What do you need to learn? [TRAINING 1/JACKDAW]

Met snelle halen ging Shark met zijn tong over zijn borst. Hij maakte zijn poot nat met zijn tong en haalde deze over zijn oor. Hij ging net zo lang door totdat hij het idee had dat hij schoon was en stond overeind. Zijn elf hondentanden rinkelden aan zijn halsband terwijl hij met een strakke blik in de richting van het hoopje young ones keek. Hij nam aan dat Jackdaw al wel wakker was of anders zo wakker zou worden en liep in de richting van het gras. Hij ontspande zich volledig en wachtte af totdat hij een prooi hoorde. Toen hij het gras hoorde ritselen, draaide hij zijn kopje naar rechts en opende zijn bek zodat hij de prooigeuren in kon drinken. Dankzij de verminderde kracht van de neerslag was het zo dat het steeds beter ging om prooi te vangen en daar was hij wel blij mee, want met harde neerslag kon hij zijn young ones onmogelijk trainen. Het gras was dan te glad om vechttechnieken op te oefenen en het was onmogelijk om in de regen de verschillende prooigeuren te onderscheiden. Maar hoewel het langzaam ging, ging de regen geleidelijk aan weg of werd toch steeds minder. Maar dat kon natuurlijk binnen een paar dagen ook weer veranderen; het weer leek constant te wisselen tussen harde en zachte neerslag. In elk geval was het nu goed en daar was hij tevreden mee. Shark maakte een snelle sprong en landde met zijn grote lichaam op een muisje. Hij doodde het door het snel te bijten in zijn nek, pakte het op en liep terug in de richting van de vier grote eiken. Hij liet de prooi op de grond vallen, zakte door zijn poten en begon de prooi vervolgens snel op te eten. Daarna ging hij in de richting waar hij met Jackdaw had afgesproken en richtte zijn groengele blik kalm naar voren. Toen hij pootstappen achter zich hoorde, twijfelde hij geen moment en stond op. Hij wenkte de kat achter hem met zijn staart en liep in de richting van WindClan territory. “Wat heb je allemaal al geleerd en wat moet je nog leren?” vroeg hij zonder zijn blik af te wenden van het uitzicht voor hem.

Shark zwiepte enkel kort met zijn staart toen Jackdaw zijn verontschuldigen aanbood. Er waren katten bij wie hij de regels iets minder nauw nam en bij Jackdaw en Chawl was dit het geval. Dit kwam omdat hij ze allebei aangename katten in omgang vond en omdat hij wist dat ze voor de rest wel goed hun best deden. Het was immers niet Jackdaw’s schuld als hij later member werd door nalatigheid van zijn mentor, hoewel Shark er nu wel alles aan moest doen om Jackdaw alsnog zo vroeg mogelijk member te laten worden. Maar hij dacht dat dat de tom een goede young one was. Hij verwachtte dan ook niet al te veel problemen en verwachtte om in no time de belangrijkste dingen aangeleerd te hebben. Toch zuchtte hij even gefrustreerd toen hij hoorde dat Jackdaw niet veel van Vitani geleerd had. Hij was benieuwd wat voor uitleg ze had gegeven over de Elite en hoe belangrijk hun machtrol wel niet was, aangezien ze een verraadster tot en met was. Shark zou haar persoonlijk doden als hij haar zou vinden. Hell, misschien zou hij Jackdaw voor zijn final assesment Vitani wel laten opsporen en uitmoorden. Hm. Dat was eigenlijk nog wel een aangenaam idee. Als dat mormel nog een halsband aan haar nek had hangen – wat Shark trouwens ten zeerste betwijfelde – kon Jackdaw deze hebben. “Je hebt tijdens een taak al wel bewezen dat je prooi voor jezelf kunt vangen, dus daar gaan we niet te veel tijd aan besteden. Misschien dat ik je voor je final assesment nog een lesje ga laten doen waarbij je een paar prooien