Just take a walk with my love, Kittyheart

Bluewave werd 's morgens wakker en keek naar Kittyheart, die nog vredig leek te slapen. Eigenlijk wou hij haar niet wakker maken, maar hij miste zijn maatje om mee te gaan spelen en te gaan jagen, dus ging hij naast haar liggen en wachtte rustig af tot ze wakker werd. Hij haalde heel het gedoe met Littlecreek weer terug in zijn hoofd en zijn oren gingen plat. Hij wou niet dat Littlecreek dood was en hij wist niet of hij Leopardstrike moest vertrouwen. De kater leek zo... Verdacht. Maar op een andere manier ook weer niet. En dan had hij nog het probleem dat hij er met niemand over kon praten. Zou hij er met Tallstar over praten, dan zou Skyleaf er lucht van krijgen. Zou hij er met Kittyheart over praten, dan werd Leopardstrike op een manier van duidelijkheid verafschuwt door Kittyheart en dat moest hij niet hebben. Tenslotte wou hij niet dat Kittyheart bang was voor Leopardstrike, of hem haatte. Dadelijk was Leopardstrike een goede vriend van Kittyheart, had hij het mis en dan zou Kittyheart het hem voor altijd blijven verwijten. Met wie kon hij er anders over praten? Als hij met Tallstar zou praten en Skyleaf kreeg er lucht van, wat ze zeker kreeg omdat zij de Deputy was, dan zou het zeker niet goed aangepakt worden. Niet omdat Skyleaf een slechte Deputy was of zo iets, nee, helemaal niet. Maar als ze hem niet zouden geloven, zouden ze hem anders kunnen behandelen. Tenslotte bestond de kans ook nog dat iemand zijn of haar mond niet kon houden tegen Leopardstrike. En wat misschien nog wel het belangrijkste was: hij wist niet eens zeker of Leopardstrike er schuldig aan was! Alleen maar omdat hij Leopardstrike had zien zitten bij Littlecreek's dode lichaam en omdat hij hem gesleept uit het kamp had zeker. En waarom zou Leopardstrike Littlecreek trouwens om het leven brengen? Bluewave schudde zijn kopje. Leopardstrike was er niet schuldig aan en klaar! Hij probeerde zijn volle aandacht weer op Kittyheart te richten.

- Alleen Bluewave&Kittyheart -

Groene velden, sterren in een heldere blauwe lucht. Een droom is zo echt dat hij niet meer op de werkelijkheid lijkt.. Ze keek vol verwondering om zich heen: had ze ooit zo'n mooie plaats gezien? Snorrend zette ze een paar stappen in het gras en merkte dat het erg zacht was. Op ieder sprietje zaten dauwdruppels. Of waren het regendruppels? Het dauw stroomde van een paar sprietjes af op de grond en vormden een rivier die dwars door een zandvlakte sneed. Toen Kittyheart er vanaf een heuvel op neerkeek, leek de vlakte net gevlekt, door de talloze stenen die erop lagen. Eerst had ze gedacht dat het ochtend was, maar aan de horizon aan het einde van de zandvlakte zag ze dat het zonsondergang was; het was het schemergebied tussen avond en nacht. Kittyheart besloot de rivier te volgen en liep door de woestijn. Gelukkig stormde het niet! Sneller dan ze voor mogelijk gehouden had werd de lucht zwarter dan zwart. Angst sloeg haar om het hart. Ze hoorde gegrauw achter zich, keek om.. een grote kat stond achter haar. Net was ze nog helemaal alleen! Het leek net een luipaard.. Kittyheart zette het op een lopen, tot ze bij het meer kwam waar de rivier in uitmondde. De luipaard lag wat achter en ze keek in het water. Het meer was zo breed dat ze geen kant meer op kon.. Met haar pootje raakte ze haar weerspiegeling aan. Een vreemd gevoel ging door haar heen.. en ze werd wakker. Hijgend schoot Kittyheart overeind. Geen luipaard? Ze zag Bluewave naast zich liggen en kalmeerde weer. Er was niets aan de hand.. Ze kon wat leuks gaan doen met Bluewave, wandelen en praten ofzo. Hij zag er de laatste tijd zo.. gespannen uit, alsof er iets met hem was. Vast niet, maar ze wilde toch even polsen.

- Wooowww! Sorry voor de lange droom! -

Bluewave keek richting Kittyheart, terwijl hij verder peinsde over Leopardstrike. En als Leopardstrike nu wel de dader was? Wat wist hij allemaal van Leopardstrike? Wou die vroeger niet Apprentice worden van Littlecreek of zo iets? Of was dat iemand anders? Of had hij dat ook gedroomd? Bluewave schudde zijn kopje. Dit kreeg hij er nu van! Hij begon allemaal dingen door elkaar te halen. Bluewave keek richting Kittyheart, die overeind schoot. Geschrokken stond Bluewave op en likte KIttyheart geschrokken over haar oortje. Wat had ze? Een enge droom? Hopelijk niet zo eentje zoals hem, die ook nog is uitkwam. Bluewave vond het maar raar dat die droom was uitgekomen. Hij schudde zijn kopje en probeerde alles een beetje te vergeten. 'Gaat het wel?' vroeg hij, terwijl hij Kittyheart tegen zich aandrukte met zijn staart. 'Rustig maar, want ik ben bij je en dan overkomt je niks,' sprak Bluewave diep uit zijn hart. Hij likte Kittyheart vol gespin onder haar kin en keek haar aan. Op slag vergat hij al het gedoe met Leopardstrike. Zijn aandacht en gedachten gingen volledig richting Kittyheart. 'Zullen we wat gaan jagen? Misschien kan je je droom dan vergeten,' opperde Bluewave en hij stond al bij de ingang van de Den.

