pad waren om Skullpaw te zoeken zouden ze hen nooit hier vinden. Hun geur werd overmeesterd door de stank. “Voor ik Shark haal wil ik dat je wat technieken onder de knie krijg.” Ze wees naar de grond met haar staart dat de tom moest gaan zitten. “Als de Elite katten je uitdagen moet je je kunnen verdedigen” De she-cat warmde haar spieren om door haar gespierde schouders te bewegen.

Fortuna klapte haar nagels uit toen Skullpaw vroeg ‘en nu?’ Ze wees hem aan om het zelfde te doen als haar. Nagels en tanden ontbloot. Dit waren trainingen via de regels van Bloodclan. Ze snapte maar nooit dat die clan katten leerde vechten zonder. In een gevecht ging je elkaar toch ook niet klappen met zachte dons pootjes? De zwarte Elite member zakte door haar voorpoten en spande haar spieren aan. “Volg me evenbeeld” Sprak ze als duidelijkheid. Haar oren lagen plat in haar nek en haar staart zo recht en laag mogelijk zodat ze haar evenwicht op het best was.

De kater deed precies na wat de zwarte shecat deed en beet op de binnenkant van zijn wang. Zijn oren in zijn nek en zijn staart net als die van haar dicht bij de grond. Er lag iets van twijfel in zijn ogen toen hij naar Fortuna keek, maar hij wist niet zeker waarom. Dit was wat hij wilde. Zijn vacht was opgezet en zijn nagels sloegen in de grond. Zonder woorden te gebruiken vroeg hij haar wat hij nu moest doen.

Waspsting had hem gewaarschuwd over het feit dat Skullpaw het kamp uit was gegaan ondanks de straffen die hij had gehad. Waaronder degene die Waspsting hem had opgelegd nadat hij met Wolfpaw had gevochten. Daarmee zou hij weer gezien worden als een kitten voor een bepaalde periode en zou dan ook absoluut niet het kamp uit mogen. Dat dit dan ook wel gedaan werd beviel hem voor geen meter en hij was de jonge kater dan ook gevolgd. Het verbaasde hem eigenlijk niet dat de apprentice al snel het Shadowclan gebied verliet en doorging naar de twolegplace. Acorndust kon al wel voorspellen waar Skullpaw aar op weg was en het beviel hem niet. Als hij de kater met een Bloodclanner zou betrappen, zou het weer een verraad zijn tegenover de clan en hij wist dat er deze keer consequenties zouden moeten volgen. Hij stopte toen hij de jonge kater zag samen met de Bloodclanner van de vorige keer, deze keer echter waren ze niet alleen aan het praten, maar het leek er ook op dat ze gevechtstechnieken aan het oefenen waren en niet degene die je in de clan zou tegenkomen. Hij had wel genoeg gezien. "Het lijkt erop dat je niet eens kunt luisteren naar de straffen die je opgelegd worden, Skullpaw." Begon hij rustig terwijl hij zelf naar voren stapte en zijn ogen vernauwde naar de twee katten. Hij wist wat hem te doen stond, als dit geen verraad was dan wist hij het ook niet meer. "En dan heb je ook nog weer eens contact met dezelfde Bloodclanner als voorheen en leer je vechttechnieken van haar." Zijn stem werd zwaarder en serieuzer bij deze woorden. Het was tijd om te doen wat gedaan moest worden. "Skullpaw, bij deze ben je verbannen van Shadowclan wegens verraad. Je associëren met een Bloodclankat en het niet opvolgen van je straffen hebben hiertoe geleid. Daarbij wordt je vogelvrij verklaart voor als je in het Shadowclan territorium komt. Dit houdt in dat je zonder pardon aangevallen of zelfs gedood kunt worden als je op Shadowclan gebied gespot wordt." Hij wist dat dit een serieuze beslissing was, maar ze moesten niet hebben dat Bloodclan dacht dat ze makkelijk waren en ze moesten ook geen katten hebben die Skullpaw als voorbeeld zouden volgen. Met een strakke blik keek hij de twee katten voor hem aan, afwachtend wat hun reactie zou zijn.

