Just take a walk with my love, Kittyheart

Hopelijk was ze niet te irritant voor Bluewave; dat zou niet leuk zijn voor de kater, als ze teveel poezige dingen deed. Hij was dan wel geen macho, maar zij hoefde ook niet te overdrijven. Kittyheart was namelijk geen echte 'poes-poes'; ze had zo vaak roekeloos en vrolijk meegedaan met de katers toen ze als kits speelden. Nee, ze was zeker geen trutje. Kittyheart geloofde ook niet dat Bluewave zo'n soort poes zou willen.. of ze schatte hem totaal verkeerd in. Kon ook gebeuren.. maar tot nu toe viel het nog wel mee. 'Je vind het toch niet erg, hé? Dat ik de hele tijd van die domme dingen ga doen,' vroeg ze voor de zekerheid toch nog. Zelf vond ze het niet echt dom, maar uit eigen ervaring was het haar wel duidelijk geworden dat de meesten het niet zo hadden op dingen als wolken kijken. Ze beschouwden het als iets voor kittens en vonden haar kinderachtig. Ja, pech! Kits zien meer dan sommigen denken. Je moest dat nooit laten gaan; zien zonder te weten levert vaak meer waarheid om dan het zien terwijl je allerlei uitvluchten gaat bedenken, zonder dat je het doorhebt. Kittyheart schoof wat tegen Bluewave aan. Hij was lekker warm, zoals altijd. Het voelde echt.. comfortabel, om te weten dat je veilig was omdat er iemand van je hield. Ze keek glimlachend naar hem omhoog bij zijn compliment. 'Jij bent meer voor me dan ik kan omschrijven,' antwoordde ze simpelweg. Het was waar, moest ze anders iets zeggen wat niet uit haar hart kwam? Kittyheart snorde zachtjes terwijl ze haar ogen even sloot. De wind ruiste om haar heen. 'Weet je,' begon ze, wat filosofisch, 'er is zoveel veranderd.. maar eigenlijk ook zo weinig. Ik bedoel, we zijn gegroeid en niet alleen lichamelijk, maar toch ben ik nog steeds verliefd op je.. alles blijft hetzelfde, maar af en toe veranderen er kleine dingen,' probeerde ze uit te leggen, haar ogen weer geopend op zijn blauwe ogen gericht.

Ze was blij dat hij er geen problemen mee had wanneer ze naar de wolken keek of andere dingen deed die voor stoere katers waarschijnlijk ontzettend irritant waren. Dat wilde ze niet op haar geweten hebben! Kon ze af en toe maar weten wat hij dacht.. Het was wel waar dat het belangrijkste deel van een relatie daarom rustte op vertrouwen; je moest elkaar wel een beetje aanvoelen. Anders had het echt geen zin om te proberen elkaar te begrijpen. Kittyheart keek even naar het gras, dat zachtjes ruiste in de wind. Zo subtiel als de omgeving invloed kon hebben op je gevoel.. Het zonnetje dat op hun vachten scheen verhoogde haar gevoel van geluk nog eens, dus dat betekende.. dat ze echt wel gelukkig was nu. Kittyheart glimlachte in gedachten extra, omdat ze dat al deed. De glimlach op haar gezicht wilde niet meer weggaan. Bluewave leek het eindelijk te snappen, waarbij hij echt een ontzettend schattig gezicht trok. Hij leek er echt blij mee te zijn.. wat lief! Kittyheart lachte vrolijk toen hij leek te vergeten dat hij op de grond lag. Ze lachte wat langer door dan nodig was; hij strekte zijn lichaam wat uit. Of hij het nu expres deed of niet, dat wist ze niet, maar het zag er zo grappig uit! Hij leek haar een beetje te willen imponeren en dat was helemaal niet nodig.. maar wel schattig. Hij was gewoon schattig. Plots begon hij met zijn pootje op haar voorhoofd te aaien, wat vreemd aanvoelde. Kittyheart giechelde. 'Nou.. het is wel wat raar,' bekende ze vrolijk, maar ook niet erg.' Ze wilde hem sowieso niet kwetsen, maar ze wist niet wat ze er nu van moest vinden, vooral omdat ze het niemand ooit had zien doen. Kittyheart gaf hem een likje, om hem te laten weten dat ze het waardeerde dat hij zijn best deed voor haar.

