Can't edit your soul

Shark keek met een kille blik om zich heen terwijl hij zijn omgeving inspecteerde. Het was een tijd geleden sinds hij nog eens bij de rogue territory was langs geweest, maar hij was eigenlijk maar naar één ding op zoek: Vitani. Als hij die she-cat kon vinden, zou hij haar vermoorden. Hij kon niet geloven dat een dochter van Zira de Elite had verraden door zich aan te sluiten bij rogues en vroeg zich af wat haar motief was. En dus moest hij haar eerst vinden, maar natuurlijk zat ze weer verdomd goed verstopt waardoor hij, na een uur zoeken, nog altijd niks had gevonden. Het was ook niet dat hij zo één twee drie haar geurspoor op kon pikken: buiten het geurspoor in ThunderClan had hij voor de rest geen aanwijzingen. Hij wist ook niet goed waarom hij hier ging zoeken in plaats van op ThunderClan territory, maar zijn buikgevoel zei hem dat hij naar hier moest gaan en dus was dat ook hetgeen wat hij deed. Jackdaw en Ara hoefden vandaag geen training te hebben, dus leek het hem een goed idee om de verraadster onder hun te gaan zoeken. Hij was er vrij zeker van dat Claw het hem in dank af zou nemen als hij de she-cat zou vermoorden en Shark deed niets liever dan in de smaak vallen bij zijn beste vriend. En natuurlijk gaf het moorden hem ook een voldoening. Wie weet kon hij er zelfs een hondentand mee verdienen, want hij wilde die twaalfde hondentand nu echt wel graag hebben. Het was belachelijk dat een member meer hondentanden had dan hemzelf en hij kon niet verkroppen dat dit het geval nu was. En dus was het de bedoeling dat hij zijn twaalfde zo snel mogelijk binnenhaalde, maar dat was natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Een beweging vanuit zijn ooghoeken haalde hem uit zijn gedachten en snel sprong de tom in de richting van waar hij de kat had zien gaan. Hij zag dat de kat een slechte poging deed zichzelf te verstoppen en trok verrast zijnde met zijn oortje toen hij zag dat het om een kitten ging. Hij opende zijn bek en… wel wel. Wat hebben we hier? Ze rook naar Vitani. En naar die tom waar hij eerder mee had gevochten in ThunderClan territory. “Wel wel,” sprak hij kalmpjes. “Dit zie je ook niet elke dag. Waar kom jij vandaan, kleintje?” Hij stapte dichterbij en keek de kitten kil aan. “Je hoeft bang voor me te zijn, hoor. Ik doe je niks. Als je meewerkt tenminste.” Hij liet een akelige kille lach ontsnappen, hoewel zijn ogen niet meelachten. “Ben je soms verdwaald? Waar is je moeder?"

Shark onderdrukte een zachte zucht. En wéér kwam het over alsof hij de engste kat was die rondliep in de Elite. Hij deed het precies echt nooit goed bij kittens en young ones: ze waren allemaal bang voor hem. En dan had deze kitten Claw nog niet eens voor haar gehad. Hij nam aan dat als dat het geval zou zijn, ze zou smeken om haar leven. En hoewel hij haar het liefste wilde vermoorden om zijn woede op Vitani op haar bot te vieren, kwam er ook een klein ideetje in zijn hoofd. Een ideetje waardoor hij zowel Vitani als die achterlijke rogue die hun territory dachten over te nemen naar de Elite kon lokken zodat ze allebei een uiterst pijnlijke dood konden sterven. Of Vitani zou slim zijn en uit de buurt van hun blijven en zij konden het kleintje ondertussen opvoeden tot een gevaarlijke member. En als ze haar genoeg leugens zouden vertellen, zou ze misschien in staat zijn haar eigen moeder te vermoorden. Zijn poten tintelden bij het idee, maar natuurlijk moest hij haar dan wel eerst mee krijgen en dat zag hij op deze manier nog niet gebeuren. Hij onderdrukte een geërgerde zucht toen duidelijk bleek dat deze kitten hem niet kon vertellen waar Vitani was. Maar goed, met zijn huidige plan maakte dat toch niets meer uit. En zodra hij zijn plan aan Claw zou vertellen, was hij er vrij zeker van dat deze al even enthousiast zou zijn als hem. “Dat is jammer,” sprak hij met een toon alsof hij echt medelijden met haar had. Hij keek om zich heen, zogenaamd alsof hij aan het zoeken was naar haar moeder. Hij opende zijn bek, maar rook alleen de geur van de kitten voor hem en een hoop rogue geuren die hij onmogelijk kon onderscheiden. Vitani vinden zou onbegonnen werk zijn. Dus het kwam erop neer dat deze kitten de enige hoop was die hij had. Hij richtte zijn strakke blik op de kitten. “Wie weet heeft je moeder je wel achtergelaten,” sprak hij nonchalant. “Rogues zijn op dat gebied echt gemene katten. Ik heb vaker gehoord dat kittens zomaar achtergelaten werden omdat ze oftewel door de ouders zelf gedumpt werden oftewel op onderzoek uit waren gegaan.” Hij keek de kitten met een schuin oog aan. “Ik herken de geur van je moeder trouwens.” Hij schudde meewarig het hoofd. “Ik heb al vaker meegemaakt dat zij haar kittens in de steek liet of uiteindelijk zelfs verwondde of vermoordde als ze niet leken op het beeld dat zij van hun in haar hoofd had.” Hij keek haar rustig aan. “Jouw mama is echt niet zo lief als je denkt, hoor. Ik kan het weten.” Hij zuchtte zacht, schuddend met zijn hoofd. “Je zou natuurlijk met mij mee kunnen gaan zodat ik je zou kunnen beschermen, maar…” Hm. Nu afwachten of ze zou toehappen.

