Love

Haar wonden die ze opgelopen had tijdens het gevecht tussen de Bloodclanners begonnen langzaam te genezen. Net als haar poot die de twee Elite katten aardig wat schade toegebracht hadden. Gelukkig was die niet gebroken maar ze had de eerste dagen wel in een spalk moeten doorbrengen. Nu was deze er gelukkig van af en kon de witte met grijs bevlekte kattin weer vrij rond bewegen. Niet al te veel natuurlijk maar ze kon weer een kleine wandeling maken, haar poten streken zegmaar. Glimlachend liep ze met haar achterpoot een beetje in de lucht om deze niet al te veel te belasten naar de rand van het kamp. De zon scheen en een aangenaam wind blies door haar dikke mooie vacht. Oh wat kon je haar hier toch gelukkig van maken, een mooie dag waar ze van kon genieten. Frostfield ging voorzichtig liggen, haar poot uitgestrekt terwijl ze begon met het wassen van haar zachte pluizige vacht. Ze kon nog niet met haar taken beginnen, en haar leerling was weg met de rest van de apprentices dus daar kon ze zichzelf ook niet mee bezig houden. De kattin knipperde met haar ijsblauwe ogen en keek rond. Haar blik vallend op een andere warrior die haar kant op kwam zette.

tag+ Badland

Badland was geen buiten typje, nee. Mooi weer of niet. Ze bleef het liefst binnen in het kamp. Om anderen te helpen met hun taken of gewoon om de boel te bewaken. Ze wist wel dat er weinig bedreiging was, maar je wist het nooit. Het gevecht met BloodClan was allesbehalve makkelijk geweest. En de flinke kras op haar rug zei al genoeg dat die hele groep vol met bloedlustige katten niet zo snel zullen opgeven. Ze waren misschien weg, maar wie weet. Misschien dat ooit wel weer terugkwamen. En sterker dan de vier Clans zelf aan konden.
Anyway, de flame-point was al onderweg naar de Heatherfields, dat was tenminste waar ze haar doel op gericht had. De plek was een goede rustplaats, maar ook uitstekend om konijnen te vangen. Al was ze niet echt in een jaagsfeer. Het was te warm voor haar dikke vacht om tussen het hoge gras te rennen. Misschien als het wat kouder werd dat ze dan iets voor de Clan kon vangen. Ze moest tenminste iets doen.

Onderweg naar de plek zag ze een duidelijke grijs-witte vacht tussen al dat groen. En de aangename geur dat de she-cat altijd met zich meebrang gaf al duidelijk aan dat het Frostfield was. Een kattin -knap, als je het haar vroeg- waar Badland altijd wel een mening over had. Maar dat hoefde niet persee negatief te zijn. Frostfield was juist een van de weinigen die Badland geholpen had om haar ware zelf te kunnen vinden. Zelfs als ze nog nooit echt een gesprek met elkaar hadden gehouden. Toen de kattin nog een apprentice was, was ze altijd in de achtergrond. En ze wist ergens wel dat ze ooit gevoelens voor haar heeft gehad. Ze had het met Stallionheart geprobeerd om het om te draaien. Om te kijken of ze het toch fout begrepen had. Maar ze had niks voor de kater gevoeld. Geen vlam, alleen een goede band dat als langzaamaan aan het verslappen was. Nu was haar zus vaker met hem. En ergens had het Badland toch wel blij gemaakt. Dat ze beiden liefde hadden gevonden. Ze wou de goede kater zijn tijd niet verspillen voor iets dat onmogelijk was geweest.

“Frostfield,” zei ze eventueel. Iets te enthousiast. Maar dat was beter dan gemeen, toch? De kattin zwiepte even blij met haar dunne staart terwijl ze naar haar Clangenoot toeliep. “Hoe gaat het?” Ze had gehoord over haar poot. En tijdens het gevecht met de Elite had ze ook wat krassen gekregen. Oh hey, wat een goed idee. Misschien dat Badland nu eindelijk haar aandacht zou krijgen als ze beiden is een vriendschap vormen dankzij een leuk gesprek over die vervelende Clan. Amazing.

Haar ogen vingen een apart gekleurde vacht op. Het was een licht rode vacht met rondom haar snoet, staart, poten en oren steeds donkerder kleurend, het stond bekend als flame-point en Frostfield moest eerlijk bekennen dat ze er wel een beetje jaloers op was. Het was zo apart en mooi. Frostfield glimlachte toen Badland haar kant opkwam lopen en haar begroette. Ze was nooit z'n sociale kattin, tenzij ze zich comfortabel voelde bij die gene, maar ze had manieren en dus begroette ze haar clangenoot terug met een verlegen lachje. "Oh, hey Badland" Mauwde ze, haar ogen was voor een seconde op de andere kattin gericht maar oogcontact was iets wat haar nerveus maakte en dus gleed haar blik al weer snel naar de grond. "hoe gaat het?" Frostfield keek even kort op, haar oortjes mee wiebelend in de wind. Hoe het met haar ging? Eerlijk gezegd wist ze niet hoe ze daarop moest reageren want goed ging het nou ook niet helemaal. Ze had een lelijke wond vanaf haar kop tot haar buik en meerdere gaten in haar rechteroor; en dan ook nog niet eens over haar poot beginnend. Maarja, ze kon ook niet even 1 2 3 haar hart gaan luchten bij iemand die waarschijnlijk toch totaal geen interesse had in haar en haar gevoelens en dus knikte ze maar. "Het gaat prima, dankje voor het vragen, hoe staat het met jou?" Vroeg ze terug, het was nou eenmaal beleefd om dat te doen. De wit met grijze bevlekte kattin knipperde even met haar ijsblauwe ogen voor ze haar borst nog een laatste lik gaf. Het oogcontact weer verbrekend.