Haar oren bewogen heen en weer, onbewust, om geluiden vanuit de omgeving op te pikken. Er klonk geen vreemd geluid door tussen de mix van vogelgefluit, geruis van de wind en gepraat van andere katten, dus alarmeerde niets haar. Bluewave leek echt diep in gedachten verzonken. Had het soms iets te maken met Littlecreek en Leopardstrike? De Medicine Cat was dood.. gestikt in zijn eigen medicijnen. Bluewave had hem en Leopardstrike gevonden. Leopardstrike was erg van slag; hij was veel in de Warrior's Den en kon zomaar in tranen uitbarsten. Kittyheart had best medelijden met hem, al was het haar nooit opgevallen dat ze vrienden waren geweest. Ach wat, ze miste wel vaker wat. De grijze poes rekte zich snorrend uit nadat ze opgestaan was. Bluewave was direct bezig met haar geruststellen over haar droom. 'Het was niet zo eng hoor, ik voel me al beter, bedankt,' mauwde ze snorrend, waarna ze hem een lik gaf. Hij stelde voor om te gaan jagen. Kittyheart knikte. 'Is goed, waar gaan we naartoe?' Van haar mocht Bluewave kiezen; ze vond alles best, zolang Bluewave maar bij haar was. Hij stond al bij de ingang van de Den. Of uitgang, het was maar hoe je het zag. Kittyheart likte snel haar pootje nog even en liep toen naar Bluewave toe, hem in het voorbijgaan een kopje gevend. 'Ik eet eerst nog even wat hoor, voordat ik wegga,' deelde ze hem mee. Haar pootkussentjes raakten de zachtere grond buiten de Den. Het was fijn om wakker te zijn; er was zoveel te zien! Kittyheart liep bijna blind naar de prooistapel, terwijl ze om zich heen keek, nieuwsgierig naar wie er al wakker was. Dat waren genoeg katten; apprentices en warriors liepen al rond in het kamp. Geklets en stemmen zoemden door de lucht, wat het kamp een veilige levendigheid gaf. Kittyheart pakte twee muisjes van de prooistapel en liep terug naar Bluewave. Ze schoof het muisje naar hem toe en begon zelf alvast te eten. Muis, dat had ze wel gemist! Ze wachtte netjes tot Bluewave klaar was en stond toen op. 'Laten we gaan, ik heb er zin in!'

Bluewave keek richting Kittyheart. Onder zijn bedwelmde gedachten van Littlecreek's dood, kon hij het kopje nog voelen en hij kon zijn keel nog een regelmatig gesnor laten uitbrengen. Een vochtig waas was voor zijn ogen verschenen. Hij verweet het zichzelf ontzettend dat hij niks had kunnen doen tegen Littlecreek's dood. Hij probeerde de vochtigheid te laten verdwijnen door middel van zijn kopje te schudden, maar geweldig lukte dat niet. Waarom had hij dit nu weer? Hij keek richting Kittyheart die aangaf dat ze nog iets wilde eten. Bluewave glimlachte, knikte en volgde Kittyheart. Hij snapte wel dat ze er nog zin in had. Hijzelf voelde dankzij dat gedoe met Leopardstrike niet echt hongerig. Maar toch kon hij het niet laten om een muis te pakken. Al was het maar om Kittyheart een rustgevend gevoel te geven. Hij pakte een muis en legde zich neer, naast Kittyheart. Nadenkend begon hij de muis te verorberen. Zijn kaken braken de botten van het muisje, maar zelfs dat voelde hij niet. Hij rukte het pelsje van het muisje af en peuzelde die op. Het muisje was in zijn nek gedood, viel hem op. De kraaloogjes keken doods zijn blik aan. Bluewave at het muisje snel op en stond op toen Kittyheart iets aangaf. 'Ik ook. Vooral omdat ik dan bij mijn poesje mag zijn,' sprak hij charmant in haar oor, terwijl hij haar daarna een lik over haar oor gaf. Hij liep richting de uitgang van het kamp. 'Jij mag kiezen welke kant, schone dame.'

Kittyheart zag opgelucht dat Bluewave ook een muisje opat. Met te weinig eten kwam je de dag niet door! Ze schraapte met haar nagel nog wat vlees van de botjes en had toen het muisje op. Het leven in de zwarte kraaloogjes was allang uitgedoofd. Charmant gefluister vertelde haar dat Bluewave toch niet zo van slag was als hij af en toe leek met zijn afgedwaalde blik en verdrietige oogopslag. 'Laten we naar de Hooggras Velden gaan,' stelde Kittyheart voor, het eerste wat in haar op kwam eruit gooiend. Protest was mogelijk. Bluewave had in dit geval het recht van veto. Ze liep alvast naar de uitgang van het kamp, achter Bluewave aan. De Hooggras Velden waren niet te ver lopen, maar wel een paar stappen weg. Zodra ze een stuk op weg waren keek Kittyheart serieus naar Bluewave. 'Blue.. wat is er? Je kijkt zo.. alsof er iets op je lever ligt. Gooi het er maar uit. Je weet dat ik je niet uitlach of iets dergelijks.' Ze wilde hem dolgraag helpen als er iets opdeed en ze wilde niet dat hij zichzelf bleef kwellen met zijn gedachten. 'Je kan me alles zeggen. Ik kan zwijgen,' voegde ze eraan toe.