Bluewave keek onzeker naar Kittyheart en wou zijn poot al terugtrekken. Door zo'n stomme streling zou hij zijn relatie echt niet willen laten verpesten. Hij keek geschrokken naar Kittyheart toen die giechelde, maar toen hij haar woorden hoorde, zuchtte hij opgelucht. Gelukkig was ze niet boos om wat hij deed. Hij snorde zacht bij het zien van haar lieve snoet en gaf haar enkele kopjes. Hij keek naar haar lichaam en gaf het een kopje. Hij snorde van haar aandacht. Dit was echt waar een romantisch 'Bluewave-Kittyheart' middag. Andere katten zouden zich dood hebben geërgerd aan hun twee. Van Bluewave mocht iedereen weten dat hij verliefd was op Kittyheart. Was? Is! Hij keek haar verliefd aan en gaf haar enkele kopjes. Hier was het wel de ideale plek om... Hij sprong omhoog en keek haar aan. 'Ridder Bluewave meldt zich, ook lieve prinses,' zei hij met zijn toneelstem, terwijl hij een poot optrok, kromde en zijn kopje boog, als een soort draak. Daarna keek hij haar weer aan. 'Wilt de prinses soms naar een ander deel van ons groot land?' vroeg hij toen. Hij keek Kittyheart aan. Niet verliefd of zo, maar echt zoals zo'n dapper persoon zou kijken. Hij keek haar weer aan en probeerde niet te verzuipen in haar grijze ogen, wat hij regelmatig deed. Hij concentreerde zich op het fluiten van de vogels en het leven van de natuur. Die werd nu pas echt goed wakker. Bluewave keek Kittyheart aan en boog zijn kopje weer, zoals hij voor de nieuwe leider van WindClan zou doen. Zoals hij voor Tallstar zou doen, als die iets te melden had. Bluewave keek naar Kittyheart en snorde.

- Zo f*king inspilooos xD -

Kittyheart grinnikte, probeerde niet de slappe lach te krijgen. Wat er grappig was? Nou.. ze lagen hier met z'n tweeën, iedereen zou zich dood geërgerd hebben aan hen, gewoon omdat ze zo idioot lachten of iets dergelijks, omdat ze het ene moment onzeker lachten en het volgende moment vol overgave gingen likken en lachen. Heel grappig maar anderen konden het als storend ervaren. Eigen schuld! Zij mochten best lol hebben. Kittyheart likte de vacht op haar pootje weer netjes, ze had er net wat mee gedaan waardoor het helemaal door de war zat. Iets waar ze totaal niet tegen kon.. Maar nu was het weer opgelost. Ze keek even afgeleid om zich heen, wat kon ze gaan doen? Bij Bluewave blijven, ja, maar ze waren allebei nogal avontuurlijk en echte doeners. Altijd klaar om wat te doen en om zich vooral geen zorgen te maken! Dat was het fijnst, niet. Plots sprong Bluewave op en begon te spreken, met een vreemde blik in zijn ogen. Kittyheart knipperde even verbaasd met haar ogen, maar glimlachte toen en kreeg haar gezichtsuitdrukking onder controle. Ze knikte hem toe, alsof hij haar onderdaan was en iets belangrijks kwam vertellen. 'Welkom, prins Bluewave,' antwoordde ze, nog steeds met een wat hoge stem. 'Ik zou zeer vereerd zijn wanneer gij mij het land dat onder ons bezit valt zou laten zien, ik ben zeer benieuwd hoe mijn onderdanen leven,' antwoordde ze, terwijl ze opstond en nogmaals naar hem knikte. Bij 'onderdanen' was ze bijna in de lach geschoten, zij was eerder een onderdaan dan andersom, maar goed. 'Waar zult gij mij naartoe voeren?' vroeg ze daarna zo serieus mogelijk.

