[open] Chips are down

Onderwerp: [open] Chips are down wo 11 jul 2018 - 15:32

De enorme kater was weer eens weg gedwaald terwijl hij in zijn gedachtes was verzonken, iets wat vaker gebeurde. De woorden van de stemmen hadden zijn volledige aandacht opgenomen en hoewel hij wist hoe gevaarlijk dit kon zijn, raakte hij graag erin verloren. Soms verloor hij volledig de controle op zulke momenten, werd hij wakker nadat hij verschrikkelijke dingen had gedaan. Het maakte hem bang, maar er was maar weinig wat hem niet bang maakte. Het was logisch waarom hij zich zo voelde, hij was niet de baas over zijn eigen lichaam of geest. Hij was een passagier in zijn eigen lichaam. Stop being so depressed. Sorry. De kat schudde zijn langere pels uit en keek op. Oh, hij was in het park. Het park was mooi, hij hielt van de bomen en de natuur. Dit was hoe die clankatten ook moesten leven, het leek zo mooi, zo vredig daar. Maar hij zou waarschijnlijk nooit zien hoe het echt is in een clan zoals hun hebben, hij was niet voor niks hier geboren... dit was zijn thuis. Bloodclan zijn familie. You don't need anyone but us. Ze hadden toch wel vrienden nodig? Zijn clan? What did they ever do for you? Liefde geven en hem trainen. Sure, and leaving you half for dead, hitting you, pushing you. Hij schudde zijn kop weer, instinctief om het zware gevoel in zijn kop weg te krijgen. Nee, nee ze hielden van hem. They wouldn't even go look for you if you left right now. Boos krabde hij aan zijn eigen kop, nagels uitgeklapt. "SHUT UP" zijn stem verstrooid en onstabiel.

+ Open

Onderwerp: Re: [open] Chips are down do 12 jul 2018 - 17:41

Kennelijk was 1 moon genoeg om je hele leven op z'n kop te zetten. 1 moon om letterlijk alles van je af te pakken en iedere uitweg te ontnemen. De laatste keer dat de maan vol was geweest, had hij heerlijk zitten luieren in het Clangebied. Not a care in the world. Zijn ouders om hem heen, zijn vriendschap met Shallow sterk en zijn zwarte poten nog ontdaan van bloed. Nu had hij geen van dat meer, en hoewel zijn karakter en nauwelijks door aangetast leek te zijn, lag er continue een zware last op zijn schouders en dreven er donkere wolken rond in zijn kop. In de hoop om iets van rust terug te vinden, was hij dan ook naar het park gegaan. No way dat hij nu in het kamp zou komen, grote leider Shark zou hem waarschijnlijk levend verscheuren. Iedereen was toch al kwaad op hem, dus dan zou hij wel zijn tijd hier verdoen. Op z'n minst waren de bomen niet zo haatvol. Ah well, zijn rust duurde absoluut niet lang. Hij trok geïrriteerd met z'n oor toen hij een andere kater opmerkte; Satsui. Well, daar had hij dus even heel erg weinig zin in, ondanks dat hij best handsome was. Jackdaw zou dan ook straal langs hem zijn gelopen als de kater niet begon te schreeuwen. "SHUT UP" De zwarte kater trok één wenkbrauw op en keek hem aan. "Geez dude, I didn't even say anything," het was dat Satsui best een hottie was, daarom kwam hij ermee weg. Alleen toen Jack zag wat hij zichzelf aan deed fronste hij nog dieper. "Yooo buddy, ik zou je klauwen in prooi dieren zetten, niet in je eigen kop," duidelijk dat er iets even niet helemaal goed was. Had hij even geluk dat Jackdaw zo'n heerlijk vriendelijke kater was. Hij draaide zich dan ook om en ging voor de kater zitten, zijn olijf groene ogen met een vragende blik. "You alright there?"

