ThunderClan Ceremonie [12-2017]

<sub>Swallowflight had gisteren met zowel Jinglepaw als Bloompaw de final assessment afgenomen, en tot haar verbazing -vooral bij Jinglepaw- waren ze écht klaar om warrior te worden. Ondanks dat de eerste paar moons voor Jinglepaw niet al te soepeltjes ging, was ze er kennelijk toch in geslaagd om op een mooie leeftijd warrior te worden. Je kon dan ook zeggen dat Swallow meer dan trots op haar apprentices was. Ze hadden allebei keihard getraind en ze had in de laatste paar moons echt vooruitgang gezien. Toch zat de zwarte poes redelijk achterin de menigte tijdens hun warriorceremonie. Op zich logisch, want het was algemeen bekend dat de zwarte thunderclanwarrior niet erg van aandacht hield. Dus als een schaduw had ze zich een beetje achterin de menigte begeven, en luisterde naar de woorden van haar deputy. Eerst werd Bloompaw naar voren geroepen, en vervolgens Jinglepaw. Met een warm gevoel in haar onderbuik hoorde ze de warriornamen van haar apprentices. Jinglepaw was eigenlijk haar eerste echte apprentice die ze helemaal had kunnen trainen; Glazepaw had het grootste deel van zijn training immers al achter de rug toen zij hem als apprentice kreeg. Dus Swallowflight was niet alleen trots op haar apprentices, maar ook op zichzelf. Dat ze het geduld bijeen had kunnen schrapen om die snotaap aan het luisteren had kunnen krijgen was een hele prestatie, vond ze. Bloompaw kreeg de naam Bloomburrow, en Jinglepaw was van nu af aan Jinglebells. Met een lichte glimlach keek ze naar de gloednieuwe warriors, en riep samen met de menigte de nieuwe namen. Vervolgens riep Thornface nog twee kittens -twee van de vier kittens van Sandflower- en een apprentice naar voren, die een nieuwe mentor nodig hadden. Ze had al aangegeven dat ze graag een kitten van Sandflower zou willen trainen, en hoopte dus ook vurig dat ze dat ook zou mogen. En ja hoor, tot slot was Whirlkit aan de beurt, en ze hoorde haar naam. Met een glimlach op haar snoet stapte ze naar voren, om naar de jonge poes te wandelen. Ze drukte haar neus tegen dat van het meisje, en keek vervolgens zachtaardig naar het kleine ding. Deze twee kittens waren de sterksten geweest van het nest van Sandflower, en hoewel Boarkit waarschijnlijk ook binnenkort zijn naamceremonie zou krijgen, was die nog ziek en moest nog genezen. "Gefeliciteerd Whirlpaw. Ik denk dat het mij het best lijkt als we morgenvroeg gaan beginnen met de trainingen, en dat jij nu gezellig met je zusje een nest bij de apprentices gaat uitzoeken." begon ze, en ging zitten, wachtend op antwoord van Whirlpaw.