Bluewave glimlachte naar Kittyheart en liet zijn poten zich toen geleiden naar de uitgang van het kamp. Het voelde fijn aan om te weten dat ze nu gingen jagen voor de Clan. Hij snorde zachtjes toen hij de uitgang in het zicht kreeg en toen uiteindelijk uit het kamp was. Als krijgers konden ze nu staan en gaan waar ze maar wouden, dat was een groot verschil tegenover toen ze Apprentice's waren. Bluewave, de toenmalige Bluepaw, had nog geen mentor en Kittyheart, de toenmalige Kittypaw, ging gewoon samen met hem het kamp uit. En er waren trouwens geen enkele krijgers die hun hadden tegengehouden. Maar dat was juist een extra les voor Bluewave geweest om nu beter op te letten. Hij zette zich zintuigen op scherp, om het kleinste prooi te kunnen opvangen met zijn zintuigen. Hij wou bij Kittyheart indruk opwekken en goed zijn best doen, niet slap zijn of zo. Toen hij Kittyheart's aarzelende stem hoorde, bleef hij staan, draaide zich om, wetend wat er komen ging en zette zich er even goed voor neer. Hij ging de waarheid niet zeggen, ook al keek ze nog zo schattig met die prachtige, grote, ronde grijze ogen van haar. Bluewave vond het rot om te liegen, maar de prijs die hij terugkreeg als hij loog, was belangrijker voor hem dan anders. Als hij Kittyheart de waarheid zou vertellen, zou hij Kittyheart vreemd laten kijken naar Leopardstrike. Dat wou hij niet. Hij wou Kittyheart niet voor niets in de waan laten, zo was hij gewoon niet. Nee, hij ging dan liever liegen. Hij liep op Kittyheart af en legde zijn kin in Kittyheart's nek, terwijl hij zijn borstkas tegen de hare drukte en zachtjes snorde. 'Er is niks, schatje. Ik ben alleen maar een beetje zenuwachtig voor Speedkit,' zei hij, wat trouwens niet eens gelogen was. 'Zij wordt binnenkort Apprentice en ik vind het zo spannend voor haar, omdat ze zo zelfverzekerd is,' sprak hij, terwijl hij Kittyheart een lik in de nek gaf. Het was niet eens gelogen. Hij vond het spannend voor Speedkit dat ze binnenkort een krijger werd, maar niet spannend genoeg om zo erg in de stress te zijn. Nee, daar was dat gedoe met Leopardstrike wel het goede middel voor. Maar hij zou het nooit over zijn hart krijgen om dat Kittyheart te vertellen. En dan elke dag kijken naar hoe ze gestrest moest jagen. Nee, dat wou hij absoluut niet. Zijn helderblauwe ogen keken doordringend en kalm in Kittyheart's prachtige, grijze ogen. 'Dat is alles,' bevestigde hij haar gevoelens ermee en hij gaf haar een lik over haar mond, om haar vervolgens even stevig tegen zich aan te drukken. 'Niks aan de hand,' zei hij zachtjes, terwijl hij Kittyheart een lik over haar oortje gaf. 'En je weet dat je niet zo sexy naar me moet kijken, want dan word ik veel te verliefd en dan kan ik me niet concentreren op de jacht,' zei hij charmant, maar met een quasi verdrietig gezicht.

Van die betoverende blik in zijn blauwe ogen smolt ze bijna weg; ze kon er niets aan doen. Hij was gewoon te charmant en te schattig. Ze kon niet zonder Bluewave en ze wist zeker dat ze dat ook nooit meer zou kunnen. Wat was er met hem? Het was echt iets wat ze gewoon aanvoelde; er was iets wat hem dwarszat, waardoor hij streste. Maar ze ging hem niet dwingen om antwoord te geven. Wat was dat dan weer voor een tactiek? Bluewave zou zelf wel kiezen om eerlijk te zijn.. toch? Hij was zenuwachtig voor Speedkit.. Ja, hij ging vaak met de kits om en Kittyheart wist hoe erg hij met ze begaan was. Hij was dol op de kits! Ze waren er samen wel eens geweest, als Kittypaw en Bluepaw, nog jonger en veel speelser. Nu ze Warrior waren waren ze serieuzer geworden.. maar hun liefde was nog steeds even fel. Ze knikte bij Bluewave's woorden. Maar wat was die glinstering in zijn blauwe ogen? 'Ik ben ook zenuwachtig voor Speedkit.. ze verheugt zich er zo op!' Kittyheart legde haar kopje tegen dat van Bluewave aan. Speedkit zou het vast geweldig doen als Apprentice! Net als iedere kit die nu een rang opgeschoven was. Dat was de geweldigste tijd van je leven. Je leerde om later groot en sterk te worden, de droom van ongeveer iedere kit, ergens ver weg in hun kopje. Om later voor de Clan te jagen en geaccepteerd te worden in de groep waar je al zolang in zit. Bluewave zei nog een keer dat het alles was en ze hoorde tussen de regels door dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Kittyheart kreeg een lik, probeerde een geruststellende glimlach en knikte. Ze geloofde hem. Wat zou er anders zijn? Hij zou vast niet met iemand anders gaan.. nee, dat deed Bluewave niet! Ze verdrong de gedachte en schoot in de lach bij zijn volgende opmerking. 'Nou, Charming, ik zal m'n best doen!' Samen liepen ze verder, klaar om te gaan jagen. Ze had er zin in.. en het maakte dat ze al het andere zou vergeten. Zeker.

-Sorry! Ik aap je na met lange posts ^^-

Bluewave voelde zich, ondanks dat hij dit niet liet merken tegenover Kittyheart, stel je toch eens voor, schuldig. Hij loog tegen haar, maar alleen maar om haar bestwil. Maar als Kittyheart erachter kwam, was die vast boos op hem, waar ze eigenlijk ook het volle recht voor zou hebben. Maar Bluewave zou het zich niet kunnen voorstellen om met een ruzie uit elkaar te gaan en dan ook nog is met elkaar elke dag samen te moeten gaan jagen. Nee. Dan wou hij liever eerlijk zijn. Maar over dit soort dingen kon hij gewoon niet eerlijk zijn. Trouwens, als Kittyheart het wist, wat hem dwarszat, dan zou ze misschien naar Leopardstrike toegaan. Dat moest hij al helemaal niet hebben. Het zou wel fijn zijn als Kittyheart hem wou beschermen en hem wou helpen, maar dit ging hem dan te ver. Nee, hier kon hij Kittyheart hoe dan ook niet in betrekken. Hij liet zijn oren naar haar woorden luisteren en grinnikte zachtjes. Hij was inderdaad een beetje overdreven met zijn charmes maar ach, hij was nog jong en vol energie. Hij snorde lachend en gaf haar een kopje. Hij liep met Kittyheart mee. Hij was helemaal klaar voor de jacht. Net zoals Speedkit zou zijn. Bluewave zou het niet erg vinden als hij de mentor van Speedkit werd. Dan zou zij Speedpaw heten. 'Weet je hoe Speedkit later als krijger wilt heten?' vroeg Bluewave en hij lachte al een beetje. Eigenlijk was dit bijna een soort poging om eroverheen te praten, over waar ze het net over hadden gehad. 'Ze wil later Speedstorm heten,' grinnikte hij. Hij vond het een mooie naam en wel bij haar passen. 'Wedden dat ze over een paar manen weer andere namen verzint?' vroeg hij lachend. Zo was hij vroeger ook. Vroeger wou hij Bluetear heten, als Apprentice wou hij of Bluestorm, of Blueshade heten en nu was het Bluewave, die hij helemaal te gek vond, die naam. Bluewave grinnikte even en liet zijn blik opzij glijden naar Kittyheart. Wat was ze toch mooi! Veel te mooi om tegen te liegen, in elk geval. Meteen voelde hij zich weer een beetje schuldig. Het was tenslotte wel zijn vriendinnetje die hij voorloog. Maar wat moest hij anders doen? Op haar af gaan, zijn probleem vertellen en kijken hoe Kittyheart misschien in de problemen ging komen? Nee, dat kon hij niet maken. Hij keek opzij naar Kittyheart. Hij probeerde niet meer zo aan het gedoe met Leopardstrike te denken en liet zichzelf tegen de grond gaan. Hij sloop een beetje vooruit en probeerde zich te concentreren op een muis. Hij wou ook een beetje stoer doen voor Kittyheart. Hij liet zijn blik een beetje opzij glijden en keek naar Kittyheart. Hij sprong meteen en pakte de muis met zijn vrije klauw. Hij vloerde de muis en even later was die dood. Bluewave was fier op zichzelf en stak zijn borst fier in de lucht, zoals een krijger bij een ceremonie zou hebben gedaan. Bluewave keek opzij, naar het schattige gezicht en voelde zich helemaal warm worden. Hij gaf het gezicht van Kittyheart een likje. Misschien doodde hij die prooi wel op zo'n manier als daarnet om een beetje de held uit te hangen. Maar zoiets kon hij alleen maar bedenken. Hij snorde fier.