- Me too x3 laten we gaan toneelspelen -

De blik in zijn ogen veranderde niet, ook niet toen Kittyheart hem vervreemd aankeek. Hij kon een glimlach niet verbergen toen Kittyheart de draad gevonden had en mee begon te spelen. Zijn verliefde blik moest hij onderdrukken, terwijl hij aandachtig luisterde en diep in zijn hoofd de woorden probeerde te begrijpen. Tja... Kittyheart kon deze rol beter dan hem, dus moest hij drie keer nadenken alvorens hij iets te spreken had. 'Ik zal u sturen naar een prachtig veld, gebouwd door de onderdanen, in de tijd van hun slavernij,' sprak Bluewave zo goed mogelijk, terwijl hij haar aankeek. Hij kroop onder Kittyheart's buik en stond toen op. Hij wachtte even tot ze een fijne houding aannam. 'Bent u klaar om deze rit te trotseren?' vroeg hij toen, terwijl hij over zijn schouder naar haar probeerde te kijken, maar alleen een uithangend plukje grijs ontdekte. Hij deed net alsof hij heel snel wou gaan rennen. 'Daar gaan we dan, houd je vast!' schreeuwde hij, waarna hij heel rustig begon te stappen. Misschien zou Kittyheart nu moeite krijgen om in haar rol te krijgen. Hij zou in de lach geschoten zijn als iemand zoiets had gedaan terwijl hij op diens rug lag. Nu hij het zo bekeek, Kittyheart was helemaal niet zwaar. 'U bent prachtig licht, oh mijn schone prinses,' zei Bluewave, terwijl hij langs een veld afliep, waar soms hier en dan bloemen uitstaken. 'Die bloemen daar zijn geplant door onze onderdanen,' zei hij, terwijl hij met zijn staart opzij wees, naar de grote bloemen. Hij keek haar aan. 'De bloem is bijna net zo prachtig als u,' complimenteerde hij haar charmant. Tja... Hij bleef Bluewave, hè. Bluewave liep rustig verder. 'Geniet u trouwens van de rit?' vroeg hij, terwijl hij zijn staart heen en weer liet slaan. Zijn hart bonsde wild. Zijn liefde zat achterop zijn rug. Hij vond het fijn. Misschien Kittyheart ook wel. 'Oh oh, de wind komt!' speelde Bluewave, waarna hij zich liet zakken onder een hoop geschreeuw en Kittyheart zachtjes van zijn rug liet vallen. 'Oh oh, ik waai ook om! Onze onderdanen hebben geen muur gemaakt!' zei Bluewave, waarna hij vlak naast haar viel en lachend zijn kopje tegen Kittyheart's kopje liet gaan, wel zacht natuurlijk. 'I love you,' klonk het toen zacht in haar oor, waarna hij daar een likje aangaf en snorde.

Deze rol was haar op het lijf geschreven. Ze vond het heerlijk om ouderwets te spreken en te doen, zeker met iemand die de lol ervan in zag. Plus het feit dat Bluewave ook nog eens charmant en grappig was. Perfect! Ze ging even verliggen, zodat ze goed mee kon met Bluewave. 'Prachtig, prachtig. Ik weet zeker dat mijn onderdanen hun werk perfect gedaan hebben,' glimlachte ze. 'Maar natuurlijk, mijn prins, laten we vertrekken,' porde ze hem toe, blij dat ze ergens naartoe gingen. Iets doen, samen, kon het beter? Nee, daar hoefde je geen antwoord op te geven. Ze grijnsde breed maar liet geen gil horen. 'Uw snelheid is groter dan die van het licht,' merkte ze sarcastisch op, nog steeds moeite doend om haar lach in te houden. Dit was het moeilijkst.. en het leukst. Ze bleef maar glimlachen, niet in staat iets anders te doen bij Bluewave.'Grandioos! Het veldboeket evenaart u bijna in uw pracht,' snorde ze, hem een klein likje gevend. 'Ik geniet volop..' Bluewave rolde dramatisch om, waar Kittyheart nog een zielig jankgeluidje aan toevoegde om het geloofwaardiger te maken. Ze pufte verongelijkt. 'Laat onze onderdanen direct beginnen!' miauwde ze met een schril stemmetje, nog niet uit haar rol. Pas toen Bluewave haar likte en tegen haar fluisterde hield ze op en snorde blij terug. 'Me too,' luidde het zachte antwoord. Daarna rolde ze even om, om de jeuk op haar rug tegen te gaan. 'Wat is het hier mooi!' snorde ze tevreden. 'Met jou erbij is alles mooi,' voegde ze eraan toe. Het was waar!