Onderwerp: Re: [open] Chips are down do 12 jul 2018 - 18:11

Langzaam verdween het park voor zijn ogen en werd het gevuld met beelden die hij enkel herkende uit zijn nachtmerries. Hij wilde de controle niet meer verliezen, hij wilde het niet…. Hij wilde geen slecht persoon worden zoals zijn vader en moeder waren geweest. De stem in zijn kop werd luider en luider, iets wat ervoor zorgde dat de kater dubbel klapte en verder naar zijn kop krabde. Alsof hij zijn schedel wilde ontbloten zodat het slechte zijn lichaam uit kon. Echter was het allemaal niet zo makkelijk, bij de fysieke pijn van zijn klauwen werden de stemmen enkel gemener, moedigde zijn zelf vernietiging aan alsof hij iets goeds deed. Waarom werd dit beloond en hij normaal enkel afgekraakt? Waarom was dit het gedrag dat de stemmen positief kon maken? Alsof de pijn en het bloed de lichaamloze stemmen aansterkte en vulde. Echter was hij niet meer alleen, hij hoorde een bekende stem, al kon hij deze niet goed plaatsen, zijn gedachtes te verstrooid om het te herinneren of om de woorden hun betekenis te snappen. Who’s there? Hoe moest hij dat nu weten? Hij kon niks zien en niks boven dat geschreeuw uithoren. Kijk zelf dan. Maar de stemmen konden niet kijken, ze bleven door kwetteren, al gingen hun woorden nu om naar een snel en boos gefluister, hij begreep ze niet meer.. misschien maar beter ook. Met de stemmen eenmaal een tintje zachter haalde hij zijn poot uit zijn kop, beiden bloedend. Het aanzicht van de rode vloeistof liet hem duizelen, maar in plaats van neer te gaan richtte hij zijn ambere ogen op naar de plek van de andere kater, al leek zijn blik dwars door hem heen te gaan. Enkele seconde staren later, net lang genoeg om enorm ongemakkelijk te zijn, duwde hij zichzelf weer meer overeind. Nu pas hem echt aankijkende en zien.. owh. Het was Jackdaw… De zwarte kater was heel vriendelijk geweest een tijdje eerder, hij mocht hem wel… hij had hem in ieder geval nog nooit bezeerd. “I-…” Hij wist niet goed hoe hij de knappe kater moest beantwoorden. “No… It’s getting worse again. And now with… Claw gone” Onzekerheid nam hem weer over terwijl hij de grond ineens interessant bleek te vinden. Jack moest Claw ook wel missen… het was zijn vader… maar voor Satsui was de zwarte kat ook een vader figuur geweest, iemand die zijn demonen begreep en ze weg kon halen. “I- I’m afraid to do something bad… to be alone…. You know?” Hij beet op zijn kaak terwijl een straaltje bloed tussen zijn ogen doorgleed. "Sorry..."

Onderwerp: Re: [open] Chips are down zo 12 aug 2018 - 1:15

Geez, wat een weirdo. De blonde kater keek hem zo lang aan dat zelfs hij er een beetje ongemakkelijk van werd. Jackdaw trok één wenkbrauw vragend op en keek hem schuin aan, wat was er aan de hand? Had hij een geest gezien ofzo? Die van zijn dode vader misschien? Want die zo Jackdaw ook best wel even willen zien, om eerlijk te zijn. “No… It’s getting worse again. And now with… Claw gone” kort klemde hij zijn kaken op elkaar toen de ander zijn vader benoemde. Dat raakte een gevoelige snaar, maar Jackdaw wist beter dan dat te laten merken. Zijn ogen bleven dan ook strak op Satsui, die onzeker naar de grond keek. “I- I’m afraid to do something bad… to be alone…. You know?” een grijns gleed over zijn lippen. Ach, arm kindje toch, het leven was oh zo zwaar, tough luck. Hij keek toe hoe een straaltje bloed tussen zijn ogen doorliep. "Sorry..." Jackdaw stapte dichterbij en drukte zijn kop tegen de schouder van Satsui, hem zo omhoog proberen te helpend. Kort streek zijn staart over de rug van zijn ander, net lang genoeg om niet meer puur vriendschappelijk te zijn. "Everyone does bad stuff, that's life," hij haalde zijn schouders onverschillig op. Een stomme act. "Don't apologize, that's not gonna get ya anywhere. Just get up and look me in the eye, all is fine, alright?" een grijn sierde zijn snuit. Satsui was postively insane, maar goed, hij was knap. Zat dat hem even mee. "Life is shit and it will screw you over. You just gotta screw it back twice as hard, sometimes," Get in loser, we're gonna Mousedung shit up. Jackdaw style.

Onderwerp: Re: [open] Chips are down