Tag: Whirlpaw</sub>

<sub>Snowykit was al vroeg van het nest weggeslopen. Ze wilde nog één keer vrij zijn, geen wasbeurt hebben en gewoon op avontuur! Ze had zich in een hoekje verstopt, en hield mama nauwlettend in de gaten. Hopelijk kwam ze er niet achter waar zij zat, want dan was het gedaan. Dan zou ze ook een wasbeurt moeten krijgen. Want weet je, ze had zo'n ontzettende hekel aan wasbeurten! Ze hield het liefste haar vacht een beetje in de war, net zoals Whirl. Die kon er niks aan doen, Whirl zat altijd in de war. Daarom was haar naam waarschijnlijk ook Whirl. Haar eigen naam kwam, als ze het goed had begrepen, van haar dooie tante. Leuk zeg, om naar iemand die dood is vernoemd te worden. Maar goed, niks aan te doen hé. Alleen pappies en mammies mochten de naam van hun eigen kind bedenken. Snowy had zelf geen pappie, iets wat ze eigenlijk wel miste hoor. Nou ja, ze had wel een pappie, maar dat was een lang en ingewikkeld verhaal. Iets wat ze zelf nog niet echt begreep, maar dat zou wel komen. Vandaag was er geen tijd om na te denken over dat ingewikkelde verhaal. Want vandaag was een grote dag! Ze zou apprentice worden, samen met Whirlie. Boar zou nog moeten wachten, omdat hij ziek was ofzo. En Pip mocht nooit apprentice worden, en dat was heel stom. Maar daar konden ze niks aan doen, want Pip had geen ogen ofzo. Ze focuste zich weer op mammie's nest, en zag dat mam en Whirl al weg waren. Haar oogjes werden zo groot als schoteltjes. Had ze de ceremonie gemist? Dat zou een ramp zijn! Ze schoot uit haar verstopplek, en rende zo snel het kon naar de plek waar meestal de ceremonies werden gehouden. Er waren grote katten die daar aan het eten waren, geen van allen herkende ze. Uhmm... moest ze naar mammie's nest gaan en aan Pip en Boar vragen waar mam en Whirl waren? Maar dan was de kans groot dat mammie opdook en haar toch een wasbeurt zou geven. Dus plofte ze een beetje ongelukkig op haar bips, en ging maar wachten. Ze had immers Thornfeest nog niet gehoord, en Whirl, mammie en haar nichtjes waren ook nergens. Oh nee! Dat waren haar half-zusjes. Euhmm... het was echt ingewikkeld dit. Terwijl ze over haar ingewikkelde familie aan het nadenken was, hoorde ze een welbekende stem om aandacht roepen. Yes! Ze had de ceremonie nog niet gemist. En ja hoor, daar waren mammie en Whirl, en ietsjes verderop haar nichtjes, half-zusjes, wat dan ook. Snel racete ze naar haar zusje, en keek expres mammie niet aan. Ze had geen zin in een preek, die ze hoe dan ook wel zou krijgen. Maar eerst de ceremonie. Het was niet gek dat Snowykit een beetje erg buitenadem was. Om eerlijk te zijn was ze aan het hijgen alsof ze een retriever was ofzo. Dat was niet gek, want ze had een zwak hartje en kon niet heel veel tegelijk. En dat was nou iets wat Snowy persé wilde, alles tegelijk. Dat was leuk en interessant.

Thornfeest riep Whirl en haar naar voren, en ze was op dat moment zo gelukkig dat ze onder het hijgen door loeihard aan het spinnen was en van top tot teen trilde. Het was waarschijnlijk nogal een gek gezicht, maar Snowy besteedde daar zoals altijd weinig aandacht aan. Het kon haar niks schelen wat men van haar vond, tenzij het haar broertjes of zusje was. Thornfeest riep haar als eerste op, en ze kreeg een tot nu onbekende warrior Blacktear. Vervolgens was Whirl aan de beurt, en toen ze hoorde wie zij als mentor kreeg, keek ze een tikkeltje jaloers naar haar zusje. Oeh, zij wilde ook wel tante Swallow als mentor! Wat een geluksvogel. Vervolgens ging er een golf van geluid over de Cave heen, en de witte poes realiseerde zich dat dat geluid hun namen riep. Wat was ze trots, want wat had ze uitgekeken op dit moment! Ze was nu niet meer Snowykit, maar Snowypaw. En hetzelfde gold voor Whirlie. Die was niet meer Whirlkit, maar Whirlpaw. Na de ceremonie zocht ze haar nieuwe mentor op, en probeerde haar enthousiasme in toom te houden. Wat opzich nog goed lukte ook, want ze schreeuwde niet. "Hoi Blacktear, ik ben Snowypaw!" miauwde ze met de vrolijkheid die ze altijd had. Nu afwachten wat Blacktear van haar vond en wanneer ze zouden beginnen met de trainingen. Want Snowypaw wilde alles leren. Alles.

Tag: Blacktear</sub>