Doomsday

Het was chaos, maar een fijn soort chaos. Een groezelig, rumoerig soort chaos dat tot twolegs toebehoorde. Yu was eerst gelokt door de geur van vlees, maar nu ze hier was keek ze haar ogen uit. Eerst bleef ze een beetje in de bosjes, tot haar blik op een doelwit had bevestigd: Een behoorlijk dikke twoleg stond bij een kraampje iets te braden, en hing vlees op. Het was raar om prooi te zien zonder vacht of veren, maar eten was eten en Yu was niet kieskeurig. Ze sprintte er op af, soepel door de benen van de twolegs heen dankzij haar bouw, en sprong zo hard ze kon. Ze suisde langs het vlees, en wist er eentje vast te grijpen met haar voorpoten. Dit maakte landen alleen wat lastiger. Oeps. Onder een lofzang van twoleg scheldwoorden kwam ze met een klap neer, en een grom ontsnapte uit haar bek. De kattin moest snel denken, want inmiddels hadden ze haar door. Snel pakte ze de half verscheurde kip op in haar bek, en rende in een willekeurige richting. Mousedung, ze moest de hoogte in, anders werd ze gepakt. Wild keek ze om zich heen. Schutting! Als een reddende engel van hout en splinterige ellende. Geoefend klom ze er op, legde haar poot op de kip en zuchtte. Eindelijk, Dinnertime. Hey, wacht eens. Yu draaide haar kop, en zag daar een poes naast zich zitten. Een member. Ze grijnsde schaapachtig bij wijze van begroeting. Ze moest een aparte verschijning zijn, hijgend en gehavend.

Er kwam behoorlijk wat beweging in de schutting, maar Zahida leek niet zo vijandig als de rest van de elite. "Doe je dat altijd zo in het volle zicht?" Vroeg de gevlekte poes. Yu zette haar beste verbaasde blik op. "Huh? Dat was niet subtiel?" Ze keek naar de two-legs onder haar, de man van wie de kip was stond onder bij de schutting, en mikte iets haar kant op. Ze dook, maar de schutting wiebelde weer gevaarlijk. "Ik denk dat ik maar sluipmoordenaar moet worden, ik ben er geknipt voor!" Grapte ze opgewekt naar de ander, het geschreeuw negerend. De kattin scheurde een stuk vlees af, en reikte het naar Zahida. "Winner winner, chicken dinner! Heb je honger?"

Zahida leek ook niet zo te genieten van hun, ehem, publiek, want ze blies hun boos toe. Ondankbaar volk. "Ik denk dat je zelfs geen sluipmoordenaar kan worden als je doelwit slaapt," Grapte de poes, al voelde Yu dat er iets van waarheid in zat. Ze haalde nonchalant haar schouders op, ach, ze hadden allemaal hun talenten. Voor de een was het een koelbloedige moordenaar, voor de ander kip stelen en bijna je staart verliezen. De gevlekte poes leek honger te hebben, en wenkte haar weg. Yu was maar al te blij om de schreeuwende two-legs achter te laten. Ze waren niet het beste gezelschap. "Kom," De gevlekte poes volgde de member, balancerend op de schutting met kip in haar bek. Ze ging naast Zahida zitten op het dak, en liet het vlees vallen. De kattin scheurde een stuk af voor zichzelf, en schoof de rest naar de ander. Gretig nam ze een hap. "Bijna een date," Grapte ze, met volle mond, "We missen enkel sfeerlicht."

Yu aarzelde niet om lekker door te schransen, hey, kom op, ze had honger. Dat was het nut van dit hele uitstapje. Iemand meesleuren in haar fast food plan was per ongeluk geweest, maar ja, eten smaakte toch beter als je met z'n tweeën was. Het bombastische geluid van de kerk liet haar even stoppen met het verslinden van de kip. Twaalf keer, de gevlekte poes telde de slagen mee in haar hoofd. Ze wist niet precies waarom de two-legs dit deden, maar dit hele gedoe leek belangrijk voor ze te zijn. Yu voelde een tikje, en keek om. Ze volgde Zahida's blik naar de mensen die een lampion aanstaken. "Kijk, ons sfeerlicht," glimlachte de gevlekte poes. Yu was te gefascineerd. De mensen lieten de lampion langzaam op, en het zweefde! Ze keek met grote ogen naar hoe het vlak voor hun snuiten naar boven vloog, tot boven hun hoofden, naar de inktzwarte lucht. "Wow," Sprak ze zacht, en zag hoe er meerdere lampionnen opstegen, kleine vlammetjes tegen de donkere hemel. Gefabriceerde sterren. Ze schudde kort haar kop, en lachte. "Die mensen zijn rare types, maar af en toe doen ze iets moois."