Skullpaw is hierbij verbannen uit Shadowclan wegens het verraad dat hij heeft gepleegd door zich te associëren met een Bloodclankat en zijn straffen niet op te volgen. Hij is hierbij ook vogelvrij verklaard voor als hij gespot wordt op shadowclan gebied. Een officiële mededeling hierover zal nog in een topic in het kamp komen waar anderen op kunnen reageren.

Thanatos volgde haar beeld en met een goedkeurde de knik ging ze veder naar de volgende deel. Ze gebruikte een kleine vuilniszak die veder op lag als haar slachtoffer. “Kijk goed en leer. Dit zal je belangrijkste les zijn” Ze dook ineens, zette zich af met haar sterke achterpoten en landde voor de zwarte zak dat gevuld was met vuilnis. Ze dook ineens, rolde over haar gespierde schouder, gaf tijdens het rollen een harde klap met haar klauwen waardoor de zak half openscheurde, sprong toen boven op de zak en plantte haar tanden in de plastics tas en klapte haar tanden als krokodillenkaken om haar ‘tegenstander’ heen. “Dat” Ze liet het los en stapte van de verwoeste zak af. “Is de doodbeet” Ze richtte haar pigmentloze ogen op de jonge tom. “Gebruik hem wanneer het nodig is. En nu, doe precies wat ik deed” Ze wees met haar oor naar de andere vuilniszak die nog heen 10 centimeter van de hare afgeslachte af lag. Fortuna keek toe hoe de tom het evenbeeld aannam en de techniek uitprobeerde. Net wanneer ze hem wou complimenteren kwam er een nieuwe kat erbij. Meteen draaide zich om en herkende de kat van de patrouille. Ofcourse, die klote clankatjes wisten altijd wel de weg te vinden. Ze ontblote haar nagels en trok haar lip in een gevaarlijke grijns toen hij bullshit woorden uitsprak over verbanning en verraad. De zwarte she-cat liet een harde gelach horen en schudde haar kop. “Ik dacht dat jullie clankatten wel slim genoeg waren om te zien dat Skullpaw niet eens bij jullie wou zijn. Hij is niet verbannen, hij had jullie idiote de clan al verlaten” Ze spande haar spieren aan. “Hou je langdradige woorden dus voor je en verdwijn van Bloodclan gebied, moeras kikker. Met een patrouille ben je misschien heel wat maar alleen ben je niks anders dan een zielige muis die in één beet dood is” Ze liet haar nagels over de grond krassen. Klaar voor een echt gevecht. Één op één. Nu zonder versterking van zijn kant.

Hij deed Fortuna na en bevroor toen hij de deputy hoorde. Verbannen? Met grote ogen keek hij hem aan, maar schudde met zijn kop. "Okay." Miauwde hij en keek naar Fortuna vanuit zijn ooghoeken. "Kan je... kan je wel wat doorgeven?" Vroeg hij en zijn blauwe ogen keken weer even naar Acorndust. Hij hoefde niks door te geven aan zijn ouders, maar Chickenpaw... De kater ging voor Fortuna staan toen ze met haar nagels over de grond begon te krassen. "Fortuna, laat het gewoon zitten." Zuchtte hij en trok zijn nagels terug in hun hulzen. Skull bleef voor haar neus staan en hoopte maar dat ze de andere kater gewoon met rust liet.