Grijnzend keek Bluewave naar Kittyheart. Ja, hij vond nog steeds dat van hun tweeën het Kittyheart was die het beste kon acteren. Hij probeerde er meestal een beetje grip op te krijgen en deed uiteindelijk goed mee, maar Kittyheart was er het beste in. Verliefd keek Bluewave richting Kittyheart. Hij vond alles geweldig van haar, hoe ze daar zo zat en hoe haar ogen oplichten als ze praatte. Hij snorde luid en gaf haar enkele likjes. 'Met jou erbij kan mijn dag niet meer stuk,' zei Bluewave, terwijl hij haar aankeek en haar een soort kusje gaf, door middel van zijn mond tegen de hare even te duwen. Daarna keek hij haar verliefd aan. Vonden poezen het romantisch als hun geliefde ervoor zorgden dat hun geliefden dan weer op hun buik lagen? Rare en moeilijke zin. Misschien moest hij het gewoon maar is proberen. Hij ging zo goed mogelijk liggen en keek Kittyheart uitnodigend aan. Hij strekte zijn buik om de sein extra opvallend te maken. Hij snorde zacht en keek haar weer aan. Zijn grijs prinsesje. Hij kon het nog steeds niet geloven dat hij een relatie met haar had. Toen ze Apprentice's waren hadden ze ook een soort van relatie gehad. Nu was die officieel. En daar was Bluewave trots op. Hij keek verliefd richting Kittyheart en gaf haar nog een paar likken. 'Is er iets waarmee ik je heel erg blij kan maken?' vroeg hij, terwijl hij Kittyheart vragend aankeek. Hij wou alles voor Kittyheart doen. Behalve zichzelf doodmaken, dat ging misschien net iets te ver, maar dat zou Kittyheart ook nooit vragen. Bluewave keek vragend Kittyheart's kant in en snorde zachtjes. Hij vond het wel fijn dat ze bij hem wou zijn. Het gaf hem een fijn gevoel. Hetzelfde gevoel, liefde, was veel sterker geworden. De band van Kittyheart en hem leek elke dag wel meer te worden in plaats van te verminderen, wat ook een goed gevoel gaf en een kick om elke dag leuke dingen met elkaar te doen, als er geen training was natuurlijk. Bluewave vond lesgeven ook heel erg tof en Kittyheart waarschijnlijk ook. Het was haar eerste keer als mentor en de zijne ook, maar nu hij Speedpaw's inzet had gezien, vond hij het gelijk hartstikke tof om al de Apprentice's te trainen die WindClan ook maar zou krijgen. Hij hoopte voor Moonriver dat zij ook een Apprentice kreeg. Hij vond het tof om te doen. Net zoals liggen met Kittyheart. Hij wist niet wat hij leuker vond. Misschien dat liggen met Kittyheart wel. 'Als het aan mij ligt, wordt dit een romantische dag,' fluisterde Bluewave in Kittyheart's oor, waarna hij er een lik aan gaf. Hij legde zijn kopje in het gras neer en keek omhoog, naar de brandende zon. Hij snorde zachtjes. Heerlijk was het gevoel. Het gevoel van liefde.