Kittyheart merkte dat hij snel over het onderwerp heen praatte, maar besloot niets te zeggen. Als het hem echt niet lekker zat was het niet aan haar om aan te dringen. Hij was veel te lief om in een lastige situatie te komen! Haar blik gleed de hele tijd in zijn richting. Hij was te betoverend om ooit te laten gaan.. zelfs na een ruzie hadden ze het weer goed gemaakt. Nee, ze kon hem niet laten gaan. Nooit, behalve als hij zelf wilde. Wat een vreemde gedachte eigenlijk. Hij kon dan gaan.. maar haar hart zou hem nooit laten gaan. Hij zou daar altijd een plaatsje hebben en ze hoopte dat hij dat wist. 'Speedstorm.. ja, dat past echt bij haar!' Kittyheart gaf Bluewave een kopje, voordat hij ervandoor sprong om te gaan jagen. Wat zou hij toch op zijn lever hebben? Eigenlijk wilde ze doorvragen. Als Apprentice had ze dat zeker ook gedaan. Maar met haar bevordering tot Warrior.. had ze rust en geduld verkregen. De tijd zou het leren, of hoe ging die dooddoener ook al weer? Het geluid van een muisje trok haar aandacht, maar net toen ze om wilde draaien zag ze dat Bluewave er ook één wilde pakken. Kijken dan maar.. ze wist dat hij dat graag had. Het was schattig hoe hij stoer wilde doen voor haar. Het was lief en ze had er totaal geen problemen mee. 'Goed gedaan! Nu ben ik erg trots op je,' snorde ze, hem een lik terug gevend. 'Even kijken of ik dat ook kan,' lachte Kittyheart blij. Ze draaide zich van Bluewave af om de geur van het muisje dat zij net op het oog had gehad op te sporen. Al snel vond ze het. Gelukkig was ze lichtvoetig; het diertje zou haar niet zo snel horen. Een paar momenten later stonden haar tandafdrukken in het hulpeloze nekje. 'Ja, ik kan het ook,' snorde ze tevreden. 'Samen een konijn vangen?' stelde ze daarna terloops voor.

Bluewave kon het, zoals gewoonlijk, weer eens niet laten om opzij te kijken naar Kittyheart. Hij vond het gewoon, zoals misschien wel elke kater, leuk om een poes haar aandacht te trekken. En hij voelde zich dan ook erg fier als het lukte. Net als nu. Toen Kittyheart hem prees, snorde Bluewave fier, als een Apprentice die net zijn eerste goede compliment van zijn mentor had gekregen. Hij keek opzij en liet Kittyheart haar gang gaan. Hij kon het niet helpen. Zijn hart klopte sneller toen hij zag hoe Kittyheart op het muisje afging. Hij vond het ook fijn om naar haar te kijken. Stoer doen paste eigenlijk niet bij zijn karakter, maar om het hart van Kittyheart te veroveren, kon hij wel eens veel in zijn mars hebben. Hij keek naar haar. Hij voelde dat hij zin had om haar helemaal onder te likken. Maar dat zou misschien iets voor vanavond zijn. Hij keek naar Kittyheart en snorde zachtjes. 'Natuurlijk kan je het. Jij kan alles,' zei hij dan ook charmant toen Kittyheart terugkwam. Hij moest lachen om zichzelf. Naast aandacht trekken was hij ook bekend bij haar als een charmeur. Niet dat Bluewave dat erg vond. Iedereen mocht weten dat hij helemaal gek op Kittyheart was. Hij dacht er liever niet aan wat er zou gebeuren als Kittyheart hem zou verlaten. Hij knikte. 'Met jou schatje, doe ik alles,' zei hij nogmaals charmant en hij gaf haar een kopje. De drang om haar om te duwen en onder te likken, werd steeds groter en groter, maar hij dwong zichzelf om rustig te blijven en niet te veel aandacht te trekken. Hij keek naar Kittyheart en snorde zacht. Hij zorgde dat zijn flank tegen die van Kittyheart aangedrukt was. Hij liep verliefd naast haar en probeerde zijn pootstappen samen te smelten met die van Kittyheart, zodat ze samen een geheel vormden. Verliefd keek hij opzij. Hij deed zijn mond een beetje open en rook de geur van konijn, dichtbij. Instinctief ging Bluewave in zijn bekende sluiphouding. Zijn rugspieren gespannen, zodat je die goed zag. Zijn kopje laag tegen de grond en zijn staart laag tegen de grond. Zo sloop hij poot voor poot vooruit. De geluiden van het bos leken alles te overstemmen, dus het konijn zou Bluewave niet in de gaten hebben en zo'n goede neus als een kat had het dier jammer genoeg voor zichzelf niet. Bluewave sprong en even later waren zijn afdrukken halverwege het konijn zijn buik te zien. Bluewave begroef het beestje en keek opzij naar Kittyheart. Hij drukte zijn flank verliefd tegen de hare en sloeg zijn staart om haar heen, alsof hij elke WindClankat hiermee wou zeggen dat Kittyheart van hem was en dat hij haar zou beschermen, tegen wat dan ook!

