Daddy, daddy, you bastard [+Shark]

Shark had vannacht niet goed geslapen; dromen over Claw en hem hadden hem geteisterd en wakker gehouden. Hij was steeds weer kort in slaap gevallen en een uur later weer wakker geschrokken en had het gevoel alsof hij niets geslapen had. En dus was hij na zijn gebruikelijke taken weer gaan liggen om opnieuw een poging te doen om wat beter te slapen zodat hij vannacht zijn tijd zou kunnen spenderen door te gaan jagen en zich af te zonderen van zijn members. Hij nam aan dat er ’s nachts niet al te veel gebeurde en dat zijn members het voor een paar momenten wel alleen afkonden. Ze hadden maar één leader momenteel en dat was hij, maar er waren genoeg katten binnen de Elite die zichzelf konden verdedigen als dit nodig was. De kittens waren ten allen tijden veilig en hij wist dat Claw er ook niet elke nacht bij was geweest. Een stemmetje in zijn hoofd zei dat het hoog tijd werd dat hij een vervanger voor zichzelf zou aanduiden wat zijn vorige positie betrof, maar op de één of andere manier was het voor hem onmogelijk om de naam van een vervanger over zijn lippen te krijgen. Dat maakte alles ook zo echt, wat natuurlijk een belachelijke gedachte was omdat hij nu in Claw’s barn sliep en dat het al echt genoeg maakte. Hij werd uit zijn gedachten gehaald door pootstappen die zonder aarzelen zijn richting op kwamen en zijn kop ging naar boven terwijl hij met samengeknepen ogen afwachtte tot de kat zich bij hem zou melden. Maar hij rook geen verse Elitegeur en zijn haren gingen overeind staan. Hij kwam snel overeind en zijn klauwen schoten uit hun hulzen waarna hij zijn tanden ontblootte. En opeens stond Yu, de oudste dochter van Claw, voor zijn neus. Hij was zo onaangenaam verrast dat hij enkel kort met zijn oortje bewoog voordat het tot hem doordrong wat ze vroeg, wat ze blijkbaar nog niet wist. “Heb je onder een steen geleefd of zo?” Hij zei het op een barse toon, maar niet per se erg onvriendelijk. “Je vader is dood, Yu.” Het was beter om haar de korte pijn te laten doorstaan. Voor nu dan. “Hij is omgekomen tijdens een gevecht tegen de Clans. Ik heb nu zijn plaats ingenomen.” Hij vervloekte zichzelf omdat zijn stem kort de hoogte inschoot en slikte zodat de brok in zijn keel hopelijk weg zou gaan. Hij haatte dit. Hij haatte dit echt zo erg.

Shark keek toe hoe de oudste en eerstgeboren dochter van Claw letterlijk brak. Het gewicht leek te verdwijnen onder haar poten en niet veel later zakte ze naar beneden. Shark drukte zijn poten hard tegen de grond om te voorkomen dat hij naar haar toe zou gaan. Hij zag ook wel dat ze nu even de stilte nodig had om te rouwen om haar vader die ze niet eens had kunnen zien voordat hij stierf. Een geur vulde zijn neusgaten, maar Shark deed niet veel moeite om de volgende kat die zijn barn ongevraagd binnenkwam te stoppen. Hij keek zwijgzaam toe hoe Chawl zich over zijn zus ontfermde en zijn hart kneep samen toen hij iets van opluchting leek te herkennen in de blik van de tom. In elk geval had de tom nu tenminste nog wat familie om hem heen en de terugkeer van Yu leek hem goed te doen. Shark hoopte dat het nieuws van haar vader haar juist naar de Elite toe zou trekken en niet weg zou duwen; de haat van een hele familie nakomelingen van Claw zou geen voordeel zijn voor de Clans. En als ze allemaal op leeftijd waren en zelf nakomelingen kregen, zouden ze sterker dan ooit staan als hun werd verteld wat hun grootvader overkomen was. Zijn poten tintelden bij het idee wat een hele nest woeste afstammelingen van Claw zou kunnen aanrichten en hij moest zijn kopje schudden om niet verblind te worden door de wraak die hij maar al te graag wilde nemen. Hij richtte zijn strakke blik op Yu en Chawl en keek toe hoe de she-cat een poging deed om op te staan. Pas nu kwam hij tot zijn positieven en deed een stap in de richting van Yu. Ze hadden niet veel contact gehad en eerst leek Yu hem maar een gluiperd te vinden, maar hij kon zich herinneren dat hun laatste gesprek wel goed was gegaan. Bovendien herinnerde hij zich ook nog steeds zijn belofte die hij aan Claw had gedaan: hij zou voor Claw’s kittens zorgen. “Yu,” sprak hij zacht en hij drukte zijn neusje boven de welving van haar voorpoten om te helpen haar overeind te krijgen. “Je vader is er misschien niet meer, maar je hebt familie die maar wat graag willen dat je hier terugkomt. Jullie kunnen elkaar steunen in deze moeilijke periode.” Hij slikte even. “En natuurlijk ben ik er ook nog altijd om tegen te praten als het je allemaal te veel wordt. Ik denk dat ik precies begrijp wat jullie doormaken.” Hij slikte de brok in zijn keel met moeite weg. “Ik heb Claw vlak voor hij stierf beloofd dat ik voor jullie zou zorgen en de Elite weer terug groot zou maken. Ik bekommer me om elk lot van elke kitten van hem, dus ook die van jou. Ik zou het een eer vinden als je je weer terug bij ons aan zou sluiten. Voor mij ben je nog steeds de dochter van Claw en heb je evenveel recht op een plaatsje in de Elite als een rogue die zichzelf wil bewijzen. Bovendien zijn er naast Chawl ook nog andere familieleden die je steun wel kunnen gebruiken, denk ik zo.”