Kittyheart staakte haar toneelspel opnieuw en ging door met snorren. Toneelspelen was iets wat ze graag deed en het had haar al eens gered toen iemand heel boos geworden was. Eigenlijk misbruikte ze het nooit; had ze iets te verbergen dan? Liegen lag dan weer totaal niet in haar aard, ze haatte het om oneerlijk te zijn. De waarheid kwam altijd uit en wat moest je dan vertellen? Ja, sorry, ik had even zin om je te stangen met wat leugentjes. No big deal, right? Tuurlijk. Kittyheart ging liggen, keek Bluewave aan, die ook lag te snorren. Wat hij nu precies deed snapte ze niet helemaal, maar dat lag vast aan haar. Ze ging dus maar tegen hem aan liggen, met haar kopje op haar pootjes en haar staart om haar lijfje heen gekruld. Ze draaide haar kopje zodat ze Bluewave aankeek en dacht even na. 'Ja.. Hier blijven en lief zijn,' grijnsde ze. 'Vooral dat eerste!' Ze kon er niet aan denken dat hij er niet meer zou zijn, dat hij weg zou zijn, met alles waar haar hart voor klopte.. Kittyheart slikte even. 'Je gaat toch nooit weg?' Ja, ze wist dat Starclan ooit zou roepen, maar dan zouden ze samen gaan. Dat beloofde ze, al zei ze het maar niet tegen hem. Bluewave begreep vast wel dat ze 'niet weggaan' bedoelde in de zin van; me niet verlaten voor iemand anders, me niet alleen laten op het moment dat ik je het hardst nodig heb. Ze keek zielig maar ook serieus, hopend dat hij het antwoord zou geven dat ze wilde horen. Daarna glimlachte ze weer, bij zijn opmerking. 'Als ik jou zie begint het al goed,' snorde ze. Nee, vandaag kon er niets misgaan. De zon scheen fel op hen neer, maakte haar vacht warm. Kittyheart pufte even. 'Goh, het is echt zo verschrikkelijk warm hier!' mauwde ze lacherig. Het was lekker, ja, maar ze hoefde nu ook weer niet in de fik te staan. 'Ik ga zo even verplaatsen,' merkte ze op, voordat ze begon met opstaan, al had ze daar totaal geen zin in.