Hm. Nu hij iets dichter bij haar was gaan staan, merkte hij dat de geur van Tank niet volledig te ruiken was. Dat kon misschien betekenen dat ze wel bij haar moeder en Tank was, maar dat Tank niet de vader was. Het maakte voor de rest ook niet veel uit wie de vader was. Hij wilde Vitani te pakken krijgen, niet Tank. Als Tank zich uit hun zaken hield, zou hij ongeschonden blijven en hij was er vrij zeker van dat de tom zich daar ook bewust van was. Als hij zou merken dat de tom hun in de weg liep, zou hij zelf tot actie overgaan en hij was er vrij zeker van dat Claw hem er dan in zou bijstaan. Maar dit… dit was wat anders. Dit was een kitten die hij naar de Elite kon brengen, die ze groot konden brengen en die ze hun ideeën en idealen op konden leggen. En als hij het een beetje goed speelde met zijn leugens, zou ze een bepaalde haat naar Vitani ontwikkelen zodat ze de she-cat hopelijk zou aanvallen als deze haar nog eens zou tegenkomen. Maar misschien was de kat tegen dan wel vermoord door één van de members, hijzelf of Claw. Hij hoopte het. Dat mormel verdiende het niet om rond te blijven wandelen en aandacht te zoeken bij een kat die helemaal niets met de Elite te maken had. Alsof hun Elite cats niet genoeg waren. Hij dacht dat ze best wel een goede member was voor de Elite, maar blijkbaar had hij zich vergist. En die vergissing zou haar duur komen te staan, want Shark was een kat die dit soort dingen bestrafte. Zwaar bestrafte. Hij zou haar raken op plaatsen waar ze niet geraakt wilde worden en haar kitten van haar afnemen zou alvast een goed begin zijn. En dus keek hij de kitten met een iets van meelevende blik aan toen ze duidelijk moeite deed om haar tranen te verbergen. Hij deed kalmpjes een stap naar voren en gaf een lik over haar kopje. “Nou nou, het heeft geen zin om nu te gaan halen,” mauwde hij. “Je moeder gaat echt niet meer van je houden als je dat doet, hoor. En bovendien toon je ook nog eens zwakte. Is dat wat je wilt? Zwakte tonen? Je moet juist sterk zijn. Zeker als je in de Elite zou zitten.” Hij glimlachte naar haar. Toen ze haar vraag stelde, haalde ze haar schouders op. “Wat wil jij?” vroeg hij aan haar. “Terug naar je liegende, bedriegende moeder of met mij meekomen? Ik beloof dat als je een lid wordt van de Elite dat er goed voor je gezorgd zal worden en dat je moeder uiteindelijk haar straf wel zal krijgen. Er zal geen poot naar je uitgestoken worden en als het moet, neem ik je training wel op me en zorg ik dat je groot word.” Hij boog zich naar haar oor en fluisterde: “Ik zie zo veel potentie in je. Het zou toch jammer zijn als die potentie niet gebruikt wordt, als je teruggaat naar je moeder en je daar uiteindelijk slecht behandeld of misschien wel vermoord wordt?”