Haar blik dwaalde de hele tijd af naar Bluewave. Ze kon er niets aan doen; hij had een plaatsje in haar hart, zonder twijfel. Haar Bluewave.. Ze zou hem nooit laten gaan, nooit een andere kat zijn hart laten stelen. Ze zou alles doen om hem van haar te laten houden en om van hem te houden. Op de een of andere manier wist ze zeker dat dat ging lukken. Ze keek weer naar hem, om te verdrinken in zijn blauwe ogen, diepe poelen met alle emotie die hij in zich had. Hij was rustig, geduldig en nog lief op de koop toe. Het deed haar goed dat hij geen macho was, geen opschepperige sukkel. Nee, Bluewave was een lieve, loyale kater. Ze hield van hem. Hij drukte zijn flank tegen de hare. Kittyheart glimlachte en probeerde haar passen synchroon aan de zijne te houden. Het lukte aardig, alleen af en toe verstoorde een oneffenheid op de aarde haar pasjes. Ze kon alles.. vast. Maar het was gewoon zo lief als hij dat zei! Kittyheart gaf hem voorzichtig een lik. 'Als ik alles kan.. dan is niets voor jou onmogelijk,' snorde ze, gelukkig. Geluk, ze wist niet hoe je dat gevoel, die emotie die binnen enkele tellen kon vervluchtigen, kon beschrijven. Één ding wist ze zeker. Als ze bij Bluewave was, dan was ze gelukkig. De geur van een konijn verdreef haar filosofische gedachten en bracht haar terug naar het wereldse. Konijn! Samen jagen, dat was ook gezellig. Vooral omdat twee Warriors samen al meer konden dan één. Liefde was ook een sterke band dan wat ook, dus.. dit konijntje ging het niet overleven. Ze ging bijna tegelijk met Bluewave in sluiphouding. Ze was normaal al klein, nu was ze helemaal niet meer goed te zien. Grijs mocht dat geen goede schutkleur zijn tegen het gras, de meeste prooien verwachtten toch iets groters dan zij. Poot voor poot kwamen ze dichterbij de prooi, nu niet meer tegen elkaar aan maar een stukje van elkaar af. Kittyheart hield haar blik op de prooi gefixeerd en haar aandacht op haar lichaam, om maar geen geluid te maken. Bluewave sprong, Kittyheart een seconde later. Ze hield het konijn tegen de grond gedrukt en liet Bluewave de rest doen, aangezien hij dichterbij de keel zat. Het beestje werd begraven, voor straks. 'Teamwork!' lachte Kittyheart vrolijk. Met hem was alles leuk. Ze legde haar kopje tegen hem aan en snorde verliefd. Verliefdheid mocht dan misschien, ooit overgaan, nu was daar nog geen sprake van. Niemand zou hem van haar afnemen. Ze keek hem aan, het licht sprankelde mooi in zijn ogen. 'Ik ben blij dat jij erbij bent,' snorde ze. 'Misschien kunnen we een keer een duo training doen met onze Apprentices,' bedacht ze opeens. 'Jumppaw en Speedpaw kunnen het vast goed met elkaar vinden!' lachte ze vrolijk. Ze wist het niet zeker, maar ze had hen nog nooit ruzie zien maken. Trouwens, met z'n vieren was het toch gezelliger.. ze zou Jumppaw spoedig gaan trainen, nam ze zichzelf voor. Eerst nog wat tijd met Bluewave doorbrengen, omdat dat nu eenmaal de mooiste tijd in haar leven was..
---
Bluewave.. If you said I am your forever, I'd say you are my eternity..
(Excuser-moi, die had ik verzonnen ^^)

Bluewave voelde iets tegen zich aan en keek opzij. Zijn hart leek te smelten toen hij het grijze kopje van Kittyheart ontdekte, waar enkele donkergrijze lijnen over liepen. Hij zag haar oortjes nu van een wat betere kant. Hij probeerde dit beeld in zijn hoofd te prenten. Hij prentte alle mooie momenten met Kittyheart in zijn hoofd. Zoals toen hij, Bluepaw, samen met Kittyheart, Kittypaw toen, in een grot lag en het buiten donderde. Ze waren pas na afloop weer teruggegaan, waar ze hadden geholpen om het kamp weer een beetje ordelijker te maken, wat hun trouwens goed gelukt was. Verliefd keek hij opzij naar zijn grote liefde. Hij knikte enthousiast. Het zou een goede oefening in socialiteit zijn voor Speedpaw, om samen met Jumppaw te trainen. 'Dat zou een goede oefening voor socialiteit zijn voor hun beiden,' zei hij, terwijl hij snorde en Kittyheart een kopje gaf. Ze had goede ideeën. Bluewave zat zelf ook vol ideeën, maar die van Kittyheart vond hij meestal toch wat beter dan die van hem. Dat kwam misschien ook gewoon omdat hij blind van verliefdheid was. Ja, echt blind! Hij wist - en kende - geen slechte kanten van Kittyheart. Hij keek opzij naar haar. Hij prentte nogmaals haar prachtige grijze ogen in zijn hoofd, waar hij gewoon in verzoop. Hij was benieuwd of hij zich een beetje kon inhouden als Jumppaw en Speedpaw erbij waren. Hij zou het wel interessant vinden om haar les te zien geven. Het was dan een heel andere manier dat hij haar zou leren kennen. De Kittyheart die dingen voordeed en les gaf. Het idee beviel hem eigenlijk wel. Hij was gewoon zichzelf. Niet te streng, rechtvaardig en lief. Dat was gewoon zijn karakter. Kwam Speedpaw te laat? Dan zou het maar een tourtje rennen zijn en dat was het. Dankzij Speedpaw's hyperactiviteit liet hij haar dan ook vaak een tourtje rennen, samen met hem natuurlijk. Hij kon niet hebben dat ze ergens inzakte en dat hij dat niet zou weten. 'Ik laat Speedpaw bij onze training 's morgens lekker een rondje rennen. Zo kan al haar hyperactiviteit eruit,' zei hij en hij schoot in de lach. Speedstorm zou inderdaad goed passen. 'Ik zou trouwens voor Jumppaw Jumpflower wel grappig vinden. Of Jumpraise,' zei hij, terwijl hij haar lachend aankeek en haar vrolijk een kopje gaf.