Geamuseerd keek Bluewave richting Kittyheart, terwijl hij een antwoord bedacht, wat ook al gauw in hem opkwam, aangezien hij bij Kittyheart's woorden gek genoeg nooit lang hoefde na te denken. 'Natuurlijk ga ik niet weg. Niemand heeft mij meer te bieden dan jij, schoonheid,' zei hij charmant, terwijl hij haar aankeek en haar een paar likken gaf. Hij grijnsde even. 'Komt dat omdat ik bij je in de buurt ben, omdat het zo warm is?' vroeg hij, terwijl hij haar lachend aankeek en haar een knipoog gaf. Zijn diepblauwe ogen keken diep in haar ogen. Hij glimlachte even. Hij vond het fijn hier. Hij vond alle dingen die hij samen met Kittyheart deed fijn. Kittyheart en hij hadden al heel veel obstakels overleefd. Niemand kon tussen hun relatie komen en niemand was ook goed genoeg om tussen hun relatie te komen. Kittyheart kwam bij hem op de eerste plek, stiekem zelfs een beetje nog voor de Clan. Maar dat zei hij maar niet tegen haar. Hij vond Kittyheart's veiligheid belangrijker soms dan de Clan. Hij zou dan ook bij een brand Kittyheart eerst redden en zou zich dan gauw ontfermen over de rest van de Clan. Bluewave keek naar Kittyheart en gaf haar een lik over haar snuit. Hij keek haar aan. Als Kittyheart wel naar iemand anders zou gaan, wat hij trouwens helemaal niet verwachtte, dan zou hij zeker en vast jaloers worden. Hij en Kittyheart leken soms gewoon het perfecte koppel te zijn. Ze hadden bijna nooit ruzie en als ze ruzie hadden, was het maar een hele kleine en eentje die heel gauw opgelost was. Over bepaalde dingen konden ze snel overeen komen, daarover hadden ze dus ook nooit ruzie. En over persoonlijke dingen konden ze heel goed praten, niet zonder verlegenheid natuurlijk, maar ze vatten het altijd goed voor elkaar op. Het belangrijkste wat er was in hun relatie was vertrouwen en respect voor elkaar. Hij vond hun eigen relatie gewoon perfect en misschien vond Kittyheart dit ook wel. 'O, ik help je wel,' zei Bluewave met een grijns, waarna hij Kittyheart omduwde met zijn snuit. Hij rolde naast Kittyheart en legde zijn kopje op haar buikje. Dit deed hij niet vaak. Meestal deed Kittyheart dit bij hem. Hij voelde even haar hart kloppen. Dat kwam omdat hij te hoog lag, dus verschoof hij zijn kopje iets naar beneden. Dit bedoelde Kittyheart waarschijnlijk niet met verplaatsen, maar zo lang Kittyheart er niks over zei, vond hij het wel lekker om zo te liggen. Hij voelde een steek in zijn hart komen en voelde het fijne gevoel, wat vlinders waarschijnlijk werd genoemd, omhoog fladderen. Hij keek richting Kittyheart en snorde luid. Hij voelde een heerlijke steek van fijn gevoel en snorde luid. Dit vond hij even leuk als trainen met Speedpaw. Een tikkeltje leuker zelfs, maar het schol niet veel. Eindelijk was het gevoel over Leopardstrike en het gedoe van Littlecreek een beetje gaan liggen in hem. Hij schudde zijn kopje, wat redelijk moeilijk ging, aangezien hij op Kittyheart's buik lag en keek naar boven, tot aan Kittyheart's kin, waarna hij luid snorde. Hij keek toen weer naar de omgeving om hun heen. Het viel hem nu pas voor de tweede keer op dat het hier gewoonweg prachtig was. Het mooie grasveld en de bomen maakten een romantisch plaatje helemaal compleet, wat Bluewave wel leuk vond. Het was gewoonweg ook leuk om hier met Kittyheart te liggen en met haar te praten, te converseren over van alles en romantisch te doen en vooral vrolijk. Ja, vooral dat laatste. Want er ging geen dag voorbij dat Kittyheart niet optimistisch en vrolijk was. Bluewave kon zich niet inbeelden dat niemand jaloers zou zijn op Kittyheart's optimisme. Hij was er in elk geval wel een beetje jaloers op, aangezien hij niet altijd van de vrolijke kant was. Hij was wel vaker vrolijk bij Kittyheart in de buurt, merkte hij op, maar hij was minder vrolijk als zij er niet was of als hij wist dat zij niet mee kon gaan jagen, omdat ze bijvoorbeeld ziek was. Dat vond hij dan wel jammer en dan ging de tijd tijdens het jagen zeer moeilijk vooruit, tenzij hij met Speedpaw zou gaan trainen, dan ging de tijd weer snel vooruit. Hij keek naar Kittyheart. Hij had een stroom van gedachten en van vondsten, maar hij kon misschien beter iets zeggen tegen Kittyheart, voordat deze ging denken dat hij het hier saai met haar vond, want dat was het allerlaatste wat hij van deze heerlijke plek, samen met haar, vond. 'Ik ben blij dat ik jou als partner heb. Als de wind door je vacht waait, dan bonkt mijn hart even snel als dat het hart van een bange muis klopt,' zei hij charmant, terwijl hij richting Kittyheart keek en haar een lik over haar snuit gaf. Hij vond het leuk om charmante opmerkingen richting Kittyheart te maken en hij vond het nog leuker als zij op een bepaalde manier reageerde wat echt zo Kittyehart-achtig was. Hij keek richting haar en snorde luid. 'En je bent echt zo'n schoonheid,' fluisterde hij, terwijl hij zijn kopje dicht naar haar toeboog en haar een lange lik over haar mond gaf. Hij keek haar aan en lachte even. Typisch hem om zoiets te doen na zulke woorden te hebben gezegd. Hij was een beetje in een romantische bui en dat kon Kittyheart normaal wel merken!