Het leuke aan kittens was dat ze zo makkelijk beïnvloedbaar waren. Je kon allerlei dingen zeggen die niet klopten en dan nog tuinden ze er met grote ogen in. Het was misschien een beetje zielig wat hij deed voor de kitten, maar uiteindelijk hadden ze er wel een belangrijke schakel bij in de Elite én pakte hij Vitani ook nog eens heel hard terug. Hij smaalde al bij het idee wat er zou gebeuren als Vitani deze kitten zou tegenkomen op latere leeftijd. Dan zou ze een young one of een member zijn en zou Vitani helemaal versteld staan omdat haar dochter zich bij de Elite had gevoegd en haar ook nog eens haatte. Hij zou Claw hier later van op de hoogte brengen. Hij dacht wel dat de zwarte tom het ermee eens zou zijn. Vitani zou haar straf op de één of andere manier verdienen en Shark dacht dat er op dit moment niets pijnlijker zou zijn dan haar eigen kitten die zich uit eigen wil bij de Elite had gevoegd. Want je kon zeggen wat je wilde, maar deze kitten had er zelf voor gekozen om Shark te volgen naar de Elite, om de leugens te geloven die Shark vertelde. Het zou Shark’s woord zijn tegen die van Vitani en als Claw mee zou werken, kon het nog wel eens heel leuk worden. “Mooi zo,” sprak hij met een glimlachje. “Je maakt de juiste keuze. Ik beloof je bij deze dat er geen poot naar je uitgestoken wordt en dat ik je met mijn leven zal beschermen.” Hij grijnsde naar haar. “Zie me maar als een soort van… pleegvader.” Als deze kitten veelbelovend zou zijn voor de Elite nam hij de rol pleegvader maar al te graag op zich. Het was allemaal voor de Elite, bedacht hij zich. “Kom mee,” sprak hij en hij wenkte haar met zijn staart. “Dan breng ik je naar het camp.” Hij draaide zijn kopje kort naar haar en keek haar strak aan. “Wat is trouwens je naam, kleintje?”

Shark keek kort over zijn schouder naar het kleintje. Als hij deze kitten mee zou nemen naar het camp zou het goed kunnen zijn dat anderen dachten dat het effectief zijn dochter was. Er liepen natuurlijk wel meerdere tabby’s rond in de Elite, maar ze had vanwege haar patroon makkelijk zijn dochter kunnen zijn, hoewel zijn pels natuurlijk grijs was en die van haar bruin. Dadelijk dachten ze nog dat hij en Vitani… ugh. Nee, hij liet het idee van de rol van echte vader op zich te nemen maar zitten, alleen al om die vernedering en dat gerucht te voorkomen. Hij zou wel gewoon doen alsof hij haar ergens helemaal zielig en alleen had gevonden – wat overigens ook nog eens waar was als hij het zo bekeek – en dat hij haar beloofd dat er vanaf nu voor haar gezorgd zou worden. Het was immers wel vaker voorgekomen dat kittens opeens naar de Elite werden gebracht voor wat voor een reden dat dan ook was. Claw moest natuurlijk wel op de hoogte worden gebracht, maar dat zou hij doen zodra hij daar de tijd voor had en de zwarte tom tegen zou komen. Hij wist dat Claw het druk had nu hij twee nieuwe kittens had gekregen en druk bezig was met plannen om eventueel wat extra territory over te nemen, al zeker nu hun border patrols vlot verliepen. Het kleintje gaf haar naam en Shark rolde met haar ogen. Kon Vitani echt niet met iets beters komen voor haar kittens? Het klonk echt verschrikkelijk. Bovendien moest hij sowieso de naam veranderen zodat andere katten die haar al eens hadden gezien haar later niet konden vertellen dat hij allemaal leugens had verzonnen. Tegen dat ze ouder werd, zou ze een ander uiterlijk krijgen en dan herinnerden katten niet eens hoe ze er nu uitzag, hopelijk. En met een andere naam zou de verwarring alleen maar groter worden. “Ik weet iets!” Hij keek de kitten met een brede grijns aan. “Wat dacht je van een nieuwe naam? Een stoere kitten moet een stoere naam krijgen als ze de Elite joint.” Hij dacht even na. “Wat vind je van Shifa?” Het was het beste wat hij kon verzinnen op dit punt, maar hij dacht wel dat de kleine het oké zou vinden. Hopelijk. Hij had namelijk geen zin om heel zijn middag te spenderen aan namen te verzinnen voor deze kleine kitten.