CONSPIRACY THEORIES ll Nightblood

Haar gevlekte vacht was duidelijk te zien door de uitgang van de Cavern- de eens kleine bolletje vacht begon meer en meer de bouw van een apprentice aan te nemen. Al was ze er duidelijk nog niet helemaal, maar het zou niet lang mee duren. Waar Inner erg blij mee was; ze kon simpel weg niet wachten om apprentice te worden. Samen met haar broertje- hopend dat ze een goede mentor zou krijgen; die haar alles zou leren. Wat ze nodig had om de beste warrior ooit te worden! Haar gedachtes sprongen gelijk naar haar vader; ze wist dat het niet gebruikelijk was voor ouders om hun eigen kits te mentoren. Maar! voor haar kon wel een uitzondering gemaakt worden toch?

~~kort~~

Elke Clan had zijn eigen werking om in stand te blijven. Ze waren net machines die elke dag brandstof moesten krijgen om te kunnen functioneren maar die brandstof kwam er natuurlijk niet vanzelf. Nu de clans gedwongen waren om met elkaar in één of andere grot te leven ergens midden in de bergen moesten vele katten overuren draaien. De ziekte verroeste hun taken. Grote starclan, Nightblood had al dagen lang niks anders gedaan dan jagen voor andere. De prooistapels krompen en nu helemaal sinds leafbare toegeslagen was, er was zelf bijna nooit wat over voor hem dan een klein hapje muis. Het hielt hem s’nachts wakker, de senior warrior wou niks anders dan zijn clan gezond en sterk. Daarom deed hij nog wel eens s’avonds jagen. Daar waren de Shadowclan warriors nou eenmaal op getraind dus gebruikte hij zijn skills die hij geleerd had om de lege magen te vullen van andere. De grote tom rekte zich kort uit en stapte stilletjes de clan cavern binnen met een duif tussen zijn kaken geklemd. Nightblood stapte richting één van de elders nadat hij de sneeuw van zijn vacht geschut had en gunde de oudere warriors die nu met ‘pensioen’ waren zijn gevangen prooi. Hij ving de dankbare blikken op maar voor dat de elders hem echt konden bedanken was hij al opgedraaid en weggelopen. Een stuk bekend vacht had zijn aandacht getrokken. Zijn kleine gevlekte balletje lag vlakbij de uitgang van de cavern, ze groeide met de dag, iets was hij niet zo leuk vond. Straks zouden de kits oud en wijs genoeg zijn en zou hij hen bijna nooit meer zien. Nee ze mochten van de boze brombeer voor altijd kleine huppelde kittens blijven. “Hallo Princess” Mauwde hij met zijn brommerige stem. Al klonk het veel liever bij zijn kittens dan tegenover andere. Zijn heterochromia iridum (twee kleuren in één oog) gekleurde ogen gericht op zijn dochtertje.

Inner zag een zwarte gestalte haar kant op komen; al moest ze eerst even haar ogen vernauwen om haar zicht te verscherpen. En de kat te herkennen als niemand anders dan haar vader; ha over de duivel gesproken! Blij zwaaide de kitten met haar pluizige straat- dit was de perfecte kans om het hem te vragen! Al liet ze hem eerst dichterbij komen, ze probeerde zich in te houden. Ze wist dat haar moe was, van al het jagen en andere taken. En een drukke stuiterbal, daar stond hij vast niet op te wachten. Dus hield Inner zich rustig. Toen de kater haar begroette met zijn brommerige stem- grinnikte ze enkel zachtjes. Wetend dat hij alleen deze toon gebruikte voor hun; en niet zo tegen andere kittens sprak. Het gaf haar een soort speciaal gevoel, iets wat erg belangrijk voor haar was. 'Hey Dad' sprak glimlachend. 'How are you feeling?' vroeg ze toen; maar wist ze het antwoord al.

Nightblood trok zijn mondhoek op in een kleine glimlach toen hij zijn dochter begroette. De zwarte tom glimlachte nooit, enkel naar zijn kittens. Veder zal er nooit iemand deze grijns op zijn snuit zien. 'Hey Dad' Mauwde zijn gevlekte prinsesje met een glimlach terug. 'How are you feeling?' Vroeg ze. De Shadowclan warrior hield zijn gespierde schouder op en ging daarna rustig naast zijn dochter liggen, zachtjes mompelend in zichzelf. “I’m feeling fine thanks dear, how was your day?” Vroeg Nightblood. Vermoeidheid van de lange dag was duidelijk te zien in zijn ogen maar de tom hield zich groot. Zijn houding was altijd sterk en alert en zijn stem klonk net zo even brommerig en krachtig zoals altijd. Hij was benieuwd naar de dag van zijn kit, uitrusten kon later altijd nog. Nu was het tijd om wat tijd door te brengen met zijn familie.