Kittyheart knikte. 'Ja, dat zou best een mooie naam zijn! Gelukkig beslist Tallstar dat, want er zijn af en toe zoveel opties dat je het gewoon niet meer weet..' Net zoals zij het niet meer zou weten als Bluewave bij haar weg zou gaan. Nee, dat zou ze niet kunnen verdragen! Sinds die keer dat ze verliefd waren geworden, die keer dat één blik in die blauwe ogen haar genoeg vertelde.. Ze hadden zoveel leuke dingen meegemaakt. Ze hadden gejaagd, in een grot gescholen, gepraat, gelachen en misschien wel gehuild. Samen nachtwake gehouden en alles om hen heen vergeten. Toneelstukjes gespeeld en de zon op zien komen, hoewel haar blik veel te vaak naar hem afgleed. Als er iets was, dat te mooi was om waar te zijn, dan was hij het, zeker weten. Kittyheart kon zich al voorstellen hoe de twee wat hyperactieve Apprentices samen gingen trainen, samen met hun verliefde mentors. Dan moesten ze niet de hele tijd naar elkaar kijken; ze moesten elkaar niet zoveel meer leren. 'Dan zal ik wel de hele tijd naar Jumppaw kijken, als we gaan trainen,' lachte Kittyheart, terwijl ze hem een zachte lik gaf over zijn vacht. Zoveel verschillende kleuren, ze kon ze waarschijnlijk niet uit haar kop opnoemen. Een beetje bruin, een beetje zwart, veel wit. Net zoals hij. Een beetje ondeugend maar vooral heel eerlijk en lief. Precies zoals ze van hem hield. Nee, van haar hoefde Bluewave niet te veranderen. 'Speedstorm zou inderdaad goed bij haar passen! Ik geloof dat we allebei wel dol zijn op onze Apprentices,' glimlachte Kittyheart. Het was ook zo; ze genoot er van die kleine, leergierige katten te leren wat ze wilden. Was er iets mooier dan helpen aan het verwezenlijken van een droom?

Bluewave keek opzij naar Kittyheart. Hij snorde luid. In haar buurt zijn was als een geschenk uit de hemel voor hem. Hij vond het heerlijk om in haar buurt te zijn. Hij keek naar haar en luisterde vol lof naar haar woorden. De heerlijkheid, de warmte, vloeide in zijn lichaam, vooral toen hij een lik kreeg. Hij vond het meer dan geweldig om in Kittyheart buurt te zijn. Hij keek verliefd haar kant op. Hij wou nog zoveel meer meemaken met haar. Hij knikte. 'Dat denk ik ook,' snorde hij, als bevestiging over de Apprentice's. Hij keek verliefd naar haar en drukte zijn kopje even tegen het hare aan, als een soort knuffel. Hij snorde luid en keek verlekkerd haar kant op. Hij vond van zichzelf dat hij aan het zweven was, in plaats van gewoon aan het wandelen. 'Laten we vandaag niet jagen,' fluisterde hij in haar oor, terwijl hij er een likje op gaf. 'Laten we vandaag lekker gaan rusten ergens,' sprak hij, terwijl hij haar nog een likje over haar oor gaf en haar daarna aankeek. Hij vond alles wat zij wou doen goed en ook al was dat jagen, dan ging hij er nog in mee. Maar ze hoefden toch niet bij elk vrij moment te gaan jagen? Ze konden toch ook heel even rust hebben? Het was nu mooi weer en het prooi stroomde volop, dus Bluewave had niet echt het gevoel dat er geen prooi binnen zou stromen. Trouwens, ze konden na afloop altijd nog even jagen. Hij keek vragend naar Kittyheart. Hij vond het fijn om haar in zijn buurt te hebben. Hij zou echt alles voor haar over hebben. Hij wist dat zij nooit een spelletje met hem zou spelen. Hij wist dat zij altijd lief zou zijn voor hem, zelfs als hij de waarheid over wat hij gezien had bij Leopardstrike zou vertellen. Maar alleen dat zou hij niet doen. Het was beter als Kittyheart er niks van wist. Dadelijk was het helemaal niks en dan zat hij iedereen maar een beetje te beschuldigen. Nee, hij kon beter niks zeggen. Hij kon beter eerst even de bewijzen zoeken. Hij werd woedend bij het idee dat iemand Kittyheart iets zou aandoen. Hij dacht aan veel dingen tegelijk, vond hij. Eerst aan Leopardstrike en vervolgens aan dit. Maar toch... Steeds als hij Leopardstrike's naam ergens hoorde, dan kreeg hij een beeld van Leopardstrike die Kittyheart aanviel. Hij had hier dan ook eens een keertje een droom over gehad. Hij probeerde alles te negeren en probeerde zich op zijn enige geliefde te richten: op Kittyheart! Hij vond het fijn om in haar buurt te zijn, maar ook een momentje met hun tweeën liet zijn hart smelten. Hij zou niet zonder haar kunnen. Hij keek verliefd haar kant op. Hij snorde luid. Hij voelde zelfs dat zijn buik pijn deed. Misschien van de vlinders die daarin rondfladderden. Dit was meer poezenpraat. Hij probeerde de filosofische gedachten weg te krijgen uit zijn hoofd, maar het idee aan fladderende vlindertjes in zijn buik, gaf hem een lachwekkend gevoel die hij vooral probeerde te vermijden.