“Ik had ook niets anders van je verwacht,” sprak Shark kalm toen ze beloofde om een volwaardig member te zijn. Ze zou binnen no time hondentanden verdienen en weer helemaal binnen de groep passen. En diegenen die het moeilijk hadden met haar terug in de groep zouden een hartig woordje met hem mogen spreken. Hij wilde haar niet per se voortrekken op de anderen, maar Yu draaide al langer mee binnen de Elite en was geen onbekend gezicht. Hij dacht dat er zelfs katten waren die blij zouden zijn om haar terug te zien, maar natuurlijk waren er altijd bij die een hekel aan je moesten hebben om de één of andere reden. En Shark wilde dat de kittens van Claw zo goed mogelijk met rust gelaten werden door de anderen, zeker nu ze door een rouwperiode gingen en dat moesten verhullen voor de rest van de Elite cats. Niemand zou hun verdriet zo sterk aanvoelen als de kittens van Claw. En dan was er natuurlijk Howl die er niet meer was. Claw’s kittens waren in één klap wees geworden en zijn beste vriend verwachtte nu van hem dat hij de zorg over hun over zou nemen. Het was een lastige taak, zeker gecombineerd met de taken die hij nu had als leader zijnde, maar het werd elke dag een beetje makkelijker en hoewel hij het niet hardop wilde toegeven, zorgden dit soort momenten ervoor dat zijn hart net ietsje warmer aanvoelde dan daarvoor. Hij was lang niet de kille tom waar iedereen hem voor aanhield en hij dacht wel dat er katten, zoals Chawl en Yu, waren die dat wisten. Hij voelde een brok in zijn keel toen Yu aangaf dat hij een deel van hun was en dat hij een goede leader zou zijn. Het was niet de eerste keer sinds Claw’s dood dat hij de neiging had om emotioneel te worden en snel neeg hij zijn kop naar beneden. Het moest lijken op een bedankje, maar het was vooral om de schittering van tranen in zijn ogen te verhullen. Dit was misschien een emotioneel moment en Yu was net voor hun ogen ineengestort, maar dat wilde niet zeggen dat hij hetzelfde mocht doen. Toen hij zeker wist dat de tranen verdwenen waren en zijn stem weer helder klonk, richtte hij zijn kop weer op om haar aan te kijken. “Je vader zou trots op je zijn geweest als hij dit had gezien,” zei hij. Hij was er dan ook van overtuigd dat zijn beste vriend het meer dan oké zou vinden dat Shark haar weer terug een plekje in de Elite gunde. Hij gaf een knikje toen Chawl over het nieuwste nestje van Claw vertelde. “Jim wordt getraind door Chawl en Razor door Fortuna. Ze worden allebei uitmuntende members, dat kun je nu al zien. Wat Claw is overkomen, zal niet ongestraft blijven. We kunnen het ons als Elite nu niet permitteren dat we overhaaste beslissingen nemen, maar onze wraak zal niet lang meer duren, geloof me.” Er verscheen een woedende schittering in zijn ogen. Hij was meer dan klaar om wraak te nemen. En zodra zijn Elite weer opgebouwd was, zouden zij ook meer dan klaar zijn. Daar zorgde hij wel voor. “Maar voor deze periode wil ik graag dat je je niet te veel laat zien bij de Clans. Ik weet dat je wellicht erg kwaad bent, maar de Elite is net zo verzwakt als de Clans. We zouden een invasie ons nu niet kunnen permitteren.” Hij keek Yu doordringend aan. Begreep ze wat hij wilde zeggen?