Er waaide een koude bries door haar dunne vacht wat haar lichtjes deed rillen, het was kouder dan ze had gedacht. Dus toen de kater naast haar ging liggen kroop ze snel tegen hem aan, om de koude lucht wat tegen te houden. Maar ook omdat ze graag dicht bij hem was. Hij vertelde haar dat hij zich goed voelde en vroeg vervolgens naar haar dag. De vermoede blik in zijn ogen was duidelijk te zien, daarom verbaasde het haar ook wel een beetje dat hij niet gewoon toe gaf dat hij moe was. Zag hij het als zwakte? of wilde hij haar er simpel weg niet mee opzadelen? Hmm ze zou het even laten rusten- voor nu. En reageren op zijn vraag; ja. 'Oh nothing really special, just um.. normal stuff' sprak ze wat ongemakkelijk 'Normal stuff on a normal day!' vervolgde ze toen- zachtjes maar.net zo ongemakkelijk,Al keek ze voor de zekerheid een paar keer rond, in de hoop dat haar pleeg moeder het niet gehoord had. Ze wilde haar niet beledigen ofzo. Inner was blij met haar pleegmoeder en mocht haar erg graag, en wist dat ze de best voor haar deed...maar ze was nou niet bepaald de meest 'out there' cat. En had ook liever niet dat de kittens veel meer deden, dus er gebeurde niet veel op z'n dag. Of alle andere dagen.'But...Dad? Can I ask you something?'

Hij knikte toen Innerkit antwoord gaf op zijn vraag. Ze had niet iets speciaals gedaan, gewoon de basic stuff van een normal day. Hm, Nightblood hief zijn wenkbrauw wat vragend op en bromde wat binnensmonds. Hij was grotendeels altijd met zijn kitten geweest maar nu dat hij druk was met zijn taken lette hun ‘pleegmoeder’ altijd op hen. Er was niks te klagen over de she-cat maar hij merkte wel op dat ze de kits maar een beetje links begon te laten liggen. Hij zal met haar eens binnenkort een gesprekje beginnen, kitten hoorde nou eenmaal vermaakt te worden en te spelen. Dat hoorde bij hun ontwikkeling. Een koude bries woei naar binnen en streek over zijn zwarte vacht. De kou was hij wel gewend van de hele dag buiten te zijn maar hij snapte wel dat toen zijn dochter de vlaag over de heen kreeg ze een koude rilling kreeg. De kleine she-cat kroop tegen hem aan. Nightblood glimlachte zacht en sloeg zijn staart beschermend en warm om haar heen. Haar dichtbij hem houdend. Hij zal haar straks wel terug meenemen meer binnen in de cavern waar het een stuk warmer was. .'But...Dad? Can I ask you something?' Vroeg Innerkit. De zwarte warrior knikte en keek zijn dochter aan. Een vragende blik in zijn blauw met groene ogen. “Ofcourse princess” Sprak hij, een trok met zijn witte snorharen. Hij hoopte dat haar vraag niet iets ernstig was.

De calico glimlachte wat verlegen en wiebelde met haar oortjes toen haar vader haar princess noemde; ze vond zich zelf namelijk niet echt waardig voor die titel. 'Well' begon ze- op terug te komen op haar vraag. 'So I know that you dont really control this but...' ze slikte, ze wilde ook niet. Ondankbaar overkomen zeg maar, like. Tallshadow/star zou wel weten wat hij deed, en niet dat er iets mis was met de andere warriors van Schadowclan. Nee helemaal niet. Ze had gewoon liever haar eigen vader. 'Could you maybe reqeust, that you will become my mentor. When im an apprentice, and not some random cat I dont even know?' oke dat laatste kwam er niet zo uit als ze gewild had, maar haar punt was in ieder geval duidelijk.

Wiebelend met zijn zwarte puntige oren wachtte hij af op zijn dochters vraag. De tom was erg nieuwsgierig, meestal kon hij het wel radden als Innerkit ergens mee zat zoals bijvoorbeeld haar broer Sloekit of hun pleegmoeder. Maar dat leek dit geval niet echt het geval. Ze had een verlegen glimlach op haar snoet en wiebelde net als hem met haar gevlekte oortjes. 'Well, So I know that you dont really control this but...' Ze slikte even. Nightblood trok zijn wenkbrauw op in een vragende frons. 'Could you maybe reqeust, that you will become my mentor. When im an apprentice, and not some random cat I dont even know?' De Shadowclan warrior keek op, zijn ogen op zijn dochters gericht. Vroeg ze nou als hij haar mentor wou worden? Hij schudde mentaal zijn brede kop. Nee, al zijn apprentice werden getraind volgens de oude regels. Streng en hard. Geen genade zoals Shadowclanners om bekend stonden, hij zal zijn dochter nooit zo streng kunnen behandelen. Nightblood raspte zijn keel. En krulde zijn staart wat meer op zijn dochter heen alsof hij haar wou beschermen tegen iets wat er niet was. “My dear one, why do you want me to train you? There are so many good warriors that will train you well” Mauwde hij rustig met zijn bekende brommige stem. Natuurlijk wou haar wel trainen maar hij wist ook dat hij een grote zwakte had voor zijn kits en dat zou hem behoorlijk geen belemmeren in zijn trainingen.

De vraag zat er aan te komen, maar toch wist Inner er geen antwoord op. maar ze moest iets zeggen; ze moest haar vader weten te overtuigen. Om het tenminste te proberen, de calico kitten zuchtte en hield hoofd wat laag. 'Er is niks mis met de andere warriors het is gewoon...' de poes haalde adem, ze moest nu recht door zee zijn. 'Ik zou het gewoon echt fijn vinden als je het zou vragen aan Tallshadow, alsjeblieft' het kwam er harder uit dan ze had gewild, ze keek de zwarte kater met grote ogen aan. Hopend hem zo te kunnen overhalen.

kort >.<

Onderwerp: Re: CONSPIRACY THEORIES ll Nightblood