- Oef, ik heb net een wijntje op xD Ik glimlach altijd bij de posts van Bluewave & Kittyheart, die twee zijn zo leuk xD -

Dit was één van die dingen waar ze nooit, maar dan ook echt nooit, afstand van wilde doen. Bluewave en zijn woorden, zijn hart en zijn liefde.. alles aan hem was gewoon perfect voor een simpele Warrior als zij. Meer dan hem had ze niet nodig. Ja, slaap en eten, maar als je dat even niet meetelde. Ze kreeg het altijd zo heerlijk warm vanbinnen, ze werd zo dromerig, alsof ze op een wolk rond kon zweven zonder naar beneden te vallen. Haar hart leek wel vleugeltjes te hebben. Hij drukte zijn kopje tegen het hare en snorde luid. Kittyheart beantwoordde zijn kopje en snorde vrolijk terug. Nee, dat gevoel van vlindertjes in je buik.. dat was iets wat ze voor niets in de wereld in zou willen ruilen. Zelfs als ze in Starclan zou zijn, zou haar hart daar nog voor hem kloppen. Zolang Bluewave in haar buurt was, kwam het allemaal goed. Hij was altijd eerlijk en zou haar niet verraden. Hij zou niet proberen haar te manipuleren of achter haar rug leugens uit te spinnen. Hij zou haar eerlijk en direct om haar mening vragen. Zonder woorden hadden ze elkaar hun hart al gegeven. Veel meer hoefde er dan toch niet over gesproken te worden? In dromen gebeuren dingen die niet kunnen. Dit was wel een droom, maar toch wel eentje waaruit ze niet meer wakker hoefde te worden. Dit was.. niet te beschrijven. Alles kwam goed. Ze mocht dan zwak lijken, zo verliefd als ze was, zo girly girly.. maar het was het waard. 'Goed idee,' glimlachte ze. 'Waar zullen we naartoe gaan? Weet jij nog een rustig plekje waar we gewoon kunnen liggen en naar de wolken staren?' vroeg ze, al wist ze nu al dat haar aandacht heel snel van de wolken naar Bluewave verplaatst zou worden. Kittyheart stond op en rekte zich uit, klaar om verder te lopen. De warmte van Bluewave's lichaam naast haar verdween en dat was eigenlijk wel heel goed te merken. Hoe sneller ze ergens anders waren, hoe beter, niet? 'Wel iets leuks uitzoeken,' grijnsde ze, nadat ze hem een por gegeven had.

- Helemaal met je eens ^^ Meh loves 'em! Zo schattig -

Bluewave keek opzij naar Kittyheart. Zag hij nu goedkeuring in haar ogen? Vond Kittyheart dit echt beter dan jagen? Hij voelde een soort zweverigheid in zich opkomen. Het gevoel dat hij heel de wereld aankon. Hij keek opzij naar Kittyheart. Hij snorde luid. Hij kon telkens maar aan het feit denken dat zij akkoord ging met wat hij voorstelde. Hij keek naar Kittyheart en snorde luid. Hij luisterde verliefd naar haar woorden. Onder zijn verliefdheid dacht hij zo goed mogelijk na. Hij moest en zou een plaatsje voor Kittyheart vinden! Dat wou hij doen. Hij wou haar gelukkig maken. Hij wou alles doen. En hij moest nu even kalmeren, voordat hij Kittyheart zelfs zou uitkafferen omdat hij niks kon vinden. Het gevoel eraan gaf hem al een onverklaarbare boosheid op zichzelf. Hij vermande zichzelf. Hij keek haar aan en knikte toen. 'Volg me dan maar,' zei hij geheimzinnig. Hij wist nog een prachtig plekje. Hij wist wel ongeveer waar dat plekje was. Daar waren ze alleen en waren ze goed geschuild, mochten er gevaarlijke beesten komen. En ze zouden goed naar de wolken kunnen krijgen. Een ding wist Bluewave zeker: dat hij nooit meer over kittens begon! Hij had er als Apprentice bijna ruzie over gekregen. Nee, hij zou er niet meer over beginnen. Ze moesten misschien ouder zijn. Zou het slecht zijn als hij er stiekem iets over vroeg? Hij voelde zich wel onzeker over en hij wou graag weten welke leeftijd Kittyheart in gedachten had. Hij schoot in de lach en gaf haar een por terug. Hij keek opzij naar Kittyheart, zuchtte even benauwd en keek haar toen weer aan. 'Kittyheart?' vroeg hij voorzichtig, terwijl hij met zijn staart de hare omkrulde. 'Niet boos worden,' zei hij toen, als de dood dat hij hierdoor ruzie zou krijgen en hun middag verpest was. 'Maar wat zou jij een goede leeftijd vinden voor kits?' vroeg Bluewave toen. Je kon aan hem zien dat hij zich een beetje schaamde voor deze vraag. Hij krulde zijn staart dieper om die van Kittyheart, terwijl hij haar bleef aankijken. Die blik... Het stelde hem gerust en nam de laatste restjes van onzekerheid weg. Ook al zou Kittyheart boos worden, ze zouden het altijd goedmaken, dat wist Bluewave nu al. Maar dat was natuurlijk geen aanleiding om ruzie te zoeken. Hij keek een beetje verlegen nu. De plek, waar ze naartoe moesten, was nog een beetje verder weg. Het was ver van het kamp, maar ook weer dichtbij alles. In elk geval was het een plek die Bluewave ontdekt had toen hij Apprentice was. En die hij ook goed verborgen had weten te houden. Hij keek benauwd naar haar en snorde zachtjes, voorzichtig. Hij keek oplettend naar haar reactie. Was ze boos? Verward? Verdrietig dat hij hier op dit moment naar vroeg? Was ze het met hem eens? Vond ze het ook leuk om kits te krijgen? Bluewave stelde zich die vragen allemaal, wetend dat hij die niet in zijn eentje kon beantwoorden. Hij zou toch echt met Kittyheart moeten praten daarover.