- O.o WOW En hoe krijg ik het voor elkaar dat na te doen? xD -

Kittyheart grinnikte. Wat was hij toch een charmeur, een rasechte prins. Ze zou niet buiten hem kunnen. Ze keek even bedenkelijk. 'Er zijn poezen die mooi lang zijn, en verleidelijk met hun staarten zwiepen. Er zijn poezen die altijd het juiste zeggen en nooit een verkeerd woord zullen uitten,' merkte ze op, al meende ze het niet echt. Hoe kon ze ook? Bluewave was degene die haar hart had. Als hij naar iemand anders zou gaan, dan nam hij haar hart mee, dan had ze niet eens de stukken meer om te lijmen. Ze zou dan zo jaloers zijn, en dagenlang chagrijnig. Dan was het heel erg; wanneer Kittyheart chagrijnig was, was er bij wijze van spreken een komeet op het kamp gecrasht die de halve wereldbevolking verstikt en uitgemoord had. In het minste geval. De kleine poes gaf hem een paar likken terug, terwijl ze met een pootje voorzichtig zijn vacht wat fatsoeneerde. Door zijn gerol was het nogal door de war gegaan op zijn rug. Ze keek blij op hem neer; nee, haar dag, haar hele leven kon niet meer stuk. Hun relatie was ook gewoon.. perfect, bijna net zo perfect als Bluewave. Ze hadden heel af en toe ruzie, maar dat was ook nodig om eventuele onuitgesproken meningsverschillen bij te leggen of uit te praten. Over alles konden ze goed praten. Bij hem hoefde ze zich ook nooit te schamen, voor wat dan ook. Ze herinnerde zich al die keren nog dat ze samen met hem was geweest, al was het wegrennen voor een hond of Tweebenen. Hij was er altijd voor haar geweest. Toen ze uit een boom dreigde te vallen, toen ze haar pootje verstuikte, toen ze verkouden was. Hij was er altijd en hij zou er ook altijd zijn, dat durfde ze op iedere ster in de hemel te zweren. Kittyheart slaakte een klein gilletje toen hij haar omduwde en op haar buik ging liggen. Meestal was het andersom, maar ze vond het niet erg. Dit lag ook wel lekker, al duurde het even voordat Bluewave een comfortabele positie gevonden had. De stilte die om hen heen hing was heerlijk, onevenaarbaar. Niemand kon Bluewave en dit moment van haar afpakken, niemand! Ze zou het niet toelaten. Niet de dalende zon, niet de rijzende maan, geen sterren en geen wolken. Al helemaal geen katten. Nee, zij hoorden bij elkaar als.. als.. Alles wat bij elkaar paste, als een puzzel uit twee stukken. Kittyheart kon er niets aan doen, al die fijne gedachtes borrelden bij haar op en lieten haar vlinders voelen, samen met een warm en verliefd gevoel. Ze was zonder meer dol op hem. Hij was charmant, gevoelig, perfect. Een charmante opmerking volgde. Kittyheart liet een kleine stilte vallen en probeerde een even charmant iets terug te zeggen. Hij was daar een ster in, zij kon beter acteren dan tekst verzinnen. Ze had een geweldig pokerface, zonder twijfel. 'Wanneer je lacht, of alleen maar als ik naar je kijk, dan worden de kleuren zoveel sterker,' snorde ze, om daarna te giechelen. 'Sorry, mijn uitspraken zijn echt bagger vergeleken met de jouwe!' Het eerste was minder Kittyheart achtig dan het tweede; een echte, eerlijke, optimistische opmerking. Iets waar ze niet onderuit kon; zo was ze gewoon. Kittyheart likte hem langdurig terug. 'Als ik een schoonheid ben, dan ben jij oogverblindend,' snorde ze. Hij lag nog steeds op haar buik. Om eerlijk te zijn had ze verwacht dat het zwaarder zou zijn, maar het viel best mee. Hoe hield hij dat vol, met haar? 'Ik zou dit voor niets in willen ruilen, voor niets op deze hele wereld,' vervolgde ze, met een ontzettend verliefde blik in haar ogen. Als er nu een hond kwam om dit te verstoren, dan zou ze die persoonlijk de grond in willen stampen. Gelukkig had Starclan zoveel tact om dat niet te doen. Kittyheart gaf Bluewave zacht een duwtje en stond op. 'Sorry, ik ben zo terug!' Hopelijk raakte hij niet hard de grond ofzo, maar een frisse geur had haar gelokt. Er stonden overal bosjes bloemen, in de mooiste kleuren. Ook narcissen, geel als altijd, fris van Groenblad. Met een twinkeling in haar ogen pakte Kittyheart voorzichtig de steel in haar bekje en begon er aan te trekken, terwijl ze de bloem met haar pootje neerdrukte. Na een paar mislukte pogingen kwam het ding los en had ze het vast. Met een gelukkige blik liep ze naar Bluewave terug, ging netjes zitten en keek hem aan, ze kon nu even niets zeggen. 'Je bent mijn alles,' murmelde ze langs de bloem heen, al was het niet helemaal hoorbaar. Ze bleef hem aankijken, afwachtend. Zou hij het accepteren? Dit was echt een typische, spontane Kittyheart actie, iets wat ze impulsief deed. Bluewave vond dat niet erg, nog een reden waarom ze bij elkaar pasten.