vangt.” Hij keek Jackdaw kort aan. “Hoewel ik wel verwacht dat je aan het einde van de dag een konijn hebt gevangen. Hoewel kracht een belangrijk element is om te bezitten in de Elite, is het net zo belangrijk dat je ook snel bent. Er wordt naar mijn idee te weinig op snelheid getraind en daarom is een konijn een ideaal prooidier om op te oefenen.” En hij had ergens gehoord dat die krengen meer geneigd waren om tegen de avond uit hun hol te komen dan overdag, dus leek het hem beter om helemaal tot op het einde van de dag te wachten om konijnen op te gaan jagen. Dus dat wilde zeggen dat hij Jackdaw niet te moe mocht maken met zijn technieken. Hij grijnsde. “Voor de rest zijn er enkele vechttechnieken waarvan ik graag heb dat je ze beheerst. Omdat je al zo laat in je training bent, zullen we eerst starten met diegene die het belangrijkste zijn op je final assesment. Nadien kunnen we nog op de basistechnieken oefenen, hoewel ik tijdens het sparren ook wel zag dat je je mannetje wel kon staan. Dus dat moet geen probleem zijn.” Hij keek Jackdaw kalmpjes aan. “Voor de rest nog vragen?”

Shark kneep zijn ogen samen toen hij de zogenaamd onschuldige blik in de ogen van Jackdaw zag en op de één of andere manier begonnen zijn spieren zich al aan te spannen voordat Jackdaw iets probeerde. Hij was dus klaar voor de uitval naar zijn poten, maar plotseling week Jackdaw uit en kwamen zijn klauwen vol tegen zijn wang terecht. Shark stak zijn klauwen diep in de aarde en zwierde vervolgens zijn lichaam opzij zodat de zijkant van zijn lichaam hopelijk hard tegen Jackdaw aan zou komen. “Kleine rat!” snauwde hij naar de young one, maar een klein grijnsje speelde om zijn lippen en hij veegde met zijn poot langs zijn wang. Er bleef bloed achter op zijn poot, maar dat zorgde er juist voor dat Shark begon te grinniken. “Je hebt geluk dat ik zo vergevingsgezind ben. Als ik verhalen hoor over de vorige deputies, waren die minder lief.” Hij rolde met zijn ogen naar de zwarte tom en wenkte hem vervolgens met zijn staart. “Speelkwartier is over, Jackdaw. Laten we maar gaan trainen. Je staat al achter met je training en je vader verwacht van me dat ik je binnenkort op final assesment kan laten gaan.” Hij wenkte de tom en begon vervolgens naar een gedeelte te lopen waar ze konden trainen. Het was een open vlakte en Shark hoorde in de verte geblaf van honden. Hij had gehoord dat er al veel WindClanners opgejaagd waren door honden die opeens los in hun territory kwamen rennen en even stelde hij zich voor dat een gigantische hond naar hun zou toe komen gerend. Het herinnerde hem er ook weer aan hoe Zira aan haar einde was gekomen en snel duwde hij de gedachte uit de weg. Hij kon het zich niet permitteren dat Jackdaw in de gaten had dat hij zich ongemakkelijk voelde en snel draaide hij zich weer terug naar zijn young one. “Oké, dit is de eerste oefening die je gaat leren voor je final assesment. Ik verwacht dat je oplet, want je moet deze zonder fout aan het einde van de dag aan me demonstreren en ik verwacht dat je hem gebruikt op je final assesment.” Hij keek de tom nog eens met samengeknepen ogen aan, maar begon toen aan zijn uitleg. “Om deze techniek uit te oefenen, val je je tegenstander van achteren aan. Je kruipt onder je tegenstander door en mikt met je klauwen op hun voorpoten. Vervolgens, als ze verwachten dat je er aan de andere kant zal uitkomen en ze zich daar op voorbereiden, ga je terug via de weg waar je gekomen bent en haak je je klauwen in hun vacht zodat je ze naar de grond kunt krijgen.” Shark ging staan. “Begrepen?”