- Kitty is ook geweldig. Lekker optimistisch xD -

Kittyheart had zelf best een plekje op willen zoeken, maar ze wist zeker dat als ze dat zou voorstellen, ze Bluewave zou kwetsen. Hij wilde het zo graag voor haar doen, dat ze het gewoon niet over haar hart verkreeg zoiets te zeggen. Nee, hij zou zijn best wel doen. Ze voelde zich al een beetje zweverig bij het idee dat ze een hele middag naast Bluewave kon liggen, soms pratend, soms zwijgend, maar altijd met een hart vol liefde. 'Ik volg,' knikte ze, met een grote, vertederde glimlach op haar gezicht. Hij was zo.. alles. Kittyheart vroeg zich echt af waar het dan was, al kon ze in haar verliefde bui nog half boven een ravijn hangen, zolang Bluewave maar bij haar was. Hij zou vast wel een plaats weten waar je de wolken goed kon zien, dat zag ze wel aan hem; hij leek tevreden met zijn keuze. Bluewave.. hoe zou ze ooit nog zonder hem kunnen? Kittyheart glimlachte nog steeds, terwijl ze hem volgde, haar kop bijna letterlijk in de wolken. Ze was zo dol op hem. Hé, die wolk.. dat leek wel een hartje! Blij hief ze haar kopje op, om de wolk beter te bestuderen. Plots voelde ze Bluewave's staart om de hare. Lachend keek ze naar hem, al bekroop een onbehaaglijk gevoel haar toen ze de blik in zijn ogen zag. Waar ging dit over? Had hij iemand anders? Was er een levensbedreigende ziekte uitgebroken? Was hij niet van Windclan maar een verrader of iets anders? Was de totale muizenpopulatie uitgestorven? Kittyheart knikte bezorgd, ze zou in ieder geval haar best doen niet boos te worden. De vraag kwam eruit, nogal onbeholpen. Bluewave keek ontzettend zenuwachtig en onzeker, zo schattig dat ze er bijna voor bezweek. Hij wilde toch geen kits? Nou, dat zei hij niet, hij vroeg haar mening. Misschien was dit een kwestie om uit te praten.. Maar het eerste wat in haar opkwam, was in de lach schieten. 'So-sorry,' hikte ze, 'ik had allerlei rampscenario's in gedachten..' Ze kreeg zichzelf al snel weer onder controle en keek weer serieus. 'Ik weet het niet zo goed, Blue.. Ik vind ons nu nog te jong, eerlijk gezegd. Kits zijn wel heel schattig, maar ik ben er gewoon nog niet klaar voor,' zei ze, terwijl haar stem steeds zachter werd en ze weer naar de wolken keek. 'Wat denk jij?'

Bluewave's oren trokken Kittyheart's kant op toen hij de lieve, o zo bekende leuke lach van Kittyheart hoorde. Nu trok het echter zijn irritatie aan. Hij keek een beetje boos dat ze hierom kon lachen opzij, maar schoot in de lach bij haar reden. Als het aan Kittyheart lag, dan waren dat hele erge. Bluewave vond dat ze soms op een grappige manier kon overdrijven. Dat was ook zo poes-poes achter, maar ook weer een beetje totaal iets voor Kittyheart. Hij snorde zachtjes, maar luisterde ernstig naar haar antwoord. Hij knikte. Hij begreep het. Natuurlijk begreep hij dit! Hij wou niet zoals andere katers zijn. Boos worden omdat hun poes datgene no niet wouden. Nee, zo was Bluewave niet. 'Ik wacht op het moment tot jij er klaar voor bent,' snorde Bluewave zachtjes, terwijl hij Kittyheart verliefd aankeek. Dit meende hij. Hij krulde haar staart dieper om haar staart, maar deze keer keek hij er lief bij en niet ernstig, zoals eerst. Hij was blij dat hij Kittyheart's mening wist. Ze waren ook veel te jong. Hij keek opzij naar enkele stenen. Ze waren er bijna... Een tijdje zei Bluewave niets. Hij wou van de stilte en van de aandacht van Kittyheart genieten. Hij keek nu pas op. Hij had iets moois gevonden. Het waren twee scherpe, schuine stenen, die voor een dakje zorgden. Daar konden ze onder liggen en konden ze kijken naar de wolken. 'Mooie schoonheden eerst,' gaf Bluewave haar op zijn charmante manier voorrang. Hij keek haar geamuseerd aan en toen hij dacht dat ze comfortabel lag, kwam hij er gezellig bij liggen. Hij keek glimlachend naar haar en legde zijn kopje tegen haar kopje. Hij krulde zijn staart weer rond zijn staart. Ja, dit leven was pas heerlijk! Bluewave genoot van de aandacht van Kittyheart. Ze genoot van alles, in deze opzichten. Hij snorde luid en gaf haar nog een paar likken.

- 300ste post! xD -

Ze was blij dat Bluewave geen geflipte kater was die besloten had dat zij niet mocht lachen. Vooral niet om serieuze dingen. Dan had ze het nu namelijk echt, maar dan ook echt, verpest! Gelukkig leek Bluewave er niet echt problemen mee te hebben toen ze het uitlegde, dus.. dat kwam toch wel goed? Ja, met Bluewave kwam alles goed, daar was ze van overtuigd. Kittyheart liep met hem mee. 'Ik ben zo blij dat je me begrijpt,' vertelde ze, nog steeds serieus. 'Stel je voor, jij zo chagrijnig en ik een echte bitch! Dat is gewoon.. vreselijk, dan zouden we het geen dag met elkaar uithouden,' grinnikte ze daarna. 'Maar jij bent niet chagrijnig, jij bent mijn prins,' snorde ze erachteraan, om hem niet te laten schrikken. Bluewave had geen paard nodig om haar mee te krijgen. Voor hem deed ze het gewoon. De stilte die over hen neerviel was aangenaam, niet dwingend of confronterend. Gewoon, een ingebouwd rustmomentje. Ze konden zo genoeg praten, dat was geen probleem. Ze had het idee dat ze er waren toen er meer stenen in zicht kwamen, en een soort dakje van schuine rotsen. Kittyheart keek naar de plaats waar ze even later aankwamen. Daarna keek ze naar Bluewave. 'Je hebt echt een mooi plaatsje gevonden!' prees ze hem blij. Ze wilde wachten tot hij ging liggen, om zeker te weten waar ze moest liggen. Hij liet haar echter voor. Kittyheart gaf hem een lik, ze wist niet echt wat ze terug moest zeggen. 'Zozo, mooi en een schoonheid.. Mijn lieve macho,' grapte ze, terwijl ze ging liggen en drukte haar kopje tegen het zijne. Dit waren van de onvergetelijke momenten.. Ze bleef dicht tegen hem aan liggen en keek naar de wolken. Die ene wolk, die ze herkend had als een hartje, leek wel met hen mee te gaan! 'Kijk! Die wolk lijkt net een hartje,' snorde ze, gelukkig. 'Als ik erbij kon, was die voor jou!'