Wat voor een reactie hij had verwacht van de apprentice wist hij niet goed, de vraag of hij iets door wilde geven kwam wel onverwacht. Hij had geen idee aan wie hij wat moest doorgeven, maar dat zou hij op zijn minst kunnen doen voor de apprentice. "Het ligt eraan wat, maar ik zou wat kunnen doorgeven." Hij zou het tenslotte sowieso nog aan Tallstar moeten vertellen wat hier gebeurd was en dan zou de hele clan het te weten komen. Zijn aandacht ging echter van Skullpaw aar Fortuna, omdat deze uit leek op een gevecht. Hij wist dat dit niet de beste plek voor hem was om een gevecht te houden, maar hij zou niet terugdeinzen naar haar woorden. "Om jou te verslaan heb ik geen patrouille nodig." Sprak hij vrij kalm, terwijl hij de poes met vernauwde ogen in de gaten hield. Als ze het gevecht zou starten, zou hij zich niet inhouden. Bloodclan had al te veel genomen van Shadowclan. Hij merkte echter wel op dat Skullpaw de poes probeerde te stoppen, dus afwachtend keek hij naar de poes, die blijkbaar Fortuna heette, benieuwd wat ze zou doen.

Ze was vijf minuten weggegaan om eten te halen. Niet eens alleen voor haarzelf, maar voor Wolf- en Skullkit. En dat ondankbare jong was er toen tussenuit geglipt. Wasp kon niet geloven dat hij zo naïef was, na alles wat ze hem verteld had, om alsnog weg te rennen van ShadowClan en ongetwijfeld richting BloodClan. Dus was ze meteen op Acorndust afgestapt en samen hadden ze afgesproken hem vooruit te laten lopen, waarna zij een kleine patrouille zou samenstellen. De eerste die meeging was Wolfkit; die kon ze immers niet uit het oog verliezen zoals per ongeluk bij Skullkit gebeurd was. Ook Chickenpaw ging mee, immers had die een goede band met de overloper. En als laatste koos ze nog een andere warrior om met haar mee te gaan, namelijk haar zus, Mosslily. Zo was ze een warrior sterker en ging ze niet op zo'n hoogstwaarschijnlijk gevaarlijke missie met alleen twee apprentices. "Wolfpaw, Chickenpaw, zorg dat je doorloopt en wat er ook gebeurt ik wil niet dat jullie meer dan drie meter van mij vandaan zijn. Ik en Mosslily moeten met gemak bij jullie kunnen komen mocht er iets aan de hand zijn." Expres liet ze voor nu even het hele Wolfkit gebeuren los, voor deze missie moest er geen afleiding zijn zoals een geïrriteerde apprentice. Ze wenkte met haar kop dat de rest haar achterna moest lopen en vlug volgde ze het geurspoor van de deputy.
Eenmaal aangekomen trof ze aan waar ze al voor gevreesd had. Skullkit was inderdaad weer met een BloodClanner en zo te horen was het dezelfde als de vorige keer. Haar oren draaiden in haar nek en haar blauwe ogen fonkelden gevaarlijk. Haar spieren spanden zich automatisch aan en haar nagels klapten uit hun hulzen. Ze voelde de spanning in de lucht en wist dat als Acorndust met de BloodClanner zou vechten, zij klaar zou staan om te helpen. Kort checkte ze of haar zus dit ook deed en toen dit het geval was, gaf ze haar een kort knikje. Een goeie band hadden ze nooit gehad, maar in geval van nood konden ze op elkaar rekenen. Snel wierp ze een blik naar achter, waar ze had gesignaleerd dat de apprentices moesten wachten. Achter haar, waar het veilig was. "Skullkit, je stelt me flink teleur," siste ze toen naar het katje, in wie ze aardig wat van haar tijd gestoken had. Ze had zo geprobeerd hem te laten zien dat BloodClan niet was zoals hij dacht maar hij had het niet willen accepteren. Dan moest hij maar voelen.. En had hij ook geen veilige thuishaven meer om naar terug te komen. Het deed haar ergens toch wel iets. Hij was alleen maar een jong naïef katje met dromen die hem boven het hoofd stegen.

