Ten thousand goodnight kisses

Eigenlijk was het haar afgeraden om de oude schuur te verlaten omdat ze nu hoogzwanger was en dat kans dat ze gevonden werd door Bloodclan groot was maar de nacht was gevallen en de roodbruine she-cat kon wel een beetje frisse lucht gebruiken. Ze zat al vanaf dat ze Tank gevonden had in het oude Thunderclan territorium vast in deze nest dus hoe dom het ook was Vitani moest even der poten streken. Haar buik was aardig gegroeid de afgelopen paar weken en de leden van Rogue one hadden haar al verteld dat het bijna tijd was.. Ze was bang, bang dat ze het niet kon, dat ze ging falen met het opvoeden van de kittens. Gelukkig had ze altijd nog Tank aan haar zijde al had ze eerst instantie verwacht dat de massieve grijze tom regelrecht de kittens uit haar buik zou schoppen toen hij het te horen kreeg dat ze in verwachting was. Nu liep de she-cat ergens rond, de schuur natuurlijk nog wel in zicht maar de duisternis leek haar op te slokken. De lucht was warm geweest net zoals de afgelopen dagen en dus had ze nu wel zin in een kleine avondwandeling voor ze straks met de stuiterende kittens zat en niks meer kon doen. Hoelang zou het duren voor ze opnieuw deze frisse lucht mocht ruiken als ze eenmaal bevallen was. De donkere hemel was bedekt met wolken en verborg de sterren, enkel was het licht van de grote ronde maan soms te zien maar dat was het ook wel. Zachtjes begon het te regenen, kleine druppels vallend op haar roodbruine gestreepte vacht die na een tijdje vast geplakt aan haar lijf zat. Vitani wou omkeren toen er een steek door haar buik ging en de she-cat door gaar poten zakte. Haar ademhaling versnelde meteen en meerde steken en krampen volgde. Haar rode ogen waren groot van angst en paniek vulde haar lichaam, het was tijd.. Vitani ging op haar flank liggen en kneep haar ogen dicht van de pijn die om de seconde door gaar heen ging. "Tank!" Haar doodsangst schreeuw echoënd door de verduisterde gebied.

- Tank & de babysss

Bewustzijn kon je het nog niet noemen. Het enige wat het nog ongeboren katertje van dit alles meekreeg, was dat de druk en warmte waar zijn lichaampje aan gewend was geraakt wegviel. Plotseling was het koud en nat. Het kleine hoopje vacht piepte van verontwaardiging en kroop instinctief naar de warmte van wat hij ooit zijn moeder zou noemen. De pasgeboren kitten kreeg niets mee van wat er om hem heen gebeurde of van de gevoelens van zijn moeder - alles wat hij op dat moment wilde en nodig had was warmte en melk.

Note: De geboorte van een kitten beschrijven is raar, please don't mind the short-ness :')

Hij voelde dat er iets aan de hand was. In hoeverre je daar bewust van kon zijn als ongeboren kitten. De druk die hem meer samenperste met zijn andere broertjes en zusjes was groot. Het enige wat de kitten was, was wat meer ruimte voor zichzelf. Hij voelde dat er geduwd werd, hij ging een richting op. Met een paar duwen werd hij vooruit gedrukt, de kou in. Het kleine bruine hoopje opende zijn bekje, ademde zijn eerste echte adem in en schreeuwde het daarna uit. Het jengelde maar door, totdat iemand hem op zou pakken of iets met hem zou doen. Hij had het koud en wou graag eten.

Dit was de start! Dit was het begin! Vanaf nu zou ze moeten sprinten naar de finishlijn, elke stap bekeken door alle katten die haar liefhadden - ze zouden de richting, de snelheid, de intensiteit van haar wandel beïnvloeden, ze zouden de blik waarmee ze naar de wereld keek vormen. Dit was de allereerste hindernis. De eerste spurt, als het ware; een spurt voor haar maar ook voor haar moeder en haar twee broers. Dit was de eerste keer dat ze kon bewijzen dat ze het leven waardig was. De eerste keer dat ze als het ware voor zichzelf moest opkomen; want ook al was het niet bewust, toch moest ze haar weg naar buiten banen. En daarna, de anderen aan de kant duwen zodat zij ook kon drinken. En dat deed ze dan ook, met een intensiteit die later nog duidelijk in haar ogen zichtbaar zou zijn. Dat kenmerkte haar; dat, en haar koppigheid.

In een verkrampte houden sloeg ze haar nagels in de grond en schreeuwde de pijn uit. Haar lichaam leek wel van binnen te verscheuren. De oude elite member sloot haar ogen, puffend en hijgend kwam het eerste balletje ter wereld en meteen stond Tank voor haar neus. Angst gierde door haar lijf maar toen ze de grote grijze tom zag was ze al een stuk geruststellend. Niet helemaal maar een beetje, haar rode ogen staarde naar Tank die de kitten schoon begon te likken terwijl bij haar weer een golf van pijn door haar lichaam schoot. Weer een perswee. De she-cat drukte haar kaken op elkaar en.. poef nog eentje. Vitani hief vermoeid haar kop op en hijgend gaf ze een zacht likje over de tweede pasgeboren kitten maar ze moest veder voor ze haar kleintjes kon schoonlikken. Weer begon haar lichaam samen te trekken en pijnlijke scheuten gingen door haar lichaam waardoor ze begon te trillen. Haar ogen prikte van de tranen maar de dikke druppels die uit de lucht vielen verborgen haar tranen. Een derde kitten werd te wereld gebracht en opgelucht haalde de roodbruine she-cat ademen toen de pijn vervaagde. Het was klaar...