- Voilà ^^ -

Ondanks de nogal onhandige uitspraak van Kittyheart, waarom hij moeite moest doen om niet te lachen, vond hij het wel erg schattig van haar. Hij keek omhoog, van haar zachte buikje. Zo zacht als het melk die vroeger zijn bek inkwam als hij bij zijn moeder dronk. Toen was hij nog heel erg klein. Een kleine Bluekit. En nu was hij een krijger van de WindClan en had hij een gelukkig leven met haar. Hij zou haar voor niets of niemand willen inruilen. Kittyheart was van hem en niemand kon hen meer uit elkaar halen. Ze hadden in de laatste een manen een sterke band opgeroffeld samen, die bijna niemand kon verpesten. Bluewave was ook niet het typen die zich gauw liet verleiden door andere poezen. Hij dook niet echt in op de charmes van een andere poes dan Kittyheart. Van Kittyheart’s opmerkingen smolt hij gewoon, omdat ze zo vol liefde waren en zo gemeend waren, ondanks dat ze het soms niet op de juiste manier zei. Hij snorde en hief zijn kopje op, zodat Kittyheart gemakkelijk boven hem vandaan kon kruipen. Hij was benieuwd wat ze zou gaan doen. Het maakte hem niet uit, als ze maar weer terugkwam zodat hij van deze dag samen met haar zou kunnen genieten. Hij was eigenlijk in de laatste manen, net als Kittyheart, niet echt veel veranderd. Zowel qua uiterlijk niet, als qua innerlijk niet. Hij was nog altijd die lieve, zorgzame Bluewave die Kittyheart kende en hij had nog altijd zijn bruin-witte vlekken op zijn vacht en zijn helderblauwe ogen, waarmee hij een kat diep in de ogen kon kijken en makkelijk intimiderend kon zijn voor kleine beestjes, zoals muizen. Maar voor Kittyheart waren die blauwe poelen vol met liefde gevuld, alsof er niets beters op de wereld bestond dan zij. En eigenlijk, als je het Bluewave zou vragen, was dat ook zo. Niets dan Kittyheart was beter voor hem. Hij snorde zachtjes terwijl hij aan haar dacht. Ze was nog maar een paar minuten weg of hij miste haar nu al. Hoe zou het zijn dan als Kittyheart weg was of naar een andere kater? Het idee scheurde zijn hart al en bracht hem naar een duister vlak, waar hij het liefste niet in wou keren, dus dacht hij snel terug aan de verliefde blik die Kittyheart hem geschonken had. Niet echt een blik waarmee je een vijand aankeek.

Hij was aangenaam verrast toen Kittyheart terugkwam en liet dit merken door luid te snorren. De bloem die losjes in haar bek hing, was prachtig. Hij keek haar verliefd aan en kon de betekenis van haar woorden met moeite ontrafelen. Hij stond op en drukte zijn neusje tegen de hare, zodat zijn blauwe ogen diep in haar grijze ogen konden kijken. Zo prachtig grijs. ‘Jij bent ook alles voor mij. Ik hou van je, Kittyheart. Jij bent nog mooier dan die bloem,’ zei hij charmant en hij gaf haar een kopje. Zijn oortjes streken zachtjes langs die van haar, waardoor hij moest snorren. ‘Wat zeg ik? Jij bent mooier dan alle bloemen,’ zei hij en hij snorde. Echt, als hij dit iemand anders hoorde zeggen tegen haar, dan zou hij die verschrikkelijk slijmend vinden, tenzij het zijn eigen kits waren. Daar kon hij het wel van hebben, maar niet van een andere kater. Eigenlijk wou hij het liefst dat Kittyheart bij hem bleef en niet naar andere katten ging, maar dan was hij pas echt dominant. En dominant mocht hij niet worden. Ze kenden hem als de lieve kater van de Clan. De lieve kater die iets vreselijks gezien had. Hij probeerde niet meer te denken en probeerde alleen nog maar naar Kittyheart te kijken en aan haar liefde te denken, die ervoor zorgde dat hij luid moest snorren. Hij legde zijn kopje weer tegen de hare en zorgde ervoor dat hun flanken elkaar raakten. Liefkozend gaf hij een paar likken over haar kopje, terwijl hij luid snorde. ‘Mijn prinses,’ zei hij zachtjes en hij snorde opnieuw.