Het was altijd weer heel erg interessant om te zien hoe twee katten van eenzelfde nestje zo anders konden zijn. Chawl wilde het bijvoorbeeld helemaal niet over flirterig gedrag en liefde hebben terwijl Jackdaw er één grote grap van maakte. Shark kon het hem niet kwalijk nemen, want als het op vlak van liefde kwam, had hij dit onderdeel ook nooit serieus genomen. Misschien had hij het wel serieus genoeg genomen om er een bepaald doel mee te bereiken, maar dat was het dan ook. Meestal was de liefde weer snel over als hij zijn doel had behaald; geen enkele she-cat had zijn aandacht tot nu toe zodanig kunnen trekken dat hij er bij zou blijven. Maar soms, heel soms, vroeg hij zich af hoe het zou zijn als je een partner had die dag en nacht bij je bleef en die je accepteerde om wie je was. Hij zag hoe Claw en Howl met elkaar omgingen en merkte, zeker van Howl uit, hoe veel liefde er tussen die twee speelde. En heel soms gaf hij dan toe dat hij dat miste en dan ging hij opzoek. Maar dan, als hij een relatie had, wees het algauw uit dat het toch niets voor hem was of dat de kat niet interessant genoeg was en ging hij weer verder alsof er niets gebeurd was, ook al liet hij zo een hele stamboom achter. Shark draaide zijn kop weer naar Jackdaw toe en bleef stevig op zijn poten staan toen de tom hem van achteren besloop. Dat gedeelte was goed en tevreden zijnde wachtte Shark tot de tom onder hem door zou komen. Omdat hij zijn poten stevig tegen de grond had gezet – en natuurlijk ook voorbereid was op wat er ging komen – viel hij niet om toen Jackdaw aan zijn poten trok om hem onderuit te laten gaan. En gelukkig voor de zwarte tom was dit ook niet gebeurd, anders was hij nu geplet geweest. Een norse uitdrukking verscheen op zijn gezicht en hij zette kracht zodat hij van de tom kon weg springen. Met een ruk draaide hij zich om en keek de young one strak aan. “Waar zijn je hersens, Jackdaw?” snauwde hij de tom toe. “Ik zei dat je met je klauwen naar mijn voorpoten moest graaien, niet mijn voorpoten onder me doortrekken. Als ik mijn klauwen niet in de grond had gestoken, was ik op je gevallen en waren je botten gebroken geweest. Bij een kat van een kleiner formaat kun je daar misschien nog mee wegkomen, maar bij een grotere kat moet je dat zeker niet proberen. Je haalt enkel uit naar de voorpoten met de bedoeling om hem onderuit te halen als je vóór de kat staat en zeker weet dat je jezelf geen pijn kan doen.” Zijn mond vertrok naar een norse streep. “Ik zei dat je moest opletten en wat krijg ik? Een aanval die nauwelijks lijkt op hetgeen wat ik heb uitgelegd. Ik denk dat je niet half begrijpt wat voor een straf er boven mijn hoofd had gehangen als ik mijn evenwicht was verloren en op je was gevallen en dat enkel omdat jíj deze training niet serieus neemt.” Hij deed een stap dichterbij en keek de tom recht in zijn ogen aan. “Ik zeg het je nog één keer, Jackdaw. Let verdomme op! Meer vraag ik niet van je.” Als je goed oplette, kon je misschien een onderdrukte toon van bezorgdheid horen. Shark was misschien wel kwaad, maar ook geschrokken omdat hij de tom bijna geplet had. “Zoals ik dus al zei,” sprak hij op een iets rustigere toon, “slaag je met je klauwen naar mijn voorpoten. Hierdoor maak je de kat alert en zorg je ervoor dat de kat zich omdraait om jou aan te vallen. Je trekt je weer terug en dán pas probeer je om de kat onderuit te krijgen door je klauwen in zijn vacht te haken en hem onderuit te halen. Nog een keer. En deze keer goed.”