Hij was in het begin verward toen Waspsting hem met Wolfpaw, Mosslily en Acorndust meenam. Zijn blik was gericht op wat prooi nadat hij de hele ochtend had geprobeerd wat te jagen. Wat resulteerde in echter een waterrat en een kraai. Maar hij was nog steeds trots dat zijn jaagtechnieken duidelijk verbeterden. Hij stond op en voegde zich snel bij de groep katten toe. Al hij had zijn kans niet gekregen te vragen waar ze naartoe gingen, of hij had het niet gehoord. Maar wat hij zeker wist was dat deze patrouille haastig was, anders had Acorndust hem eerder ervoor geïnformeerd.
"Wolfpaw, Chickenpaw, zorg dat je doorloopt en wat er ook gebeurt ik wil niet dat jullie meer dan drie meter van mij vandaan zijn. Ik en Mosslily moeten met gemak bij jullie kunnen komen mocht er iets aan de hand zijn." Hij knikte snel en versnelde zijn passen zodat hij achter de senior warrior liep, maar dichtbij genoeg. Hij zorgde ook dat hij wat afstand van Wolfpaw nam. Ondanks dat hij al met haar gepraat had wist hij nog steeds niet of er een rode vlag bij haar present was. En hij wou liever zijn taken als apprentice goed doen. Al betekende het dat hij met haar mee moest werken in een patrouille. Bovendien waren er ervaren warriors bij hem, wat kon er misgaan?

Hij had pas later opgemerkt dat ze het ShadowClanterritorium uitgelopen waren. Dit was dus geen grenspatrouille, had Chickenpaw opgemerkt. Zijn blik keek wat meer alarmerend heen en weer, bijna in paniek. Tot de stem van Acorndust zijn aandacht abrupt terug trok. "Het lijkt erop dat je niet eens kunt luisteren naar de straffen die je opgelegd worden, Skullpaw." Zijn oren waren opgespitst bij de bekende naam en voor een tijdje bleef hij achter de grote warriors staan, licht in schaamte en schok toen hij zijn kin omhoog deed om over hun schouders te zien wat er aan de hand was. Daar was hij, zijn beste vriend, of dat nam hij aan. Hij was met een BloodClanner, zo te zien duidelijk vrienden. Chickenpaw voelde een brok in zijn keel komen. Had hij al die tijd gelijk gehad? Was Skullpaw werkelijk een slechte kat?

Pas nadat hij de rest in een aanvallende positie zag nemen keek hij voor kort naar Wolfpaw voor hij eventueel in zicht kwam door van achteren naar voren te stappem, zijn staart was dik in lichte angst, maar hij was nog in geen aanvallende positie. Eerder onzeker, zijn spieren waren gespannen terwijl hij de blauwe ogen van zijn vriend zocht. Nou ja, vriend. Wat was hij werkelijk nu? “Skullpaw?” Zei hij zachtjes, voorzichtig. Hij wou niet dat de anderen dachten dat hij een zachte plek voor de ex-ShadowClanner had. Maar... Verbannen? Hij voelde woede in zijn buik opborrelen. Een raar gevoel. Het voelde alsof hij degene was die voor schut was gezet door een verrader te vertrouwen. Was hij überhaupt toegestaan om nu met hem te praten? “Besef je wel wat je allemaal achterlaat? Heb je geen tikje gevoel van schaamte in je?!” Zijn voorpoten trilden lichtjes terwijl hij zijn stem zo zacht mogelijk probeerde te houden. Diep ademen, Chicken.

