Hunting is hard

Onderwerp: Hunting is hard ma 8 mei 2017 - 10:10

En opnieuw sprong hij ernaast. Starclanverdomme! Nee, wacht, Starclan bestond niet, daar moest hij niet mee schelden. Gefrustreerd gromde de slanke kater, daarmee alle andere prooi natuurlijk ook wegjagend. Ugh, dit ging niet werken. Zijn maag gromde pijnlijk. Dit was maar dag twee, verdomme, en hij verhongerde al. Dit was vreselijk. Maar no way, hij zou echt niet terugkeren naar stom Riverclan; hij kon het alleen en hij zou het bewijzen ook! Al was het wel praktisch geweest als hij deftig had leren jagen voor hij vertrok. De kleine rogue verstarde toen hij een andere kat dichtbij rook; en het was geen clankat. Verdomme, ook dat nog. Leren vechten was ook praktisch geweest. Maar nee, meneer de deputy had hem enkel keer op keer opnieuw het water in geduwd en dat 'training' genoemd. Hmpf.

+Nevermind c:

Onderwerp: Re: Hunting is hard ma 8 mei 2017 - 12:16

Rustig had hij zich even een wasbeurt gegeven nadat hij drie eekhoorns had gevangen voor zijn vader. Voor zichzelf had hij een massief konijn vast kunnen grijpen. Hier in deze stad was het perfect voor te jagen, zeker aan de buitenste randjes, waar ze van alles hielden. Hij was zelf een sterk dier en kon met gemak die tamme beestjes van het leven nemen. Natuurlijk bad hij steeds tot starclan, hun bedankende voor de maaltijd en het eten die ze schonken aan hem en zijn vader. Hij was gelovig; heel erg gelovig. Zelfs nu hij rogue was. Hij volgde dan ook nog steeds de regeltjes, ookal had hij nu geen echte leader. Nja, voor hem was Lítill zijn leader, dus dat kon ook zo genoemd worden. Maar moorden om te moorden deed hij nog steeds niet en soms hielp hij zelfs anders, zoals nu. Hij neeg zijn kop en pakte de twee kwartels op die hij in een hok had gevangen. met een forse tred benaderde hij de grijze kater die like, niks kon. Het was zo grappig geweest toen hij het zag maar mja, het dier zag er nog jong uit, was beter als hij gewoon iets at. Hij liet de twee kleine vogels vangen en kantelde zijn kop. "Hier eet maar uk,"

Onderwerp: Re: Hunting is hard ma 8 mei 2017 - 13:14

In ieder geval leek de robuuste zwarte kater die hem benaderde er niet op uit om hem af te maken; integendeel zelfs. Hij droeg twee rare beesten met zich mee en liet die voor hem vallen. Pearly - nee, Predator, knikte zijn kopje vragend opzij, zijn lichtgrijze ogen wantrouwend. De vogels zagen er lekker uit, zeker nu hij zo hongerig was.. En ze zouden zo'n kleine maag als de zijne zeker vullen. Hij keek echter bozig naar de grote kater toen die hem 'uk' noemde. Hij was niet zo klein! Hij was niet zo jong! Gelukkig had de jonge rogue nog iet of wat bewustzijn van zelfbehoud of hij had al lang zijn woede laten uitvliegen. Nu bleef het bij een geïrriteerde blik op de kater en een twijfelende op de twee vogels. Wat zou winnen? Zijn trots of zijn honger?

Onderwerp: Re: Hunting is hard za 8 jul 2017 - 13:15

Het kind was echt te koppig en leek niet over te willen gaan op de directe aanval die hij zou doen, eten. Hij zuchtte dan ook even luid en rolde met zijn ogen. De jeugd werd maar brutaler en brutaler. Was het dan aan hem om hun op hun plaatst te zetten. Rustig keken zijn blauwe ogen naar de jonge kater voor hem, bijna inschattend, om te zien wat hij zou doen. Hij kon ze gerust eten, dat had hij toch gezegd, dus waarom deed hij dat niet? "Wat doe je hier?" klonk er star van de kater af. "ben je een verloren kittypet?" vroeg hij rustig. Hij kon niet ruiken, hij kon niet weten wat hij was. Enkel woorden kon dat zeggen, of tekenen of bekenden. Zoals hij wist wie de leaders waren en wat dan nog. Ook wist hij hoe hij een bloodclanner moest herkennen... En dit jong was geen van beide, dus de kans dat het een kittypet was was groter. "Ik heb geen droge brokken voor je, dus je kan maar beter dit eten voor je maag gaat keren en je niet meer kan eten, want dan ben je ten dode opgeschreven uk," hij had het al eens zien gebeuren. Dan was ghet gedaan en dan tja, dan zou hij wel gaan met zijn voedsel.

Onderwerp: Re: Hunting is hard