“Wat voor slechte trainingen je ook hebt gehad van je vorige mentoren, ik wil dat je tijdens mijn training oplet op wat ik zeg. Ik denk niet dat je het volledig begrijpt, maar Claw had me niet bepaald met rust gelaten als ik je per ongeluk gedood had.” Zijn groengele ogen keken de young one strak aan, maar hij liet het voor nu rusten en wachtte op wat er zou komen. Zou Jackdaw het weer fout doen of zou hij deze keer geleerd hebben van zijn fouten? Hij hoorde de tom van rechts naderen en bereidde zich al voor op het lichaam dat onder hem door zou komen. Op het laatste moment veerde Jackdaw echter af naar links en kwam onder hem door. De klauwen die langs de achterkanten van zijn voorpoten streken, deden zeer en Shark klemde even zijn tanden op elkaar, wetende dat dat behoorlijke krassen gingen worden. Blijkbaar was Jackdaw vrij kwaad over wat hij gezegd had. De Elite was echter niet voor watjes en het was niet ongebruikelijk dat zowel de mentor als de young one zich pijn zouden doen tijdens een training, hoewel hij dat altijd zo veel mogelijk probeerde te vermijden voor het geval dat ze opeens moesten vechten tegen een groep rogues of een andere dreiging. Shark draaide zich zoals van hem verwacht werd om, maar halverwege zijn draai beukte Jackdaw opeens met zijn lichaam tegen het zijne en had de zwarte tom zijn klauwen niet eens meer nodig om Shark tegen de grond te krijgen; Shark verloor zijn evenwicht door de plotselinge harde klap en viel op de grond neer. Voor het geval dat Jackdaw nog een gemene trap na zou geven – ook al zou hij zo’n gedrag niet verwachten van zijn young one, maar hij had hem behoorlijk kwaad gemaakt en dus wist je maar nooit – kwam hij razendsnel overeind en sprong naar achteren zodat er een afstand tussen hem en Jackdaw ontstond. “Dat was prima,” sprak hij en zijn ogen twinkelden even. “Misschien zelfs nog beter dan dat ik het uitgelegd heb. Het is fijn dat je van mijn uitleg je eigen draai hebt kunnen maken. Dat afwijken naar links met die scherpe bocht op het laatste moment helpt zeker als je tegenstander je al vroegtijdig in de gaten heeft. Het snel overeind komen en je lichaam beuken tegen de mijne had zeker een gewenst effect. Dat kun je zeker gebruiken als je tegenover katten met dikke vachten zoals bijvoorbeeld Hellhound staat. Dat geeft ze een bepaald nadeel.” Hij sloeg tevreden zijnde met zijn staart. “Dat is zeker iets wat ik voor mijn volgende young ones ook kan gebruiken.” Hij twijfelde even, maar besloot om nog niks te zeggen over daarnet. Hij had Jackdaw’s concentratie nu en zijn venijnigheid zorgde ervoor dat hij zich beter kon concentreren. “Goed, op naar de tweede techniek.” In plaats van dat hij het uitlegde, verplaatste hij plotseling zijn lichaam zodat hij met zijn achterpoten naar Jackdaw gericht stond. Hij haalde uit door met zijn achterpoten naar achteren te trappen en bewoog ondertussen op zijn voorpoten om te draaien zodat hij nu met zijn gezicht naar Jackdaw gericht stond. Zo snel als hij kon, hief hij zich op zijn achterpoten en haalde uit met zijn klauwen naar Jackdaw’s wang. Daarna liet hij zich op de grond vallen en rolde weg van de tom. Hij kwam weer overeind en keek Jackdaw strak aan. “Wat deed en ik daarnet en op welke manier denk je dat het effectief kan zijn, zowel offensief als defensief?”