Fortuna kneep haar ogen samen en keek naar Thanatos. Hou wou geen gevecht maar dat maakte hij niet uit. Deze oelewapper was op Bloodclan gebied en dat betekende bloed. Enkel toen de grijze tom wat wou doorgeven hield ze zich nog even kort in. Prima. Ze moesten beide blij zijn dat Fortuna nog best een redelijke Elite kat was want anders had hij klappen ontvangen. Hij zou nu één van hen worden maar ze snapte ook weer dat hij nog jong was en hij nu iedereen achterliet. Ze snoof en liet haar prikkelende vacht liggen. Enkel toen de Shadowclan deputy zei dat ze haar gemakkelijk kon verslaan zonder deputy moest ze droog lachen. “Niet z’n grote mond kerel. Eerst zien dan geloven” Ze hief haar kin. Maar voor ze überhaupt deze idioot een les kon leren stapte er al drie nieuwe katten erbij. “Natuurlijk” Mauwde ze sarcastisch met haar grijze ogen rollend. “Nooit komen jullie watjes alleen” Ze schudde haar kop en ging naast Thanatos staan. Toen de andere katten begonnen te praten en te roepen van teleurstelling ect ect ect (allemaal onzin in haar oren) zwiepte ze met haar staart. “Thanatos. Spreek je laatste woorden” Ze keek hem strak aan. Hem nog een kans gevend om zijn boodschap door te geven. Haar halsband vol tanden rammelde weer door de beweging die ze maakte. “Daarna vertrekken we. En als deze idioten geen muizenbreinen zijn vertrekken hun ook voor er straks een Bloodclan patrol ze uitroe”

Natuurlijk had ze de afwezigheid van Skullkit gemerkt, immers zaten ze samen opgesloten. Echter had de poes niets anders gedaan dan hem aangekeken terwijl hij de clan ontvluchtte, ze wist toch al waar hij naar toe zou gaan. Een verrader was een verrader, niet iemand die haar tijd of moeite waard was, het irriteerde haar meer hoe ze nu haar straf alleen uit moest zitten met Waspsting op haar nek. Toch was ze blij om de woorden die Waspsting haar beval. "Wolfpaw, Chickenpaw, zorg dat je doorloopt en wat er ook gebeurt ik wil niet dat jullie meer dan drie meter van mij vandaan zijn. Ik en Mosslily moeten met gemak bij jullie kunnen komen mocht er iets aan de hand zijn." niet alleen werd ze weer bij haar waardige naam genoemd, ook mocht ze mee. De poes had een harde, kwade blik in haar ogen terwijl ze achter de twee warriors en Chickenpaw aanstapte. Wat die hier deed kon haar een worst wezen, haar enige aandacht ging naar Skullpaw, die inderdaad bij een Bloodclanner was. Acorndust was er ook al en er hing een haast tastbare spanning in de lucht. Wolfpaw siste en zette haar vacht overeind. Er werden wat woorden gewisseld tussen de verschillende katten, maar ze luisterde slechts met één oor. "Val dood, honden kind," spuugde ze hem toe, kwaad om alles. Haar blik gleed af naar Waspsting en Acorndust. Één woord, één teken had ze nodig en ze zou hem aan stukken scheuren.

Hij hield Fortuna in de gaten, terwijl hij luisterde naar wat Skullpaw wilde dat hij door zou geven. Echter leek de kater niet uit zijn woorden te komen en voor hij de zin dan ook konwel afmaken was Waspsting erbij gekomen met een patrouille. Hij had de poes al verwacht, maar had geen idee gehad hoelang het zou duren voor ze er was. Als de twee katten slim waren zou het niet meer op een gevecht uitkomen. Hij hield zijn staart dan ook voor Wolfpaw die klaar leek te zijn om Skullpaw aan te vallen. Hoe graag hij dat zelf ook wilde doen hij wist dat ze niet op Shadowclan gebied waren en dat hier vechten dan ook niet verstandig was, ook al waren ze op het moment in het voordeel. "Als jullie vertrekken, zullen wij ook vertrekken." Sprak hij kalm tegen Fortuna en Skullpaw. "Wordt er echter ook maar een Bloodclankat op Shadowclan gebied gezien hierna, zal deze niet ongeschonden wegkomen." Het was een dreigement die hij al langer uit had willen spreken na het verlies van Warlord en Snowynight aan een Bloodclanner. Dit was niet iets dat nog een keer moest gaan gebeuren. Hij hield zijn blik dan ook strak op Fortuna gericht, afwachtend wat de poes zou doen.